Categorie archief: 2005 – Peru – Bolivia

We zijn weer thuis, snif, snif.

Vrijdag, 5.30 loopt de wekker af. Het is tijd om afscheid te nemen van Cusco. Met een busje gaan we naar het vliegveld, waar het vliegtuig met een uur vertraging vertrekt naar Lima. Met het vliegtuig slechts een uur, met de bus zouden we er 20 uur over doen.

In Lima aangekomen staat Anke, de vervangster van Dirk, ons op te wachten voor de city tour. Eerst worden we naar de Plaza de Armas. Deze is omringd door het presidentieel paleis en nog wat kerken. Maar het is veel te vroeg om cultureel te doen, dus zoeken we maar een restaurantje op voor een stuk taart als ontbijt. Na een uurtje rijden we verder naar Miraflores, het rijkere gedeelte van Lima. Hier krijgen we de rest van de namiddag vrij voor een lunch en de laatste souveniers. Ook hier hebben we niet veel zin om rond te lopen, dus vleien we ons neer op een terrasje. We eten heerlijke wok-chinees en spelen nog wat yahtzee met de andere belgen van de groep.

Op een bepaald ogenblik komt er een meisje aan een tafeltje zitten. Ze valt me direct op want ze lijkt sprekend op Judith, onze reisbegeleidster van vorig jaar. Nu ja, ik zie enkel haar achterkant, maar ben er vrij zeker van. Ook liesbet begint te kijken en we kunnen de spanning meer aan. Liesbet maakt een toertje om dan langs haar te passeren. En inderdaad de wereld is klein: daar in lima komen we Judith tegen. Ongelooflijk, maar waar. We zijn alle 3 verrast. De verhalen worden uitgewisseld en daarna is het tijd om de bus op te zoeken.

Rond 16u vertrekken we naar de luchthaven van lima voor onze terugreis. Het vliegtuig gaat op tijd weg en dan is het 3,5uur vliegen naar Bonaire. Ik ben doodop en ik slaap heel de reis. In Bonaire moeten we weer een uur wachten en dan vliegen we rechtstreeks door naar Amsterdam. Ik slaap zo goed als heel de reis, dus dat valt goed mee. Moet me slechts een uur of 3 bezig houden. Ongeveer een uur vroeger dan voorzien, komen we aan in amsterdam.

Amsterdam luchthaven is iets groter dan Zaventem en we worden behoorlijk gecontroleerd. Moeten een paar keer door de douane. Tegen dat we aan de bagageband zijn, ligt alle bagage er al op en is het tijd om afscheid te nemen. De meeste hebben niet veel tijd, want de trein wacht niet. Dus zijn we snel klaar, ook onze taxi staat ons al op te wachten.

Op 2 uur zijn we weer in Leuven en gaan we op zoek naar een frituur. Ik heb ongelooflijk veel zin in fritten, maar ondanks dat het zaterdag is, zijn er niet veel frituren open. Ofwel zit het stampesvol ofwel zijn hun fritten op. Gelukkig vinden we er nog een open met fritten. Dat smaakt!!!! Langs de andere kant is dit ook het einde van de vakantie. Het was fantastisch, maar het is over!!!

Back to reality!!!! Adios!!!!!

Yep, we’ve survived !!!!

Het vrijdags hebben we een bootuistap gemaakt over het Titicacameer. ’s Morgensvroegworden we opgehaald door een 8 tal fietstaxi’s, die ons naar de haven zullen brengen. Erg veilig voel ik me er niet in, maar het is wel een geweldige ervaring. Race om ter eerst aan de haven, we verliezen spijtig genoeg. Onze fietser is niet in de beste conditie. Vanuit de haven varen we naar de Uros-eilanden. Dit zijn eilanden volledig gemaakt uit riet. Zeer raar om op te lopen, maar wel mooi om te zien. We maken zelfs een klein tochtje op een volledig rietenboot.

