Woensdagvoormiddag hebben we nog een vrije morgen. Alles is ingepakt, op de bikini na. We profiteren nog even van de kans om af te koelen. Ook de lunch is op voorhand doorgegeven en Ben heeft de keuken onder druk gezet. We kunnen dus mooi op tijd vertrekken richting Accra.

Het is nog meer dan 3.5 uur rijden richting vliegveld. En dat is in de positieve situatie. Je weet nooit wat je nog tegenkomt onderweg. Het blijft Afrika natuurlijk. En files bestaan hier ook. Mooi op tijd komen we aan bij het vliegveld. Het is nu tijd om afscheid te nemen van de chauffeur en bijrijder. En van Ben uiteraard. Het was een super reis, en Ben een super reisleider. We gaan hem missen.

Door het corona virus in de wereld, wordt onze temperatuur gemeten voordat we door de douane mogen. Ik ben onderweg weer beginnen bassen, dus ik hou mijn hoest maar in totdat we daar voorbij zijn. Want als ze me horen hoesten, bestaat de kans dat ze me hier houden. (misschien toch een oplossing om hier te blijven 🙂

We eten nog iets en lopen de winkeltjes af. Ik heb nog wat dollars en de parfum is hier ietsje goedkoper dan bij ons. Ik besluit dan mijn dollars op te doen aan parfum van 80 dollar. Als ik aan de kassa kom, geef ik 100 dollar en krijg niets terug. Euh, dat klopt niet… Ja maar mevrouw, ons systeem is aangepast. Nu is die parfum 100 dollar. Ja, dan moet ik hem niet hebben, want dan is hij veel duurder dan bij ons. Helaas willen ze het niet meer terug nemen. Het systeem kan blijkbaar ook niet meer annuleren. Ja, zo niet. Gelukkig komt Monique er ook nog bij en die begint met ‘By International Law…’
Uiteindelijk zijn ze dan toch bereid om naar de big chief te bellen en krijg ik toch mijn 20 dollar terug. Je bent verplicht om te verkopen aan de prijs dat geafficheerd is. En dat was 80 dollar.

Mooi op tijd kunnen we boarden. Het is een nachtvlucht, dus ik hoop te kunnen slapen. Heb genoeg pillekes genomen om te kunnen slapen, maar helaas. Het is geen succes. Het is wat dommelen. Om iets voor 6 landen we weer op Nederlandse bodem. Mijn auto staat nog in Den Bosch. De bagage komt behoorlijk snel, maar ik ben toch net te laat om de eerste trein te kunnen nemen. Peggy moet onverwacht naar het ziekenhuis en kan me niet oppikken aan het station. Ik rij met de trein naar Den Bosch en stap dan op de bus richting Empel. Wat een zeikweer is het hier. Ik ben daar niet op gekleed.
Op een half uurtje sta ik op de stoep. Mijn papieren nemen, nog even naar het toilet en dan kan ik huiswaarts met de auto.
Nog even hier naar de Albert Heyn voor boodschappen. Dan moet ik dat thuis niet meer doen en is het al weer iets later om te vertrekken, en hopelijk iets minder file.
Het is een zware rit naar huis. Het is file en regen bovenop. En blijkbaar beginnen mijn pilletjes nu wel te werken. Ik zou zo kunnen slapen. Tegen de middag sta ik weer thuis en kan de was en de plas weer beginnen.

Het was alweer een super reis. Mooie landen, mooie natuur, vééééél kindjes en een aangename temperatuur. We kunnen weer een aantal landen afvinken van het lijstje. En beginnen uitkijken naar de volgende bestemming voor in het najaar. Weer een hoop ideetjes opgedaan van de medereizigers.

Back to reality nu…