Categorie archief: 2013 – Jordanië

De laatste nacht in een hotel is gepasseerd. Beetje uitgeslapen vandaag, maar de darmen willen niet helemaal mee werken.
Ik vertrek met Joeri en Vanessa voor de laatste boodschappen, maar al snel keer ik terug naar het hotel om toch maar even op een deftige wc te zitten. Vervolgens zet ik de boodschappentocht verder met Chantal. Tegen twee uur zijn we terug in het hotel en kan het inpakken beginnen. Benieuwd wat de kilo’s in het teruggaan gaat geven.

Om vier uur zijn we klaar voor een vroeg avondmaal. Ook Sandy komt nog mee eten, want is ons laatste avondeten met de ganse groep. Tegen zes uur zitten we weer op de bus voor onze weg naar Aman. Om één of andere reden kunnen we niet terug vliegen van in Aqaba en dus vier uur in de bus naar Aman. Naarmate we dichterbij het noorden komen, wordt het ook opmerkelijk kouder. Het is te vroeg om te slapen, dus speel ik maar wat op mijn ipad en kijk ik foto’s. Mooi op tijd zijn we aan de luchthaven en nemen we afscheid van de chauffeur. We staan redelijk lang te wachten voordat de check in opengaat, maar dan zijn we allemaal redelijk snel ingecheckt. Het wachten kan beginnen. Nog sigaretten kopen en wat water. En dan kunnen we op weg naar de gate.
De eerste vlucht verloopt redelijk vlot en om 2uur ‘snachts zijn we in Istanbul. En kan het wachten hier beginnen.

Ongeacht hoe laat je op die luchthaven komt, daar is altijd veel volk. Het wordt nu tijd doden met kaarten. De vermoeidheid valt mee. Het wordt al bijna klaar als we op de vlucht richting brussel stappen. Ik ben nu toch wel moe en slaap toch een beetje die paar uur. Vroeger dan voorzien landen we in Brussel. Terwijl we staan te wachten op onze bagage, komt ook de vlucht over Rome toe en zien we Nick toch nog terug na Aman; Het duurt eventjes voordat de rugzakken er zijn en dan is het tijd om afscheid te nemen. Liesbeth staat me al op te wachten en redelijk snel staan we terug thuis… 😦

Het was een leuke reis, met leuk gezelschap en weer redelijk veel gezien.
Ik kan ook weer een wereldwonder afstrepen en een landje krabben op mijn wereldkaart. 🙂
Als de fotoboeken afgewerkt zijn, kunnen we weer beginnen dromen van een nieuwe vakantie. Na een Islamitsch land is de drang naar een echt Afrikaans land toch redelijk groot.

Maar wordt binnenkort ongetwijfeld vervolgd…
sluuuuutttjeeessss

Dagje strand:

Het is geen boottochtje geworden vandaag. Samen met de hele groep, op Sandy na, gaan we met een busje naar de beach club een eindje verderop.
De zon schijnt, en het is bikiniweer. We schuiven wat stoelen bij elkaar op het strand en het genieten kan beginnen.

Er is ook de mogelijkheid om te snorkelen. Je kan daar gerief huren, dus dat is het plan. Ik krijg een bril aangereikt en we gaan via de houten pier naar de trap o’ het water in te gaan. Een wetsuit vonden we niet nodig, maar het water is verdekke toch steenkoud zenne. Mijn bril pakt ook water, dus ben al snel uit het water. Ik loop achter een nieuwe bril, en doe een tweede poging. Het gaat net iets beter, maar er blijft water binnen sijpelen. Dat en het koude water, doen me het snorkelen redelijk snel opgeven. Het wordt gewoon rust op een bedje. Wat schrijven,en de pizza opeten. Tegen half vier nemen we het busje terug naar het hotel.

We lopen nog een beetje door de stad. Terwijl de anderen nog eens humus gaan eten, loop ik met Karel, Martine en Ellen nog een beetje verder rond en we drinken nog iets. We proeven ook een of andere specialiteit. Een soort pannenkoek met kip en groenten in. Lekker en zeer vulllend. We zijn weer voldaan en kunnen ons bedje in.

