Vandaag een vol programma. Om half 9 vertrekken we in Quito voor een 2.5uur durende rit naar Otovalo. Onderweg stoppen we even voor een blik op het meer van Pablo. De eerste echte stop is in de buurt van Otovalo is een muziekfabriekje. Nu ja, fabriekje. Het is een gewoon huis van een muzikale familie. Een beetje een Von Trapp familie. Hier krijgen we uitleg over hoe een panfluit wordt gemaakt en wat de verschillen zijn tussen die van Bolivia, Peru en Ecuador. Ook nog een paar andere traditionele instrumenten worden getoond en bespeeld. Een deel van de familie geeft nog een demonstratie van hun kunnen en de zusjes dansen een traditionele dans. Daarna is er de mogelijkheid om de cd te kopen of instrumenten. We hebben er maar een klein half uur gezeten, maar mijn voeten zijn overbeten door kleine zwarte beestjes. Je ziet ze bijna niet, maar ze beten gigantisch hard en de beten jeuken voor zot. 
Vervolgens rijden we door naar het centrum van Otovalo waar morgen de grote markt is.Op het plein is nu al een klein marktje. We hebben hier ook de tijd om te lunchen. We lopen over de markt en kijken onze ogen al uit. De aankopen worden uitgesteld tot morgen. Hopelijk krijgen we daar geen spijt van. Het motto blijft " Als je iets ziet, koop het dan. Je weet nooit of je het nog tegenkomt" 
Als lunch lopen we een soort Mac Donalds in voor een hamburger en een hot dog. We rijden meer en meer in de richting van het indianendorp waar we moeten logeren deze avond. We maken eerst nog een wandeling aan de Cotachaxi kratermeer. Is maareen tochtje van een half uur en enkel voor het uitzicht. De laatste stop vóór de indianen is een lederdorpje waar nog naar hartelust geshopt kan worden. Wij zijn snel uitgekeken en eten dan maar een ijsje op het pleintje. Daar staan ook wat stalletjes waar ik een mooie rugzak koop. Want stel dat ik hem morgen niet meer vind op de markt…. Nog even internetten en dan is het tijd voor hetgene waar we heel de vakantie tegenop hebben gekeken. Na onze ervaring in Guatemala, staan we niet echt te springen om de avond en de nacht door te brengen bij een indianenfamilie. Hoe langer het dus allemaal duurt, hoe minder lang we daar moeten blijven. De eersten worden afgezet in een naburig dorpje. Dan is het aan ons. We moeten nog een stukje te voet tot aan het huisje. Daar toegekomen maken we kennis met de gastvrouw. Zij toont ons het huisje waar we slapen. Gelukkig, er zijn 3 bedden, dus die nare ervaring van 2004 wordt ook niet herhaald. 
Als lunch lopen we een soort Mac Donalds in voor een hamburger en een hot dog. We rijden meer en meer in de richting van het indianendorp waar we moeten logeren deze avond. We maken eerst nog een wandeling aan de Cotachaxi kratermeer. Is maareen tochtje van een half uur en enkel voor het uitzicht. De laatste stop vóór de indianen is een lederdorpje waar nog naar hartelust geshopt kan worden. Wij zijn snel uitgekeken en eten dan maar een ijsje op het pleintje. Daar staan ook wat stalletjes waar ik een mooie rugzak koop. Want stel dat ik hem morgen niet meer vind op de markt…. Nog even internetten en dan is het tijd voor hetgene waar we heel de vakantie tegenop hebben gekeken. Na onze ervaring in Guatemala, staan we niet echt te springen om de avond en de nacht door te brengen bij een indianenfamilie. Hoe langer het dus allemaal duurt, hoe minder lang we daar moeten blijven. De eersten worden afgezet in een naburig dorpje. Dan is het aan ons. We moeten nog een stukje te voet tot aan het huisje. Daar toegekomen maken we kennis met de gastvrouw. Zij toont ons het huisje waar we slapen. Gelukkig, er zijn 3 bedden, dus die nare ervaring van 2004 wordt ook niet herhaald. We worden uitgenodigd om mee te helpen koken. We peulen erwtjes en schillen aardappelen. Dan komen ook de 2 kinderen (12 en 14) thuis en de gastheer. De chocolade die we meegenomen hebben, valt aardig in smaak. Het eten is lekker! Eerst een goedvullende soep en dan kip (uiteraard) met lekkere patatjes. Gevolgd door thee. Het gesprek wordt redelijk op gang gehouden en het is ook redelijk om elkaar te verstaan. Om half negen vraagt de papa of we willen gaan slapen. Professioneel buitenwerken noemen ze dat Maar we zijn er niet rouwig om. Nog even het dagboek bijschrijven en dan bedje in . Om 21uur liggen we er al weer in. Morgen om 6.30u ontbijt en dan SHOPPEN!!!!
