Categorie archief: 2018 – Zuid Afrika, Lesotho en Swaziland

Het was warm in de tent, maar toch redelijk geslapen. Vandaag staan er 2 game drives op het programma.
Vanmorgen is het aantal mensen die meegaan beperkt. Hetgeen we zien is ook beperkt. We komen nog wel een luipaard tegen, maar voor de rest blijft het bij een aantal vogeltjes. Tja, daarvoor kwam ik niet naar Afrika…
Bij de game walk hebben ze ook niet zo veel gezien, dus was een goed idee om toch met de drive mee te gaan. Om 9u zijn we weer terug en kunnen we ontbijten.
De rest van de voormiddag moeten we de tijd doden, want lunch is maar voor zien om 13u. Een beetje verderop ligt een privé lodge. Als er geen gasten zijn, kunnen de mensen van het tentenkamp daar het zwembad gaan gebruiken. Dus dat doen we dan maar… Water is wel heerlijk.

Is vandaag onze laatste dag, dus de rugzak moet gemaakt worden. Tussen de lunch en de sun set drive is er meer dan tijd genoeg. Ik kan aan de puzzel beginnen om alles in mijn rugzak te krijgen, en na te denken hoe ik mijn glazen hippo’s heel in Amsterdam krijg. Nog snel een douche en dan zijn we klaar voor de laatste game drive van de vakantie. Laat die mannetjes leeuw maar komen…

We hebben dezelfde chauffeur als vanmorgen. In tegenstelling tot vanmorgen staan de jeeps wel met elkaar in verbinding en komt er al snel het bericht dat er weer een luipaard is gesignaleerd. Iedereen er heen. Als we daar aankomen, zien we alleen maar zijn poot. Hij versnelt en begint te lopen. Met de jeep proberen we hem te volgen, net zoals de andere jeeps uiteraard. En dan begint de grote frustratie van de dag. Het luipaard zit daar met een aantal jeeps rond hem. ook wij. Maar blijkbaar is de regel dat er max 3 jeeps bij een dier mogen staan. En dus wanneer er een nieuwe jeep komt, rijdt de onze weg. What the f*ck!!! We gaan een beetje verder staan wachten. We zijn dan ook de enige jeep die zich blijkbaar aan de regels houdt, want er staan ondertussen meer dan 3 jeeps, en de onze beweegt niet…. De frustratie wordt alleen maar groter zo. Blijkbaar kan de chauffeur zijn licentie kwijt geraken als iemand doorgeeft dat hij in overtreding zou staan, en dat wil hij dus niet hebben. En wij zijn daar dan de dupe van. Op een bepaald ogenblik komt de andere jeep van onze groep voorbij en zij dolblij natuurlijk want zij hebben alle actie van op de eerste rij gezien. Als wij dan toch richting luipaard rijden, is er enkel nog een schimp op te vangen van hem tussen de bladeren. ECHT???? Mijn humeur staat al op serieus onweer en dat wordt de rest van de rit niet meer beter.

Tegen zeven uur zijn we dan weer bij de lodge en is het tijd voor het laatste avondmaal. Lekker met onze voeten in het zand en in den donker. Is me echt genoeg geweest. NA de speech van Lou en het eten, probeer ik nog online in te checken, maar de wifi is ook al niet wat het moet zijn. Ik besluit dan maar nog eens te gaan douchen en mijn bed in te kruipen. Morgen een lange reisdag naar de luchthaven.

Om 7u45 zijn we op pad voor een lange dag naar de luchthaven. Onze eerste stop van de dag is Graskop. Hier was ik ook al in 2012, maar het is precies toch allemaal wat moderner geworden en sterk uitgebreid. Het is hier koffie stop, maar ik loop maar wat rond. Het wordt nog lang genoeg zitten de komende uren. Via de Panorama route rijden we verder richting Johannesburg. Is een mooie tocht, en lijkt me wel allemaal een beetje bekend. 🙂
Bij God’s Window houden we nog een foto stop, en rijden vervolgens door naar Bourkes Luck Potholes. Ook hier was ik in 2012 en ook hier is het allemaal voor moderner geworden en nog veel meer toeristischer. Ook hier weer wat foto’s nemen om dan door te rijden naar Blyde River Canyon. Hier heb ik in 2012 een foto gemaakt, die ik graag zou opnieuw maken. Maar de rots waar ik toen op stond, is nu afgesloten met een hekje. Dus alweer een ontgoocheling: geen zelfde foto.