Morgen de laatste dag in Aqabba en de lange reisweg naar huis…

Het was een redelijke nacht. Het heeft lang geduurd voordat ik sliep, maar heb absoluut geen koude gehad. Al dat is al heel iets.
Van het moment dat de zon op komt, komt het licht ook door de tent door. Zo dik zijn de tentjes niet… Tanden poetsen, eten en dan kunnen we ons klaarmaken voor de kamelentocht.

Ze staan een eindje verder op al op ons te wachten. Nu ja, het noemt kamelentocht, maar er zijn hier geen kamelen, enkel dromedarissen 🙂 iedereen wordt zijn dromedaris toegewezen en we kunnen vertrekken. Het is maar een raar gegeven om met dat beest recht te staan. Eerst gigantisch naar voor en dan helemaal naar achter. Na vijf minuten heb ik al spijt dat ik eraan begonnen ben. Echt op mijn gemak zit ik niet op dat beest. Maar ja, het is iets dat je moet gedaan hebben zeker in je leven. Na een uur en half zit de pijniging erop. We zijn terug bij het restaurantje waar we gisteren zijn vertrokken. Ons kamp lag eigenlijk gewoon maar achter den hoek. Zo leek het niet gisteren avond 🙂

Nog snel een pipi stop en dan rijden we door naar onze laatste stop van de vakantie: Aqabba. Tegen de middag zijn we aan het hotel. Nog effe rondlopen voordat onze kamers klaar zijn. Dan rugzak afzetten en terug rondlopen. Eigenlijk is er niet veel meer te doen in Aqabba. ‘S avonds lekker eten en dan bedje in. Laatste dagen worden echt relax.

Dag 5:

Vanmorgen loopt de wekker weer af om iets voor zes. Ik lig al een uur te twijfelen of ik meega of niet. Ik besluit van niet en ga beneden verwittigen dat ik niet meega. Ik kruip terug in mijn bed.

Om half elf vertrekken we, dus ik heb nog lekker uitgeslapen, gedouchet en op mijn gemak mijn rugzak in gepakt. Wanneer ik beneden kom, blijkt dat de zon niet schijnt en dat de klim behoorlijk pittig was. Dus dat verzacht de pijn toch wel een beetje. De foto van Petra met de zon op heeft er dus niet ingezeten.

Vanuit Petra rijden we nu door naar Wadi Rum. Daar aangekomen is het absoluut geen blauwe hemel. We eten iets in het wegrestaurant en dan kruipen we de jeeps in. Firas blijft in de bus met onze rugzakken. Het zijn open jeeps, dus het is redelijk fris. We maken een paar stops voor foto’s. En de laatste is om de zonsondergang te zien. Het heeft er heel lang naar uitgezien dat we de zon niet zouden zien, maar tegen dan is het opgeklaard. Het is een super mooie plek op een rots en het is een super mooi zicht. En wat een stilte. Vind het misschien zelfs nog mooier dan het aanblik bij petra. Na de zonsondergang rijden we door naar onze slaapplaats: een bedoeïen kamp.

Het is toch redelijk koud, maar de tentjes vallen wel mee. Snel de spullen in de tent en eten. Het eten is een plaatselijke specialiteit. Het is lamsvlees klaargemaakt in een put in de grond. Lekker gegeten, en dan kruipen we allemaal bij het kampvuur. Eens alle lichten uit, hebben we ook een supermooie sterrenhemel. Er worden wat spelletjes gespeeld vermits ook,de kidsreis bij ons in het kamp zit. Rond tien uur kruip ik mijn tentje in. Heb als enige mijn slaapzak bij, maar ben er wel blij om. Ik probeer met enkel het extra deken over mij slaapzak, maar al snel trek ik ook nog het andere deken over mij. Krijg eindelijk een beetje warm.

Morgen op tijd ons bed uit voor de kamelentocht door Wadi Rum.

Vandaag de grote dag: we gaan naar Petra!
Om zes uur zitten we aan het ontbijt. Op dit verschrikkelijk vroege uur krijg ik heel weinig binnen. Later dan voorzien vertrekken we te voet richting Petra. Het is maar 5 minuten wandelen tot aan het ticket office. Hier moeten we ons paspoort klaar houden en worden de ticketten op naam afgedrukt. Dan kunnen we beginnen. Het eerst stuk tot aan de dam, is niet super veel te zien. Wel wat graven en inscripties.