Nadien varen we ongeveer 2.5uur over het meer naar het eiland Taquille. Daar maken we een wandeling over het eiland en nemen we ook de lunch. Een speciaal eiland,met een eigen structuur en waar je niet mag kiezen waar je wil gaan eten, maar alles is op voorhand vastgelegd. Nadien varen we terug naar Puno. Daar doen we nog wat inkopen voor souveniers en gaan dan lekker pizza eten. In de pizzeria komen we Quinten en Michel tegen en houden dan maar direct een sessie teambuilding voor de 4daagse incatrail.

De volgende morgen vertrekken we naar onze laatste plaats Cusco. De lokale bus valt redelijk goed mee en we gaan op weg voor een ganse dag. Rond de middag komen we aan in Copacabana, waar we een half uur hebben om snel iets te eten en dan de bus te vinden die ons naar de grens van peru zal brengen. Daar aangekomen worden de nodige formaliteiten weer vervuld en ook de nodige tijd gewacht. Nadien rijden we door naar cusco. Daar aangekomen, gooien we alles op de kamer en gaan inkopen doen voor de vierdaagse. Micropur tabletten en energie ( chocola, snoep, koekjes,…) Om 19u is het briefing over de incatrail door onze gids die ons zal vergezellen. Nadien gaan we voor de voorlopig laatste keer eten in het restaurant en dan vroeg naar bed.

De volgende morgen worden we opgehaald om 7.30u en pikken we de rest van de groep op: we zijn met 11: wij de enige belgen, 6 nederlanders en 3 fransen. Uiteindelijk een heel leuke groep!! We pikken ook alle dragers op en die doen onderweg ook nog wat inkopen. Rond 11u zijn we dan aan km 82: het vertrekpunt. Nog even een wandelstok kopen en dan zijn we weg. Er is geen sprake van opwarming: de weg gaat dadelijk knal naar omhoog. Gelukkig is dat maar eventjes en de rest van de tocht is peruviaans plat. Rond 17u komen we moe maar voldaan in het basiskamp. We hebben de eerste dag overleefd. Nadat iedereen alles in de tenten heeft gegooid, wordt de crew voorgesteld en moeten wij ons voorstellen. Nadien is het etenstijd en dan slaaptijd. De wekker loopt morgen al om 6u af.

Vandaag de 2de dag,de zwaarste. Vandaag moeten we de dead woman pas over 4200m. Na het ontbijt beginnen we eraan, en het loopt direct mis.Krijg mijn ademhaling niet onder controle en ik loop al snel een heel hoop achter. Gelukkig blijft er 1 gids constant bij mij en praat me er door. Tegen dat we aan de teatime plaats zijn, heb ik mijn adem teruggevonden en zijn we klaar voor het 2de deel van de beklimming.Nu volgt het zwaarste deel: steil en geen schaduw.Het is ongveer 10passen zetten en dan stoppen om te ademen. Maar  het uitzicht maakt alles goed. Tegen de middag haalt iedereen de top,ieder op zijn eigen tempo. Geweldig de zwaarste uitdaging overleefd. Maar als het bergop gaat,moet het ook bergaf gaan,en dat is veel minder. Stap voor stap gaan we naar beneden.Tegen 15u zijn we in het kamp, met verschrikkelijk pijnlijke voeten en benen. Tijd voor het middageten en dab siesta tot het avondeten. Na het avondeten, snel weer de koude tent in voor alweer een koude en slechte nacht.

De derde dag moeten we 2 passen over. Maar dat valt allemaal nog redelijk mee. We bezoeken onderweg ook een paar inca ruines. Naar boven gaat het allemaal,maar dan moeten we meer dan 1000m naar beneden en dat op het originele incapad. Dit wil zeggen :trappen,maar allemaal met een andere hoogte en lengte. Zeer pijnlijk voor de knieen en de nu openliggende voeten. Rond 17u komen we in het laatste kamp aan. We hebben de tocht overleefd,morgen is het nog slechts 2 uur lopen naar macchu piccu. Bij het avondeten, worden alle mensen in de bloemetjes gezet en er wordt gezongen en gekust. Vervolgens is het bedtijdwant de wekker loopt afom 3.45u.

