Categorie archief: 2018 – Patagonië

Na een redelijke nacht is het tijd om Bariloche te verlaten en te vliegen naar El Calafate. Om 9.15u komt de bus ons oppikken om ons naar de plaatselijke luchthaven te doen. Is maar een half uurtje rijden. Daar inchecken en dan is het wachten. Iedereen heeft er over nagedacht om een plaats aan het raam te vragen, behalve Marijke. Zij is blij met haar gangpad, totdat ze even verder nadenkt. Zo goed ik zat op de vorige vlucht, zo verkeerd zit ik nu. Alle bergen zijn te zien langs de andere kant. Langs mijn kant zie je alleen maar een dorre vlakte. Moet ik toch onthouden voor de vlucht naar Ushuaia…

Het is voor de rest een rustige vlucht. We landen mooi op tijd. Daar staat de bus te wachten om ons naar het hotel te doen. gelukkig eindelijk weer eens een grotere bus waardoor iedereen een beetje comfortabel kan zitten. Eens aangekomen bij het hotel, worden de koffers in de kamers gedropt en wordt er een gezamenlijke uitstap gedaan naar het dorp. We zitten er net buiten. Het is al drie uur gepasseerd dus het is echt wel etenstijd nu. Een deel gaan naar het gletsjer museum (doe ik uiteraard niet aan mee 😉🙈) anderen gaan vogeltjes kijken. Samen met nog een paar anderen ga ik eerst iets kleins eten.

Het wordt uiteindelijk van het ene terras naar het andere. Wanneer mijn eetgenoten vertrekken, blijf ik met Montse en Ingrid nog wat verder babbelen. Na een tijdje gaan we nog even door het dorp lopen, en komen we Stijn tegen op een terrasje. Dus zetten we ons daarbij en daar zitten we dan ook nog wel een tijdje. Ik had een grote toasti, dus niet direct honger. We besluiten niet mee te gaan eten, maar gaan wel achter een ijsje. We gaan er alleen maar eentje eten als we er langs komen bij het teruglopen naar het hotel. En ja hoor, we passeren er eentje 😅🍦 dus met ons ijsje in de hand nog snel even boodschappen doen en weer naar het hotel. Rugzak maken en dan is het alweer slapenstijd. De dagen gaan op zich wel snel!! Morgen grote dag met een boottocht naar de gletsjers en ijsbergen 😎😃😃

Gelukkig is het een beetje zoals in Buenos Aires. Iedereen wilt een beetje hetzelfde doen, dus Montse regelt een busje dat ons zal rondrijden langs alle belangrijke punten. Om 9 uur zijn we ermee weg. Het weer valt een beetje tegen, heb me een beetje underdressed qua temperatuur denk ik. De eerste stop is een kerkje met uitzicht op het bekende Llao Llao hotel. Blijkbaar hebben daar al heel heel belangrijke mensen geslapen, zoals ook Koning Bouwdewijn en Fabiola. We zitten hier in HET wintersportgebied van Argentinië. Het kerkje is niet open. Sinds dat de staat het loon van de priesters niet meer betaald, hebben ze alles maar gesloten.

Vervolgens rijden we door voor onze eerste wandeling van de dag. En dat is er eentje door het bos. Een leuke wandeling, met mooi aangelegde paden. Was een mooie wandeling geweest met Liesbeth en Qobi. We zien wel niets speciaals of iets dat we nog niet gezien hebben. Maar goed…

Weer een eindje rijden en gaan we er weer uit voor een wandeling. Ik had verstaan dat we er eentje gingen doen door het bos, en eentje via het strand of zo. Helaas is dat laatste niet het geval. Het is een serieus eindje stijgen naar een uitzichtpunt. Het is nog steeds bewolkt en dat trekt niet op de foto’s. Alle foto’s zijn behoorlijk donker. Voor te wandelen is het weer goed, voor de foto’s helemaal niet. Helemaal in de verte zijn een aantal condors te zien. Maar enkel maar met de verrekijker kan je zien dat het condors zijn. 🤔

Voor de lunch (alweer een late lunch) rijden we door naar een bierbrouwerij. Er waren drie opties om te eten en ik heb de minst vreselijke gekozen. Het is gnochi met goulash. Maar echt droge goulash, enkel vlees en een ietsiepitsie saus. Heb al snel genoeg. Ik merk dat mijn eetlunch wel verminderd. Echt spectaculair heb ik hier nog niet gegeten. Dat zal natuurlijk ook wel aan mijn smaakpapillen liggen 🤪😂 Nog even een mini uitleg over het brouwproces, en dan kunnen we weer verder.