Eens aan de dam begint de wandeling door de kloof richting de schatkamer. Het is een heel mooi stukje wandelen en er is absoluut niet veel volk op pad. Ik loop constant voorop voor een keer, want wil het beeld van de schatkamer kunnen zien zoals ik het in gedachten had. Onderweg krijgen we nog wat uitleg van Talal. Tot we op een bepaald moment ins hoofd moeten buigen en naar op zij moeten gaan. Dan mogen we ons hoofd weer omhoog doen en zie je in de spleet de eerste aanblik van Petra. Supermooi. Spijtig genoeg geeft het achteraf niet helemaal op foto. We lopen door en zien dan de schatkamer in zijn geheel! Super! De zon zit er nog niet op, maar is zo ook al mooi.

Vandaar lopen we verder de verborgen stad in. Terwijl de rest koffie drinkt, laat ik me verleiden aan het gekleurde zand in een flesje. Vermits het vandaag kerstmis krijg ik de inscriptie ‘Petra’ er gratis bij vandaag! Meenemen dus. We lopen verder langs het theater en de verschillende rotsen ‘et hun verschillende kleuren. De foto’s gaan hard vandaag!

We lopen via een pad naar het huisje van één van de laatste bedoeïen die nog in Petra woont. Ook daar drinken we weer koffie en thee. Om daarna weer af te dalen. Daar splitst de groep in een deel dat gaat lunchen en een deel dat doorloopt naar the monastry boven. De meesten lopen direct naar boven en ik ga mee. We gaan ruim 800 trappen naar omhoog. Is zowiezo al niet makkelijk om te lopen en als je dan zo goed als geen ontbijt hebt gehad, wordt het er niet makkelijker op. Iets over de helft is er een dan een rustplek, dus daar eet ik dan mijn krachtvoer op: mijn mars 🙂 Vandaaruit is het nog een kwartiertje wandelen.

De mnastry is minstens even mooi als de schatkamer zelf! Je kan nog een stuk naar boven voor een nog beter uitzocht. We zijn nu toch bezig, dus gaan we nog maar wat trappen lopen naar boven. Eens daar de foto’s genomen is het tijd om af te dalen. Het gaat verrassend vlot. Meestal is afdalen toch net iets zwaarder… Vermits we nog tijd hebben, lopen we nog even langs de koninklijke graven. Mijn pijp is bijna uit en dan moeten we nog aan de terugweg beginnen. Je loopt nog makkelijk een uur en half terug tot aan de dam. Het wordt echt een zware terugtocht. Eens je aan de dam bent, is het nog een 800m tot aan het visitor center. Maar het worden lange meters. Volgrns de gps van Patrick hebben we vandaag 20km gelopen en 600 hoogtemeters overwonnen. Is eens iets anders dan te eten op kerstdag 🙂

Om half zes, en na een deugddoende douche, verzamelen we in de lobby om naar ons kerstdiner te gaan. Niets speciaals, is wel lekker. Normaal ging ik nog mee naar Petra by night, maar kan het niet meer opbrengen. Het zou toch nog eens een 3km op en 3 km af zijn. Daar heb ik de fut niet meer voor. Morgenvroeg wil ik nog wel mee terug voor een foto van Petra met zon.

Dus nu tijd voor bed!

Dag 3:

What a night!
We zijn toegekomen in ons hotel. Hier moeten we wel een kamer delen. Ben totaal verkleumd en echt warm krijg je binnen ook niet. Er staan 2 champion verwarmpinkes, dus daar kruip ik dichtbij. Het eten is ook niet super speciaal. En het blijft echt waaien, en is zeker geen dubbel glas.
Onze kamer wordt ondertussen ‘opgewarmd’ met een gaskacheltje. Na het eten nog effe wat drinken en dan is het tijd om in ons bed te kruipen. Biven ons op het dak staat een schommel en een tent en daar de storm op…. We hebben precies klopgeesten boven onze kop. Ik zie dus elk uur van de nacht.

