Categorie archief: 2024 – Trans America

Onze tijd in Antigua kan uitgelegd worden als : we hebben de processies nu wel gezien, naar “laat ons die processie toch ook nog doen” 🙂

Elke dag zijn er verschillende processies in de stad. We beginnen met de eerste aan de kerk, waar ze de grote “tafel” uitdragen met gigantische beelden op. Langs de kant lopen 100den mannen en vrouwen die op hun beurt de zware last van de tafel op hun zullen nemen. De tocht duurt namelijk meerdere uren, tot zelfs 10 uur voordat ze heel het parcours hebben gelopen. Samen met Vera neem ik plaats op het binnenplein. Gelukkig is het mooi weer, maar we staan er wel effe te wachten. En er komt alsmaar meer en meer volk op het plein. Dus bewegen wordt nog moeilijk. Maar dan komt er muziek uit de kerk en zien we de stoet zich op gang trekken. Het is een geweldig spektakel stuk om te zien. En al helemaal hoe ze De grote tafel met hoge beelden op door het kleine poortje krijgen om zo verder de stad in te kunnen.

Bij het teruglopen zien we de eerste bloementapijten die zich vormen. Iedereen doet het op zijn manier, en zo groot als hij het kan betalen. Hier wordt een heel jaar voor gespaard.
We zien de volgende dagen overal. De mensen weten wanneer de stoet gaat passeren. Een paar uur op voorhand beginnen ze aan hun bloementapijt, dat net af is voordat de stoet passeert. Een paar minuten later zijn de tapijten helemaal vertrappeld en opgekuist door de bezem wagen. En beginnen ze gewoon helemaal opnieuw. Want binnen een paar uur komt er weer een nieuwe stoet voorbij.

De dagen dat we in Antigua zijn, gaan we dus van de ene optocht naar de volgende. Ook al denk je dat je ze nu wel allemaal gezien hebt, toch is het elke keer anders. Dan allemaal in het Paars, dan allemaal in het zwart, alleen kinderen, alleen vrouwen. Op het grote plein, in de kleine straatjes voor het hotel… In daglicht en in het donker. Elke optocht heeft weer zijn eigen doel en sfeer. Je krijgt er geen genoeg van. En hoe dichter we bij Pasen komen, hoe groter de optochten en de bloementapijten worden.

Enige nadeel is dat we nooit weten waar en hoe laat de processies komen. Dus er is veel wachten bij, vroeg opstaan, rond lopen en nu en dan al eens uitgerookt worden. Vermits de processie stilstaat en er dan net iemand met wierook voor je moet wachten 🙂

We hadden een geweldige tijd in Antigua en een fantastische reis. Maar aan alle mooie liedjes komt ook een einde. En na een maand in super mooi weer, super mooie landen en fijne groep, is het weer tijd om naar huis te gaan. We kunnen er weer even tegen en kunnen beginnen uitkijken naar een nieuw avontuur!!

Voordat we doorrijden naar Antigua voor onze laatste dagen, maken we nog een stop op de markt in Chichicastenango. Helaas zijn we niet op de dag dat de Grote Markt staat. Toch wel een klein minpuntje. Desalniettemin is er toch heel veel volk op pad en vooral heel veel toeristen. We banen ons een weg door al het volk naar het grote, kleurrijke kerkhof. Ook dit herkende ik nog van onze eerste reis in Guatemala. Ze beleven een kerkhof hier helemaal anders dan bij ons. Geen saaie, grijze graven. Maar kleurrijk, veel bloemen, eten en drinken. Grote en kleine graven, met steen en zonder… heel apart om over te lopen. 

