Maandelijks archief: februari 2020

Het was de beste nacht tot nu toe. Heb echt goed geslapen, ondanks dat je hier en daar de veren voelde. Om half zeven is het ontbijt en de koffers moeten dan beneden staan. Ik wil graag vooraan zitten om foto’s te maken dus ik sta extra vroeg beneden met mijn rugzak. Helaas, pindakaas. Ik ben 10 minuten te vroeg, maar de helft van de groep staat al te wachten met zijn koffer. Tegen dat de deuren van de bus opengaan, ben ik weer te laat op vanvoor te zitten. Geen idee hoe laat je moet opstaan om op zijn minst je plaats te kunnen kiezen. 😰 Even lijkt het erop dat ik op zijn minst alleen kan zitten. Maar nee hoor, ook dat nog… Heb Ed naar me zitten voor de ganse dag. Slechts 300 km, maar op deze wegen… Wordt het zo’n dag??? 🤔

Onderweg komen we nog voorbij Damkoli. Dit zijn 2 godheden waar je een wens kan komen doen. Je mag alleen positieve dingen wensen. Wanneer deze dan zijn uitgekomen, moet je een offer komen brengen. Nu die godheden zijn enkel een paar stenen 🙈

We stoppen ook nog eens voor een sanitaire stop (bouche toilet) Ondertussen rijdt de bus een beetje door en kunnen we tot aan de bus stappen. Hebben we toch een beetje beweging vandaag. Tegen half een is het lunchpauze. De komende dagen gaan we weer picknicken onderweg. Het is superlekker stokbrood met choco uiteraard. Het lekkere brood is een voordeel van de Franse invloeden.

Ondertussen gaat mijn buur in de bus breder en breder hangen. Hij is ziek en slaapt vooral. Maar is wel warm, ondanks de airco in de bus en is moeilijk bewegen. Gelukkig is er genoeg om naar te kijken buiten. Het verveelt niet, is altijd anders.

Voordat we aan het hotel zijn stoppen we nog bij een of ander museum. Ze hebben deze keer ook kraampjes. Tegen dat ik mijn aankoop heb gedaan, is de groep verdwenen. Ik zie Yolande en Mirriam op het terras zitten, dus ikke die richting uit. Helaas had iemand van het personeel mii gezien en duidt mij de weg naar het museum aan. Ja, nu kan ik niet anders natuurlijk 🤪 Ik loop 1 kamer mee en muis er dan toch onderuit. Gewoon wat drinken, zon en goeie muziek. Wat wil een mens nog meer? 😎

Tegen zes uur zijn we dan eindelijk aan het hotel. Het is een basic hotel, gebouwd in de traditionele stijl van een tanta. Het is basic, maar is echt wel ok. Er is airco en warm water. Geen mega douchestraal, maar meer dan ok. Snel een douche en dan worden we in het restaurant verwacht. Het is de komende 2 dagen selfservice. Je neemt zelf je drank en schrijft alles op in het boek. Iedereen moet helpen om de tafel te zetten en op te dienen. Het is hier eten wat de pot schaft. Heb ik toch wat bang voor, maar is de beste maaltijd van deze vakantie. Lekkere groentesoep als voorgerecht. Gevolgd door paar groenten, fritten en stoofvlees. Met als kers op de taart: echte mayonaise 😋 Feest 🥳🥳 Ik heb in België ook zelden zo’n mals stoofvlees gegeten. Het valt uiteen als je er nog maar naar kijkt. Dessert is het traditionele fruit, maar dat sla ik ook traditioneel over 🙈

Een geslaagde afsluiter voor een heel lange reisdag! 👍🏻

Om acht uur staat het ontbijt klaar. Ik heb op zich nog redelijk geslapen, ondanks het harde bed. Het ontbijt is al even basic als het eten gisterenavond.

We rijden eerst naar een of ander paleis van een koning. Staat op de lijst van Unesco. We mogen geen foto’s maken. Er is eigenlijk bitterweinig te zien. En al zeker niet als je je niet kan bezig houden met foto’s maken.

