Maandelijks archief: maart 2024

We gaan terug naar Guatemala voor de laatste week van de vakantie. Deze laatste week zou een week moeten zijn van hoogtepunten. Het eerste hoogtepunt dat ons te wachten staat, is de archeologische site van Tikal.

De grenzen gaan weer vlot, maar het is toch weer een behoorlijke tocht. Pas tegen vier uur komen we aan in ons hotel. Nu ja, hostel. Want het voordeel is dat we aan de ingang van het park slapen. Het nadeel is echter dat we in het hostel gedeelte zitten. En dat wil dus zeggen, gedeeld sanitair en douches. Ook zijn de uren electriciteit per dag beperkt. Normaal zal die afslaan om 11u afslaan, wat wil zeggen dat de ventilator ook zal stoppen met draaien, en dat staat gelijk aan warmte 🥵

Een deel van de groep gaat nog wandelen, maar daar heb ik de fut niet meer voor. Ik zit wel gewoon voor mijn kamer en schrijf mijn dagboek bij. Met de jungle geluiden op de achtergrond 🐒🦜 Om zeven uur is het alweer tijd om te eten en dan kunnen we naar bed. Morgen moeten we om zes uur paraat staan om het park in te gaan.

Na een op zich redelijke nacht (lees: de ventilator is blijven draaien 😊) staan we iets voor zes paraat om richting park te vertrekken. Door zo vroeg te vertrekken, zijn we de grote hoop toeristen voor. 👍🏻 Samuel de gids staat ons op te wachten. Het begin zegt me echt niets. Mijn geheugen is duidelijk een zeef 😥 want was hier 20 jaar geleden ook. Eens in het park komen er gelukkig wel dingen terug. Het blijft een indrukwekkend schouwspel. En door zo vroeg te komen, zijn er zeer weinig toeristen die de foto’s kunnen verpesten 😂

4 van de tempels kunnen nog wel beklommen worden. In tegenstelling tot 20 jaar geleden zijn er nu wel trappen gebouwd langs de zijkant, zodat het beklimmen iets makkelijker wordt. Sommigen blijven wel een uitdaging voor de mensen met hoogtevrees 😅 Maar eens boven is het zicht ongelooflijk mooi. Je kijkt uit over de boomtoppen. En sommige tempels komen ook ver boven de boomtoppen. De hoogste tempel die we beklimmen is 72 meter. Behoorlijk indrukwekkend om daar boven te staan. Slechts 15% van deze tempel is zichtbaar. De andere 85% zit nog bedolven over de aarde en bomen. Er kan enkel maar gerestaureerd en gegraven worden als er geld uit het buitenland komt. Want het land zelf steekt geen geld in de restauratie van de site.

Rond half tien zit de rondleiding erop. Je ziet nu een duidelijke instroom van toeristen. We waren dus mooi op tijd en het vroeg opstaan was niet voor niets… De rest van de dag staat er niets meer gepland. Het is alweer behoorlijk warm. En samen met een deel van de groep neem ik plaats aan het kleine zwembad. 😅 En daar blijf ik dan ook de rest van de namiddag zitten. Het is echt te warm om iets anders te doen. Rond half vijf ga ik douchen. Nu is er nog niemand, helaas wel geen warm water. Nu ja, echt koud kan je het water nu ook niet noemen bij deze temperaturen 😂

We eten vandaag vroeger dan anders. Maar heeft een goeie reden, want morgen moeten we het vliegtuig halen naar Lake Atitlan. En dat wil zeggen dat we om 4u paraat moeten zijn met onze koffers aan de bus. Wordt dus snel inpakken en bed in. Hopelijk voor een goeie nacht zoals de vorige… 🤞🏻🤞🏻

Om in Belize te raken, moeten we vroeg opstaan. Op 5u moeten de koffers de bus op 😴😴 Na een aantal sanitaire stops komen we rond half 12 aan bij de grens van Guatemala en Belize. We hebben de moeilijkste grens overgangen gehad en op nog geen uurtje staan we op Belize grond. 😊 We rijden aan een hoog tempo door naar onze lunch plek: restaurant Cheers. 🥂 Het ziet er zo niet uit, maar ze hebben wel lekker fritten. Dan nog een dikke 2 uur rijden om aan de ferry te komen die ons naar het eiland Caye Caulker gaat brengen. Het eiland ligt ongeveer 40km in zee en op een uurtje staan we op onze bestemming. Op het eiland mogen alleen maar golf karretjes rijden. Dus geen zwaar verkeer. We gaan te voet naar ons hotel. Niet het meest appetijtelijk hotel en ontvangst. Maar op zich zijn de kamers ok. Ik ga met Hans, Jan en Vera samen eten en de eerste dag op het eiland zit erop.

