Het is alweer een jaar geleden dat ik met vakantie was. Het is opnieuw maart, dus het is tijd voor een nieuwe vakantie. Dit jaar gaat de reis naar Sikkim en Bhutan. Had nochtans gezworen niet meer naar India te gaan, maar als je naar Buthan wil, moet je er een deel van India bij nemen. Zo gezegd, zo gedaan….

Het was, ook zoals elk jaar, weer een zwaar en druk jaar. Volop met padellen gestart, nieuw sociaal leven opgebouwd… Nooit geweten dat het zo vermoeiend zou kunnen zijn om sociaal te wezen 😀 Wat ook niet veranderd is, is de vertrek stress. Dit jaar zal ik voor het eerst zonder tussenstop in Den Bosch, rechtstreeks in mijn eentje naar Schiphol rijden. We vertrekken pas met de vlucht van 20.35u. En we komen 4/4 terug, maar ook pas om 18.39u. Vermits ik op zaterdag dan naar de feest aan zee moet, maak ik gebruik van het arrangement van Sawadee. Als je een overnachting hebt geboekt in het Ibis hotel, mag je wagen er 3 weken blijven staan. Win win situatie 🥰

Op vrijdag nog de laatste boodschappen doen en koffie drinken met Britt. En voor de rest poging doen om de stress de baas te kunnen. En het is moeilijk. Op zaterdag, dag van vertrek, ben ik al om 3u wakker. Ik probeer nog wat te slapen, maar ver kom ik niet. Begin dus maar om tijd in te pakken. Ruim op tijd ben ik klaar. Douchen,  vuilbakken weg en we kunnen naar Schiphol vertrekken.

Zoals gebruikelijk gaat het gaat, totdat Amsterdam op de bordjes verschijnt. En dan gaat het van kwaad naar erger. Gelukkig halen we het Ibis hotel in 1 stuk.. effe parkeer ticket laten valideren en we kunnen de shuttle op naar de luchthaven. Aan de check in staat de eerste persoon van de groep. 

Het inchecken gaat vlot en ook de douane neemt geen tijd in beslag. Om 17u sta ik in de gebruikelijke vertrekhal. Bekend terrein 😅

Vermits ik vandaag nog niets gegeten heb, beginnen we met een Mac Donalds. Beetje traditie op vertrek dag. Daarna loop ik door richting de gate. Ben nog veel te vroeg, maar dan is het tijd om mijn cadeautje van liesbet uit te pakken. Het enige dat ik weet is dat ik het er allemaal gelijk moet uit het doosje moet halen, want anders gaat het er niet meer in. Heb geen idee wat ik er mij moet bij voorstellen, maar het zijn zelf gemaakte gebedsvlaggetjes. En op elk papiertje kan ik een #kleingeluksmomentje op noteren. En die kan ik dan thuis ophangen als herinnering aan de reis. 😍

Nog wat rondlopen, iets halen om te drinken en de nodige pilletjes nemen. We zijn er klaar voor. We staan al ver aan de startbaan, als er ineens een probleem blijkt te zijn, waardoor we moeten terug keren. Het is me niet helemaal duidelijk, want heb Indiaas Engels is niet zo duidelijk. Er gaat in ieder geval meer dan een uur over voordat het opgelost is. En dan moeten we nog tanken, want hebben teveel fuel gebruikt om terug te keren… 

Als dat ook verholpen is, is het het al bijna half elf als we de lucht in gaan. Tijd om te slapen 😴