We stoppen nog bij Cerro Campario. Hier gaan we met de stoeltjeslift (jawel 😳) naar boven voor alweer een vergezicht op de bergen. Het weer is nog steeds niet opgeklaard, dus ook hier komen er geen mega foto’s. Grrrr, is eigenlijk te mooi om er geen mooie foto’s van te kunnen maken. Vermits de gids denkt dat het gaat regenen, rijden we naar het laatste punt van de dag. Ook weer een super zicht op de hele omgeving.

Tegen vier uur zijn we dan weer terug in het hotel. Eerst effe de was ophalen en dan is het wachten tot acht uur, etenstijd. Voor 20u kan je hier nergens gaan eten, in heel Argentinië niet. De restaurants gaan ook gewoon niet vroeger open. Om de tijd te doden ga ik shoppen. Er zijn hier een paar outdoor winkels, en wil eigenlijk nog wel een windjack. Want het gaat nog kouder worden. Alhoewel het overdag best wel Warm is geweest. Dan de rugzak inpakken, want we vliegen morgen naar El Calafate. Nu gaat het echte werk beginnen, met de gletjsers en ijsbergen… 😎😀🏔🗻

Verschrikkelijke nacht

Het is een lange en verschrikkelijke nacht geworden in de nachtbus. Ik heb eerst wat geschreven, en voelde dan de slaap opkomen. Toch maar een Sedinal pilletje gepakt in de hoop de ganse nacht buiten westen te zijn. Maar helaas. Niets was minder waar. Ik heb eerst een uurtje geslapen of zo,maar dan begonnen mijn benen op te spelen. Ik had heel onrustige benen en kon moeilijk blijven zitten. En zeker al niet slapen. Bij één van de stops vraag ik aan Stijn om te wisselen, want hij zat aan het gangpad. De rest van de nacht heb ik meer rechtgestaan dan gezeten. Of op het trapje gezeten. Daar ben ik paar keer bijna in slaap gevallen, en ik sliep net als we om half zeven aankwamen in het busstation van Esquel. Lap zeg… Is wel een aaneenschakeling van slechte nachten de laatste paar dagen… 😴

Er staat ons een nog kleiner busje op te wachten, om aan de excursie te beginnen. Er zijn net genoeg plekken en ze moeten ook met vier op de achterbank zitten. Alles behalve comfortabel… 😳🤪 En dan kunnen we aan het vervolg van de dag beginnen. We rijden niet rechtstreeks naar ons hotel, maar we rijden via het National Park Los Alerces. Het is hoer heel anders dan vaan waar we komen. Daar was alles plat en kaal. Hier zitten we tussen de bergen in. Na een uurtje rijden is het tijd voor het ontbijt. Muffins aan de rand van een mooi meer. Je want je in een combinatie van Zwitserland, Oostenrijk en Noorwegen. Maar dan zonder alle huizen, flatgebouwen en hotels. Het is hier gewoon rust…

Even verderop is het tijd om een wandeling te maken. Geen te moeilijke 😊 We hebben weer een paar uitzichtpunten over de Rio Ménendez en Lake Ménendez. Het water heeft hier een appelblauwzeegroene kleur. Mooi om te zien. Na net geen twee uurtjes wandelen zijn we weer aan de bus. Nu nog rwee uur naar de lunchplek. Het wordt weer een late lunch vandaag. Ook de weg naar de lunchplaats is een ramp. Mijn benen blijven onrustig en heb ook last van dikke voeten. Schoenen knellen een beetje, en ik ben blij als we er eindelijk zijn. Geen fancy restaurant, maar gewoon een tankstation met een kleine cafétaria aan. Ik eet een toasti ham kas. Deze smaakt me, dus ik neem er nog maar eentje. Je weet nooit hoe lang het nog duurt voordat we aan het hotel zijn. En dat is nog eens 2 uur rijden. Tegen vijf uur en na lange reistijd, komen we dan aan in Bariloche. Hier blijven we 2 nachten en is bekend om zijn chocola en kaasfondue. Je kan dan ook denken dat je in Zwitserland bent, want het is allemaal beetje in die trend gebouw.