Dre grote dag breektaan.Om 4.30u ontbijten om 5u staan we aan het checkpoint. Dit gaat slecht open om 5.30u, dus wemoeten ons nog een half uur vermaken in het pikkedonker. Dan krijgen we een stempel in ons paspoort en gaan we op pad. Iedereen gaat er als een speer vandoor en ik loop weer achterop. Naar ademhappend haalik toch dezonnepoort van waar voor de eerste keer Maccu Pichu te zien is. Heb op de eerste 3 dagen niet zo afgezien als op deze. Maar we komen er wel. Na nog een uur afdaling zijn we aan het complex. Nog even de echte stempel ophalen en de zakken wegbrengen. Dan krigen we 2 uur uitleg,die eigenlijk wegens de vermoeidheid en de pijnlijke voeten volledig aan mij voorbij gaat. Na de uitleg zetten we ons op het terrasen kijken we de massa mensen aan die nog binnen gaan.Om 13u nemen we de bus naar AquqsCqlienteswaar we nog 1maal met de groep samen eten. Een mega pizza en dat smaakt na 4 dagen outdoor. Vervolgens gaan we naar het station voor de trein. Deze brengt ons terug naar Ollantaytambo ( of zoeits) en van daaruit gaan we verder met de taxi. Om 19.30u ipv 21u komen we aan in het hotel. Zelfs voor de anderen die een trein vroeger hadden. Snel douchen dan maar en dat doet deugd,dat kan je niet uitleggen. Dan dagboek bijschrijven en slapen!

Vandaag donderdag:de laatste dag. We kunnen uitslapen maar zijn om 7.30u wakker. Nog wat soezen tot een uur of 10 en dan is het inpakken geblazen. Rond 12u zakken we af voor de lunch en de laatste souveniersjacht. Alles is nu gekocht en rest ons alleen nog het laatste avondmaal seffens. Morgen vliegen we terug naar huis,snif snif.De tijd is veel te snel gegaan.

Dus allemaal : tot binnenkort !!!

Hola amigo’s

Hier weer een kort verslagje.

Vanuit Uyni vertrekken we naar Potosi, de zilverstad en ooit de rijkste stad van zuid amerika. Dirk heeft ons een prive busje geregeld, maar dat staat blijkbaar defect in de garage. Na veel over en weer gescheld, krijgen we dan toch een ander busje. Hoe dat dit nog mag rijden, dat is ongelooflijk, Bij ons bij de keuring krijgt dat 20 rode kaarten. Onderweg moeten we dan ook een paar keer stoppen om reparaties aan het wiel te doen. Bouten afgebroken, velgen doorgescheurd… Avontuurlijk riezen he  

Na een uur of 6-7 komen we dan aan in Potosi. Ooit de rijksten, nu een van de armste denk ik. We krijgen onze kamer toegewezen en dit is nog erger dan we al meegemaakt hebben. 2 bedden en een badkamer, dat is het. Zelfs geen plaats voor de rugzakken. De badkamer stinkt naar een beerput. En hier moeten we dan 2 nachten blijven. Verschrikkelijk, en dan heb ik nog niks gezegd over de bedden. Rond 19u gaan we eten met de groep, en gelukkig valt dit wel mee.

De volgende morgen is het de excursie aan de zilvermijnen. Eerst gaan we naar de mijnwekersmarkt, waar we bijna 100% zuivere alcohol kopen en dynamiet. Vervolgens krijgen we onze pakken aan, en rijden we naar boven. De mijn ligt op 4.150m. Aangekomen aan de ingang van de mijn, is mijn besluit al snel gemaakt. Voor alle zekerheid probeer ik toch nog mee binnen te gaan, maar verder dan een meter of 2 kom ik niet. Eens heb ik het gedurfd, maar nu niet meer. Samen met Trees wacht ik buiten in het zonnetje totdat de anderen terug tevoorschijn komen. In de namiddag bezoeken we de markt en lopen ook nog eens verloren. ’s Avonds wederom koud eten, maar ja dat zijn we al wel gewoon.