Tegen 13u zijn we in het hotel. Ik heb weer stokbrood met kip. En het is echt lekker. Er zit enkel kip tussen en niet nog sla en tomaten en zo. Er is eten aan. 😋

Er staat enkel nog een wandeling op het programma voor vandaag. Door de warmte wordt deze pas om 16u gepland. De tussentijd zijn we vrij. Ik schrijf wat op de kamer, is airco. Er is ook een zwembad, dus daar ga ik een kijkje nemen. Het is zeer troebel water, dus ik riskeer het niet om daarin te zwemmen. Morgen is het een lange reisdag en als je dan aan de diarree zit, nee dank u. Ik doe even een poging om aan het zwembad te zitten om te schrijven. Maar dat geef ik al snel op. Langs de ene kant van het zwembad zit een plaatselijke familie die al een hele bak bier op hebben en dus redelijk luid zijn. En de barman aan de andere kant van het zwembad beslist om de radio kletterend hard te zetten. Ja, dat wordt verder schrijven op de kamer. Hier eindelijk geen hard bed, maar eentje met veren. 🥳🥳. De wandeling sla ik over en kijk nog wat Netflix. De WiFi schommelt een beetje. Wel, niet, wel, niet…

Het eten is niet vet, dus ben al snel terug op de kamer. Nog inpakken en schrijven. Morgen vroeg opstaan en een lange reisdag 🥵

Niet al te denderend geslapen. Vannacht geen muggen gehad volgens mij. Maar vanmorgen kwamen ze van overal en hebben ze me op korte termijn lek gestoken. Het is Marga haar verjaardag vandaag dus er is nog taart na het ontbijt. Tegen half negen kunnen we naar de eerste stop rijden voor vandaag. We gaan met de boot het Nokouémeer op. Hier bevindt zich het Afrikaanse Venetië : Ganvie.

Alle huizen zijn gebouwd op palen en het vervoer bestaat uit kayaks met of een stok of een peddel. We zijn hier niet de eerste toeristen en dat is snel duidelijk. De mensen appreciëren het niet als er foto’s worden gemaakt.

Net als we toekomen met de bus, staat er behoorlijk veel volk op de pier en er is veel tamboer. Er wordt net een kist uit de wagen gehesen. Blijkbaar is er een begrafenis aan de gang. Het is lawaai van gewelste. Want in tegenstelling tot bij ons is het hier geen ingetogen, serene bedoening. We moeten wachten totdat de ganse begrafenisstoet ingestapt is in 101 bootjes. Daarna kunnen wij aan boord. We varen richting het dorp : Ganvié. Onderweg komen we vissers tegen en vrouwen die van het dorp naar het vasteland gaan om zaken te verkopen. De meesten willen niet op de foto en draaien hun gezicht of roepen ons iets vies toe. Ok, niet veel foto’s vandaag denk ik.🤔

Het gaat er zoals een gewoon dorp aan toe. Ipv de klerenwinkel heb je hier een klerenboot. Geen groentewinkel, maar een groenteboot… 🙈

We zien ook veel bootjes met lege tonnen op. Die gaan in de rij liggen bij de waterpomp. De slang wordt vanuit een hutje bediend en de bootjes varen eronder langs. Leuk om te zien. Eens hun tonnen gevuld, ligt het bootje wel bijna gelijk met het water. Je ziet soms ook gewoon kleine kindjes alleen of met zen 2 in een bootje. Nadat we iets gedronken hebben onderweg, varen we terug naar het vasteland voor de lunch. Dit hebben we vanmorgen moeten opgeven en zou op tijd klaargemaakt zijn zo.

De kip die ik heb, die heeft zijn beste tijd al gehad. Hier wordt deze ook niet zo mooi in stukken verdeeld als bij ons. Dus wordt vooral de spaghetti opeten. Daarna kunnen we onze weg verder zetten richting Bohicon.

Ik ben heel blij als we er zijn, want heb heel onrustige benen en geraak dus moeilijk gezeten. De bus is ook maar net gemaakt op de grootte van de groep, dus veel bewegingsruimte heb je niet.

Het hotel waar we vannacht slapen, valt onder de ‘basic’. Ik vind het er nog prima uitzien. Er is water, er is airco en uiteraard een super hard bed. Tot zo ver het ongeveer goede nieuws. Dan komen we aan het diner en de WiFi. Ja, dat is inderdaad basic. Het eten is niet te eten en de WiFi werkt meer niet dan wel. Maar ja, blame it on TIA (this is Africa) Dan maar op tijd naar bed en nog wat schrijven. Morgen alweer verder.

