Categorie archief: 2014 – Ethiopie

We zijn op weg naar Maychew. Onderweg bezoeken we een van de vele rotskerken. De priester is niet echt de meest vriendelijke op de wereld.
Daarna rijden we door naar het hotel. Daar aangekomen, blijkt dat de boeking niet geboekt is. Het is dus een beetje een probleem met de kamers. Magda en anneline moeten in het hotel er naast gaan slapen. Mijn wasbak lekt dus mijn halve badkamer (niet dat ze zo groot was) staat onder. Ik zet de vuilbak dan maar onder het lek.

Loet zijn telefoon heeft het begeven bij onze regenuitstap en het wachten voor de gesloten poort. We gaan dus op zoek naar een nieuwe gsm, het is een hele bevalling want de jongen in de winkel spreekt niet echt veel engels. Als je vraagt of je berichten kan sturen, krijg je als antwoord dat je kan facebooken, operas,… Maar dat willen we niet weten… Voor 830 birr (32 euro ongeveer) hebben we een mobieltje gekocht. Hopelijk werkt het allemaal. Aan tafel starten we hem op. Een probleem: hij start op in de lokale taal en ja dat kunnen wij niet lezen… Gelukkig kan Moulli ons helpen hem in het engels te zetten. En hij werkt! Yesss!

Er is maar een weg naar Lalibela dus dat is makkelijk. Het wordt een lange dag. Door een prachtige omgeving… En op een behoorlijke hoogte over een plateau. Zitten ongeveer op 3200 meter. Wegens de regen is het laatste stuk door de bergen niet helemaal super berijdbaar, dus het is al half donker voor we aankomen in Lalibela. Maar wel een mooi hotel. Wanneer ik mijn douche probeer staat alweer mijn badkamer onder water, maar dit wordt opgelost als we aan het eten zijn. Na het eten bed in, want morgen staat het achtste wereldwonder op het programma…

Om negen uur zijn we weer op pad… Het is vandaag nieuwjaar in Ethiopie! Iedereen is feestelijk gekleed en sommigen heb en serieus gefeest 🙂
Het wereldwonder ligt niet zo heel ver van het hotel.
De kerken staan opgesteld in 2 compounds. We beginnen met de eerste met zes kerken. De kerken werden gebouwd door koning Lalibela en hij kreeg daarbij de hulp van de engelen. Het is super om te zien. De kerken zijn uitgehouwen in de grond. Dus ze zijn vanboven beginnen kappen en zo naar beneden. Dan een gaatje in de muur en zo de binnenkant uithouwen. Moet een huzaren werkje geweest zijn en serieus over nagedacht voordat ze begonnen. Ze zijn onderling dan ook nog verbonden door een gangenstelsel.

Het heeft een bijzondere sfeer want je hoort de priesters zingen. En dan de drums erbij. Het heeft wel iets.
De kerken zijn bekend ook om de vlooien. Dus bij elke kerk schoenen uit, extra sokken die we kregen op het vliegtuig aan, de kerk binnen, foto’s maken, kerk buiten en weer sokken uit, schoenen aan. Om dan 50 meter verder dezelfde procedure toe te passen. Ze lijken op elkaar, maar zijn toch iedere keer anders.

Na de eerste zes (voor de vrouwen vijf) kerken lopen we door naar het hoogtepunt onder de kerken: de saint georges. Het enige wat je ziet boven de grond is het dak met het uitgehouwen kruis. Ja, hij is nog mooier in het echt dan op de foto.
Daarna is het tijd om te gaan lunchen. Dit doen we on een redelijk futuristisch uitziend restaurant, maar met een prachtig uitzicht over de bergen. Op de kaart staat sheperd’s pie. Dit doet me denken aan wat we vorig jaar hebben gegeten in kenia. Als ik de beschrijving hoor, voldoet die helemaal aan dat gerecht. Dus dat wordt het. Het is niet zo lekker als vorig jaar die van simon, maar hij is wel lekker en is leuk om eens geen pasta te eten 🙂

In de namiddag de tweede compound. Lijkt allemaal hetzelfde ,maar ook hier weer net iets anders. Rond vier uur, half vijf zijn we klaar en heb nu wel mijn limiet van kerken bereikt. De stammen mogen nu wel gaan komen. We gaan nog iets drinken en eten in 7 olives hotel. Een deel van de groep gaat naar een cafe waar er traditioneel gedanst wordt. Ik ga met een aantal terug naar het hotel. Onderweg komt een tuc tuc naast ons rijden en beweert dat hij vijf mensen kan meenemen. Vermits het nog wel een eindje lijkt, nemen we de proef op de som. En inderdaad we kunnen met vijf in zijn tuc tuc. Het is een leuk ritje. En die mens helemaal blij met de prijs en het is nieuwjaar! 🙂 nog even wat drinken en wat rustig schrijven en rust!