Het is vandaag zaterdag, ebn rijden we door naar Sucre, de officiele hoofdstad van Bolivia. In de voormiddag hebben we nog even vrij, dus slapen we uit, bel ik even naar bompa om hem een gelukkige verjaardag te wensen en gaan we ontbijten. Vermits het morgen markt is  en dus veel geld nodig is, ga ik een poging doen om traveller cheques te laten wisselen. Dat nooit meer. Het verhaal bespaar ik jullie, heb al grijs haar genoeg. Een uur later dan voorzien vertrekken we dan met een lokale bus naar Sucre, waar we een klein 3uur later aankomen. Een groot verschil met Potosi. Ook het hotel en de kamers zijn veel beter. Eten en dan wederom vroeg naar bed.

Vandaag zondag, gaan we naar de zondagsmarkt in Tarabuco. Dit stadje staat bekent om zijn prachtige stoffen. Ik heb mijn lijstje al opgemaakt. Na een uur en half komen we toe, en begint de koopjestocht. Het lukt aardig alleen het afdingen niet zo. Maar we hebben ongeveer wat we moeten hebben voor nog geen 15 euro. Zijn goedkoop gediend. Eens terug in Sucre, bezoeken we het nerdelandse cafe, waar we bitterballen en vleeskroketten eten. Niet zoals thuis natuurlijk, wel eetbaar. Vervolgens lopen we nog een beetje rond, schrijven ons dagboek bij en vullen dit verslag aan. De rest van de dag zal waarschijnlijk verlopen zoals de andere dagen: douchen, eten en op tijd naar bed. Morgen nog een ganse dag Sucre en om 17.30 vertrekken we dan voor een 12uur durende tocht naar la Paz met de nachtbus.  Valt dik tegen volgens Dirk, maar we zullen zien. Jullie horen het nog wel.

Adios in de sjacos

!Hola¡

Hier volgt weer een kort verslagje van onze reis.

Na Arica zijn we door gereden met de nachtbus naar San Pedro de Atacama in Chili ook. Een klein gezellig stadje, mooie plaza, maar zeer stoffig. Er is namelijk geen asfalt, enkel zand en stenen vormen de weg. We hebben een klein hostalletje maar zeer gezellig. Er is ook een klein bakkertje met heerlijke chocoladecake en meregue. Mmmmmm!

Nadat we aangekomen zijn, is het direct tijd voor de excursie naar de maanvallei. Eerst gaan we een kijkje nemen in de dodenvallei. Het is een schitterend landschap dat een beetje lijkt op de planeet Mars. Nadien gaan we naar een viewpoint zodat we een goed zicht hevven op de vallei. Vervolgens dalen we af naar de vallei en maken we een prachtige wandeling van een uur of 3 door de cañon ( in het rivierbekken eigenlijk). Gewoonweg prachtig. Dit zie je enkel op National Geographic en nu lopen we er gewoon door. Super!! Vervolgens stappen we terug in het busje en rijden we naar de maanvallei voor de zonsondergang. Eerst moet je een duin omhoog klimmen, en daar na nog een klein bergje. Niet gemakkelijk op deze hoogte. Je doet 5 stappen en je bent buiten adem. Maar het loont zeker de moeite. De zonsondergang is prachtig, de kleuren op de bergen rondom. Niet te beschrijven en hopelijk even mooi op foto. Daarna rijden we terug naar het dorp voor het avondmaal en dan is het bedtijd. Morgen vertrekken we voor de 3daagse expeditie naar de zoutvlakte.