Nog even iets kopen voor de lunch onderweg en dan kunnen we op weg naar Antigua. Sommigen hebben deze reis speciaal geboekt voor deze laatste dagen. Ik wist niet dat het iets speciaals was op het einde van deze reis. We zijn in de heilige week voor Pasen. En dit wordt in centraal en zuid Amerika gekenmerkt door processies, heel veel processies 🤩 Tegen half drie zijn we in ons hotel. We zitten redelijk centraal. Marc had ons al gewaarschuwd, maar het verschil in kamers is groot. Sommigen hebben een balzaal als kamer met 5 bedden voor 2 mensen. In mijn geval heb ik wel 3 bedden,, maar ben ik weggestoken in een bezemkast… maar ok, dient alleen om te slapen. Dus niet zeuren, alles droppen op de kamer en we zijn de stad in. Vera en ik…

Als we op het grote centrale plein komen , hebben we onmiddellijk geluk en vallen we direct in de eerste processie. De kinder processie. Ook deze kleine mensjes dragen een heel tafereel mee op hun schouders… Jong geleerd… Om even te bekomen van de eerste indrukken gaan we een koffie drinken. Het is bijna tijd voor de zonsondergang en die is het beste te bekijken vanop het dak van de kathedraal. Dus wij daar naartoe. Sommigen van de groep hadden hetzelfde gedacht en al snel staan we daar met een deel van de groep. Nadat de zon onder is, gaan we met Jan en Corry iets gaan eten. Maar zoals zal blijken de komende dagen val je van de ene processie in de andere. Dus voordat we het restaurant binnen gaan , blijven we nog even de volgende processie bewonderen. Het is een heel spektakel met veel muziek en veel volk.

Dan snel een pizza eten en weer naar het hotel. We zijn helemaal klaar om ons de komende dagen onder te dompelen in de laatste dagen van Jezus, gezien door de Guatemalteekse mensen 🤩😍

Om 8u vertrekken we voor onze tocht rond het meer van Atitlan. Rond het meer zijn 12 eilandjes die vernoemd werden naar de 12 apostelen. We gaan er vandaag een aantal bezoeken met een bootje. Het eerste  dat we aandoen, is Santa Cruz. Het dorpje ligt bovenop een heuvel. Er is een mogelijkheid om te voet naar boven te gaan, maar de meesten van de groep gaan met de tuc tuc naar boven. Een paar dapperen gaan de kuitenbijter naar omhoog. 20 jaar geleden waren we hier ook volgens mij. Het basketbal pleintje van de school komt me bekend voor. We maken een korte wandeling door het dorp en lopen dansen zijn allen terug naar de boot. Hop naar het volgende dorp, Jaibalisto. 

Hier kan je te voet naar het volgende dorp wandelen. Heb er niet zo heel veel zin in. Dus samen met een 5 tal anderen gaan we koffie drinken terwijl de rest de wandeling aanvangt. Na de koffie, varen wij met het bootje naar de volgende bestemming. Ook daar weer koffie drinken voordat we naar het volgende dorp varen. Ook daar weer een serieuze kuitenbijter om in het effectieve dorp te komen. Daar is het een drukte van jewelste. Het is dik 14u voorbij voordat we gaan eten. En het is niet direct m’n cup of tea. Ben dus blij als we tegen half vijf terug varen naar ons hotel. Nog even iets drinken met Jacqueline, Richard, Jan en Corry.

Dan nog wat schrijven en is het weer tijd om te gaan eten. Ik ga mee met Jan en Corry. Onderweg pikken we Jan en Hans op. Ze waren op zoek naar het restaurant waar we naartoe gingen, maar hadden het nog niet gevonden. Uiteindelijk komen ook nog Marc, Jacqueline en Richard in het restaurant toe. 

Aan de overkant staat er een zanger te kwelen. We bedenken allerlei scenario’s om hem te doen stoppen, maar we moeten het de hele avond ondergaan. Ondanks dat wordt het een leuke avond. Nog even langs de supermarkt op weg naar het hotel. En dan kunnen we weer inpakken. Morgen rijden we via Chichicastenango naar onze laatste bestemming : Antigua

We gaan terug naar Guatemala voor de laatste week van de vakantie. Deze laatste week zou een week moeten zijn van hoogtepunten. Het eerste hoogtepunt dat ons te wachten staat, is de archeologische site van Tikal.