Onze tweede dag wordt de snorkel dag. Ik heb met Vera afgesproken om te gaan ontbijten. En toevallig komen ook Jan en Hans daar ontbijten. Daarna lopen we door naar Anwar tours waar we de snorkels en flippers passen. Ik word toch aangemaand van een shirt met lange mouwen aan te doen. Dus terug naar het hotel om eentje op te pikken. Daarna lopen we allemaal samen naar de boot.

Bij de boot aangekomen, blijkt die wel redelijk klein te zijn voor 14 mensen. Heel veel schaduw is er niet en dan wetende dat we een ganse dag op pad zijn… Marc doet een telefoontje en nadat we bij de zeepaardjes zijn gaan kijken, komt er een ander bootje aanvaren. Daar moeten 6 mensen op plaats nemen. Ik ga samen met Henk en Els, Jan en Hans en Marc op de 2de boot. Het wordt eigenlijk een beetje een privé trip. We volgen de andere wel, maar de bestuurder van onze boot is ook een beetje onze gids. 🙃😊

We stoppen eerst bij een sink hole, waar normaal er zee koeien kunnen gespot worden. Helaas zijn ze met vakantie, want we zien ze niet. 🤷🏻‍♀️ onze eerste snorkel plaats is een oud gezonken schip. Het is woelig water, maar wel leuk om te zien, hoe het koraal zich op en in de boot heeft genesteld. Onderweg naar de volgende stop zien we nog 2 dolfijnen. De andere boot was al weg. Dus enkel voor ons 👍🏻 Ietsje later dan de anderen komen we bij de volgende snorkel plaats. Hier gaat de gids mee het water in met een GoPro. We moeten dus niet alleen de verhalen thuis vertellen, we kunnen ze ook staven met bewijs 😊😊

We zien een heleboel vissen. Die allemaal genoemd worden bij naam door de gids, maar die ben ik ook allemaal al weer kwijt. 😂 Maar we zien ook een soort van pijlstaart roggen voorbij zwemmen. Heel chique om te zien. Ook wat barracuda’s en wat koraal, maar niet zo heel kleurrijk. Dan weer de boot in en naar de volgende plek. Deze staat bekend om de verpleegster haaien. Een aantal organisatie voederen deze beesten. Dus van zodra die een motor horen draaien, zijn ze daar. En zo geschiede ook. In een mum van tijd zwemmen er een stuk of 10 van die haaien rond ons bootje. En dan moesten we nog het water in. 😥 Maar geen paniek want ze eten geen vlees 😂😂😂 Heel indrukwekkend om tussen haaien van 2-3 meter te zwemmen. Ik dacht dat niets aan de Galapagos kon typen, maar komt toch meer dan in de buurt. 😎 De laatste stop is een plaats met koraal. Hier heb ik het op zich vrij snel gezien. Want is niet zo’n heel kleurrijk koraal. Dus ik maak wat foto’s van op de boot. Onderweg terug naar het begin ziet de gids nog een schildpad. Henk, Els en Marc springen nog snel het water in. Maar is al beetje ver. Moe, maar voldaan varen we terug naar de start plaats. Was wel leuk zo’n beetje privé tour, ipv met zen 14 achter een gids aan te zwemmen. Rond half vier staan we weer voor ons hotel.