De volgende morgen vertrekken we naar de grens. De chileense kant is nog redelijk deftig. Dan komen we in 40km niemandsland en dan de Boliviaanse kant. Op een bepaald moment splits de weg. De weg richting argentinie is geasfalteerd, de weg naar bolivia verandert in zand en stenen. De bolviaanse grens is dan ook niet meer dan een klein huisje in baksteen met de vlag erop. Daar staan ook onze 3 jeeps voor de volgende dagen te wachten, net als onze kokkinnen. Nadat alles bij op het dak van de jeep is bevestigd, gaan we op pad. Wat we nu allemaal te zien krijgen, te mooi voor woorden en ook niet in woorden uit te drukken. Hopelijk geven de fotos het een beetje weer van hoe het was. Een ongelooflijke natuur en enorm mooie laguna’s met schitterende bergen rond. Je waant je weer in een droom. Aan de eerste laguna dat we tegenkomen, gaan we onmiddellijk lunchen.

De koffer van een van de jeeps wordt opegedaan en daar wordt gewoon een fantastische maaltijd bereid. Op 10 min zijn we aan het eten. Ook na de lunch is het niet te verwoorden en kijken we onze ogen uit. Rond een uur of 17 komen we dan aan bij onze slaapplaats. Zeer basic!!! Met 6 op een kamer. We worden aangeraden van direct ons warm aan te kleden terwijl er voor het eten wordt gezorgd. Nadien zitten we met zen 16 aan een lange tafel, iedereen met muts, 3 pulken en handschoenen. Geweldig zicht. Na het eten gaan we nog even naar buiten. Zo’n sterrenhemel zoe je nooit meer. Miljoenen sterren. We kunnen zelfs de melkweg zien. Om 8.30u ligt iedereen lekker warm in zijn slappzak en om 9uur gaat de stroom uit.

De volgende morgen leven we nog allemaal, niemad doodgevroren. Het is ook niet zo koud geworden al verwacht. Slechts -10. Alleen uit je warme slaapzak komen om u om te kleden, brrrrr! Na een heerlijk ontbijt en vooral een kop warme koffie, gaan we weer op pad. Vandaag nog lagunas, flamingos, een verbaasend mooie natuur, en wederom een prachtige plaats om te lunchen. We worden echt verwend!! Het is allemaal veel te veel om op te noemen wat we zien. Op een 500m van onze 2de slaapplaats krijgen we platte band. Gelukkig zijn ze het gewend en zijn we slechts een kzartiertje na de andere ter plaatse. Het is nog steeds basic ( met 8 op een kamer) maar minder dan gisteren en minder koud. Het avondmaal bestaat uit soep en dan gewoonweg spagetti. Heerlijk na zo’n dag in de buitenlucht. Er wordt nog even gekaard totdat de gas op is, en we noodgedwongen met de zaklamp onze slaapzak moeten opzoeken.

Vandaag is het de grote dag en gaan we de zoutvlakte op. We zagen ze al liggen van aan ons hotel. Het is niet te beschrijven. Het is zo groot als belgie en verschrikkelijk wit. En daar een helderblauwe hemel bij, moet je nog meer hebben. We stoppen aan een van de eilandjes met reuze cactussen. Van op de top heb je een gewelgid zicht op de vlakte en al er een jeep voorbij rijdt is het net een matchboxke. Hier wordt ook de groepsfoto genomen. Je kan enorm leuke dingen doen met de fotos hier. Vervolgens rijden we door naar het zouthotel. Helemaal in zout, van de muren tot meubilair. Hier is het lunchtijd. Als je ons ziet zitten met muts en zonnebril in de witte omgeving, zijn we net op skivakantie. Vervolgens rijden we door naar het zoutfabriekje, een treinkerkhof en dan naar het hotel. Na 3 dagen komen we terug in de bewoonde wereld. Heel raar!!

We gaan even het stadje in om geld te wisselen en de rest van de namiddag gebruiken we om te rusten en eindelijk eens gewoon niks te doen. Heerlijk!! S avonds gaan we nog lunchen en dan vroeg naar bed. Vooral voor de warmte !!

Voila, dat was het zo’n beetje. Sorry voor het herhaaldelijk gebruiken van sommige woorden, maar het is niet anders te omschrijven!!! Het is gewoon allemaal te mooi!!