Het heeft de ganse nacht gewaaid en ’s morgens waait het nog, om niet te zeggen stormen. Vanmorgen op het programma: een drie uur duren de wandeling door het natuurpark van Dana. Het wordt een klouter tocht, maar wel een heel mooie tocht. Je valt van de ene verbazing in de andere. Maar als je zo goed als niet ontbeten hebt, zie je soms toch wel een beetje af, of ligt dat misschien aan de conditie…. 🙂

Eens terug aan de weg worden we terug opgepikt door de bus en rijden we door richting Petra. Onderweg stoppen we eerst nog bij Little Petra. Hier krijgen we een eerste indruk van wat we morgen mogen verwachten. Het is ontzettend mooi, maar ook ontzettend koud en wind… We klimmen ook naar omhoog voor ‘the best view of the world’ maar dat slaat voor mij toch een beetje tegen. Het is mooi, maar heb al mooiere uitzichten gezien. Luxeprobleem zeker? 🙂

Het is bijna half vier als we aankomen bij ons hotel, zonder lunch. Dus dat is dan rugzak afzetten en beneden naar het dorpje op iets te gaan eten. Het is vanavond kerstavond en we gaan om zes uur naar de hamman. Met veel te veel in één auto worden we er naartoe gebracht. Even omkleden en dan gaan we door een klein deurtje binnen. Je ziet geen hand voor je ogen door de stoom. We worden overgoten met heet water en worden dan naar en kleinere kotje gebracht. Het is daar nog warmer en je ziet nog minder. Ik zit gelukkig aan de deur want ik ga er al snel weer uit. Is het me te warm? Of te klein? Ik weet het niet, maar voel me ongemakkelijk worden. Dus ik wacht dan nog maar een beetje op het bankje.

Nadien moet je gaan liggen op een warme steen met je voeten omhoog en wordt er koud water over je voeten en je hoofd gegoten. Geen idee wat de bedoeling er van is. Daarna is het tijd voor de scrub en de massage. Is niet mals, maar doet wel deugd….
Tegen dat iedereen erdoor is, is het acht uur voorbij en keren we terug naar het hotel en is het bedtijd. Morgen vroeg op voor de grote dag: Petra!

Dag 2:

Een redelijke nacht achter de rug. Vandaag rijden we van Madaba naar Dana.

Onze eerste stop is de church of saint georges in Madaba met zijn mozaiek. De mozeaik is mooi om te zien. Voor de rest stelt de kerk niet zoveel voor. We rijden verder naar een mozaiek fabriekje. Daar krijgen we wat meer uitleg en word je natuurlijk naar de shop geleid. Niet echt mijn ding en superduur…

Volgende stop: mount nebo. Hier zou Mozes over het beloofde land gekeken hebben. Leuk om zien, maar we kunnen ook niet in de kerk. Is sinds 2009 al in reconstructie. Blijkbaar nog wel een werkje van lange adem.

Daarna gaan we op pad naar het restaurant waar de upside, down chicken gaan eten. Eerst ligt de kip en dan de groenten en de rijst. Wanneer het klaar is , draaien ze de pot om op tafel.
Om daar te geraken rijden we de bergen door. Om te stoppen aan een vallei. Mooi om te zien, veel wind. Eens bij het restaurant, kruipen we dicht ij het vuur. In de hoop beetje warm te krijgen…

Laatste excursie van de dag is het fort van Kerak. Heel leuk om zien. We krijgen ook hier weer een geweldige uitleg van Tallal, onze gids. We gaan toch te laat zijn voor de zonsondergang in Dana, dus we besluiten nog een wandeling te maken door het dorp. Nadien via de desert highway op weg naar Dana. Het is ondertussen behoorlijk afgekoeld. Vandaag ook maar eenvoudig hoteltje, dus geen warme douche. Ga misschien wel blij zijn dat ik aan mijn slaapzak heb gesleurd 🙂

Jordanie:

Het is sneller dan andere jaren, dat ik weer aan mijn blog begin. Dit keer knijp ik er tussen kerst en nieuwjaar tussenuit en de bestemming Jordanië.
De reis is 10 dagen maar we verliezen al 2 dagen met het reizen van en naar jordanie.