Ik spreek met Vera af rond vijf uur om wat rond te lopen en naar de zonsondergang te gaan kijken. Het eiland is maar paar kilometer lang en paar 100 m breed. Dus je staat zo aan het andere strand. Nadat de zon is ondergegaan, keren we terug naar de andere kant van het eiland om te gaan eten. We gaan bij salty’s zitten, want daar speelt de oom van Helmer vanavond muziek. Lekker eten en op tijd terug thuis. De reis heeft toch een behoorlijk tempo…. 😅

Onze 3de dag op het eiland is er eentje van niet heel veel doen. Een mislukte trip naar het Noorder eiland op aanraden van Amerikanen, relax en nog een zonsondergang mee pikken. Daarna met een aantal naar de Italiaan. Wel effe paniek want was eten wat de pot schaft. Maar gelukkig valt het mee. 😅

Was onze laatste avond in Belize. Morgen terug naar Guatemala voor de laatste week van de vakantie 😞

De grens gaat weer super vlot. Op een kwartiertje staan we allemaal weer in Guatemala. Het is nog een stukje rijden richting Rio Dulce, dus we stoppen onderweg nog bij een shopping center om te lunchen. Lucky me 😄 want er is een Mc Donalds. Dus geen droge broodjes uit de supermarkt, maar een lekkere hamburger en chicken nuggets. En als dessert nog een Mc flurry 🍨🍟

De rest van de rit wordt afzien. Zolang de bus stil staat, werkt de airco. Maar vanaf dat de bus begint te rijden, komt er geen koude lucht meer door de blazers. Het is echt ongezond en de rit duurt lang. De ramen open is ook niet echt de oplossing, want het is buiten weer ver boven de 35 graden.

Om half zes zijn we eindelijk in ons hotel. Het is niet het hotel dat oorspronkelijk was opgegeven. Maar dit ziet er veel beter uit. We zitten aan het meer dat verbonden wordt met de zee door de Rio Dulce. Ik heb een mooie kamer met zicht op het meer. Ik besluit nog te gaan zwemmen voordat we moeten eten. Ik zie niemand in het zwembad, maar ik zie wel Els en Henk zwemmen in het meer. Dus dan ga ik daar maar zwemmen 😊 Het water is wel lekker van temperatuur, maar ik vind al dat wier en grind niet zo fijn onder mijn voeten. Als ik nog eens voorbij het zwembad loop, zitten ook Hans en Jan in het zwembad. Dus ik doe daar ook nog maar een plonsje 💦

Daarna douchen en naar het avondeten. We zitten ver van het centrum, dus iedereen eet in het hotel. De tv wordt gehackt en de Nederlandse schlagers passeren de revue. Ook Marc toont nog eens zijn gitaar en zang kunsten. 🎵🎤 Dan is het alweer bedtijd.

Om half negen de volgende morgen vertrekt onze boottocht over de rio Dulce. 20 jaar geleden hebben we dat ook gedaan, maar heel veel herinnering ik er mij niet van. Ben ook vergeten naar de foto’s te kijken voordat ik vertrok. Dus het wordt een nieuwe ontdekking. 😂

We vertrekken vanop de steiger aan het hotel. Het eerste stuk varen we aan een behoorlijk tempo. Heerlijk die wind in de haren. Beetje lucht in de hitte. 🥵 Onderweg slaan we een aantal kleine weggetjes in voor wat waterlelies en een hoop vogels. Daarna weer verder richting Livingstone. Hier krijgen we vrije tijd om te lunchen. Het is alweer het heetst van de dag. Ik loop wat rond met Helmer en Petra, maar we hebben niet veel zin om heel lang te lopen in die hitte. Al snel zoeken we een restaurantje op om iets te eten. Een schoenlap was er niets tegen, maar hé, we hebben iets in onze maag. Wel een lekkere frappocino 😋

Daarna kunnen we terug varen naar het hotel. We varen bijna meer dan een uur aan een hoog tempo. En met de nodige klappen op het water. Ideaal voor rug patienten 😥

We eten opnieuw allemaal in het hotel, dus we hebben ruim de tijd om nog een plonsje te maken in het zwembad. Met een groepje plonsen we wat rond en Marc geeft effe aqua gym op de tonen van de muziek. Daarna nog wat internetten, douchen en zak maken.

Ik ben een beetje verzadigd qua eten, dus ik heb een dubbele tomaten soep besteld. Een keer iets anders dan hamburger of spaghetti. 😊 Daarna op tijd mijn bed in, want morgen staat weer een lange reisdag op het programma. We gaan naar ons laatste nieuwe land van deze vakantie, nl Belize 🇧🇿

Om 5.20u moeten de koffers aan de bus staan. Vandaag weer drukke dag met de grensovergang van El Salvador naar Guatemala. En dan paar uur rijden en de grens van Guatemala naar Honduras.