Er kan bier gewassen worden en dus doen we samen met Montse onze was naar de wasserette. Deze is morgen klaar. Een deel van de groep gaat op zoek naar een terrasje. Ik loop met Montse langs de apotheek. Als je gaat fietsen, moet je dus ook je handen insmeren. Anders geraak je dus zeer verbrand. Op net geen brandwonden af denk ik. Ik had alles meerdere keren gesmeerd (want de ozonlaag is hier zeer dun, en je verbrandt levend) behalve dus mijn handen. Ik krijg een tube Aloë Vera mee. Een kleintje hadden ze niet… 😳😬

Daarna terug naar het hotel. Er wordt zoals elke avond afgesproken om acht uur bij de receptie om te gaan eten. Het wordt kaasfondue, dus ik besluit wijselijk om niet mee te gaan. Ik loop even tot aan het meer en eet dan als avondeten een goeie créme 🍨🍦🍨 Laat de anderen maar doen. 😀. Daarna terug naar het hotel, en op mijn gemak naar het hotel. Effe rust aan mijn kop… Morgen weer een vrije dag.

Het was laat gisteren. Heb nog eerst mijn foto’s eindelijk op de ipad gezet. Ondanks dat het zo laat was, ben ik toch vroeg wakker. Het is vandaag een vrije dag, dus niets moet, alles kan. Tegen half tien ga ik maar ontbijten en hopen dat er nog iemand zit om iets mee af te spreken. Want een ganse dag op mijn eentje weet ik niet wat ik zou moeten doen. Blijkbaar zijn er meerdere mensen die wat langer geslapen hebben, want er zitten er nog een hele boel. Cobi en Arno gaan een fiets huren, dus ik check even of het ok is, als ik ook mee rijd. En dat is geen probleem. Zij gaan nog even achter een zonnebrol en tegen half twaalf staan we aan de fietsenverhuur. Het zijn mountainbikes, en dat blijkt achteraf wel nodig te zijn. We rijden langs de kustlijn, richting Puerto Lomo. Het is behoorlijk warm en het is niet echt vlak. Maar ok, op zich valt het wel mee. Heeft de spinning toch iets opgeleverd. 🤔 In een bergaf gaat Cobi bijna overkop. Gelukkig zonder teveel erg, op wat blauwe plekken na. Onderweg komen we een aantal uitzichtpunten tegen en een scheepswrak. Na dit schaapswrak stopt de asfalt en gaan we over op gravel road. Nu verstaan we waarom het mountainbikes zijn die je huurt.

Er is nergens een plek schaduw, dus het constant in de vlakke zon. We rijden nog een heel stuk door. Maar ik heb het beetje gehad met de weg, en we moeten natuurlijk nog heel de weg terug. Arno rijdt wel door naar Puerto Lomo. Cobi en ik rijden weer terug. Het is ietsje minder zwaar dan de heenweg. We hebben blijkbaar toch meer vals plat bergop gereden. Want nu gaat het wat vlotter. Tegen 15u staan we weer aan de fietsenverhuur. Moe maar voldaan.

Aan de overkant is een ijsjesbar en we trakteren onszelf op een grote ijs. Je koopt hier het hoorntje of beker, en afhankelijk van de grootte krijg je dan x aantal bollen. 😍🍨🍨🍨🍦🍦

Daarna is het ons een beetje bezig houden totdat het tijd is om naar het station ter vertrekken voor de nachtbus. We hebben niet geluncht deze middag, en doen dit pas tegen 17u. Zo moeten we straks ook geen avondeten meer hebben. Nog even douchen om al het zout van het zweet van mijn lijf te krijgen. Daarna staat de bus voor de deur. Het is letterlijk misschien nog geen 2 km rijden naar het busstation. Daar nog even wachten en dan kunnen we aan boord.

