Redelijk geslapen. We vertrekken redelijk vroeg om zo de grote drukte aan de grens voor te zijn. Om 9u staan we aan de Costa ricaanse kant van de grens. Het gaat allemaal behoorlijk vlot. Dan nog dag zeggen tegen Fran en kunnen we te voet door een stukje niemandsland richting de Nicaraguaanse kant van de grens. Hier is het altijd afwachten hoe vlot dit gaat. Maar ook hier gaat het behoorlijk vlot. Op minder dan een uur en half zijn we de 2 grenzen gepasseerd en kunnen de koffers opgeladen worden op ons tijdelijke busje.
Voordat we naar de ferry rijden, stoppen we in Rivas. Hier kunnen de eerste Nicaraguaans geld pinnen en hebben we de tijd om te lunchen. Beetje zelfde verhaal als afgelopen dagen, loop redelijk snel alleen. Rest is al vertrokken 😔
Ik loop dan maar wat rond en beland op het terras met Bram en Laura. Ik bestel de pasta, maar na 5 happen heb ik eigenlijk al genoeg. De warmte is echt niet goed voor je eetlust. Als Bram en Laura doorgaan , blijf ik lig even zitten. Want heb de wifi code gevraagd. 😀 Hun plaats wordt ingenomen door Helmer en Petra. Iets voor de afgesproken tijd, loop ik nog even langs de supermarkt voor de laatste inkopen. Daarna kunnen we door naar de ferry. We hebben die van 14u. Mooi op tijd komen we toe, waardoor we onze bagage nog vooraan samen kunnen zetten. Daarna kunnen we gaan zitten en ons een uurtje laten meevaren.
Een klein uurtje later staan we op het eiland Ometepe. Is een eiland in een meer, met 2 vulkanen om het eiland.
De bagage wordt op 2 busjes geladen en we worden naar het hotel gereden. Het hotel ligt aan het strand, toch beetje uit het dorp.
Net zoals de afgelopen dagen, even het avond eten doorgeven. En kunnen we iets drinken en genieten van het uitzicht. 😎😎 De persoon van het excursie bureau komt ook nog uitleg geven over wat er mogelijk is om te doen op het eiland. Gelukkig gaan er een aantal mensen morgen de korte eiland tour maken, dus ben niet op mezelf aangewezen. 😅
Nog even de zonsondergang mee pikken en dan beetje gaan genieten van de airco in de kamer en douchen 😊
Er is geen wifi in de kamer. Dus op tijd naar het avondeten om daar wat verder te lezen wat er in de wereld is gebeurd. Alweer is het avond eten veel te veel. Deze keer misschien wel een beetje teveel gesnoept op voorhand. 😅
Op tijd naar de kamer om wat te schrijven, maar al snel voel ik me behoorlijk moe worden. Dus licht uit en slapen. Is 20.45u 😴😀😀😀
Om kwart voor acht gaan we op pad naar onze laatste bestemming in Costa Rica. Na een half uurtje komen we op de Pan American highway. Rijdt behoorlijk vlot. Onderweg stoppen we bij het zelfde cafeetje als 2 jaar terug. Ze hebben hier een aantal niet wilde ara’s zitten. Deze keer zie ik er maar eentje, dus geen foto’s voor mij. Wel een lekker ice coffee en een muffin. 😊
Daarna rijden we door naar een winkelcentrum voor het inkopen van de lunch. Is ontzettend warm en heb eigenlijk niet veel honger, laat staan zin om te wandelen. Toch een brood gekocht, want heb mijn choco nog. Altijd handig als je picknick moet voorzien. Tegen 13u zijn we dan bij de ingang van het park. Veel tijd is er niet om te lunchen, want iedereen begint direct aan de wandeling. 🙃
Ik loop eerst het stuk door het bos, want de tapir zou gespot zijn. Helaas is hij niet te vinden. We passeren de modderpoeltjes en vulkanische poeltjes. Leuk om te zien, maar niets spectaculairs eigenlijk. Het laatste stuk is in de vlakke zon. En op het heetst van de dag 🥵 Ben heel blij als ik weer aan de ingang kom. Daar is het wachten tot iedereen binnen gedruppeld komt. Gelukkig is het dan niet meer zo ver naar het hotel. We zijn ook geen 5 minuten te vroeg in het hotel, want mijn darmen weten precies toch een beetje van de warmte 😓
Daarna avond eten doorgeven en zwembad in. Doet wel deugd 😅 lijkt warmer dan 2 jaar terug. Dan douchen en eten.