Het is vrijdag en we gaan pas om tien uur weg. Het is dezelfde weg terug van eergisteren. Het is nu mooi weer en zet me voorin. Is heel leuk want je ziet alles als eerste. Ook makkelijker om fotos te maken. Ook veel meer te zien dan eergisteren want in de namiddag was het toch behoorlijk bewolkt en wat regen.

Onderweg stoppen we bij een amhar hutje. Dit gaan we proberen te doen bij elk van de stammen die we passeren om zo overal het verschil te zien. Straf dat ze in zo’n klein hutje zoveel mensen kunnen wonen. De oma is 80…
Onderweg picknicken we bij een riviertje. Genieten! Daarna rijden we door naar Waldya. Daar overnachten we in hetzelfde hotel waar we aten met de lunch. En dat trok op niets dus iedereen is bijzonder kritisch als we wachten op de kamers. Daar is echter niets op aan te merken. Maar eten vanavond doen we niet in het hotel alvast! We lopen nog even de stad in om wat te drinken en gaan dan bij het restaurantje eten dat henk ons aanbeval. Staat alweer pasta op het menu, maar was vergeten te zeggen: not spicy. Dus heb enkel wat witte spaghetti gegeten. Goed voor de lijn! Nadien nog koffie in het hotel en alweer bed in.

Zaterdag zijn we al 2 weken onderweg en staat er een van de langste reisdagen op het programma naar Awash.

We zijn op weg naar Adingrat. Is alweer een mooie route. Onderweg stoppen we in Yeha. Hier staat een ruïne van een van de oudste Ethiopische tempels. Heel veel is er niet aan te zien. Heb de stenen effe gehad.

We rijden verder door naar Debre Damos. Een klooster in de bergen. Het is een hele wandeling naar boven. Om in het klooster te geraken, moet je met een touw naar omhoog klimmen. Ook enkel de mannen mogen binnen. We gaan op deze plaats ook picknicken, dus ik blijf gewoon lekker beneden.

We zijn nog maar net aan het eten begonnen als het alweer begint te regenen. Het wordt dus picknicken in de bus. De rest komt ook doorweekt terug naar beneden. Gelukkig klaart het redelijk snel op en kunnen we ons broodje nog buiten opeten. Vervolgens door naar het hotel waar we rond half vijf – vijf uur aankomen. Een heel simpel hotel, en niet echt het meest gezellige. Dus we gaan dan maar iets drinken aan de overkant. Het wordt nog een gezellige avond. Ik ga gewoon weer veilig voor de pasta 🙂 Tafari, Moulli en Henk gaan voor local food. Ze beginnen met rauw vlees. Het lijk op americain en ik word bijna gedwongen om te proeven. Nee, nee, niet pittig… Amai, de stoom komt uit mijn oren. Daarna komt het streekgerecht tohio op tafel. Een soort deegballetjes met alweer een pittige saus. Ik kan alweer niet anders dan proberen. Maar ook hier gaat mijn gezicht in 37 bochten. Is echt niet lekker… Maar ik heb geproefd. Spijtig genoeg geeft het geen vooruitgang in de achteruitgang…

En dan slapen voor alweer een lange reisdag morgen…

Mijn schoenen laten op zich wachten dus ik geef mijn geld aan Moulli en samen met Desiree en Peter ga ik het dorp in. Het is ondertussen helemaal opgeklaard en zelfs warm. Op mijn slippers gaan we de markt op. Je wil niet weten waar je allemaal intrapt, want het zal niet alleen zand met water zijn. De behoeften worden ook gewoon op straat gedaan… Het is een leuk tripje.
Tegen dat we terug in het hotel zijn, zijn mijn schoenen terug afgeleverd. Voor de helft van de projs van de vorige keer, zijn ze nu helemaal rondom gestikt! Ik ga toch geen afstand moeten doen van mijn schoenen, en ga ze nog kunnen gebruiken om rond te dabberen in de modder op de voetbal. 🙂
Nog even eten, douchen en slapen.

Zaterdag, 6 september wordt vooral een lange reisdag. We rijden door naar Aksum.
Zo goed als de ganse weg is inder constructie, dus het gaat bijzonder traag op onverharde wegen. Het is wel een heel mooie tocht door een prachtig landschap. Onderweg wordt er regelmatig gestopt, en lopen we een stukje en pikt Tafari ons verderop weer op. We picknicken ook weer op een mooie plaats. Tegen vijf uur zijn we in Aksum.