Maar we zijn er niet rouwig om. Nog even het dagboek bijschrijven en dan bedje in . Om 21uur liggen we er al weer in. Morgen om 6.30u ontbijt en dan SHOPPEN!!!!We hebben redelijk goed geslapen, maar het is belachelijk vroeg opstaan. Het ontbijt bestaat uit een soort kriekensoep (ziet er toch zo uit) en de gebruikelijke eitjes natuurlijk. We moeten ons haasten want om 7 uur komt de bus ons ophalen. Dat lukt nog net. Wanneer we de anderen hebben opgepikt; rijden we door naar de markt. We worden gedropt aan de beestenmarkt. In vergelijking met Zumbahua loopt hier veel meer volk rond. Vermits de tijd gelimiteerd is, en de lijst van de aankopen niet echt gelimiteerd is, maken we snel een foto van de beestenmarkt en dalen dan af naar de traditionele markt. De eerste stop is natuurlijk de bancontact. Remember het motto. Zou zonde zijn dat je dat niet kan uitvoeren door gebrek aan geld. 🙂 Veel kraampjes zijn nog in opbouw, maar dat belet ons niet al onze eerste aankoop te doen: een gekleurd tafellaken. Hopelijk klopt de maat. Liesbet is een geweldig in het afdingen en dat bespaart ons ettelijke dollars. Die we dan natuurlijk aan iets anders kunnen opdoen De rugzak zal extra gevuld worden met tafellakens, bandjes, portemonnées, kralen en schilderijen. Om elf uur is het verzamelen en daar blijkt dat we zeker niet de enigen zijn die hun laten gaan hebben. Gelukkig dat je niet veel meer tijd krijgt om over de markt te lopen, of je kocht nog meer en waren nu failliet geweest. Dan rijden we terug naar Quito voor de laatste namiddag.
Remember het motto. Zou zonde zijn dat je dat niet kan uitvoeren door gebrek aan geld. 🙂 Veel kraampjes zijn nog in opbouw, maar dat belet ons niet al onze eerste aankoop te doen: een gekleurd tafellaken. Hopelijk klopt de maat. Liesbet is een geweldig in het afdingen en dat bespaart ons ettelijke dollars. Die we dan natuurlijk aan iets anders kunnen opdoen De rugzak zal extra gevuld worden met tafellakens, bandjes, portemonnées, kralen en schilderijen. Om elf uur is het verzamelen en daar blijkt dat we zeker niet de enigen zijn die hun laten gaan hebben. Gelukkig dat je niet veel meer tijd krijgt om over de markt te lopen, of je kocht nog meer en waren nu failliet geweest. Dan rijden we terug naar Quito voor de laatste namiddag.Onderweg stoppen we nog bij een rozenkwekerij. Deze zijn toe op zaterdag om te bezoeken, dus de bedoeling van de stop is niet helemaal duidelijk. Maar Annette komt terug de bus op met 24 echt ecuadoriaanse rozen. Dat is haar afscheidscadeau aan ons. Iedereen is behoorlijk gecharmeerd. Het is bijna twee uur in de namiddag als we in Quito terug zijn. Om zes uur gaan we al eten, dus veel tijd is er niet meer. We droppen alles op de kamer en gaan op zoek naar het laatste cadeau: de sterke drank voor Stijn. Het is zaterdagnamiddag, dus de meeste winkels zijn toe. Gelukkig is er nog een klein winkeltje waar ze sterke drank verkopen. Een local verzekert ons dat we een typische ecuadoriaanse sterke drank kopen. De zon schijnt en dus zoeken we nog een laatste terrasje. Dit vinden we wel in tegenstelling tot de eerste dag in Quito. De zon verdwijnt echter snel, dus keren we terug naar het hotel om te schrijven. Nog rugzak inpakken en douchen. Ik denk dat ik alles ingepakt heb, maar er ontbreekt precies iets. En effectief, wanneer ik onder douche sta, roept liesbet dat ik mijn tafellaken ben vergeten in te pakken. Shit hé!!! Dat wordt de flightbag vullen.
Om iets voor zes verzamelen voor het laatste avondmaal. Sommigen hebben hier heel de vakantie naar uitgekeken, want er wordt cavia geserveerd. We lopen nu langs het plein met alle terrasjes. Dit was dus het plein dat Annette de eerste dag bedoelde en wat we dus 2 keer niet gevonden hebben. Zonde want het ziet er zeer gezellig uit allemaal.
Iets later dan voorzien keren we terug naar het hotel waar Nico aan zijn avondprogramma kan starten. Hij heeft heel de vakantie gewerkt aan de kwis die we vanavond gaan spelen. " Hoe goed heb ik opgelet deze vakantie" Annette is voor een aantal vragen de jury. Het wordt een zeer leuke avond met veel "ah ja" gevoel. Of ja, dat heb ik wel gehoord, maar weet ik niet meer. De elfjes die we voor één opdracht hebben geschreven, worden overgescheven in een klein boekje dat overhandigd wordt aan Annette als aandenken. De punten worden geteld en de prijzen worden uitgedeeld. Dan houdt NIco nog een afscheidswoordje voor Annette. Een heel aantal ogen hebben het moeilijk om droog te blijven. Ze was een geweldig reisleidster die de reis alweer nog beter maakte, dan het al was. Moe maar tevreden kruipen we rond half 12 in ons bed. We maken ook nog een korte analyse van de reis, en besluiten dat het alweer de moeite was. We hebben alweer een mooie reis gemaakt, zonder ruzie en ons geweldig geamuseerd.
Annette is voor een aantal vragen de jury. Het wordt een zeer leuke avond met veel "ah ja" gevoel. Of ja, dat heb ik wel gehoord, maar weet ik niet meer. De elfjes die we voor één opdracht hebben geschreven, worden overgescheven in een klein boekje dat overhandigd wordt aan Annette als aandenken. De punten worden geteld en de prijzen worden uitgedeeld. Dan houdt NIco nog een afscheidswoordje voor Annette. Een heel aantal ogen hebben het moeilijk om droog te blijven. Ze was een geweldig reisleidster die de reis alweer nog beter maakte, dan het al was. Moe maar tevreden kruipen we rond half 12 in ons bed. We maken ook nog een korte analyse van de reis, en besluiten dat het alweer de moeite was. We hebben alweer een mooie reis gemaakt, zonder ruzie en ons geweldig geamuseerd.
Mijke's reizen 
liesbet
27 september 2009 at 17:19
Snif snif … het was inderdaad echt … geweldig !!!!