Om 5.45u rijden we weg richting de eerste grens. Na 3 uurtjes rijden staan we daar. We hebben de zwaarste grensovergangen al gehad en op een klein half uurtje staan we in Guatemala. We kunnen niet rechtstreeks naar Honduras. En dus rijden we door Guatemala richting de volgende grens. Op zich is het niet zo heel lang rijden totdat we bij de grens met Honduras komen. Hier is de grens overgang heel makkelijk. Want beide landen zitten in hetzelfde kantoor. Je neemt het eerste loket en als je klaar bent, neem je gewoon het volgende loket en je bent ingeschreven in het volgende land.

Op een kwartiertje zijn we van de grens in Copán. Deze keer slapen we niet in Copán zelf, maar in Copán Ruïnes. Het is dus toch nieuw voor mij. We nemen afscheid van onze chauffeur ( lees : we zijn opgelucht dat we allemaal levend in Honduras zijn geraakt 😰) Nog even alles op de kamer droppen en dan lopen we samen naar het centrale plein. Daar legt Marc uit wat waar is en hoe laat we waar weer moeten zijn voor de wandeling met Geert.

We horen een paar straten verderop lawaai. Op weg naar het hotel hadden we al een heel aantal cowboys te paard gezien. Blijkt dat het kermis is en een onderdeel daarvan is een paarden optocht. En die komt nu richting het centrale plein. Dus blijven we nog effe staan voordat we gaan eten. Is allemaal een beetje macho en achteraf blijkt dat het toch een beetje de betere klasse is die te paard meedoet. 🤷🏻‍♀️ Eens gepasseerd loop ik met Jan, Hans, Petra en Helmer richting iets om te eten. Het is weer behoorlijk warm 🥵 Na het eten lopen we effe rond, maar al snel gaan we gewoon op het centrale plein zitten wachten tot het vier uur is.

Om vier uur gaan we met bijna de ganse groep op pad met Geert van de Via Via. Geert is een Belg en is al 24 jaar in Honduras de eigenaar van het Via Via restaurant. Liesbet en ik zijn hier ook 20 jaar geleden geweest. Geert neemt ons mee door het dorp en vertelt heel veel over het leven in Honduras. Het is allemaal niet zwart of wit. Maar heel veel dingen zijn grijs. Het gaat over migratie, drugs, corruptie,…. En hij ontkracht een paar logische oplossingen, die eigenlijk in de praktijk niet helemaal niet werken.

Het wordt een heel leuke tocht die eindigt in de Via Via. Ik kan nu ook niet anders dan een hamburger met frieten eten. Even een “weet je nog toen” 20 jaar later 😎🥳 Het wordt een leuke avond met fijne gesprekken. Daarna lopen we terug naar het hotel. Zak klaarmaken en de dag zit er weer op.

De volgende ochtend staan we alweer vroeg klaar om te gaan ontbijten in de Via Via. Met wafels en pannenkoeken 🥳😊 Na het ontbijt met de tuc tuc naar de archeologische site van Copán. Het is 20 jaar geleden, maar ik herken de inkom niet echt. Samen met de gids lopen we door de site. Met zicht op het centrale plein komen de herinneringen wel boven. Ik herken het weer. 😄 Het is ontzettend warm en onze tijd is een beetje beperkt. Om half elf staan we weer aan de bus. Het was weer heel indrukwekkend om te zien hoe alles zoveel jaar geleden toch met zoveel precisie gemaakt werd.

Om 11u staan we terug aan de grens. Terug in hetzelfde kantoor van de 2 landen. Alweer gaat het zeer vlot. We kunnen nu richting Rio Dulce ( Guatemala)

Terwijl de anderen naar het museum gaan in de morgen, blijf ik lekker in het huisje en schrijf mijn dagboek bij. Om half elf is iedereen terug en kunnen we richting onze 2de bestemming in El Salvador, Suchitoto.