De grenzen gaan weer vlot, maar het is toch weer een behoorlijke tocht. Pas tegen vier uur komen we aan in ons hotel. Nu ja, hostel. Want het voordeel is dat we aan de ingang van het park slapen. Het nadeel is echter dat we in het hostel gedeelte zitten. En dat wil dus zeggen, gedeeld sanitair en douches. Ook zijn de uren electriciteit per dag beperkt. Normaal zal die afslaan om 11u afslaan, wat wil zeggen dat de ventilator ook zal stoppen met draaien, en dat staat gelijk aan warmte 🥵

Een deel van de groep gaat nog wandelen, maar daar heb ik de fut niet meer voor. Ik zit wel gewoon voor mijn kamer en schrijf mijn dagboek bij. Met de jungle geluiden op de achtergrond 🐒🦜 Om zeven uur is het alweer tijd om te eten en dan kunnen we naar bed. Morgen moeten we om zes uur paraat staan om het park in te gaan.

Na een op zich redelijke nacht (lees: de ventilator is blijven draaien 😊) staan we iets voor zes paraat om richting park te vertrekken. Door zo vroeg te vertrekken, zijn we de grote hoop toeristen voor. 👍🏻 Samuel de gids staat ons op te wachten. Het begin zegt me echt niets. Mijn geheugen is duidelijk een zeef 😥 want was hier 20 jaar geleden ook. Eens in het park komen er gelukkig wel dingen terug. Het blijft een indrukwekkend schouwspel. En door zo vroeg te komen, zijn er zeer weinig toeristen die de foto’s kunnen verpesten 😂

4 van de tempels kunnen nog wel beklommen worden. In tegenstelling tot 20 jaar geleden zijn er nu wel trappen gebouwd langs de zijkant, zodat het beklimmen iets makkelijker wordt. Sommigen blijven wel een uitdaging voor de mensen met hoogtevrees 😅 Maar eens boven is het zicht ongelooflijk mooi. Je kijkt uit over de boomtoppen. En sommige tempels komen ook ver boven de boomtoppen. De hoogste tempel die we beklimmen is 72 meter. Behoorlijk indrukwekkend om daar boven te staan. Slechts 15% van deze tempel is zichtbaar. De andere 85% zit nog bedolven over de aarde en bomen. Er kan enkel maar gerestaureerd en gegraven worden als er geld uit het buitenland komt. Want het land zelf steekt geen geld in de restauratie van de site.

Rond half tien zit de rondleiding erop. Je ziet nu een duidelijke instroom van toeristen. We waren dus mooi op tijd en het vroeg opstaan was niet voor niets… De rest van de dag staat er niets meer gepland. Het is alweer behoorlijk warm. En samen met een deel van de groep neem ik plaats aan het kleine zwembad. 😅 En daar blijf ik dan ook de rest van de namiddag zitten. Het is echt te warm om iets anders te doen. Rond half vijf ga ik douchen. Nu is er nog niemand, helaas wel geen warm water. Nu ja, echt koud kan je het water nu ook niet noemen bij deze temperaturen 😂

We eten vandaag vroeger dan anders. Maar heeft een goeie reden, want morgen moeten we het vliegtuig halen naar Lake Atitlan. En dat wil zeggen dat we om 4u paraat moeten zijn met onze koffers aan de bus. Wordt dus snel inpakken en bed in. Hopelijk voor een goeie nacht zoals de vorige… 🤞🏻🤞🏻

Om in Belize te raken, moeten we vroeg opstaan. Op 5u moeten de koffers de bus op 😴😴 Na een aantal sanitaire stops komen we rond half 12 aan bij de grens van Guatemala en Belize. We hebben de moeilijkste grens overgangen gehad en op nog geen uurtje staan we op Belize grond. 😊 We rijden aan een hoog tempo door naar onze lunch plek: restaurant Cheers. 🥂 Het ziet er zo niet uit, maar ze hebben wel lekker fritten. Dan nog een dikke 2 uur rijden om aan de ferry te komen die ons naar het eiland Caye Caulker gaat brengen. Het eiland ligt ongeveer 40km in zee en op een uurtje staan we op onze bestemming. Op het eiland mogen alleen maar golf karretjes rijden. Dus geen zwaar verkeer. We gaan te voet naar ons hotel. Niet het meest appetijtelijk hotel en ontvangst. Maar op zich zijn de kamers ok. Ik ga met Hans, Jan en Vera samen eten en de eerste dag op het eiland zit erop.

