Het heeft dit jaar wat langer geduurd om een vakantie te vinden, maar het is dan toch gelukt. Bestemming dit jaar : Ghana, Benin en Togo. De roep van Afrika was te groot. Het was nog niet zo veel reizen geleden, maar het werd toch stilaan tijd om terug te gaan. En dan heb je het luxe probleem dat je al zoveel,landen gehad hebt. Dus deze drie landen kan ik nu ook weer van mijn lijstje gaan afvinken binnenkort. 😎

Woensdag was mijn laatste dag werken op kantoor. Op donderdag thuiswerkdag, dus dat viel wel mee. De jaarlijkse stress is dinsdagavond begonnen. De nacht die volgde zo goed als niet geslapen en de darmen voelden de stress ook al opkomen. Op zich die dag nog wel redelijk doorgekomen, alhoewel het tegen de avond wel.weer opkwam. Nog een uurtje gaan spinnen en dan bedje in met een goeie pilletje en hopen van te slapen. Dat is eventjes gelukt, maar tegen een uur of vier was het alweer over. Nog wel wat gezwijmeld tussen wakker en slapen, maar niet echt echt genoeg om de vorige nacht goed te maken. Voordat ik uit mijn bed kom, heb ik alweer een zwak moment 😢

Maar goed, er zit niets anders op dan me te vermannen en te beginnen inpakken. Door de week al de grootste dingen klaar gelegd. Alleen nog mijn kleren uitzoeken. Is daar minimum 24 graden dus veel warme dingen moet ik niet meenemen. Ben vrij snel ingepakt. Zal waarschijnlijk wel te veel,meehebben, maar in die warmte kan ik beter een t-shirt te veel mee hebben, dan eentje te weinig. 😅😅

Nog even mijn pakje terugsturen naar As Adventure en dan rijd ik aan naar Nederland. Ik lag vanavond slapen bij Peggy en familie. En dan morgen vroeg vanuit Den Bosch met trein naar Amsterdam. Dit is dan de eerste keer in 15 jaar dat niemand me afzet op Schiphol zelf. De eerste stap naar zelfstandig naar Amsterdam te reizen de komende keren.

Het wordt een gezellige avond, maar de stress is nooit echt. Het blijft sluimeren in mijn hoofd. Tegen 22 uur ga ik toch maar mijn bed in. In de hoop toch een beetje te slapen.

Het slapen lukt me tot een uur of vier – vijf, en dan neemt de stress weer over. Als ik nu kon, nam ik niet de trein naar Schiphol, maar gewoon terug naar Leuven. Ik weet dat dat geen oplossing is, en dat het allemaal belachelijk is. Zelfs na al die jaren…. Ik check nog effe bij Tom hoeveel pilletjes ik mag nemen, en dat mag nog eentje extra. Doet toch zijn werk, gelukkig.

Nog een keer alles in mijn rugzak checken en dan kunnen we richting station. Om 8.45u word ik aan het station afgezet. Nog snel een koffie halen bij de Starbucks. Het is koud en kan wel iets warm en opkikker gebruiken. In tegenstelling tot bij ons zijn de treinen hier wel op tijd en om 9.08u zit ik op de trein. In een uurtje ben ik op Schiphol.

Ik ben gisteren al ingecheckt dus moet enkel mijn bagage droppen. Nu het moment suprême. Het plan was om rond de 12 kg te zitten. Helaas toch paar shirts te veel mee en ik kom uit op 14kg. Ook nog geen ramp natuurlijk. De douane en controles gaan super vlot en om iets voor 11 sta ik bij de winkeltjes. Word me nog even bezig houden want vlieg maar om half drie.

Wat rondlopen, een Mc Donalds als ontbijt en nog wat rondlopen. Op zich gaat de tijd wel vooruit. Tegen half twee ben ik bij de gate (was maar 3 minuten lopen, is ooit anders geweest 😓) En nu is het wachten tot we mogen boarden. Alles loopt volgens plan en om half drie stijgen we op richting Accra, een vlucht van 6 uur en een kwartier. Valt super mee. Is de kortste afstand van de laatste jaren. Hopelijk kan ik nog wat slapen.