Voor onze lunch stoppen we aan een winkelcentrum met een food corner. Maar ik heb een Starbucks en Pizza Hut gezien bij het toekomen. Dus ikke terug naar de Pizza Hut. Daarna wil ik nog naar de Starbucks maar daar is het een redelijke rij en dan haal ik het niet op tijd. Dus ik stap de koffie shop binnen recht over de bus en jaag daar de dame af voor mijn frappocino. Want heb nog maar 5 minuten voordat de bus vertrekt 😅 Bij de tussenstop wat later kan er ook nog wel een ijsje bij. 🍦🍦

Om vijf uur zijn we aan het hotel. Vera vraagt of ik mee naar het dorp ga. Heb niet de kans gehad het aan anderen te vragen, dus ik loop met haar mee. Onderweg zien we allerlei standjes met de verschillende staties van de kruisweg. Het is hier 14 dagen voor Pasen alles in voorbereiding. We proberen in ons beste Spaans en via Google translate te weten te komen wanneer de processie zou langs komen. Voor zover we het verstaan is dat om 19u. Dus we lopen verder richting centrale plein en gaan een kijkje nemen in de kerk. Op bepaald moment hoor ik gezang en we zien de processie voorbij komen. Hebben het dus verkeerd verstaan 🤷🏻‍♀️😂

We lopen een aantal staties mee. Bij elke stop worden er teksten voorgelezen en gebeden gezegd. Onderweg wordt dan gezongen of muziek gespeeld. Daarna lopen we weer naar het centrale plein. Bij een winkeltje op de hoek zien we de laatste statie staan. We besluiten dan maar te wachten tot dat ze daar langskomen. En stipt om 19u zijn ze terug aan de kerk. En daar dragen ze het kruis weer binnen. Dat was dan onze eerste processie van de vakantie. Het hoogtepunt daarvan zou in Antiqua moeten zijn op het einde van de vakantie. Moe maar voldaan komen we rond 21u terug in het hotel. 😄

De volgende dag staat er niet echt iets gepland buiten een boottocht over het meer om 16u. Heel wat mensen van de groep gaan terug het dorp in. Maar is me echt veel te warm. Dus ik doe eigenlijk niets tot aan de boottocht. Behalve zwemmen, schrijven en niets doen. En beetje genieten van de airco. 🥵

Veel is er niet te zien bij de boottocht. Als we terug in het hotel komen, zien we een bericht in de whatsapp groep dat er een muziek festival is op het centrale plein. Dus snel alles op de kamer leggen en richting het dorp centrum. Het is een dans feest voor de kerk. Met verschillende volksdansen. Ze hebben er blijkbaar een hele dag aan voorbereid, maar om zeven uur zit het er al op. We blijven eten in het zelfde plekje als gisteren avond en lopen dan weer richting hotel. Morgen vroeg dag want we gaan naar Guatemala. 🦙

Om half vier loopt de wekker af 😴 Gelukkig heb ik gisteren avond al mijn koffer gepakt. Want die moet om vier uur beneden aan de bus staan. In het pikke donker vertrekken we uit Léon richting de eerste grens van de dag. Ik doezel wat, maar echt slapen zit er niet in. Om half 7 staan we aan de grens van Nicaragua met Honduras. We kunnen niet rechtstreeks naar El Salvador. Het is een heel gedoe en we doen er bijna 2 uur over om uitgecheckt te geraken uit Nicaragua. Dan kunnen we door naar de grens van Honduras. Hier ook wel een gedoe. Maar gaat toch iets vlotter. Marc regelt een rij voor de 60+ mensen. Wil zeggen dat er 14 van de 18 in de andere rij mogen staan 😂 Op het einde van de rit zijn de niet 60+ mensen vroeger klaar dan die met hun eigen rij. Om iets voor 10 staan we dan eindelijk op Hondurese bodem. 😊

Na een uurtje rijden moeten we stoppen om de doorgaan belasting te betalen. Dit is aan een bus stop en dus kunnen we wat bestellen om te drinken. Een Moccachino nu 😎 Daarna kunnen we door naar de volgende grens: terug uitschrijven in Honduras en door naar de grens van El Salvador… eindelijk

Kwart voor vijf zijn we eindelijk in ons hotel. Ik deel het huisje met Vera. We hebben wel elk onze eigen kamer en badkamer. Dus dat scheelt wel. We zitten te ver van het dorp, dus we blijven in het hotel eten. We blijven hier maar één nacht voor we door rijden naar Sushitoto.

