What else is new? Ook mijn laatste nacht wordt alweer een rot nacht. Laat ons hopen dat al mijn afgelopen slechte nachten een goeie invloed hebben om mijn slaap in het vliegtuig. 🤞🏻🤞🏻
Om half zeven loop ik al even naar beneden om Cecile uit te zwaaien. Zij gaat nog een dikke 6 weken door Amerika rondtrekken om dan samen met haar dochter naar huis te keren in mei. Toen waren ze met nog ééntje minder. Echt slapen zit er daarna niet meer in. Wordt dus nog wat Netflix kijken, inpakken en de laatste keer een verkoelende douche. Na het ontbijt nemen we nog afscheid van Rima. Ook zij heeft nog een avontuur voor de boeg, met een heuse wandeltocht in Amerika. Al de anderen reizen mee naar Amsterdam.

Het is vrijdagmiddag en net zoals bij het aankomen, is het een fameuze onderneming om op de luchthaven te geraken. Het is superdruk in het verkeer. Gelukkig hebben we alle tijd. Het is effe wachten om in te checken. Het is een heus gedoe met alle nodige papieren te tonen om te mogen vliegen. Covid pas, reispas, negatieve test,… En niet iedereen is zo goed voorbereid als ons… Gelukkig geraken we allemaal vlot ingecheckt en veilig door de douane. En dan kan het wachten beginnen. We lunchen nog met een hamburger (je weet nooit wat je op het vliegtuig krijgt) en dan is het rondlopen totdat het tijd is en onze laatste colones opdoen. Dat doe ik met een frappuccino van Starbucks. Heb ik weer ontdekt, lekker 😍😊😊

Voordat we naar Amsterdam vliegen, maken we nog een korte tussenstop in Liberia. We mogen het vliegtuig niet uit. En ik vlieg geen business zoals in het opgaan. Dus wordt zoveel mogelijk rek en strek werk in de hoop straks wat te kunnen slapen. ik heb in ieder geval pilletjes genomen om nooit meer wakker te worden… Maar helaas, dat heeft niet mogen baten. Ik slaap echt niet en loop bijna de ganse nacht rondjes in het vliegtuig. Mijn benen willen echt niet mee en kan niet blijven zitten. Laat ons dan ook nog eens vertraging hebben, dus we landen meer dan een half uur later dan gepland. Ik ben doodop en heb nog wel een trip te doen voordat ik thuis ben.

Nadat iedereen door de douane geraakt, is het wachten geblazen op de bagage. Gelukkig is het niet zo druk op Schiphol en hebben we al snel onze bagage. Tijd om afscheid te nemen. Het was alweer een fijne groep.
Samen met Mary, Cor en Ruben neem ik de trein richting Den Bosch. Was niet helemaal voorzien, want normaal ga ik altijd eerst een broodje halen met americain en rijd ik rustig in mijn eentje naar huis/Den Bosch. Nu heb ik nog even gezelschap. In het station van Den Bosch neem ik voor de laatste keer afscheid en rijdt de rest door naar hun eindbestemming. Ik stap over op de bus naar Empel. Rond 14u sta ik, na 3 weken, weer aan de deur bij Peggy. Mijn auto’tje is hier 3 weken op vakantie geweest. Nog even iets drinken en dan nog de final ride home. Tegen 17u ben ik moe, maar voldaan weer in mijn eigen stekje. Rugzak uitpakken, en dan zeteltje in. Normaal ga ik direct naar de frituur, maar deze keer toch niet. Niet alleen is de frituur dicht op zaterdag, ik heb ook echt geen zin om te eten. Dat gaat nog een paar dagen duren vrees ik. Net als het aanpassen aan het uurverschil van 7 uur.

De vakantie zit er weer op. Het was alweer een supermooie ervaring, met een mega fijne groep. Mijn stress was wederom nergens voor nodig. Ik weet het wel, maar toch. Altijd fijn om achteraf met een voldaan gevoel terug te kijken, op alweer een mooi stukje van de wereld, en een ervaring rijker. 🥰😎🤩

Laat de volgende bestemming en ervaring maar komen!!! 🥳🥳