Tot de volgende!!

Yep, we hebben weer een internetcafe gevonden.

Vanuit Nasca zijn we met de nachtbus naar Arequipa gereden. Daar zouden we omstreeks 8u moeten aankomen. Maar vermits de bus met een uur vertraging vertrekt, lukt dit niet. Het is echt een luxe bus, met een stewardess aan boord en luxe slaapzetels. Rond 9u komen we aan in het busstation. Vandaaruit gaan we naar het hotel en dan ontbijten. Nadien is het tijd om de stad te bezoeken.

We brengen een bezoek aan het klooster en aan de oudste mummie ter wereld Juinita. Deze mummie is de best bewaarde ter wereld. Ze heef tnog haar originele haar en tanden. En al haar organen zijn nog in tact. Aan de inhoud van haar maag hebben ze zelfs kunnen vaststellen wat ze het laatste gegeten heeft. Om 15u komt een bus ons ophalen voor een reality tour. Het is niet de bedoeling van aapjes te kijken, maar wel om een beeld te vormen van hoe de peruvianen moeten overleven.

We bezoeken een steenkapperij, de sloppenwijken en de lokale markt. Overal krijgen we de nodige uitleg, en deelt de gids zijn meningen met ons. ‘S avonds gaan we de plaatselijke lekkerijnij proeven, namelijk alpaca. Dit is een soort lama. Zeer lekker vlees en zeer mals. Moesten ze dit hebben in belgie.

De volgende morgen vertrekken we voor onze 2daagse naar de Colca Cañon. Een bus reis van een uur of 4. We komen ook op het hoogste punt van de reis namelijk 4800m. De hoogteziekte slaat toe. Hoofdpijn, en bij sommige slaat het ook op de maag. Rond de middag komen we aan in Chivay en zijn we al wweer gedaald tot 3800m ongeveer. Daar eten we iets klein en rijden dan verder naar het hotel. Heel nieuw en mooi, maar geen verwarming. Het is echt wel koud. In de namiddag brengen we een bezoek aan de warmwaterbronnen en geraken we weer helemaal opgewarmd. Het water is 35 graden. Heerlijk!! Vermits ’s avonds ook geen verwarming is in het restaurant gaan we maar weer eten in het dorp. Voor het slapen gaan krijgen we nog een extra deken en een warmwaterkruik. Kunnen deze goed gebruiken.

De volgende morgen vertrekken we om 6u om de condors te zien, de grootste vogels van zuid amerika. Onderweg stoppen we nog even om fotos te maken van de plaatselijke bevolking en de mooie omgeving van de cañon. Om 8.15u zijn we ter plaatste en is het wachten op de condors. Uiteindelijk zien we ze wel, maar net als we vertrekken en in de bus zitten, komen ze op een goeie hoogte om fotos te nemen. Helaas!! We rijden terug naar Chivay voor de lunch en dan verder door naar Arequipa. Daar kunnen we ons nog een douchen en klaarmaken voor de volgende busrit.

 Het is nu vrijdag. We nemen de bus naar Tacna. Vandaaruit stappen we over op een lokale bus die ons naar de grens met chili zal brengen. Alle formaliteiten aan de grens gaan zeer vlot. Kan ook niet anders als je de grenswachter omkoopt. Maar ja, als je de keuze hebt tussen betalen of alles uitladen… Van aan de grens is het nog een uurtje tot Arica. Hier blijven we een dag en half. We gaan geld wisselen, een ijsje eten en beetje internetten. Om 18.30u verzamelen we allemaal op de binnenkoer van onze hostal en vieren we sanne haar verjaardag met een paar flessen chileense wijn. Zeer gezellig en gemoedelijk. Nadien gaan we nog even avondeten. Op weg naar huis komen we in een fiesta terecht. Hier wordt de boliviaanse onafhankelijkheidsdag gevierd. In Chili?????? Blijkbaar veel bolivianen. Rond middernacht liggen we in ons bed. Moe maar voldaan!!!