Onze laatste dag in Costa Rica zit erop. We nemen afscheid van Fran de chauffeur, met een liedje door Marc gezongen. Morgen rijden we door naar Nicaragua 🇳🇮
We laten La Fortuna achter ons en beginnen aan de bochtige tocht richting Monteverde. De arenal vulkaan laat het topje zien, dus we doen snel een foto stop. Daarna nog even bij de warm water rivier en dan kunnen we beginnen klimmen. Het is een steile bochtige weg, maar wel een hele mooie route. Verveelt niet 😀
Onderweg zouden we nog een koffie stop doen bij een bekend café, maar daar staan zeker 10 toeristenbussen voor de deur. Dus we rijden nog maar een stukje door naar een dorpje verderop. Tegen half 1 staan we bij het hotel. Het is een stuk dichterbij het dorp dan 2 jaar geleden. 😅 We hebben ook nog eens geluk dat de kamers al klaar zijn. Ik zit vlakbij in de nok van het gebouw. Een beetje een treehouse. We hebben een uur om te eten voordat we gaan wandelen. Op weg naar het hotel heb ik gezien dat het bakkertje er nog is van 2 jaar geleden. Dus samen met Helmer en Petra loop ik daar naartoe. Snel en lekker. Dan nog even de bergschoenen aan en we zijn er klaar voor. Deze keer niet naar het Monteverde NP, maar naar Curi-chanca NP. Niet hetzelfde park, maar wel zelfde gids. 😀
De groep wordt in 2 gesplitst en dan kunnen we op zoek naar de vogels en andere dieren. We zijn nog niet goed en wel vertrokken als we een hele familie neusbeertjes zien. Heel leuke beesten om te zien. Blijkbaar wel niet zo vriendelijk als ze eruit zien. Onderweg zien we ook nog een tarantula, de mot mot, kolibrie en wat toekans. Ik zie ze allemaal wel, maar is super moeilijk om ze op de foto te krijgen. Gelukkig heeft de gids een mega telescoop en kan je langs daar met de gsm wel een foto maken van de vogel hoog in de boomtop. Na 2 uurtjes lopen, maar geen quetzal, rijden we terug naar hotel. Vera verjaart vandaag en om zes uur is het taart eten 🥳
Met 20 mensen in de kleine woonkamer, geeft een behoorlijk lawaai. Ik doe dan maar een babbeltje met Jan beetje uit de rest hun buurt. Tegen zeven uur begint iedereen wat uit te zwermen om te gaan eten. En is er toch weer effe een paniek momentje. Er is niets gezamenlijk afgesproken. Gelukkig kan ik weer meelopen met Helmer en Petra. We komen bij de Mexicaan terecht met een heerlijke hamburger 😊 Daarna nog wat rondgelopen in het dorpje en de avond afgesloten met een drankje in TreeHouse.