Het wordt nog een lange rit naar de luchthaven, en we lopen onderweg toch wat vertraging op. De zonsondergang wordt dus maar bekeken vanuit de bus.
Eens op het vliegveld kleden we ons om en wordt er afscheid genomen van Henning en gaat iedereen zijn eigen weg. Een aantal gaan in de lounge de tijd doorbrengen. Ik dool een beetje rond met een aantal anderen. We zijn op het laatst een van de enige mensen die er nog rondlopen.

Na een lange vlucht komen we dan eindelijk aan in Amsterdam. Nog even dag zeggen en dan is het tijd om echt naar huis te gaan. In tegenstelling tot andere jaren neem ik niet de thalys naar Mechelen, maar rijd ik met de trein naar Den Bosch waar Peggy me oppikt. Nog even een bakkie koffie en dan met de auto naar huis. Gelukkig geen jetlag, alleen slecht weer. Het temperatuursverschil is toch een graad of 30 denk ik.
Weer thuis, en back to reality. Geen idee wat er de komende maanden brengen zullen…

Om half zes loopt de wekker af. Vandaag rijden wij met de jeeps naar onze laatste accommodatie. De bus mag niet door het park. De jeeps zijn vol. Het is vroeg en dus toch nog wat frisjes. De zoektocht kan beginnen. Het is wederom hetzelfde… alle dieren zitten langs de andere kant dan waar ik zit. Gelukkig heb ik alles al eens gezien. Maar het irriteert me toch. Je moet over 2 mensen over om foto’s te kunnen maken. En dan sta je niet goed, of je kan ze niet zien omdat de jeep te laag is…

We zien wel een giraf en een koedoe. Opeens scheurt de jeep er vandoor, want er is een cheeta gespot. Dat is dan het ‘voordeel’ om in het Kruger te zijn. Alle jeeps staan daar met elkaar in verbinding. Met een cheeta op een lijstje afgevinkt, kunnen we gaan ontbijten. Hier zijn we al helemaal niet de enige toeristen meer. Ook dit komt me bekend voor van een jaar of zes geleden. We eten ons ontbijt op dat we gisteren hebben gekocht en kunnen dan weer gaan. Belangrijkste doel van de game drives: de foto van de mannetjes leeuw.

Opeens komt weer een bericht binnen. Deze keer zijn er leeuwen gespot. Yesss, allen erheen. En dat is letterlijk te nemen. Er staan zeker 20 jeeps, als het er niet meer zijn. We staan dus in de file om naar de leeuwen te kijken. Het zijn een paar leeuwinnen EN 2 mannetjes leeuwen. Yessss! Helaas!! Tegen dat het aan ons is, zijn de mannetjes leeuwen verplaatst naar de schaduw onder een boom. En heffen hun kop niet meer op. DJU!! Zou weer moeten lukken. Het wordt duidelijk niet mijn lucky game drive. Volgens sommige in de jeep heb ik echter niet te klagen. Want de dieren zitten evenveel langs links als langs recht… Ja, echt niet! 😡

Nadat we geluncht hebben, rijden we verder naar ons tentenkamp. We zien van de hele rit eigenlijk niets meer. Misschien een impala of zebra. Maar meer niet. Redelijk moet komen we aan bij onze accommodatie. Een luxe tentenkamp. Glamping heet dat tegenwoordig blijkbaar 🙈🤔

Een ganse nacht dus zonder airco… 😓 Vandaag een lange reisdag naar Swaziland. Net zoals in Lesotho rijden we naar daar, slapen daar 2 nachten en gaan dan weer het land uit.