In plaats van in het hotel te eten, doen we een poging met een aantal om in het africa hotel te gaan eten. Eerst valt de stroom uit en lezen we de menukaart met de pillamp van de gsm. Wanneer we hebben besteld, komt het meisje terug om te zeggen dat ze eigenlijk zo goed als niets van onze bestelling kunnen maken. We staan dus maar op en lopen weer naar het hotel. Het wordt dan toch daar eten…

Zondag wordt een ganse dag Akum. Het bed was steenhard en de disco tot een uur of een. Niet zo heel super geslapen dus, en mijn knoken laten zich ook voelen. Nadat we de verjaardagstaart van Magda hebben aanschouwd, vertrekken we.
We beginnen met het kasteel van koningin Sheba. De ruïnes zijn eigenlijk opnieuw opgebouwd zoals ze denken dat het moet geweest zijn. Veel zegt het allemaal niet. Na de ruïnes rijden we terug naar het hotel voor een koffie ceremonie voor Magda haar verjaardag en een stuk van de taart.

Vervolgens gaan we weer op pad naar de tombes en de obelisken. Het wordt ook een fikse wandeling vermits de bus niet tot boven kan komen. Onderweg worden we ook belaagd door kindjes die vanalles willen verkopen. Je komt niet van ze af…
Rond een uur of twee zijn we weer beneden aan de boom die dient als herkenningspunt. Ik weet ondertussen dat Peggy en co niet in hetzelfde hotel hebben geslapen, maar wel ergens waar ze overzicht hadden over de kerk en de obelisken. Ik vraag aan Tafari waar dat was en hij regelt een aantal tuc tuc’s om ons er naartoe te brengen. Kunnen lekker eten.

Wanneer we terug afdalen, wordt het behoorlijk donker. Hangt weer regen in de lucht. Samen met Peter, Desiree en Lout ga ik nog de kerk in. Dit is de eerste kerk die wij een beetje kunnen herkennen als kerk. We mogen ook de bijbel zien die 500 jaar oud is. Hij wordt helemaal onder een hoop gordijnen gehaald.
Het museum kunnen we niet bezoeken, vermits de elektriciteit weer uitgevallen is. Je ziet dus geen hand voor je ogen. De ark des verbonds staat in een gebouwtje dat voor niemand toegankelijk is. Is de regen lopen we weer naar het hotel. Gelukkig is het niet zo’n plenspartij als in bahir dar. 🙂

Maandagmorgen loopt de wekker om vier uur af. Om vijf uur begint de processie in het dorp en komt de ark des verbonds naar buiten. Onze gids van gisteren is priester en moet een stuk van de ceremonie leiden. Om half vijf vertrekken we en zet Tafari ons af. Het is nog pikkedonker.
Even paniek als we Andre niet dadelijk kunnen vinden als we aan de ingang van de kerk zijn. Hij is onwel geworden, en flauw gevallen. Hij gaat samen met henk terug naar het hotel.
Het is bijzonder. Om iets voor vijf wordt de ark buiten gedragen en alle mensen zijn in het wit. Er worden kaarsjes aangestoken en gezongen. We zijn de enige toeristen in een zeer grote mensen massa. Jong en oud zingen! We lopen een rondje mee en wachten dan bij de kerk totdat de ark weer wordt binnengedragen. Maar dat duurt een tijdje, dus we lopen terug naar het pleintje waar we normaal de rest van de groep moeten terugvinden. Vermits die duidelijk al weg zijn, gaan we ook maar terug naar het hotel. We zijn nog op tijd om te ontbijten en om acht uur zijn we weg naar Adrigat.

We rijden vandaag naar Gondar. Mijn schoenen zijn alweer gelost en de kleren van gisterenavond zijn absoluut niet droog.

Tegen de middag zijn we in het hotel. Even eten en om twee uur zouden we vertrekken. Echter de regen gooit roet in het eten. We doden de tijd dan maar met wat bingo lotjes. Het blijft regenen dus tegen half drie gaan we er toch maar door en zullen we wel zien.

Aan de kastelen aangekomen regent het nog steeds, dus ik laat mijn fototoestel in de rugzak. Na verloop van tijd klaart het wel een beetje op en kan ik nog wat fotos maken. Ik heb ook maar de helft van de uitleg opgevangen.
Na de kastelen rijden we door naar de Debre Bihran Selassie kerk. Een klein schattig kerkje. Je moet je ogen even laten wennen aan de donker en dan komen de kleuren veel beter uit… Dan nog even het kasteel van Fasilades met zijn zwembad. Hier wordt eenmaal per jaar een festival georganiseerd waarbij het hele zwembad wordt gevuld (duurt 3 weken) en er wordt gezwommen. We lopen tegen zes uur aan en om half zeven moeten we vertrekken naar het restaurant. Dus snel douchen en weg zijn we. We gaan naar de 4 sisters. Gezellige tent en lekker eten. Na het eten wordt traditioneel gedanst. Tegen negen uur liggen we alweer in ons bed.