Léon

Vermits we niet in Matagalpa zelf hebben geslapen, stoppen we er even om te lunchen. Of boodschappen te doen. Ik ga met Henk en Els in Brooklyn café iet drinken. Een lekkere Frappuccino. 😄Na een klein uurtje rijden we verder naar Léon. Is al half vijf voorbij als we bij ons hotel aankomen. Morgen is er de mogelijkheid om een vulkaan te beklimmen. En om zes uur komt er iemand uitleg geven over de tocht. Ik doe ondertussen zelf al wat onderzoek en denk dat het toch geen goed plan in. Is geen deftig pad en met deze warmte is het echt zwaar. 😓 Vera en ik gaan op zoek naar de pizzeria. Maar als we daar toekomen, zit er helemaal niemand. Gaan dus maar terug naar het centrale plein om daar te eten. We schuiven aan bij Bram en Laura. Daarna terug naar het hotel en nog wat Netflix kijken.

De volgende morgen doen we met een aantal de geleide stads tour. Deze zou normaal om 9u vertrekken, maar wordt vervroegd wegens de warmte.

We lopen langs het centrale plein en stoppen bij een van de vele muurschilderingen in de stad. Hier krijgen we al een heel stuk geschiedenis van Nicaragua te horen. Over de dictators en slechte tijden. Vervolgens lopen we door naar het instituut voor schone kunsten. Om dan richting de markt te lopen. We geven de gids allemaal 50 cordoba waarmee hij op de markt vanalles koopt om ons te laten proeven. Ik betaal wel, maar proef eigenlijk niets 😅😂 zoals al gezegd, zo’n avonturier ben ik niet. De stads tour eindigt in de binnentuin van een heel chique hotel.

Rond half 12 zit de tour erop en is er niets meer gepland voor de rest van de namiddag.

In Léon is er een Via Via reizigers café, dus ik breng daar mijn namiddag door. Lekkere frit met speciaal saus 🙃 effe terug thuis 😎🍟 Ii maak gebruik van de goeie wifi en tijd om mijn blog verder aan te vullen. Ondertussen wuif ik Betty, Hans, Petra en Helmer uit die de vulkaan gaan trotseren. Als ik bij geschreven ben, loop ik terug richting hotel. Effe genieten van de airco. Want het is wederom ontzettend warm 🥵

Rond half vijf loop ik met Vera richting de kathedraal. De zonsondergang blijkt heel mooi te zijn van op het dak van de kathedraal. Maar je moet er op tijd bij zijn, want vanaf vijf uur mag je er niet meer op. Tegen vijf uur staat dus ook bijna de helft van de groep op het dak van de kathedraal te wachten op de zonsondergang. Rond kwart na zes zijn alle foto’s gemaakt en kunnen we de trappen weer afdalen. We lopen rechtstreeks naar het restaurant voor een vroeg diner.

Tegen kwart voor acht zijn we terug in het hotel. Nog effe zak klaar maken, douchen en dan bed in. Morgen (lees deze nacht) moeten we om 4u klaar staan met de koffers. We verlaten Nicaragua om door te rijden naar El Salvador. Weer een nieuw land om af te vinken ☑️😊

Vandaag klimmen we een beetje in hoogte. We rijden naar Matagalpa. Ligt rond de 1400m ongeveer. Onderweg stoppen we nog even bij een uitzichtspunt en een lokale markt. Ik ben heel blij als we aan het hotel zijn, want vandaag doen mijn benen beetje moeilijk in de bus. 😓

Het hotel heet Salva Negra, wat zwarte woud wil zeggen in het Spaans. Is een beetje swartswald ook 🙃 uitgebaat door oorspronkelijk Duitsers. Maar de temperatuur is hier heerlijk. Zelfs soms een beetje fris 😂😂 Het zijn allemaal bungalows in een mooi bosrijk stukje. Wat een rust. De rest van de dag is niets meer gepland. Sommigen gaan wandelen en op zoek naar de quetzal. Maar ik hou het gewoon bij de schommelstoel op het terras en mijn dagboek. Want zit alweer een paar dagen achter.