De grensovergang gaat verbazend vlot. We staan hier geen ander half uur om erin te geraken. De weg naar de accommodatie is een saaie rit. Heel veel is er niet te zien onderweg. Voor de lunch stoppen we bij een kaarsenfabriek, waar ook een restaurant aan zit. En we zijn hier niet de enige toeristen… 🤔

Bij de accommodatie aangekomen, blijkt dat we toch beetje van de buitenwereld zijn afgesneden. Ik heb in tegenstelling tot andere nog wel bereik in het restaurant, maar er is helemaal geen wifi. De huisjes voor de komende 2 nachten is nu niet echt de gedroomde locatie. Het eerste wat ik zie zijn beestjes in mijn bed. Ja, dat wordt in de lakenzak slapen deze nacht. Er is hier voor de rest niets te doen, dus het wordt kletsen totdat het buffet wordt geopend. Niet a la carte, maar eten wat er opgediend wordt… Om 21 uur ben ik weer in mijn huisje en is het tijd om het bed te inspecteren op beestjes…

Het was een warme nacht. Vermits er geen airco of ventilator aanwezig was, heb ik vannacht een uur de deur naar het terras open gezet. Ik heb dus dat uur ook niet geslapen, maar op wacht gelegen om te zien of er geen beestjes binnen kwamen. We zitten hier midden in de jungle…

Om 9u vertrekken we naar wat eigenlijk onze slaapplaats had moeten zijn. Het weer is niet echt denderend vandaag. Ik ben eigenlijk van plan niets te doen als de anderen gaan wandelen. Maar je kan er ook fietsen. We zijn uiteindelijk met 4: Floris, Linda, Marieke en ik. We huren de fietsen voor 2 uur. Nadat we betaald hebben, kunnen we de fietsen uitkiezen. Het zijn allemaal mountainbikes. Wel meegenomen, want het is hier toch niet helemaal vlak. 🤔🤣 Ieder kiest zijn fiets en dan even testen. Ik zit nog niet tegoei op de mijne, of ik trap al door. Die versnellingen werken niet 100%. Mijn enkel kapot en toch een minder zachte aanraking met de bare van de fiets. De meneer van het spel kijkt nog eens. Hij zegt dat het in orde is, maar alweer trap ik door. Nog een keer mijn hiel. Uiteindelijk kunnen we wel vertrekken.

Bij het eerste stuk dat een beetje bergop gaat, trap ik weer door mijn versnelling. Gelukkig hebben we een man in ons gezelschap en kan Floris het probleem verhelpen. Nadien is het een stuk aangenamer fietsen. Het is eens iets anders dan een game drive. We komen op een paar meter te staan van de zebra’s en tussen de impala’s. Heel speciaal. 😀 In de verte wordt het behoorlijk donker, dus we besluiten toch maar sneller naar de lodge terug te rijden. We zijn niet echt voorzien op regen. We kunnen daar iets eten en het wordt opmerkelijk frisser. Dat zijn we niet gewoon meer, en zijn er zeker niet meer op gekleed. Met een bezwete t-shirt krijg je het dan ook nog eens extra snel koud. Gelukkig gaan we om 14uur weer terug naar onze huisjes. Daar wordt het dan snel een heel pak laagjes aan doen. Om 15u staat de traditionele dans op het programma. Ondertussen is het beginnen regenen, en het is niet van zin om te stoppen. De dans wordt dus maar voor het restaurant uitgevoerd. De village walk die zou volgen, wordt afgelast door de regen. Alweer niets meer te doen totdat het avondeten wordt geserveerd. Dus we schrijven maar ons dagboek bij en kletsen nog maar wat bij het haardvuur. Een warme douche kan je echt wel gebruiken. Een compleet verschil met de afgelopen dagen.

Morgen laten we Swaziland weer achter ons en komt het hoogtepunt van de vakantie: het Krugerpark.