Vanmorgen eindelijk ontbijt met choco 🥰

Voordat we de grens oversteken naar Benin, rijden we even naar the middle of nowhere. Ben heeft rondgebeld en we kunnen ergens een voodoo ceremonie bijwonen. Daar aangekomen blijkt dat we nog wat te vroeg zijn. De mensen zijn nog aan het toekomen. We krijgen even een korte rondleiding in het dorp. Dit is echt Afrika. Lemen hutjes, iedereen samen. Daarna kunnen we toch naar de plaats van het gebeuren. Je hoort het getrommel al van ver.

Eerst worden we op de traditionele wijze ontvangen. Dan kunnen we verder. Blijkbaar had de geest opgeroepen voor een ceremonie. Door het getrommel en te dansen kunnen de mannen en vrouwen in trance geraken. Dan neemt de spirit diegene zijn lichaam over. Dan weten ze zelf niet meer wat ze doen.

Het is redelijk luid voor mijn oren, maar wel leuk om te zien. Alle vrouwen die een voor een komen dansen. Jong en oud, dik en dun. Ook de kleine kindjes hebben duidelijk al ritme in hun lijf. Ik hou me uiteraard meer met de kindjes bezig dan met het gedans.

Tegen dat we doorgaan, begint er een vrouw raar te doen. Blijkbaar is zij in trance. De andere vrouwen moeten voorkomen dat ze valt. Raar gebeuren. 😰 Maar wel leuk dat we dit konden meepikken.

Nu kunnen we richting de grens. Tegen 11 uur zijn we aan de Togolese kant van de grens om uit te checken. Je mag geen foto’s maken bij grensposten. Dat weet elke reiziger en Ben heeft het nog zo gezegd. 2 minuten later wordt Ludo uit de bus gehaald, want hij heeft uiteraard wel een foto gemaakt. Tja, heb ik weinig op te zeggen… Zijn altijd dezelfde…

Het duurt een goeie 3 kwartier voordat we kunnen doorrijden. Deze keer geen half uur door niemandsland om aan de andere grens te komen. Eerst moeten we allemaal bij de douane komen. 2 seconde later moeten we allemaal weer de bus in en 1 voor 1 komen. De eerste neemt meer dan een kwartier in beslag. Als je dat maal 15 doet, staan we hier nog effe. Gelukkig gaat het daarna vlot en zijn we officieel ingecheckt in Benin 😃😎

Geen broodjes vandaag voor lunch, wel croissants en chocolade croissants. Lekker, lekker. 😋

We komen op tijd aan in Ouidah. Voordat we naar het hotel rijden, doen we nog een paar tussenstops. De eerste is de Python Temple. Zoals de naam het zegt: een hoop Pythons in deze tempel. Volgens de gids komen die 1 keer per maand uit de tempel en trekken dan de stad in om te eten. En als ze genoeg gegeten hebben, komen ze terug. Yeah right 🤔 En als je dat niet gelooft, maken ze je iets anders wijs.

Het Nationaal museum sla ik over. Ik blijf lekker in de bus in de airco en schrijf mijn dagboek beetje bij. Vervolgens rijden we naar Place Chacha. Van hieruit werden de slaven verkocht en naar de schepen aan het strand gebracht. We lopen de 4km lange route die zij ook aflegden toen. Het eerste monument dat we tegenkomen, is de boom ter vergetelheid. Hier moesten ze x aantal keren ronddraaien. Hierna zouden ze dan hun oude leven vergeten zijn en nu slaaf. Benieuwd of dat gewerkt heeft 🤪

Tegen zes uur komen we aan bij het strand. Daar staat de Poort of No Return. Eens je door deze poort ging, kwam je niet meer terug. Blij dat we er zijn, want het water heeft weer gelopen tijdens deze tocht. Ons hotel ligt op een paar honderd meter van de Poort. Normaal zouden we om 19u eten, maar dat wordt ne nipte. Snel onder de douche en dan naar het buffet. Is eten wat de pot schaft. En dat zeker de komende week nog zo zijn. Gelukkig ligt er deze keer spaghetti op het buffet, met eetbare tomatensaus. In vergelijking met andere reizen heb ik nog maar zeer weinig spaghetti gegeten 😋😋

Is te laat om nog te zwemmen. Dus naar de kamer dan maar. Nog wat schrijven en dan onder de klamboe. In de hoop wat te slapen, want is wederom hard bed. Wordt ook terugkerend feit deze vakantie vrees ik. 😓