De 2de dag in Monteverde gaat de meerderheid van de groep ‘s morgens naar de hangbruggen. Heb ik 2 jaar terug gedaan, dus sla ik over. Ook omdat het weer duurder is geworden dan toen. Anders had ik het misschien nog wel eens over gedaan. Maar voor mij staat er dus niets op de planning. Gelukkig heb ik gisteren tijdens de wandeling afgesproken om met Laura naar de Vlindertuin te gaan in de voormiddag. Dan is die toch al gepland. 😅
Om 10u lopen we richting het dorp voor een taxi. We wilden het te voet doen, maar is warm en niet vlak. De taxi blijkt ook de juiste keuze als we onderweg zijn. Eens bij de Vlindertuin zijn we net op tijd voor de rondleiding. Gelukkig kunnen we daarna nog een rondje lopen. Want tijdens de rondleiding liepen er kinderen te bleten en ambetant te doen. Na ons 2de rondje laten we opnieuw een taxi bellen om ons terug naar het dorp te doen. De Vlindertuin was niet echt zijn 20 dollar waard. 😥
Terug in het hotel, de taxi betaald. Maar als ik voor mijn kamer sta, merk ik dat ik mijn gsm mis. Stak ik mijn broekzak en is er wss uitgevallen in de taxi. Dus ik spurt naar de receptie, zeg met welke taxi we gekomen zijn en van waar en dat mijn gsm er nog in ligt. Dus dame aan receptie belt naar de taxi maatschappij en 5 min later staat de taxi er terug MET mijn gsm. Oef oef… 😅😅😅
De rest van de namiddag heb ik niets te doen want heb maar met Laura en Bram afgesproken om zes uur om naar de kikker tuin te gaan. Dus loop ik maar richting dorp. En alweer loop ik Helmer en Petra tegen het lijf. Samen gaan we nog wat drinken. Wil ook niet weer heel de namiddag aan hun broek hangen, dus ik loop dan maar wat winkeltjes af en ga uiteindelijk een spaghetti eten in TreeHouse. We gaan pas eten na de kikker tuin. Dan supermarkt en terug naar hotel om nog wat te Netflixen. Relax 😎
Zoals afgesproken loop ik om zes uur samen met Bram en Laura naar de kikker tuin. Zij zijn deze namiddag al geweest, maar was niet veel soeps aan. Gelukkig mochten ze nog eens terugkomen op het zelfde ticket. Ik betaal mijn entree en we krijgen alle 3 een zaklamp. En dan kan het avontuur beginnen. Is helemaal donker met wat vitrines. En je moet met je zaklamp de kikkers weten te vinden. We krijgen hier en daar hulp van een dame die er werkt. Maar is helemaal niet simpel: 1 : om ze te vinden en dan 2 : om ze op de foto te krijgen. De ramen zijn niet heel proper en is kwestie van niet te veel en niet te weinig licht. Soms lukt het min of meer met mijn fototoestel, soms is het beter met de gsm… 😥
De laatste vitrine is de reden waarom ik 20 dollar betaald heb. Het Costa ricaanse simbool : de gekleurde kikker. Er zitten 4 of 5. En ze zitten redelijk kortbij. Schijn maar met het licht 😀😎
Er zitten er een paar goeie tussen denk ik. Niet allemaal even scherp, maar ik heb hem wel. Dat kon ik 2 jaar geleden niet zeggen. 😓
Om 20u gaat de kikker tuin. Dicht en lopen we weer naar het dorp. We eten bij de Mexicaan van gisteren. En ik hou het weer bij de hamburger, die me alweer smaakt!! Al bij al een leuke, geslaagde dag.
Morgen rijden we verder naar onze laatste bestemming in Costa Rica. Daarna reizen we door naar Nicaragua.m
Ik heb eigenlijk nog wel goed geslapen. Heb duidelijk nog niet al mijn slaap ingehaald. Om half zeven zit ik braaf aan het ontbijt, want 2 jaar terug was het een heel gedoe met de eieren. Deze keer pakken ze het slimmer aan, en zetten ze gewoon omelet klaar dat je kan opscheppen.
Voordat we naar La Fortuna rijden, maken we een mini rondje in San José. Zo kunnen we pinnen ( jaja, ik ga niet naar de Bancontact de komende 4 weken 😀) en wat water inslaan. Daarna kunnen we op weg naar La Fortuna. Onze eerste stop zijn de leguanen. In tegenstelling tot 2 jaar geleden zitten ze nu niet met 20 in de boom. Beetje ontgoocheling. Ik ga dan maar een pot choco kopen in de supermarkt.
