Vandaag vliegen we naar het Noorden, naar Santa Marta. Om half negen staan we op de luchthaven. Het inchecken gaat vrij vlot en al snel zitten we te wachten aan de gate. Er is ook een Starbucks op de luchthaven. Ik hoor de frappochino al roepen, maar eigenlijk is mijn regel dat je geen ijsjes eet voor elf uur. Maar hé, ergens is het al 11uur, dus ik ga er toch eentje halen. En hij smaakt alweer 😍🧋

Op een uurtje tijd staan we alweer aan de grond. De tijd heb ik nuttig besteed en heb mijn dagboek bijgeschreven. Hebben we dat ook weer gedaan. Iedereen zijn bagage is toegekomen en dat is ook al een overwinning. Als we buiten komen, is het verschil in temperatuur goed voelbaar. Het water begint spontaan te lopen 😅 Gelukkig een grote bus met airco. We rijden direct door naar Playa los Angeles waar we 2 dagen op de camping gaan doorbrengen. Daarom stoppen we onderweg even bij de supermarkt om wat snacks in te slaan. Dit alles duurt te lang volgens de chauffeur. En dat zullen we geweten hebben. De snelheidsbeperkingen tellen niet. We rijden bijna constant 100 km per uur. En als je dan weet dat de wegen niet altijd even goed onderhouden zijn, kan je je al inbeelden dat we niet heel gerust zijn op een goeie afloop. Maar het lukt om allemaal heel en wel toe te komen bij de camping.

Bij de boeking van de reis moest je doorgeven hoe je de nachten ging doorbrengen. Standaard is het in hangmatten slapen. Dat was zowiezo geen optie 🙂 Helaas waren de glamping tenten al bezet, dus ik heb omgeboekt naar een cabana. Een klein huisje… Ik deel een huisje samen met Wendy. Ons huisje ligt boven op een bergje met de nodige trappen om boven te komen. We hebben enkel een kamer, een gedeelde badkamer, maar ook een overdekt terras met een klein keukentje en 2 hangmatten. Wij zijn zeer blij dat we met elkaar de hut delen en niet met iemand anders… ☺️🤭

We zijn vroeger dan voorzien, dus uiteraard zijn de kamers nog niet klaar. We gaan dan maar lunchen op ons gemak. Ik vreesde dat het eten wat de pot schaft zou zijn, maar er is gewoon een restaurantje met een heel menu en snacks. Deze middag wordt het de hamburger. En die is zeer lekker. Is nog een optie om te herhalen de komende dagen. Daarna kunnen we ons even opfrissen en gaan we de anderen hun glamping tent bewonderen. En zij zitten echt op een bijzondere plek. Ze kijken gewoon uit op het strand en de zee. Er is toch eentje jaloers 🤷🏻‍♀️🤩 Daarna lopen we nog over het strand en begint de zon al te zakken. Tijd om het zand af te spoelen en terug ons bergje af te zakken voor het avondeten. Zo lekker als het deze middag was, zo minder lekker was mijn spaghetti nu. Ik was vergeten te zeggen zonder kaas 🤦🏻‍♀️

Wanneer we na het eten terug naar onze kamer gaan, heb ik een bezoeker in mijn kamer. Een behoorlijke spin. Ze is net te groot om ze zelf te pakken en dood te slaan. Dus terug ons bergje af en gelukkig zitten er nog een aantal mannen op het terras. Jaap komt ons te hulp. Een zakje en grote zware voet en whoop, de spin is weg 😅😅🕷️🕸️10 minuten later lawaai vanuit de badkamer. Er zit een kakkerlak in de badkamer. Dit is iets kleiner en dat vind ik geen probleem om te pakken. Opnieuw een zakje en een voet en weg is de kakkerlak. Alle beestjes zijn nu weg, maar ik ben er helemaal niet meer gerust in. Voor het eerst in 2 weken haal ik toch mijn klamboe uit mijn rugzak. Er is geen haakje aan het plafond, maar gelukkig wel een kapstok langs mijn bed. Het wordt een hele constructie, maar geen beestjes onder de klamboe; Alleen heel weinig slaap die nacht…

Op onze 2de dag staat er een bezoek op de planning naar het Taironaka National Park. Een aantal gaan 8 uur wandelen, maar het grote deel van de groep gaat mee tuben. Na een korte wandeling (maar met het nodige zweet) komen we aan aan de rivier. Hier liggen de banden al klaar. We gaan in een oude, grote autoband de rivier af varen. Het is wel aangenaam om in het frissere water te liggen. Heel veel stroming zit er niet op de rivier, dus het gaat redelijk traag. Het is warm en duurt lang. Niet echt ideaal voor rug en nek spieren. Na een dik uur en half komen we aan bij het strand. Alle banden worden weer ingeladen in de boot, en we varen terug naar het beginpunt. De bus brengt ons terug naar de camping, waar we nog kunnen lunchen.

Ondanks dat iedereen zich drie dubbel heeft ingesmeerd, zijn de meesten onder ons toch verbrand. En dat allemaal op dezelfde plekken, je onderste stuk van je scheenbeen en je wreef… Geen idee waarom net die stukken, maar we zijn allemaal wel een beetje kreeft. 🙂 Nog even wat relaxen voor de tent van Maartje en C° en dan is het alweer etenstijd. Ik probeer nu de andere spaghetti op de menukaart en die is al lekkerder. En zo wordt onze laatste avond op de camping afgesloten. Gelukkig deze keer geen beestjes op de kamer 🙂 Ik zit nog wat buiten met een koude handdoek rond mijn benen. Hopelijk koelen ze zo wat af en kan ik beter slapen dan de nacht ervoor.

Morgen rijden we naar onze laatste bestemming van de vakantie : Cartagena