Vermits we buiten het dorp zitten, is het vanavond gezamenlijk eten. Niemand die het had gedacht, maar uitgebaat door Duitsers, wil zeggen Wormer schnitzel op het menu met kartoffel salade en sauerkraut…. 🥳😎 Heerlijk cliché en het smaakt 🙃😊 Daarna met een fleece dekentje bedje in. 😴

Je kan vanmorgen kiezen tussen niets doen, de koffie tour of de vogel tour. Niets doen heb ik gisteren al gedaan. De vogel tour begint al om half 8. Dus ik doe de koffie tour dan maar. Die begint pas om 9.30 😅 Helaas is de oogst 2 weken geleden geweest. Dus heel veel is er niet meer te zien. We zien nog wel de machines en het uitzoeken van de goeie bonen. Je hebt 2 transport banden met mevrouwtjes die de slechte bonen eruit halen. De ene rij heeft mooie netjes op hun hoofd, de anderen niet. En als je dan vraagt wat het verschil is, val je toch effe omver. Die met netjes die hebben de eerste keus bonen. Die zonder netjes de 2de keus… 🤔🙃

Terug aan het hotel zijn de koffers al op het dak en kunnen we vertrekken richting onze laatste bestemming in Nicaragua, nl Léon.

Vanmorgen effe een paniek momentje. Bij het eten van mijn laatste room babbelaars die ik op Schiphol kocht, voel ik precies iets kraken. En effectief… een heel stukje van mijn tand. Dju hè… komt er van van toch niet meer naar de tandarts te gaan voordat ik vertrok… 😔 Wanneer we staan te wachten op de boot, breng ik Marc op de hoogte. Gelukkig gaan we naar een redelijke stad waar de kans groot is dat ik toch bij de tandarts kan geraken. Tijdens de boottocht van een uur begint Marc rond te bellen.

Tegen half twee zijn we in het hotel. Vera vraagt of ik al plannen heb en of we samen de stad in gaan. Top! Is dat al geregeld. Is stress momentje minder. 😓 ondertussen heeft Marc nieuws van de tandarts. Ik kan morgen (zondag) om 10u naar de tandarts. Betekent geen boottocht. Maar dit even belangrijker. Ben al blij dat ik kan gaan. Als er niets aan de hand is, weet ik dat dan ook. En zijn die zorgen ook weer weg. Afwachten!!

Samen met Vera loop ik richting het centrale plein en drinken we iets op een van de terrasjes. Het is ontzettend warm. We gaan deze vakantie niet onder de 30 denk ik 🥵 Verder lopen we even de kerk in en dan richting de markt. We zijn wat laat, dus ze zijn al aan het opbreken. Ondertussen is het weer tijd voor een drankje en we stappen het koffie huis binnen voor een lekker ijs koffie!! Lekker lekker 😎😎 Daar blijven we wat langer zitten om wat te kletsen. Dan effe terug naar het hotel om de was te geven. En vertrekken dan naar het restaurant La Haciënda. Even verderop en wordt uitgebaat door Nederlanders. Vermits we vanmiddag niet gegeten hebben, gaan we wat vroeger. En dan moeten we ook niet heel laat terug in het donker. Het is op zich wel veilig allemaal. Maar moet het ook niet zoeken met 2 vrouwen alleen in het donker.

De rest van de avond schrijf ik wat en kijk wat Netflix. Me mentaal voorbereiden op de tandarts morgen 😰

Om 8u zit ik aan het ontbijt om de anderen uit te zwaaien voor de boottocht. Daarna lopen Marc en ik richting de tandarts. We gingen eerst een taxi nemen, maar was uiteindelijk goed loopbaar. Jep, ben met Nederlanders op vakantie, dus we “wandelen” niet, maar “lopen” hier 😄😄

We komen aan bij een mooi huis met grill voor. Er komt een jonge dame de deur opendoen. Zijn nog iets te vroeg. Het lijkt alsof ze voor mij moet opendoen. Wat waarschijnlijk ook zo is 😊 iets voor 10 mag ik binnen. Even een vragenlijst invullen en dan doet Marc de uitleg in het Spaans. Veel Engels spreken ze hier niet. Alles ziet er heel clean en steriel uit. Ze kijkt heel even met een spiegeltje, maar gaat toch ook een foto maken. Hierop te zien dat het goed is dat we gekomen zijn. Want er zit een behoorlijk gat in en zit al bijna tot aan de zenuw… wordt dus toch tijdelijk fiksen. Nu komen de zenuwen wel op. 😥