Het werd een korte nacht en met kleine oogjes kom ik aan de jeep. Gelukkig deze keer wel 2 jeeps om op safari te gaan. We zijn met 17 en de jeeps zijn voor 9 personen. Dus ze zitten goed vol.

Ik zit wel in de juiste jeep denk ik. We moeten eerst een uur rijden om bij het Hlubluwe/Umfolozi National Park te komen. Er werd ons aangeraden toch iets van trui mee te nemen, want het kan wel fris zijn. En dat is ook effectief zo in een open jeep. Bij de ingang is er nog even een pipi stop en dan gaan we het park binnen. Nu kan het speuren beginnen. Voor dat we er echt tegen kunnen, gaan we nog ontbijten. Op een lege maag kan je geen wild spotten.

We beginnen klein met een impala en helemaal in de verte een zebra. Maar dit park staat bekend om zijn witte neushoorn, dus daar gaan we naar op zoek. Het is behoorlijk warm, maar de chauffeur weet waar we ze ongeveer kunnen vinden. En daar vinden we ze dan ook. Uiteraard zitten ze aan de andere kant van waar ik zit. En zo blijft het de rest van de game drive. De ‘onbenullige’ beesten zitten langs mijn kant, alle groten langs de andere kant. 😡

We zien wel een hele grote groep olifanten aan een drinkpool. Deze laten duidelijk merken dat we op afstand moeten blijven. Vermits we hier langer staan dan voorzien, wordt het ook een late lunch. En dus ook later thuis. Ik bel nog even naar het thuisfront. We frissen ons wat op en gaan met een aantal bij de Italiaan eten. Lekkere pasta en pizza. 😋

Daarna lopen we in het donker terug naar het hotel. Helaas komen we geen hippo tegen op straat. St. Lucia staat bekend om de nijlpaarden. En deze komen tegen de avond uit het water en dwalen dan in het dorp rond. Gisteren zijn 2mensen van de groep er wel eentje tegen gekomen. 😂

Wanneer ik terugkom op de kamer staat de airco af. Ik krijg hem helaas ook niet meer op. Dus terug naar de receptie. Daar zit niemand. Ik,probeer dan met de afstandsbediening van annelies hem weer op te krijgen, maar helaas. Nog maar eens naar de receptie. Niemand niet te vinden. Dan maar de batterijen gewisseld met die van de tv, maar ook niets. Het is echt pokke warm. Dus het wordt met de 2 kleine raampjes open slapen en hopen dat de baboons niet binnen geraken. Morgen naar ons derde land van de vakantie : Swaziland 😎

Om 8 uur zijn we alweer op pad. We rijden naar St. Lucia. Het is een beetje race tegen de tijd, want hebben een boot te halen om 16u in de namiddag. Onderweg zijn er hele wat pad verbouwingen (wegenwerken dus 😂) dus de tijd is een probleem. Ondertussen krijg ik wat foto les on de bus. Wat is diafragma? Sluitertijd? Ik snap het weer voor effe. Vraag zal zijn voor hoe lang. 🙈🤔

Tijdens de pipi,stop haal ik weer een ijsje bij de Wimpie. Het is elf uur, dus dan is het veroorloofd 😋 al snel is het tijd om te lunchen. Heb eigenlijk helemaal geen honger. Dus ik eet maar niets. We zijn vanavond niet heel laat thuis. Dus ik kan wel zo lang wachten. Tegen 15u15 zijn we aan ons hotel. Snel de bagage droppen en dan weer de bus op richting het water. Hier staat de boot te wachten voor onze hippo cruise. We zijn hier zeker niet de enige toeristen. Om 16u start de motor en kan het speuren naar de hippo’s beginnen. Het is bewolkt dus wordt een moeilijk licht om foto’s te maken. De hippo’s laten zich wel zien. Er zijn blijkbaar een drie tal groepen in de rivier. We zien 1 eenzame krokodil, maar nijlpaarden genoeg. Ook het thema open bek komt hier goed tot zijn recht. Hopelijk zijn de foto’s wel scherp en helder. Wordt weer afwachten. Poging gedaan om soms de les van deze morgen om te zetten in de praktijk, maar geen idee of dat gelukt is.