Dit was het weer voor deze keer! Het volgende internetcafe zal pas voor binnen een kleine week zijn. Dan zal ik meer nieuws hebben, dan zijn we immers op de zoutvlakten geweest!!!! Adios!!!

1 augustus 2005

Yep, we zijn dus goed aangekomen in Lima. Was een goeie vlucht, maar wel lang. Hebben dan nog een tussenstop gemaakt in Bonaire. Zijn ongeveer 24 uur onderweg geweest, voordat we ons bed zagen.

De volgende dag zijn we zeer vroeg vertrokken. Met de bus zijn we naar Pisco gereden, waar we eens de bagage gedropt hebben in het hotel, terug de bus op zijn gestapt en naar het restaurant gereden zijn. Dit is gelegen in het National Resort van Paracas. Dit ligt midden in de woestijn. Het is een restauranje gelegen aan het water. Wanneer iedereen gegeten heeft, rijden we verder naar de katerdraal die door de erosie is uitgehouzen in de rotsen. Een goeie training zo’n wandeling door mul zand. Nadien maken we nog een toer door het gebied en keren we terug naar het hotel. Het is ondertussen al donker. Snel een douchje en dan gaan eten. Moe maar voldaan kruipen we in ons bed.

De volgende morgen gaat alle bagage op het dak en rijden we naar de haven van Pisco. Daar gaan we op de speedboot naar de Ballisitas (of zoeits) eilanden. Het is vriesend kou tegen die snelheid op het water. Aan de einlanden aangekomen is het een geweldig zicht. Duizenden vogels. Je ñoet wel iets op je hoofd zetten om de shit te vermijden. Het is echt fenomenaal om te zien met hoeveel ze zijn. We zien ook zeehonden en pinguins. Daarna terug tegen weer een hoge snelheid. Eens terug in de haven is het opwarmen met een warme chocomelk. Vervolgens zetten we onze weg verder naar de Pisco ( plaatselijk de drank) brouwerij, waar we mogen proeven. Daar lunchen we ook. Daarna rijden we door naar Huwachachina. Dit is een oase midden in de  woestijn.

Hier kan je gewoon rustig iets drinken of voor de meer sportieve onder ons kunnen sandboarden. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Het is zeer speciaal om te snowboarden van een zandduin. Op de skipiste is het alleen iets makkelijker want daar hebben ze een lift. Hier moet je dus eerst in de blakende zon, met je board de duin beklimmen, voordat je weer naar beneden kan komen. Een zware bedoening. Redelijk vuil stappen we terug de bus in en rijden we door naar onze slaapplaats in Nasca. Hier gaan we uit eten met de groep in een goed restaurantje volgens Dirk ( onze reislijder  zoal hij zelf zegt). Het eten was inderdaad wel lekker, we hebben er alleen 2.5uur gezeten voordat iedereen gegeten had.

Na een nachtje slapen hebben we deze morgen het Chamulla kerkhof bezocht. Zeer mooi, alleen beetje raar. Ze hebben dus een hoop graven bloot gelegd en een padje aangelegd. Maar naast het pad zie je dus nog tientallen beenderen en katoen liggen van alle graven die nog ondre het zand liggen. Zeer eigenaardig zicht. Nadien bezoeken we nog een pottenbakkerij en een plek waar ze proberen goed uit mineralen te halen. Was eigenlijk niet zoveel te zien. Na de lunch is het tijd om te internetten, want ik nu aan het doen ben dus. . De anderen zijn met kleine vliegtuigjes gaan kijken naar de Nasca Lijnen, maar dat vond ik niet zo interessant na mijn ervaringen in Masai Mara. Nu is het de middag doorbrengen en deze avond rijden we door met de nachtbus naar Arequipa.

Voila, dat was het zo een beetje wat we gedaan hebben de laatste dagen. Ik ga het hier bij laten. Het vervolg komt wanneer we nog eens een internetcafe tegenkomen en dan ook nog tijd hebben om te stoppen.

Adios!!!!

23 juli 2005