Onze tweede dag wordt de snorkel dag. Ik heb met Vera afgesproken om te gaan ontbijten. En toevallig komen ook Jan en Hans daar ontbijten. Daarna lopen we door naar Anwar tours waar we de snorkels en flippers passen. Ik word toch aangemaand van een shirt met lange mouwen aan te doen. Dus terug naar het hotel om eentje op te pikken. Daarna lopen we allemaal samen naar de boot.

Bij de boot aangekomen, blijkt die wel redelijk klein te zijn voor 14 mensen. Heel veel schaduw is er niet en dan wetende dat we een ganse dag op pad zijn… Marc doet een telefoontje en nadat we bij de zeepaardjes zijn gaan kijken, komt er een ander bootje aanvaren. Daar moeten 6 mensen op plaats nemen. Ik ga samen met Henk en Els, Jan en Hans en Marc op de 2de boot. Het wordt eigenlijk een beetje een privé trip. We volgen de andere wel, maar de bestuurder van onze boot is ook een beetje onze gids. 🙃😊

We stoppen eerst bij een sink hole, waar normaal er zee koeien kunnen gespot worden. Helaas zijn ze met vakantie, want we zien ze niet. 🤷🏻‍♀️ onze eerste snorkel plaats is een oud gezonken schip. Het is woelig water, maar wel leuk om te zien, hoe het koraal zich op en in de boot heeft genesteld. Onderweg naar de volgende stop zien we nog 2 dolfijnen. De andere boot was al weg. Dus enkel voor ons 👍🏻 Ietsje later dan de anderen komen we bij de volgende snorkel plaats. Hier gaat de gids mee het water in met een GoPro. We moeten dus niet alleen de verhalen thuis vertellen, we kunnen ze ook staven met bewijs 😊😊

We zien een heleboel vissen. Die allemaal genoemd worden bij naam door de gids, maar die ben ik ook allemaal al weer kwijt. 😂 Maar we zien ook een soort van pijlstaart roggen voorbij zwemmen. Heel chique om te zien. Ook wat barracuda’s en wat koraal, maar niet zo heel kleurrijk. Dan weer de boot in en naar de volgende plek. Deze staat bekend om de verpleegster haaien. Een aantal organisatie voederen deze beesten. Dus van zodra die een motor horen draaien, zijn ze daar. En zo geschiede ook. In een mum van tijd zwemmen er een stuk of 10 van die haaien rond ons bootje. En dan moesten we nog het water in. 😥 Maar geen paniek want ze eten geen vlees 😂😂😂 Heel indrukwekkend om tussen haaien van 2-3 meter te zwemmen. Ik dacht dat niets aan de Galapagos kon typen, maar komt toch meer dan in de buurt. 😎 De laatste stop is een plaats met koraal. Hier heb ik het op zich vrij snel gezien. Want is niet zo’n heel kleurrijk koraal. Dus ik maak wat foto’s van op de boot. Onderweg terug naar het begin ziet de gids nog een schildpad. Henk, Els en Marc springen nog snel het water in. Maar is al beetje ver. Moe, maar voldaan varen we terug naar de start plaats. Was wel leuk zo’n beetje privé tour, ipv met zen 14 achter een gids aan te zwemmen. Rond half vier staan we weer voor ons hotel.