Tegen zes uur zijn we weer aan land. De bus zet ons of in het dorp, waar iedereen op eigen gelegenheid ka gaan eten. Samen met Linda en Floris ga ik nog even shoppen voor de collectie hippo’s aan te vullen. Ondertussen zijn alle anderen al weg. Ik ga dus ook met hen eten. We zijn bijna klaar met eten als mijn fitbit ineens aangeeft dat Regine belt. Die moet ik dan zeker effe opnemen. Blijkt dat het stijn is die belt met haar gsm. Blijkbaar is de zijne kapot, maar het nieuws waarvoor hij belt, is dat mama op spoed ligt. Ze is blijkbaar gevallen en heeft een gat in haar hoofd. Dit moet genaaid worden. Ook dat nog… De rest van de avond sta ik in contact met stijn. Het wordt een korte nacht, want morgen gaan we op safari en we moeten om 6 uur weg zijn. En het nieuws laat toch effe op zich wachten…

Vannacht heb ik een gevecht geleverd met de airco. We hadden hem gisteren aan gekregen, maar wanneer ik hem vannacht wou uitzetten, lukte dat niet. Alle mogelijke trucs uitgehaald, maar niets leek te werken. Op eender welk knopje je duwde, starte dat precies opnieuw op. Uiteindelijk met een bic het reset knopje ingedrukt en toen werkte het direct. He he, daar gaat mijn nachtrust… 😢😩

Vanochtend gaan we een wandeling maken. Je kan kiezen tussen eentje van 1,5 uur of eentje van 3 uur. Mmmmm, moeilijke keuze 🤔 Ik kies toch maar voor de korte wandeling. De lange heeft een steile afdaling en het is tenslotte vakantie: alles kan, niets moet… 😎 We moeten eerst een uurtje rijden voor we zijn waar we wandelen. De lucht ziet er niet veelbelovend uit. Het zijn donkere wolken aan de lucht. En laat ik nu net niets bij hebben: geen k-way of trui… Wanneer we aan de wandeling beginnen, regent het ook. We zijn deze vakantie altijd de regen voor geweest, of heeft het ‘s nachts geregend. Maar, geen andere keuze. We vertrekken en al snel houdt het weer op met regenen en wordt het weer een pak warmer. Ons pad is geasfalteerd en een rolstoel pad. Dus is helemaal niet moeilijk te lopen. Snel staan we aan de waterval waar we naartoe gingen. Daar even chillen en foto’s maken en dan zelfde weg weer terug. Op het picknick plaats (piekniek terrein zoals ze hier in het Afrikaans zeggen) eten we ons lunchpakket op en wachten op de mensen van de lange wandeling. Veel is er niet te doen, behalve pogingen doen om de vogeltjes en de libelle op de foto te krijgen.

Eens de mensen van de lange wandeling terug, rijden we terug richting het hotel. De rest van de namiddag staat er niets meer op het programma. Alleen niets doen… 😎🎉😀 En dat doen we dan ook. Op ons terras voor onze kamer zit iedereen te genieten en te rusten. Naarmate de namiddag vordert, wordt de lucht weer donkerder. Ik neem nog maar een bad (moet ik binnen een dikke week weer missen) en dan is het tijd om te gaan eten. Mmmm, lasagne. En hij is echt lekker. Ondertussen is het beginnen gieten en blijf ik nog maar wat kletsen met Linda. Tegen 21uur is het bijna droog en ga ik weer naar de kamer. We vertrekken morgen naar St-Lucia. Nu gaat het echte werk beginnen: de beestjes en de game drives. Het wordt tijd, want de hoeveelheid foto’s is beperkt op dit moment. Daar kan je geen fotoboek mee vullen. 🙈🤔