Het is wel een luxe bus. De zetels kunnen verder naar achter dan de gebruikelijke stoelen op de bus. Normaal zit ik naast Montse, maar Stijn pikt haar plaats in. We zijn klaar voor een rit van negen uur… 😳🤪

Om twee uur gaat de wekker. Gelukkig heb ik gisterenavond al alles ingepakt. Dus het is me enkel omkleden en de laatste spullen in de rugzak steken. Om half drie staat de bus voor de deur. De stad is nu redelijk verlaten, dus we staan redelijk snel op de luchthaven. De vlucht is om vijf uur, dus hebben nog wat tijd voor koffie. Ook het water mag hier mee door de douane. Yesss! Redelijk op tijd vertrekt het vliegtuig. Ik zit op een van de laatste rijen en er zit niemand naast mij. Toppie! Dan kan ik me seffens neerleggen. Eerst effe genieten van de zonsopgang. Want die is langs mijn kant. Ondertussen is de temperatuur tot onder het vriespunt gedaald. Veel slapen zit er niet in, want het is echt te koud. Ik schrijf dan maar mijn dagboek beetje bij. Op nog geen 2 uur staan we in Trelew. Daar staat een bus ons op te wachten om ons naar het hotel te brengen. Gelukkig zijn de kamers klaar en kunnen we alles al in de kamer zetten. Om negen uur staat de andere bus voor de deur. De bussen worden alleen maar kleiner met de keer. We kunnen er net allemaal in, en moeten met drie vanachter zitten. Het eerste punt op de agenda vandaag zijn de walvissen. We hebben de boot van elf uur.

Wordt de derde keer walvissen kijken voor mij, en iedere keer is het een ander soort boot. We krijgen allemaal een zwemvest aan en dan kunnen we aan boord. Het is de kleinste boot die we al gehad hebben, en hij is helemaal open. We gaan over het strand tot aan de boot en dan wordt die het water ingesleept. Laat de walvissen maar komen.

Er worden er vrij snel gespot. Het is breeding season, dus het zijn vooral vrouwtjes en kindjes dat we te zien krijgen. Het zijn Zuidkapers, eigenlijk erg lelijke beesten qua uiterlijk. Maar ze zijn wel indrukwekkend. En ze komen ook redelijk dichtbij de boot. Ik blijf maar hopen dat er eentje springt. Want daarvoor ben ik toch gekomen. We zien ontzettend veel staarten, en uiteindelijk ook meerdere springen. Helaas allemaal net te ver en te onverwacht om het op foto vast te leggen. Maar bon, ik heb het wel met mijn ogen gezien… 🐋🐳🤩

Na twee uur varen we weer binnen. Het is ondertussen 13 uur gepasseerd, dus etenstijd. Gelukkig is er een klein restaurantje bij de boot. Helaas gaat het er wel niet mega snel. Maar ok, we hebben gegeten… vervolgens kunnen we op weg naar de pinguïns en de zee olifanten.

Eerst een heel stuk rijden over grind road… veel stof happen. Maar we komen het eerst aan bij de pinguïns. Ook deze heb ik nu al een aantal keer gezien, maar ook steeds weer in een andere omgeving. En dat is hier zeker het geval. Je verwacht geen pinguïns tussen de struiken en met 30 graden. Maar toch is het zo… 😀 Het is een heel eigenaardig zicht om ze zo te zien. Het zijn er van hetzelfde soort als in Kaapstad, alleen verschilt het aantal strepen op hun borst. De ene heeft er ėén en de andere twee. Geen idee meer welke weer leven 😂🤔. Ook hier is het net broedseizoen en er zijn dus veel,pinguïns op een nest, maar ook al heel veel kleintjes. En die zijn zo cute!! 😍 En het zijn er zoveel! 👍🏻🤩 We lopen een beetje tussendoor en dan kunnen we weer de bus op voor onze laatste stop van vandaag: de zee olifanten.