Op zaterdag vertrekken we slecht om 18.10u in Zaventem. Dus tijd genoeg om op vrijdag op tijd mijn bed in te kruipen en zaterdag in te pakken. Ben doodop dus slaap wel redelijk van vrijdag op zaterdag. Om zes uur wel wakker van de stress. Dus dan maar alles klaarleggen en inpakken. Rond elf uur ben ik zo goed als ingepakt, dus dan wordt het wachten. Ik rijd nog snel over en weer naar liesbet en dan staat ingrid voor mijn deur om me weg te brengen naar zaventem. Ja, vertrek van Zaventem omdat ik met de Belgen op vakantie ga. Is ne keer iets anders.

Redelijk op tijd vertrekken we in zaventem, en op het vliegtuig zit ik naast de eerste mensen van de groep. Om half 10 zoiets staan we in Istanbul. Daar wordt het nu wachten tot 1 uur deze nacht voorbij voordat we kunnen boarden. Echt een drukke luchthaven, maar weinig te beleven. Tegen dat we moeten boarden hebben we al 7 mensen van de groep bij elkaar. De eerste vlucht heb ik niet geslapen, het is wel het plan om dat op de 2de te doen. Maar niks is minder waar…. Er zit een bleitjoenk op die vlieger en die houdt ook heel het vliegtuig wakker. Tegen dat ik eindelijk mijn positie heb gevonden en dat joenk stopt, is het tijd om de landing in te zetten. Vroeger dan op het blad staat (lees half 6 in de morgen) staan we dan in Amman.

Er staat een mannetje ons op te wachten met een bordje van koning aap. Die zorgt ervoor dat ons visum geregeld geraakt, terwijl wij op de bagage wachten. Buiten staat ellen ons o te wachten. Het is niet ver rijden naar ons hotel. Het wordt echter geen tijdje rust. Het is rugzak afladen, ontbijten en om achtuur zijn we op pad. Vermits het deze tijd van het jaar om halfvijf donker is, kunnen we niet veel later vertrekken want dan geraken we niet rond met het programma.

Nadat we een panoramische tour hebben gemaaktdoor Amman, is De eerste stop is Jerash, een archeologische site, de op Petra na belangrijkste site van Jordanie. Daar krijgen we een uitgebreide uitleg, maar ben te moe om echt veel van de uitleg op te nemen. Het is wel een aangename temperatuur: blauwe lucht en lekker zonnetje. Nadien rijden we door naar de Dode Zee.

door een gigantische file komen we reikelijk laat aan bij de Dode Zee waar we eerst nog lunchen. Het is kwart voor vier tegen dat we richting water gaan. Het is een rare ervaring. Je kan gewoon niet ondergaan. Beste plan is wel van op je rug te blijven liggen en vooral niet met je natte vingers n je ogen of aan je lippen komen. Nadien een koude douche om al het zout van je lichaam te spoelen, want het begint echt te pikken na een tijdje.

In het donker rijden we terug naar het hotel. Eindelijk wat tijd voor ons op te frissen en wat te rusten. De airco op 30 en krijg eindelijk terug een beetje warm. Nog even chatten en mijn dagboek schrijven en dan kunnen we gaan eten. Lekker gegeten, maar veel te veel. Tijd om terug te keren en mijn bed in te kruipen. Na meer dan 36uur niet slapen, is mijn bed meer dan welkom…

Jep, de vorige blog is net afgewerkt (veel te laat eigenlijk) en de nieuwe gaat al van start.

Eén van de plaatsen die ik nog wil bezoeken is Petra. Laat daar nu net een reis naar gaan tussen Kerst en Nieuw en dat ik maar 1 dag verlof moet nemen om 10 dagen weg te zijn… Super toch!!

Nu ja, 10 dagen is ruim genomen… We vertrekken zaterdag maar om 18.10u in Zaventem. (Jaja, geen amsterdam deze keer)
Om 22.20u komen we dan in Istanbul, waar we de geweldige wachttijd van bijna 4 uur hebben. Om 2.20u vertrek dan de vlucht naar Amman om daar dan om 6u10 toe te komen. Dat is dus eigenlijk bijna 12 uur onderweg en effectieve vluchttijd van zes uur.
Zucht, zal dus maar zien dat ik goed slaap van vrijdag op zaterdag.

In de mate van het mogelijk zal ik dus ook deze keer een blog bijhouden van mijn belevenissen overzee.
Zoals steeds: alle reacties welkom!!

tot binnenkort
mijke