Vandaag vertrek om 7.45u. Ja, vakantie is hier niet uitslapen…. 😬😴 Wij rijden terug naar Zuid Afrika. Jean en Marceline blijven achter. Zij moet eerst aansterken voordat ze mogen vliegen naar Johannesburg. Om daar dan te wachten tot ze van de dokter naar Amsterdam mag vliegen. Ondanks dat je nog maar een dikke week, week en half, heb je toch al een band met elkaar opgebouwd. Het is niet fijn om dan een stukje van de groep achter te laten. Maar helaas is het niet anders. 😢

Tegen 10 uur zij we aan de grens. Het uitschrijven in Lesotho gaat heel makkelijk en snel. Dan terug de bus in, voor 5m niemandsland. Normaal moeten we in de bus blijven om daarna dan weer in te schrijven in Zuid Afrika. Maar deze grensovergang is toch veel drukker dan diegene dat we gebruikte om het land binnen te komen. Henning besluit dan toch maar te voet de grens over te gaan. Maar we moeten aanschuiven bij de rij die er al staat. En die gaat niet vooruit… de mensen met een zuid Afrikaans paspoort mogen allemaal direct doorlopen. Andere nationaliteiten moeten wachten. Sinds kort hebben ze een nieuw systeem waarbij er vingerafdrukken moeten genomen worden. En dit neemt serieus wat tijd in beslag. Deden we er de vorige keer 5 minuten over. Deze keer duurt het meer dan ander half uur om de grens over te steken. Hierdoor wordt onze koffiestop geschrapt. We moeten nog een heel aantal km.

Tegen half 14u zijn we bij het dorpje waar we gaan lunchen. Ik heb eigenlijk niet veel honger en houd het bij een bordje frit met mayonaise 😋 Nog snel de supermarkt in voor wat spullen en uiteraard een ijsje 😋 Dat gaat er altijd in.

We rijden door het Royal Natal National Park. Is een heel mooie omgeving. Veel bergen en vergezichten. Hier en daar stoppen we ook voor een foto. Nooit lang, want we moeten iets of wat op tijd in onze accommodatie zijn. Het is wel redelijk hard bewolkt, we rijden precies niet echt naar het goeie weer. We komen nog in het licht toe in een prachtige omgeving. Ook de kamers zijn groot en met een mooi uitzicht. Zo’n uitzicht heb ik niet als ik thuis in mijn bed lig. 🙈🤔

Er is nog wat tijd om te rommelen en een bad. Hier is geen water tekort, integendeel, dus het is gepermitteerd. 😀 Om 19u worden we dan aan tafel verwacht. Gelukkig is het deze keer niet wat de pot schaft, maar is er een buffet. Lekkere tomatensoep en daarna kip met patatjes en boontjes. Lekker, lekker, en zeker na de voorbije dagen… Nog even de was binnen doen en dan is het tijd om te gaan slapen. In de kamer is er airco, maar ik krijg hem niet aan de praat. Ik ga dus maar even kloppen bij de buren. Lou krijgt hem gelukkig wel weer aan de praat. Licht uit, oogjes toe en snaveltjes dicht. 😴

Vermits het uur op vaste tijdstippen eten is, zorg ik maar dat ik om 8u aan het ontbijt ben, ondanks dat ik dus eigenlijk niets ga doen in de voormiddag. Maar achteraf gezien was dat dus niet nodig geweest. Het ontbijt staat er veel langer. Goed om weten…

Terwijl de anderen vertrekken voor hun 3 uur durende wandeling naar de wandschilderingen, blijf ik samen met nog paar anderen gewoon rustig op het domein. Bij de andere 2belgen is er minder goed nieuws. Marceline voelt zich nog steeds niet beter en moet naar de dokter / ziekenhuis. Dat kan je beter niet in Lesotho doen. Dus met de eigenaar rijden ze in een pick up terug naar Zuid Afrika om daar naar de dokter te gaan. .. hopelijk kan er eindelijk een diagnose gesteld worden, want ze is toch al een paar dagen niet 100%. Ik doe voor de rest niets, buiten wat in de zon zitten en schrijven. ‘S middags gaan we in de ‘coffee shop’ een toastie eten. Niet echt om over naar huis te schrijven. Ineens staat Henning daar en meldt ons dat de lunch geserveerd wordt: spagetti bolognaise… LAP!! 😬 blijkbaar moesten we ook daar gaan lunchen. Hij had dit besteld. Dit is dan aan miscommunicatie want wij wisten van niets…