Helaas zijn er enkel vrouwtjes en jonkies. Dus niet de mannetjes met hun rare snuit. Maar ok. Het is beter dan niets… 😀

Dan is het half zeven gepasseerd en moeten we nog twee uur terug naar het hotel. Het grote stuk gaat over gravel road, wat niet echt prettig reist. Dat ondervindt ook een personenwagen die ons voorbij wou razen… Hij verliest de controle over zijn stuur en gaat de kant in. Gelukkig is er geen schade. Het is negen uur als we eindelijk aankomen, na een heel lange dag. Nu nog eten. Ben eigenlijk te moe om nog te eten, maar ok. Men moet eten. Het wordt laat voordat we eindelijk in ons bed liggen.

Morgen een vrije dag in Puerto Madryn…

We geraken allemaal makkelijk door de douane. En dan allemaal pinnen. Ja, we zijn weer op vakantie, dus ik ga pinnen en niet naar de Bancontact. 😀🙈

We rijden door de stad richting hotel. Het is blijkbaar de G20 conventie, dus alles is in grootste staat van paraatheid. En heel veel dingen zijn dicht en straten afgesloten. Tegen tien uur zijn we dan in het hotel en worden de kalers uitgedeeld. Heb toch maar weer een kamer alleen geboekt. Er was niets gepland de komende 3 dagen. Maar gelukkig neemt Montse ons mee op sleeptouw. Tegen half twaalf gaan we de stad in. We lopen eerst langs het Nationaal Congres. Daar op het plein zijn er demonstraties tegen de G20 top. Vandaar lopen we naar Plaza de Mayo. Hier moeten we snel weer door, want de plaats wordt afgesloten. We besluiten dan maar te gaan lunchen. Ondertussen begint het weer te betrekken. Tegen dat we gegeten hebben, is het echt aan het regenen. Dat was wel niet de afspraak. We proberen toch erdoor te gaan, maar het regent te hard. Opnieuw cafe binnen om koffie te drinken. De rest van de dag blijven we rondlopen en heel veel straten kunnen we niet in. Tegen zes uur zijn we eindelijk weer in het hotel. Kan wel tellen voor het begin van de vakantie. Ze eten hier laat, en de restaurants gaan maar open tegen acht uur. Dus er is nog tijd om wat te schrijven en een bad te nemen. Het eten is veel te veel, en dan is het bedtijd. Gelukkig is morgen ook al geregeld.

Het is vrijdag, al dag 3, het gaat snel. We gaan pas om half tien weg. Maar we zitten nog met het tijdverschil. We zijn vier uur vroeger dan België, en dus zijn we hier ook veel te vroeg wakker. De ontbijten zitten in de reissom, dus ik profiteer er maar van. Ben nu toch wakker. We beginnen de tour met een stop bij het theater gebouw. Dit is omgebouwd tot een boekenwinkel. Mooi om,te zien, maar denk dat de Stadsschouwburg in Leuven minstens even mooi is. En van daar uit gaan we naar de Cementario. Het is behoorlijk warm. Op dit kerkhof liggen een hoop oud presidenten begraven, en ook Evita Péron. Het is een bescheiden graf, maar iedereen gaat er wel naar op zoek. Het zijn smalle gangetjes, dus het is ook moeilijk om alles op de foto te krijgen. Daarna weer tijd voor koffie. Het water loopt, maar als je stil zit, is het toch beetje frisjes in de schaduw.

Na de begraafplaats lopen we door naar de Floralis Genérica. Dit is een aluminium bloem die open en toe gaat als het donker en licht wordt. Het is echt zalig lopen, want er is niemand bijna op straat. Je kan gewoon op een vijf baans baan lopen, zonder dat er auto’s aan komen. Op dat moment wordt de groep gesplitst. Een deel gaat met de taxi naar Palermo, anderen gaan lopend verder richting Palermo. Ook ik. Er wordt een behoorlijk tempo ingezet. Het plan was nog naar de Japanse tuin te gaan, maar ook deze is toe. We lopen dus maar verder. Het is al drie uur als we eindelijk in Palermo toekomen en kunnen lunchen. Daarna lopen we door naar het hotel. We gingen kijken hoe ver we gingen geraken, want is behoorlijk stukje van Palermo. Maar uiteindelijk lopen we toch het volledige stuk. Tegen half zes zijn we dan aan het hotel. Vermits we laat hebben geluncht, gaan we ook weer laat eten. Ik eindig met Stijn, Montse en Fenny in een bruin café. Je zou zo op de Grote Markt kunnen zijn. Verder dan een bord fritten kom ik niet meer. Tegen dat ik in mijn bed kom, heb ik volgens mijn Fitbit meer dan 19km gelopen. Ja, we wandelen hier ook niet. Ja, gelopen betekent in Nederland gewandeld. Alweer bedtijd en behoorlijk wat kleur opgedaan.

