Het was alweer geen goeie nacht, ondanks de airco. Om kwart na acht al uit mijn bed terwijl we eigenlijk konden uitslapen. Een aantal van de groep zijn er al op uitgetrokken. Samen met Cecile ga ik ontbijten op een plaats met geweldig uitzicht. Ongeveer de hele groep is er al langs geweest of zit er nog. Na de zoveelste eieren deze vakantie, kunnen we op pad. Vermits we niet naar het Nationaal Park kunnen, gaan we naar het strand. Er is één weg steil naar beneden. Het is ondanks het redelijk vroege uur al behoorlijk warm en we zoeken elk stukje schaduw op dat beschikbaar is op weg naar het strand. Onderweg komen we ook nog Kees en Yvonne tegen. Samen lopen we door tot op het strand. Daar komen we ook Cor en Mary tegen. We lopen nog een eindje verder tot aan een beach bar. Eerst even iets fris drinken. Op het strand is het zowaar nog warmer dan onderweg. Eens de dorst een beetje gelest, kunnen we gaan genieten van het water. Het zeewater is hier nog warmer dan de afgelopen dagen, maar het doet echt wel deugd. Ben deze vakantie meer in de zee gaan zwemmen dan de afgelopen vijf jaar denk ik. 😂😂

Rond 13u nemen we de bus terug naar ons hotel. Geweldige busdienst die ons afzet voor ons hotel. Vermits we onze bikini nog aan hebben, lopen we rechtstreeks door naar het zwembad. Nog even al het zand wegspoelen uit alle mogelijke gaatjes. Maar eigenlijk is het zwembad water gewoon te warm om je een beetje te kunnen afkoelen. We hebben deze middag nog niets gegeten, dus het wordt hoog tijd om de magen te vullen. Ik heb nog steeds niet mega veel honger, maar ik loop samen met Cecile naar de falafel bar. Daar komen we alweer Mary en Cor tegen. Ik hou het gewoon bij een cola terwijl de anderen genieten van een falafel lunch. Nadien is het tijd om nog een laatste keer de winkeltjes te doen en nog even langs de apotheker te lopen. De beten (mijn benen hebben precies de mazelen 😂🙈) jeuken voor zot en mijn medicatie is zo goed als op. Ook daar weer een misrekening (samen met de tekentang) in het aantal pilletjes dat ik mee moest nemen.

Deze avond is het ons eerste laatste avondmaal. Peter en Conny gaan morgen niet mee naar San José, dus dit is de laatste avond dat de volledige groep samen is. Het wordt het meest fancy restaurant van de vakantie en dat is ook duidelijk te zien aan de prijzen van de gerechten. Het is een BBQ restaurant dus er staat op het menu : vlees, vlees en nog eens vlees… en oh ja, ook wat vis….
Ilona heeft gisteren tijdens de busrit een liedje gemaakt over de vakantie, op de tonen van Vrolijke Vrolijke Vrienden. Als het een beetje rustiger is in het restaurant, is het tijd om de afscheidsspeeches te houden en om te zingen. De Nederlanders van de groep zijn al 2 dagen het melodietje aan het in oefenen, want zij kennen Nonkel Bob niet. Ilona neemt de stofes voor haar rekening en het refrein wordt door iedereen luid meegezongen. “In costa Rica is everything oke, we all are happy, walking our way” 🥳🥳🥳 Raffa is duidelijk ontroerd. Het wordt een fijne avond, met de laatste thuiskomst van de vakantie. Is voorbij half 11 tegen dat we in het hotel zijn. 😇

Na alweer een slechte nacht, van slechts een paar uur slaap, is het tijd om richting San José te vertrekken. Maar eerst nemen we afscheid van Conny en Peter. Zij reizen maandag door naar Guatemala voor de trouw van hun zoon.
Onderweg stoppen we bij de brug die beroemd is om zijn krokodillen die daar liggen te zonnen. Ik vind het niet zo spectaculair. Heb al grotere croc’s gezien dan deze. Daarna is het tijd om te lunchen. Aan de lunchplek is nog de laatste (mega) soevenier shop. Dus voor al wie nog cadeautjes nodig heeft, die ideale moment. De lunch zelf sla ik alweer over. Daarna de laatste kilometers in de bus. Rond 15u is de cirkel rond en staan we weer voor de deur bij ons eerste hotel. Waar alles begon zo’n 3 weken geleden. Voor mij is de cirkel helemaal rond, want heb ook nog eens dezelfde kamer als 3 weken geleden. 😊😊
Ik loop nog even naar de supermarkt voor mijn laatste shopping van de vakantie: koffie voor Kasia en alle mogelijke pikante sausjes voor Stijn. Nadien weer naar het hotel en stillaan beginnen inpakken. Om 17u moeten we allemaal paraat staan in de lobby van het hotel, want we moeten allemaal getest worden op Covid voordat we kunnen vliegen morgen. Gelukkig komt de dokter tot in het hotel en is alles op nog geen kwartier gefikst. Ik geloof nooit dat dat stokje ver genoeg in mijn neus is gestoken, maar 45 dollar later kunnen we alleen maar hopen op een positief resultaat, namelijk dat het negatief is 😄😄🙈

Daarna is het tijd voor ons 2de laatste avondmaal bij de Italiaan om de hoek. Het wordt een drukke avond in een kleine eetplaats en veel lawaai. Gelukkig komt al snel het nieuws dat iedereen negatief getest is, en iedereen mag dus mee naar huis vliegen. En zo komt er een einde aan onze laatste volledige vakantie dag… 🥲🥲