Ik spreek met Vera af rond vijf uur om wat rond te lopen en naar de zonsondergang te gaan kijken. Het eiland is maar paar kilometer lang en paar 100 m breed. Dus je staat zo aan het andere strand. Nadat de zon is ondergegaan, keren we terug naar de andere kant van het eiland om te gaan eten. We gaan bij salty’s zitten, want daar speelt de oom van Helmer vanavond muziek. Lekker eten en op tijd terug thuis. De reis heeft toch een behoorlijk tempo…. 😅

Onze 3de dag op het eiland is er eentje van niet heel veel doen. Een mislukte trip naar het Noorder eiland op aanraden van Amerikanen, relax en nog een zonsondergang mee pikken. Daarna met een aantal naar de Italiaan. Wel effe paniek want was eten wat de pot schaft. Maar gelukkig valt het mee. 😅

Was onze laatste avond in Belize. Morgen terug naar Guatemala voor de laatste week van de vakantie 😞

De grens gaat weer super vlot. Op een kwartiertje staan we allemaal weer in Guatemala. Het is nog een stukje rijden richting Rio Dulce, dus we stoppen onderweg nog bij een shopping center om te lunchen. Lucky me 😄 want er is een Mc Donalds. Dus geen droge broodjes uit de supermarkt, maar een lekkere hamburger en chicken nuggets. En als dessert nog een Mc flurry 🍨🍟

De rest van de rit wordt afzien. Zolang de bus stil staat, werkt de airco. Maar vanaf dat de bus begint te rijden, komt er geen koude lucht meer door de blazers. Het is echt ongezond en de rit duurt lang. De ramen open is ook niet echt de oplossing, want het is buiten weer ver boven de 35 graden.

Om half zes zijn we eindelijk in ons hotel. Het is niet het hotel dat oorspronkelijk was opgegeven. Maar dit ziet er veel beter uit. We zitten aan het meer dat verbonden wordt met de zee door de Rio Dulce. Ik heb een mooie kamer met zicht op het meer. Ik besluit nog te gaan zwemmen voordat we moeten eten. Ik zie niemand in het zwembad, maar ik zie wel Els en Henk zwemmen in het meer. Dus dan ga ik daar maar zwemmen 😊 Het water is wel lekker van temperatuur, maar ik vind al dat wier en grind niet zo fijn onder mijn voeten. Als ik nog eens voorbij het zwembad loop, zitten ook Hans en Jan in het zwembad. Dus ik doe daar ook nog maar een plonsje 💦

Daarna douchen en naar het avondeten. We zitten ver van het centrum, dus iedereen eet in het hotel. De tv wordt gehackt en de Nederlandse schlagers passeren de revue. Ook Marc toont nog eens zijn gitaar en zang kunsten. 🎵🎤 Dan is het alweer bedtijd.

Om half negen de volgende morgen vertrekt onze boottocht over de rio Dulce. 20 jaar geleden hebben we dat ook gedaan, maar heel veel herinnering ik er mij niet van. Ben ook vergeten naar de foto’s te kijken voordat ik vertrok. Dus het wordt een nieuwe ontdekking. 😂

We vertrekken vanop de steiger aan het hotel. Het eerste stuk varen we aan een behoorlijk tempo. Heerlijk die wind in de haren. Beetje lucht in de hitte. 🥵 Onderweg slaan we een aantal kleine weggetjes in voor wat waterlelies en een hoop vogels. Daarna weer verder richting Livingstone. Hier krijgen we vrije tijd om te lunchen. Het is alweer het heetst van de dag. Ik loop wat rond met Helmer en Petra, maar we hebben niet veel zin om heel lang te lopen in die hitte. Al snel zoeken we een restaurantje op om iets te eten. Een schoenlap was er niets tegen, maar hé, we hebben iets in onze maag. Wel een lekkere frappocino 😋

Daarna kunnen we terug varen naar het hotel. We varen bijna meer dan een uur aan een hoog tempo. En met de nodige klappen op het water. Ideaal voor rug patienten 😥

We eten opnieuw allemaal in het hotel, dus we hebben ruim de tijd om nog een plonsje te maken in het zwembad. Met een groepje plonsen we wat rond en Marc geeft effe aqua gym op de tonen van de muziek. Daarna nog wat internetten, douchen en zak maken.