Eens de foto’s genomen en de koffie gedronken, kunnen we verder rijden naar La Fortuna. Op de middag komen we aan op het centrale plein. Deze keer niet in de regen. We hebben hier een uurtje de tijd om te lunchen voordat we naar het hotel rijden. Ok, eerste kleine stress momentje… maar ik vraag Helmer en Petra of ik met hen mag meelopen. We gaan ergens aan een tafeltje zitten met zicht op het plein. De eerste sandwich is een feit. 💪🏻 Daarna rijden we door naar het hotel. Deze keer niet hetzelfde als de vorige keer. De rest gaat wandelen naar de vulkaan. Maar heb ik, wel zoals de vorige keer, geen zin in. Petra en Helmer waren hier ook zes jaar geleden en gaan ook niet mee. We gaan dus maar beetje zwemmen en om 17u is het happy hour in het enige restaurant in de buurt, recht over de deur.
De anderen zijn maar tegen zes uur terug. Dus het eten wordt verlaat naar 19.15u. We gaan met de bus terug naar het dorp. Samen met een deel en Marc, de reisleider, gaan we eten in een Soda. Is eigenlijk een restaurant waar de lokalen gaan eten. Ik hou mijn hart vast voor wat we gaan kunnen eten, maar er staat spaghetti op de kaart. Check ☑️☑️
Om iets na negen zijn we weer in het hotel en is het alweer slapenstijd. Morgen de excursie naar Cano negro.
Ik hoor van de anderen dat ze nog steeds te vroeg wakker zijn, maar daar heb ik geen last van. Ik word wel regelmatig wakker, maar val ook meteen weer in slaap.
Om half 8 staan we paraat aan de bus en ontmoeten we onze gids voor vandaag. En het wordt afgezaagd, maar net zoals 2 jaar geleden hebben we Darren als gids. Het komt helemaal goed met hem. 😅 We zijn nog maar net vertrokken als we al weer langs de kant staan. Darren heeft op de weg naar het hotel een luiaard gezien met baby. Dus voordat we verder rijden, maken we daar eerst een stop voor een foto. 🦥🦥
Tegen tien uur staan we aan de rivier en kan het dieren spotten beginnen. We zijn nog niet goed weg als het eerste vogeltje wordt gespot. Het is behoorlijk warm en bewolkt. Maar dat laatste is ideaal voor het spotten, volgens Darren. 🤷🏻♀️
We zien een heleboel beestjes: een hele hoop kaaimannen, apen en de Jesus Christ hagedis. Het is weer een streling voor het oog. Op 12 uur is het tijd voor de lunch op het water. En kunnen we terug varen naar de bus. We zien ook nog een 2-teen luiaard, maar was te moeilijk om op de foto te krijgen.
Verbrand maar voldoen kunnen we terug rijden richting hotel. Nog even stoppen voor wat boodschappen en om half 4 zijn we weer in het hotel.
Nog even afkoelen in het zwembad, wat schrijven en om half zeven eten aan de overkant.
Dag 3 zit erop. Morgen rijden we verder naar Monteverde 😀
Zelfde begin als elk jaar 😀 Een nieuw jaar betekent voor Marijke ook een nieuwe reis. Het is een drukke aanloop geweest naar deze reis. Meter heeft haar strijd gestreden eind januari. Dus nog heel wat dingen te regelen voor mijn vertrek. Maar voor het eerst in 45 jaar moet ik me geen zorgen maken voor ouders of grootouders…
Wat niet verandert is, dat het druk is tot het laatste moment voor vertrek. En ook de zenuwen zijn dit jaar van de partij. Met zijn momenten erger dan andere jaren 😓 Op woensdag is het gedaan met werken, zodat ik op donderdag kan inpakken en richting Den Bosch vertrekken. Peggy en co is weer zo lief om me op te vangen en dan op de trein te zetten richting Schiphol. Op vrijdag is het vroeg vliegen en dus slaap ik de avond ervoor in een hotel op Schiphol. Vroeger dan gepland vraag ik om me op de trein te zetten, want de zenuwen zijn niet te houden. Ik heb bij het boeken gevraagd achter een kamer met een bad. Dus in beste geval kan ik wat badderen in de hoop dat de zenuwen wat zakken 🤞🏻
Na wat gedoe heb ik toch een kamer met een bad gekregen en kan ik wat weken. Daarna een poging doen om te slapen. Maar net als de voorbije nacht zit dat er niet in.