Donderdag, 4 september wordt een dag om uit te slapen. Ik ga niet ontbijten want heb nog meer dan voldoende van gisteren. Ik loop naar het winkeltje voor wat lijm en dan gaan we op weg naar Debark. Om tien uur vertrek en we gaan eerst naar het dorp. Vermits het nu goed weer is, loop ik samen met Lout en peter ga ik terug naar de kastelen om de fotos te nemen die we gisteren niet konden nemen. Het is een heel ander zicht dan gisteren. Na het bezoek gaan we naar het hotel waar we afgesproken hadden en gaan genieten van het dakterras. Vervolgens de weg naar Debark.

Rond half vijf zijn we in het hotel, heeeeel basic, maar wel wifi. Al het avondeten bestellen voor vanavond en dan wat internetten en de blackberry van Magda repareren. De avond is snel om en dan maar onder de dikke dekens, want echt warm is het hier niet op 2800 meter.

Vandaag, vrijdag, gaan we de simien Mountains in. Vanmorgen is het mooi weer en zelfs warm. Het wordt een super mooie tocht. Onderweg begeven mijn schoenen het alweer. We fiksen ze nog even met een takje, maar helaas, tegen dat we aan de bus zijn, is de zool er zo goed als af… We genieten nog van de picknick die Tafari en Mulli hebben bereid. Als we daar zitten overtrekt het helemaal… En we zitten net in de bus als het begint te gieten. De wegen zijn zo goed als overstroomd. De rest van het namiddag programma wordt geschrapt. Om drie uur zitten we terug in de bar 🙂
En mijn schoenen zijn voor de derde keer naar de schoenmaker…. Op hoop van zegen….

We gaan vandaag maar om negen uur weg. Dus dat is uitslapen 🙂
De boot komt ons oppikken aan het hotel. Vandaaruit varen we het tana meer over naar het schiereiland voor de Bette Maria kerk te bezoeken. Eerst een klimmetje naar omhoog om dan aan een ronde kerk te komen. Het is een behoorlijk oud kerkje, schattig met die schilderwerken op de muur. Een kerkje opgebouwd uit stro en leem.

Vervolgens varen we door naar een ander eilandje voor nog een kerkje te bezoeken.
Hier een raar fenomeen…. De kerk is 50jaar oud maar de tekeningen zijn 700 jaar oud. Strange! Terug in de boot naar de outlet van de blauwe nijl en dan verder naar het hotel. Daar eten we nog iets en dan trek ik met Loet, Desiree, Peter en Linda naar de stad. Je kan helemaal langs een wandelpad langs het meer.

Mijn schoenen hangen nu in frut vaneen, dus we gaan eerst op zoek naar een schoenmaker. Iemand die schoenen poetst langs de straat, wil het doen en loopt met mijn schoenen weg. Dan kan het wachten beginnen. Uiteindelijk na een uurtje komen mijn schoenen terug, gestikt, gelijmd en ze worden nog gekuisd. Voor nog geen 8 euro. Hopelijk overleven ze het simi gebergte en dan kunnen ze eventueel achter blijven.

We lopen nog over de markt en gaan nog wat drinken. Dan gaan we naar een restaurant dat henk ons aanbeveelt. Met local food: ik hou mijn hart al vast. ‘Gelukkig’ is het te laat voor local food, en vermits we zo laat gegeten hebben deze middag, wordt het enkel een soepje en wat fritjes. Boven het meer schieten de bliksems al.

We beginnen te lopen naar het hotel, maar we zijn nog geen 5 minuten weg als het begint te drashen. We worden echt zeiknat!! Eindelijk aan het hotel staan we dan ook nog voor een gesloten poort. Je moet terug komen via het wandelpad en dan doen ze de poort op slot. Desiree gaat tussen de schrikdraad door en verwittigt iemand van de receptie. Uiteindelijk zijn we nat tot op ons vel. Geen droger ter beschikking en eens op de kamer ook geen warm water. Dus terug nazr de receptie. Snappen wie snappen kan: warm water komt klangs de koude kant uit. Jep, was het vergeten: blame it on TIA 🙂 this is africa 🙂 🙂

Lekker douchen en dan nog iets drinken en bedje in.