Om 14u vertrekken we dan voor de village walk. We maken te voet een wandeling door het dorpje naast onze accommodatie. Het is mooi weer en de omgeving is mooi. Zet daar nog wat kindjes in en mijke is blij… 😊 voor de rest is er eigenlijk weinig te zien, of zeker niets wat ik nog nooit gezien heb. Maar soit, we hebben dan toch iets beweging gehad vandaag. 😎🙈

Als we terugkomen, zijn ook Jean en Marceline terug. Ze hebben geen goed nieuws. Ze heeft een zware bronchitis en een ontsteking in haar mond. Ze moeten terug keren naar België. Jean is alles al aan het regelen met de verzekering en Djoser. Ze zullen een vlucht nemen van de hoofdstad van Lesotho naar Johannesburg. Daar zitten ze dicht bij een ziekenhuis. Ze moet eerst laten checken of ze wel kan vliegen naar huis. De vlucht naar Johannesburg kan ook maar als ze weer wat aangesterkt is. Veel kunnen we helaas niet doen, buiten de kippensoep doorgeven die ik altijd als reserve mee heb.

Om zeven uur gaat weer de bel en is het etenstijd. Deze keer is het T bone steak met aardappel, koolsla en nog paar groenten. Het zijn allemaal mega stukken vlees, maar het is wel bijna volledig op. Na het eten klets ik nog wat met Marieke, totdat we vriendelijk maar beleefd worden buiten gekeken. Ook vandaag gaat de stroom weer uit om 22uur. Dus op tijd terug naar mijn hutje om mijn rugzak te maken en dan snel bedje in… 😴

Alweer een slechte nacht achter de rug. Om een of andere reden krijg ik opnieuw last van mijn hand. Geen idee van waar het komt,want ik zit niet achter een pc en geen stress.

Het wordt vandaag een lange reisdag naar Lesotho. We doen dit met onze nieuwe bus. Hij is groter, maar daar is het dan ook mee gezegd. De stoelen zijn veel harder en hoger. Je kan dus niets meer zien als je verder in de bus zit. We stoppen onderweg voor koffie. We komen ergens in een god verlaten gat terecht, bij 2 oudere dames die koffie hebben gemaakt en koekjes gebakken. Ik pak een flesje water uit de koelkast, maar is water met een smaakje. Dus laat ik maar staan. Lou meldt dat er beetje verderop een kerkdienst bezig is, dus ik laat alles voor wat het is en trek daar naar toe.

Je zou het niet zeggen dat het een kerkdienst is, want is een zaaltje naast een tankstation. Het geluid daarentegen laat iets aan het toeval over. Hier is het. De muziek staat loei hard. Er wordt gezongen en gedanst. Lopen ook een aantal schattige kindjes rond. Beetje later komen ook de anderen binnen. Ik had me verdoken opgesteld, maar de nederlanders komen binnen en beginnen direct mee te doen. Na een minuutje of 10 moeten we weer vertrekken. Moesten ze dit bij ons in de kerk doen, en een drumstel zetten, de kerken zouden wel vol lopen… 🤣

We rijden verder door naar onze lunchplek. Er is wel een winkel, maar het is zondag dus is die om 13u terug. Dus tegen dat ik naar de wc ben geweest, is die zo goed als dicht. Het wordt dus maar een hamburger bij de Wimpy. Dat is een chaos daar, de fritten staan al 5 minuten klaar tegen dat mijn hamburger komt. Smaken doet die ook niet. Ondertussen zie ik iemand buitenkomen met een ijsje, dus ikke weer binnen 😋 Vervolgens rijden we verder naar de grens.