Ik ben een beetje verzadigd qua eten, dus ik heb een dubbele tomaten soep besteld. Een keer iets anders dan hamburger of spaghetti. 😊 Daarna op tijd mijn bed in, want morgen staat weer een lange reisdag op het programma. We gaan naar ons laatste nieuwe land van deze vakantie, nl Belize 🇧🇿

Om 5.20u moeten de koffers aan de bus staan. Vandaag weer drukke dag met de grensovergang van El Salvador naar Guatemala. En dan paar uur rijden en de grens van Guatemala naar Honduras.

Om 5.45u rijden we weg richting de eerste grens. Na 3 uurtjes rijden staan we daar. We hebben de zwaarste grensovergangen al gehad en op een klein half uurtje staan we in Guatemala. We kunnen niet rechtstreeks naar Honduras. En dus rijden we door Guatemala richting de volgende grens. Op zich is het niet zo heel lang rijden totdat we bij de grens met Honduras komen. Hier is de grens overgang heel makkelijk. Want beide landen zitten in hetzelfde kantoor. Je neemt het eerste loket en als je klaar bent, neem je gewoon het volgende loket en je bent ingeschreven in het volgende land.

Op een kwartiertje zijn we van de grens in Copán. Deze keer slapen we niet in Copán zelf, maar in Copán Ruïnes. Het is dus toch nieuw voor mij. We nemen afscheid van onze chauffeur ( lees : we zijn opgelucht dat we allemaal levend in Honduras zijn geraakt 😰) Nog even alles op de kamer droppen en dan lopen we samen naar het centrale plein. Daar legt Marc uit wat waar is en hoe laat we waar weer moeten zijn voor de wandeling met Geert.

We horen een paar straten verderop lawaai. Op weg naar het hotel hadden we al een heel aantal cowboys te paard gezien. Blijkt dat het kermis is en een onderdeel daarvan is een paarden optocht. En die komt nu richting het centrale plein. Dus blijven we nog effe staan voordat we gaan eten. Is allemaal een beetje macho en achteraf blijkt dat het toch een beetje de betere klasse is die te paard meedoet. 🤷🏻‍♀️ Eens gepasseerd loop ik met Jan, Hans, Petra en Helmer richting iets om te eten. Het is weer behoorlijk warm 🥵 Na het eten lopen we effe rond, maar al snel gaan we gewoon op het centrale plein zitten wachten tot het vier uur is.

Om vier uur gaan we met bijna de ganse groep op pad met Geert van de Via Via. Geert is een Belg en is al 24 jaar in Honduras de eigenaar van het Via Via restaurant. Liesbet en ik zijn hier ook 20 jaar geleden geweest. Geert neemt ons mee door het dorp en vertelt heel veel over het leven in Honduras. Het is allemaal niet zwart of wit. Maar heel veel dingen zijn grijs. Het gaat over migratie, drugs, corruptie,…. En hij ontkracht een paar logische oplossingen, die eigenlijk in de praktijk niet helemaal niet werken.

Het wordt een heel leuke tocht die eindigt in de Via Via. Ik kan nu ook niet anders dan een hamburger met frieten eten. Even een “weet je nog toen” 20 jaar later 😎🥳 Het wordt een leuke avond met fijne gesprekken. Daarna lopen we terug naar het hotel. Zak klaarmaken en de dag zit er weer op.

De volgende ochtend staan we alweer vroeg klaar om te gaan ontbijten in de Via Via. Met wafels en pannenkoeken 🥳😊 Na het ontbijt met de tuc tuc naar de archeologische site van Copán. Het is 20 jaar geleden, maar ik herken de inkom niet echt. Samen met de gids lopen we door de site. Met zicht op het centrale plein komen de herinneringen wel boven. Ik herken het weer. 😄 Het is ontzettend warm en onze tijd is een beetje beperkt. Om half elf staan we weer aan de bus. Het was weer heel indrukwekkend om te zien hoe alles zoveel jaar geleden toch met zoveel precisie gemaakt werd.