Dag 1-4

Hier het eerste nieuws uit ethiopie 🙂

Zaterdagmorgen redelijk vlot aan de luchthaven geraakt, na een een redelijke nacht. Ik heb geen stress aanvallen gehad zoals vorig jaar. Heb maar een paar uurtjes geslapen, maar is beter dan niets niet waar…

Ik wou omboeken naar business zoals vorig jaar zodat ik toch een aantal uren kon slapen, maar dat ging niet online. Dan maar op de luchthaven proberen. Eerst inchecken, maar dat ging niet. Terug naar de info balie. Tegen dat daar iemand kwam opdagen had ik al twee mensen van de groep ontmoet. 🙂
Vermits het om een groepsticket ging, kon ik niet om boeken en achteraf gezien was dat niet slecht. De business was helemaal niet met stoelen om te liggen….

Ruim drie kwartier vertraging in Schiphol, dus ook vertraging geland in Istanbul. Aan de gate spot ik nog wat andere mensen van de groep en we zijn bijna compleet. Ook in Istanbul vertrekken we met een uur vertraging en zijn dus maar om 1 uur nachts in Ethiopië. Tegen dat iedereen geld had gewisseld, door de douane en in ons bed was het half drie. En om half zeven ging al weer de wekker. Zeer pijnlijk na een week met slechte nachten.

We gaan op pad. Het wordt een supermooie rit. Onze tussenstop is een klooster/bedevaartsoord. Heeeeel veel volk want was zaterdag een festival voor een monnik die 25 jaar op een been had staan bidden en zijn been was eraf gevallen.
Gezellige boel. We proeven ook het eerste ethiopische eten, maar dat zal ik niet meer eten als het niet meer hoeft. Daarna rijden we verder. We komen ook nog in de kloof van de blauwe nijl. Een praxhtige canyon en een sterke stijging en daling in de weg. Snelheid en traaagheid wisselen elkaar af en tegen half zeven zijn we in ons hotel. Basic, maar ok. Warm water zit er niet in helaas…
Om zeven uur eten, en ook hier ca va, maar niet denderend. Ik wil snel naar bed, maar helaas er komt een bruiloft binnen. Gelukkig bleken die om 22u al stil te zijn. Heb ik toch een beetje geslapen.

De tweede, eigenlijk al derde dag van de reis brengt ons naar de bahir dar en het tana meer. Onderweg stoppen we nog even om te kijken hoe ze houtskool maken. Dit is kinderarbeid hoor, en alles behalve gezond…
Na de middag zijn we in ons hotel. Snel wat lunchen en dan rijden we door naar de watervallen. Hoe warm het was in de zon op het terras, hoe meer betrokken het werd tegen dat we er waren. Ben natuurlijk mijn kway vergeten. Maar uiteindelijk blijft het droog. En door het regenseizoen is er veel water in de waterval. Is wel een pittig tochtje naar boven op deze hoogte. Maar is wel mooi eens je boven bent.
Wegens de regen ook gewoon dezelfde weg te voet terug en niet met het bootje. Vind ik wel jammer, had er wel naar uitgekeken.
Terug in het hotel, even opfrissen en eten. Eindelijk wifi, wil zeggen mails checken, facebook checken. Paar mailtjes sturen 🙂

Jep, jep, daar is hij weer… Een berichtje op de blog…
Dat wil zeggen dat het weer tijd is voor een nieuwe reis… Bestemming van dit jaar: Ethiopië

Deze bestemming stond al een tijdje op de planning, maar was er nooit van gekomen. Maar dit jaar dus toch gelukt…
Een maand rondreizen, van noord naar zuid.. De spanning stijgt…

Vorige week nog een tripje gemaakt naar Peggy en co in Den Bosch. Zij hebben dezelfde reis gemaakt in juli en augustus. Altijd interessant om de leuke adresjes en de zekere ‘to do’s’ te weten te komen. Ook gewoon gezellig bijkletsen en de vele foto’s bekijken. Het lijkt me een super vakantie…
En vooral héééééééél veel mensen om op foto te zetten. Dat belooft voor het maken van de album en nog veel erger voor de mensen die het aandurven om de uiteindelijke fotoboeken te bekijken…

Het aftellen kan beginnen en de stress kan toenemen…
Nog heel veel werk op het werk en nog een hoop to-do’s thuis… Maar dat dringt de stress een beetje op de achtergrond, niet waar 🙂

In de mate van het internet, zullen hier dus weer updates volgen over mijn avonturen in Afrika…
Laat gerust een reactie na, altijd leuk!!

Veel leesplezier en tot…
mijke