De derde dag in Buenos Aires gaan we naar La Boca. Er wordt weer om half tien afgesproken, maar we vertrekken toch wat later. Is wel lekker zo toch beetje te kunnen uitslapen. Ondanks dat ik nog steeds veel te vroeg wakker ben. We lopen eerst naar San Telmo, via Plaza de Mayo. Veel is er in San Telmo ook niet te zien, want het is geen marktdag. Op een pleintje komen we wel eindelijk de tango tegen. 2 mensen die voor de mensen dansen. Heel indrukwekkend om te zien.

Het plan is om met de bus naar La Boca te gaan, maar zoals alles, is ook de bus ontregeld door de G20… dus dan maar met taxi’s. Ik had het me anders en grootser voorgesteld. Maar eigenlijk zijn het maar 2 kleine straatjes. We lopen dus een uurtje rond om wat foto’s te maken. Er staat een look-a-like van Maradona. Dus daar moet ik toch mee op de foto. 😎😀 Terug naar het hotel gaan we wel met de bus. Maar alweer, door de G20 is er een deel van de route afgesloten, en dus moeten we nog een stukje lopen. Sharmilla en ik lopen op kop, en ineens zijn we de rest van de groep kwijt. We lopen dan maar door naar het hotel. Ik zet me dan op de stoep in de hoop dat ze nog zouden doorkomen en niet al gaan eten zijn. Maar dat zijn ze wel. Gelukkig brengt Montse me er naartoe. We lunchen redelijk laat, want we vliegen morgenvroeg om vijf uur en de wekker gaat af om 2u… 😴

Morgen grote dag: de walvissen!!

Het is een lang en zwaar jaar geweest. Ik ben blijven lopen, en lopen. Maar nu is het tijd voor vakantie. Hopelijk hoofd wat leeg maken en rust vinden. Tussen alle aangiftes door, beslis ik dan toch maar om op vakantie te vertrekken en dit jaar wordt het Patagonië. Stond niet mega hoog op mijn to do lijst, maar ja, een mens geraakt ondertussen beetje verwend, en creëert een luxe probleem qua bestemmingen.

Ik werk tot dinsdag. Woensdag is het dan tijd om in te pakken en te stressen. Alhoewel de stress al veel vroeger is begonnen natuurlijk. Het is moeilijk inpakken, vermits het alle soorten weer kan zijn. Dus het is en warme kleren, en lichte kleren. Op de binnenlandse vluchten mag je dan weer maar 15 kg meenemen, dus dilemma’s alom. Om half drie staan stijn voor de deur om me naar Schiphol te doen. Ik heb gelukkig weer een slachtoffer gevonden om die rit te maken.😀

Goed op tijd komen we aan op Schiphol. Nog even een koffie en dan is het tijd om afscheid te nemen en door de douane te lopen. Ik ben er toch in geslaagd van tegen de 15 kg te blijven, nl 15,5 😊😊. Komt dus goed voor de binnenlandse vluchten. Van de ganse dag nog niet gegeten. Dus het eerste eten van de vakantie wordt de mc donalds. Lekker, het smaakt me wel en je weet nooit wat je op het vliegtuig krijgt.

Om 20.55 zouden we moeten opstijgen, maar we hebben wat vertraging. Ik heb een pilletje ingenomen en van zodra we toch vertrokken zijn, doe ik mijn ogen toe, en slaap toch een groot stuk van de vlucht. Tegen acht uur landen we in Buenos Aires. Het avontuur kan beginnen.