Om 11u staan we terug aan de grens. Terug in hetzelfde kantoor van de 2 landen. Alweer gaat het zeer vlot. We kunnen nu richting Rio Dulce ( Guatemala)

Terwijl de anderen naar het museum gaan in de morgen, blijf ik lekker in het huisje en schrijf mijn dagboek bij. Om half elf is iedereen terug en kunnen we richting onze 2de bestemming in El Salvador, Suchitoto.

Voor onze lunch stoppen we aan een winkelcentrum met een food corner. Maar ik heb een Starbucks en Pizza Hut gezien bij het toekomen. Dus ikke terug naar de Pizza Hut. Daarna wil ik nog naar de Starbucks maar daar is het een redelijke rij en dan haal ik het niet op tijd. Dus ik stap de koffie shop binnen recht over de bus en jaag daar de dame af voor mijn frappocino. Want heb nog maar 5 minuten voordat de bus vertrekt 😅 Bij de tussenstop wat later kan er ook nog wel een ijsje bij. 🍦🍦

Om vijf uur zijn we aan het hotel. Vera vraagt of ik mee naar het dorp ga. Heb niet de kans gehad het aan anderen te vragen, dus ik loop met haar mee. Onderweg zien we allerlei standjes met de verschillende staties van de kruisweg. Het is hier 14 dagen voor Pasen alles in voorbereiding. We proberen in ons beste Spaans en via Google translate te weten te komen wanneer de processie zou langs komen. Voor zover we het verstaan is dat om 19u. Dus we lopen verder richting centrale plein en gaan een kijkje nemen in de kerk. Op bepaald moment hoor ik gezang en we zien de processie voorbij komen. Hebben het dus verkeerd verstaan 🤷🏻‍♀️😂

We lopen een aantal staties mee. Bij elke stop worden er teksten voorgelezen en gebeden gezegd. Onderweg wordt dan gezongen of muziek gespeeld. Daarna lopen we weer naar het centrale plein. Bij een winkeltje op de hoek zien we de laatste statie staan. We besluiten dan maar te wachten tot dat ze daar langskomen. En stipt om 19u zijn ze terug aan de kerk. En daar dragen ze het kruis weer binnen. Dat was dan onze eerste processie van de vakantie. Het hoogtepunt daarvan zou in Antiqua moeten zijn op het einde van de vakantie. Moe maar voldaan komen we rond 21u terug in het hotel. 😄

De volgende dag staat er niet echt iets gepland buiten een boottocht over het meer om 16u. Heel wat mensen van de groep gaan terug het dorp in. Maar is me echt veel te warm. Dus ik doe eigenlijk niets tot aan de boottocht. Behalve zwemmen, schrijven en niets doen. En beetje genieten van de airco. 🥵

Veel is er niet te zien bij de boottocht. Als we terug in het hotel komen, zien we een bericht in de whatsapp groep dat er een muziek festival is op het centrale plein. Dus snel alles op de kamer leggen en richting het dorp centrum. Het is een dans feest voor de kerk. Met verschillende volksdansen. Ze hebben er blijkbaar een hele dag aan voorbereid, maar om zeven uur zit het er al op. We blijven eten in het zelfde plekje als gisteren avond en lopen dan weer richting hotel. Morgen vroeg dag want we gaan naar Guatemala. 🦙

Om half vier loopt de wekker af 😴 Gelukkig heb ik gisteren avond al mijn koffer gepakt. Want die moet om vier uur beneden aan de bus staan. In het pikke donker vertrekken we uit Léon richting de eerste grens van de dag. Ik doezel wat, maar echt slapen zit er niet in. Om half 7 staan we aan de grens van Nicaragua met Honduras. We kunnen niet rechtstreeks naar El Salvador. Het is een heel gedoe en we doen er bijna 2 uur over om uitgecheckt te geraken uit Nicaragua. Dan kunnen we door naar de grens van Honduras. Hier ook wel een gedoe. Maar gaat toch iets vlotter. Marc regelt een rij voor de 60+ mensen. Wil zeggen dat er 14 van de 18 in de andere rij mogen staan 😂 Op het einde van de rit zijn de niet 60+ mensen vroeger klaar dan die met hun eigen rij. Om iets voor 10 staan we dan eindelijk op Hondurese bodem. 😊