Om zes uur zit ik op de shuttle richting luchthaven. Ik hoop door er zo vroeg te zijn, de kans te hebben om te kunnen omboeken naar business. Is me niet gelukt via de website. Blijkbaar laat mijn ticket het niet toe. Tot mijn grote verbazing is de check-in al open. Dus ik waag mijn kans. Helaas hetzelfde antwoord: het is niet mogelijk met uw ticket om te upgraden. Ook niet naar het niveau onder business. En het zou ook geen zin hebben om het straks nog eens aan de balie te vragen. Pfffff, United airlines…. Geef me maar KLM 😔
Er zit dus niets anders op dan te aanvaarden en dus door de douane te lopen en ons bezig te houden tot aan het boarden. Heb de afgelopen dagen, naast niet veel geslapen, ook niet veel gegeten. Ik wou gisteren een MC Donalds doen aan het hotel, maar door het gedoe met het bad, doen we het nu maar. Om 7u een hamburger, moet kunnen toch 😄 Helaas smaakt hij me ook niet. En de frappucino daarna ook niet echt. Dan maar wachten totdat het tijd is om te boarden.
Als ik mijn benen strek, zie ik dat er iemand aan de balie zit. Ik ga toch nog eens een poging wagen. Ineens kan het wel om te upgraden naar business, maar het kost wel 2.000 euro, slik 😱 ook het niveau eronder is nog 800 euro om die te boeken. Maar die dame aan de balie weet me wel te zeggen dat mijn rij voor de rest nog leeg is, en dat ze die voor mij zal proberen vrij te houden. De kaart trekken dat ik al 2 dagen niet geslapen heb door de stress helpt 😀 En is niet gelogen. Als iedereen aan board is, blijkt dat er inderdaad niemand op mijn rij zit. Dus de vlucht van 11 uur kan ik gebruik maken van 3 zetels ipv 1 🥳🥳🥳🥳 Ik kan toch een beetje slaap inhalen zo.
Mooi op tijd landen we in Houston. Eerst een stuk wandelen en dan nog eens door US customs… heb ik uiteindelijk nog een dik uur om iets te eten. De eerste pizza van de vakantie is een feit. Nog wat rondlopen en dan is het alweer tijd om te boarden voor onze vlucht naar Costa Rica. Is ondertussen 22u voorbij denk ik in België. Op de oorspronkelijke brief stond een vlucht van 4 uur, blijkt dat het maar 3u is. Dat valt mee. Deze keer geen 3 zetels voor mij en ambetante benen… wordt een lange vlucht zo 😓 op een of andere manier val ik toch effe in slaap en om iets na 20u plaatselijke tijd zetten we voet op Costa Ricaanse grond. De douane gaat ook vrij vlot. Het is alleen lang wachten op mijn bagage. Even toch een bang momentje of de tas wel doorgekomen is vanuit Amsterdam. Maar dan rolt er een fluo gele zak van de band. Oef 😅
Nu de reisleider zoeken en de rest van de groep. Tegen 22u zijn we allemaal in het hotel. Hetzelfde als 2 jaar geleden. En ook nog dezelfde kamer als 2 jaar geleden 😀 Voelt niet alsof het 2 jaar geleden is. 🙃
Morgen om half acht vertrekken we naar La Fortuna en kan de reis echt beginnen… Ben benieuwd 🤞🏻💪🏻
Mijke's reizen 