Eerst de verdoving. Heel zachtjes en zonder dat ik iets voel. Dat doet al veel. Daarna een blokje in mijn mond zodat mijn kaken kunnen rusten. Is wat anders dan krampachtig je mond proberen open te houden. Dan nog wat boren en dan kan het gat dicht gemaakt worden met “cement” zodat ze hier zeggen. 😂

Daarna krijg ik ook nog de foto mee en een verslag voor mijn eigen tandarts. In het Spaans natuurlijk, maar Marc gaat het later vertalen voor me. Dan de rekening… oei oei… en zondag, en foto, en behandeling…. Maar kost me uiteindelijk 100 euro. En kan betalen met visa kaart. Kom ik even goed weg. Zou bij ons minstens 3 dubbel zijn geweest vrees ik. Hopelijk komt de verzekering tussen en anders is het ook maar zo. We kunnen zonder zorgen de rest van de vakantie verder. Wel geen snoepjes meer, enkel ijsjes 🍦🍨

Vermits de georganiseerde fietstour niet kon doorgaan deze morgen, heeft Marc een tour uitgestippeld voor wie wil. Vermits ik toch nog niets gedaan heb vandaag, lijkt het me wel leuk. Samen met Jacqueline, Jan, Richard en Corry vertrekken we rond 15u met de fiets door Granada. Eerst nog even een kerkje en het kerkhof. En passeren we nog een chocolade fabriekje. Hier krijgen we beetje uitleg, maar is zondag dus niet super veel te zien. En vooral dure chocola 😓

Als we langs de boulevard rijden, passeren we een tentje aan het strand waar ze luide muziek draaien en aan het dansen zijn. We besluiten hier te stoppen en wat te drinken. Richard en Jacqueline placeren nog een dansje en genieten van de muziek. Tegen zes uur zijn we weer aan het fietsen verhuur. Net na het donker. Was onverwacht een fijne dag en heb toch nog meer van Granada gezien dan enkel de tandarts. 😀

Na een deugddoende douche gaan we nog met 5 eten en zo zit het deel Granada erop. Morgen rijden we door naar Matagalpa. Ligt beetje hoger en zou dus wat koeler moeten zijn. Laat ons hopen, want is eigenlijk toch te warm voor mij 🥵

Vandaag gaan we de korte eiland tour maken. We beginnen om 9u met een bezoek aan de Vlindertuin. Maar heel weinig vlinders te zien. Vervolgens lopen we door het nationale park Chargo Verde richting de Lagune. Onderweg zien we heel wat apen en een slang. Van aan de lagune zien we de vulkaan de Conception. Hij is heel even vrij van wolken. De bedoeling was van ongeveer een uur en half rond te lopen en dan verder te rijden. Maar vanaf minuut 1 lopen we al achter op schema 😀 Gelukkig maakt de gids er geen probleem van. Klant is koning. 👑

Als we terug komen van de wandeling, kunnen we nog even naar de kamer voor een sanitaire stop en onze zak te nemen. Vervolgens rijden we door naar de petroglyphs. Er zijn een hoop stenen gevonden met daarin figuren of lijnen in gekapt. Het is met veel fantasie dat je er iets van kan maken. En eigenlijk weet ook niemand zeker wat je er eigenlijk moet in zien. Ik zie er in ieder geval niet veel in 🤔😅

Nog even een ander uitkijkpunt op de vulkaan en een koud drankje. En dan kunnen we doorrijden naar playa Santa Domingo. Hier gaan we lunchen. Eens de lunch besteld, hebben we tijd om een plonsje te doen in het meer. Echt verfrissend is het niet vermits het water ook behoorlijk warm is door de algemene temperatuur. Maar je hebt toch effe het zweet van je lijf gespoeld 🙃

Nog effe eten en dan naar de laatste stop: Altagracia. Een klein dorpje, waar eigenlijk niet heel veel te zien is. Maar we kunnen het ook afvinken van onze lijst ☑️ later dan voorzien komen we terug in het hotel. Al terug tijd voor een fris drankje. Kunnen ineens de zonsondergang meepikken. 😎 Daarna nog even en de dag zit er weer op.

Morgen gaan we terug naar het vaste land. Richting Granada.