Na een uurtje rijden moeten we stoppen om de doorgaan belasting te betalen. Dit is aan een bus stop en dus kunnen we wat bestellen om te drinken. Een Moccachino nu 😎 Daarna kunnen we door naar de volgende grens: terug uitschrijven in Honduras en door naar de grens van El Salvador… eindelijk

Kwart voor vijf zijn we eindelijk in ons hotel. Ik deel het huisje met Vera. We hebben wel elk onze eigen kamer en badkamer. Dus dat scheelt wel. We zitten te ver van het dorp, dus we blijven in het hotel eten. We blijven hier maar één nacht voor we door rijden naar Sushitoto.

Léon

Vermits we niet in Matagalpa zelf hebben geslapen, stoppen we er even om te lunchen. Of boodschappen te doen. Ik ga met Henk en Els in Brooklyn café iet drinken. Een lekkere Frappuccino. 😄Na een klein uurtje rijden we verder naar Léon. Is al half vijf voorbij als we bij ons hotel aankomen. Morgen is er de mogelijkheid om een vulkaan te beklimmen. En om zes uur komt er iemand uitleg geven over de tocht. Ik doe ondertussen zelf al wat onderzoek en denk dat het toch geen goed plan in. Is geen deftig pad en met deze warmte is het echt zwaar. 😓 Vera en ik gaan op zoek naar de pizzeria. Maar als we daar toekomen, zit er helemaal niemand. Gaan dus maar terug naar het centrale plein om daar te eten. We schuiven aan bij Bram en Laura. Daarna terug naar het hotel en nog wat Netflix kijken.

De volgende morgen doen we met een aantal de geleide stads tour. Deze zou normaal om 9u vertrekken, maar wordt vervroegd wegens de warmte.

We lopen langs het centrale plein en stoppen bij een van de vele muurschilderingen in de stad. Hier krijgen we al een heel stuk geschiedenis van Nicaragua te horen. Over de dictators en slechte tijden. Vervolgens lopen we door naar het instituut voor schone kunsten. Om dan richting de markt te lopen. We geven de gids allemaal 50 cordoba waarmee hij op de markt vanalles koopt om ons te laten proeven. Ik betaal wel, maar proef eigenlijk niets 😅😂 zoals al gezegd, zo’n avonturier ben ik niet. De stads tour eindigt in de binnentuin van een heel chique hotel.

Rond half 12 zit de tour erop en is er niets meer gepland voor de rest van de namiddag.

In Léon is er een Via Via reizigers café, dus ik breng daar mijn namiddag door. Lekkere frit met speciaal saus 🙃 effe terug thuis 😎🍟 Ii maak gebruik van de goeie wifi en tijd om mijn blog verder aan te vullen. Ondertussen wuif ik Betty, Hans, Petra en Helmer uit die de vulkaan gaan trotseren. Als ik bij geschreven ben, loop ik terug richting hotel. Effe genieten van de airco. Want het is wederom ontzettend warm 🥵

Rond half vijf loop ik met Vera richting de kathedraal. De zonsondergang blijkt heel mooi te zijn van op het dak van de kathedraal. Maar je moet er op tijd bij zijn, want vanaf vijf uur mag je er niet meer op. Tegen vijf uur staat dus ook bijna de helft van de groep op het dak van de kathedraal te wachten op de zonsondergang. Rond kwart na zes zijn alle foto’s gemaakt en kunnen we de trappen weer afdalen. We lopen rechtstreeks naar het restaurant voor een vroeg diner.

Tegen kwart voor acht zijn we terug in het hotel. Nog effe zak klaar maken, douchen en dan bed in. Morgen (lees deze nacht) moeten we om 4u klaar staan met de koffers. We verlaten Nicaragua om door te rijden naar El Salvador. Weer een nieuw land om af te vinken ☑️😊