Het wordt een snelle doorgang. Op 10 minuten staan we allemaal in Lesotho. Eindelijk begint hier een beetje het Afrika dat ik gewend ben. Hoe mooi Zuid Afrika ook is, het is eigenlijk geen Afrika… 🤔

We moeten nog 2 uur met de bus tot aan onze accommodatie. De laatste kilometers zijn over onverharde bergwegen en we doen meer dan een half uur over een paar kilometer. Uiteindelijk komen we aan in ons ‘hotel’. Het zijn allemaal huisjes. De ene met een rieten dak, de anderen met een plat dak. Blijkbaar zit er redelijk wat speling op de soort huisjes. Niet iedereen is evengoed gelogeerd. Ik mag niet klagen want heb het mooiste uitzicht van allemaal. 🏝😎 Rond half zes of zo begint het gospelkoor te zingen. Ook hier zit ik uitstekend want het is eigenlijk bijna net voor mijn deur. Na het koor, komt er een bandje met zelfgemaakte instrumenten. Die zijn iets minder, maar ok. Is gezellig. Om zeven uur luidt de bel en is het etenstijd. We zitten zo ver van de echte bewoonde wereld dat het ‘eten wat de pot schaft’ is. Het is vandaag lam met rijst. Is echt niet lekker. Maar er is dus geen alternatief. Na het avondeten is het dan maar snel naar bed. Er is beperkte stroom voorziening. Om 22uur gaat al de stroom uit en is er dus geen licht meer of kan er niets meer worden opgeladen. Bijgevolg lig ik om iets na 21u in mijn bed. Morgenvroeg vrije voormiddag. Er staat een lange wandeling op het programma, maar die sla ik over. Het is vakantie 🙈🏝

Vandaag een vrije dag. Ik heb slecht geslapen en kom dus maar om half tien uit mijn bed. Niet dat ik zo lang geslapen heb, vermits je nog je krant kan lezen met al het licht dat nog binnenkomt. Ontbijten heb ik geen zin in. Dus ik zet me maar op mijn veranda en schrijf mijn dagboek bij. Tegen half 1 heb ik met Marieke en Annelies afgesproken om het dorp in te lopen en iets te gaan eten. Het is zaterdag vandaag en blijkbaar gaat dan alles om 13u dicht. Veel shoppen zit er dus niet in. We komen ergens op een terrasje in de tuin terecht om te eten. Gewoon een lekkere sandwish. Ondertussen komen ook de vier overgebleven van de tapas tour daarbinnen. Gelukkig had ik me daar weer voor uitgeschreven. Ze waren al ander half uur weg en hadden nog niets gegeten. Alleen maar dingen gedronken. En niet de dingen die ik lust.

Vermits alles dicht is om 13u zijn we vrij snel weer in ons hotel. De rest van de namiddag wordt het hangen aan het zwembad. Totdat het tijd is om alles in te pakken voor onze excursie naar de Vallei der Verlatenheid.

Om vijf uur worden we opgehaald. Deze keer zijn ze slim geweest en 2 mini busjes te leveren en niet 1 en een jeep. We rijden weer dezelfde weg voor een stuk dan gisteren. En daarna slaan we af. We maken een tussenstop om een foto te maken van Graaff Reinet en rijden dan verder naar de top. Het laatste stukje moeten we nog te voet naar boven, en dan is het wachten op de zonsondergang. Het is mooi, moeilijk om op foto te zetten. Maar het is niet het allermooiste dat ik al gezien. Na alweer een glas wijn rijden we terug naar het hotel voor het avondeten. We moeten ook afscheid nemen van Jacobus, de driver. Er is een probleem aan de bus, dus die moet terug naar Kaapstad. Met deze bus geraken we niet in Lesotho. De driver hangt vast aan de bus, dus hij moet ook gaan. Wel jammer, want hij was altijd vrolijk en je moest al lachen van zij lach. Maar het is niet anders, er is een nieuwe bus onderweg uit Johannesburg. Morgen rijden we door naar Lesotho. Hopelijk eindelijk een beetje Afrika!! 🤔