Maandelijks archief: januari 2020

Op zich redelijk geslapen. Vermits we gisteren niet meer op de fetisj markt zijn geraakt, is dat onze eerste stop vandaag. Het is een vrij bescheiden markt. Stelt niet veel voor en zeker niet als je die van Lima hebt gezien. Maar goed, hier geloven ze dus nog steeds in voodoo. Als de dokters je niet kunnen genezen, kan je naar hier komen en dan worden de geesten aangesproken. De behandeling kan heel uiteenlopend zijn. Je kan hier dierenschedels kopen, allerlei attributen. Na de algemene uitleg worden we in 2 groepen opgedeeld en gaan we een klein kotje binnen bij een soort priester. Hier krijgen we verdere uitleg over een aantal voorwerpen. Je hebt er voor de liefde, slapen, reuma, verstand en ter bescherming van je huis. Ik neem er zo eentje mee 😃 Eenmaal per jaar 3 druppels frisdrank op zijn kop en dat is genoeg. Wanneer er dan een inbreker komt, dan wordt die blind. Dan kan je hem vangen want hij geraakt niet meer buiten. En hij zal maar kunnen zien als de politie hem heeft opgesloten… Ja… 🤔🤪 Het kan maar helpen zeker?

De volgende stop is het onafhankelijkheidsmonument. De poort is gesloten want die wordt enkel geopend op de nationale feestdag. Moeilijk foto maken.

Onderweg hadden we al een paar keer een hoop mensen zien trekken aan een koord om de vis uit het water te trekken. We stoppen ergens en Ben gaat onderhandelen of we mogen kijken. Het duurt even, maar het mag. Het is hard labeur. Het net wordt in zee gedropt en na een tijdje manueel uit de zee getrokken. Daar gaat een paar uur werk mee gepaard. Hopelijk zit er dan iets in je net natuurlijk 🤔😰

Dan is het tijd om de grote markt op te gaan. Het is een drukte van jewelste, heel kleurrijk (en 🥵) De mensen zijn niet heel scheutig om op de foto te gaan. Dus het wordt enkel rondkijken. In het midden van de markt staat er een kerk. Ik loop effe binnen maar ben al even snel buiten. Terwijl de anderen nog naar boven gaan, blijf ik beneden wachten. Heb direct compagnie. Goed voor mijn Frans. Maar hoe leg je uit waarom Vlaanderen en Wallonië zo moeilijk met elkaar opschieten? Niet gemakkelijk!

Achter de kerk ligt nog een school. Vandaar uit heb je nog een panoramisch zicht op de markt. Ik heb uiteraard alleen maar oog voor de kindjes 🙈 Op weg naar beneden zijn er al een paar dropjes ontsnapt uit de klas, en in tegenstelling tot de volwassen, gaan zij wel graag op de foto 🥳 we worden er nog door een aantal achter volgt. Als ik me huk om een foto te maken, komen ze allemaal tot tegen mijn lens. Ik word tegen de muur gedrukt als ik de foto wil laten zien. Ik kan nog net aan Yolande vragen om een paar foto’s te maken. Badend in het zweet moeten we weer verder. Had hier nog wel een paar uur kunnen zitten. 🥰

We lopen verder richting supermarkt. De eerste is bijna een week. Hier vind ik eindelijk de choco 🥳 Nog wat koeken als noodrantsoen en we kunnen terug naar het hotel. Heb geen zin meer om in de drukte en de warmte rond te lopen. Gewoon rustig eten in het hotel en de rest van de dag rust. Wat schrijven, wat zwemmen, wat rommelen, wat kletsen…

Na het avondeten alweer op tijd naar bed.

Het was een verschrikkelijke nacht. Was ontzettend warm in de kamer. Als je de ventilator aanzette, vloog hij bijna van het plafond. Ik heb dus tot half 1 buiten gezeten. Daar was het lekker aangename temperatuur en een aangename rust… 😅Dan toch maar een poging gedaan om te slapen.

Om 7.15u moet ik al aan het ontbijt zitten. Ze zijn hier duidelijk niet op grote groepen voorzien, want alles komt maar in stukjes en brokjes. Eerst beetje brood, dan beetje eieren, weer beetje brood, en zo totdat iedereen alles heeft gehad.

Daarna is het tijd om te vertrekken voor de wandeling. We gaan het bos in met gids om zo bij een chateau uit te komen. Jan wil liever langs de gewone weg, want de natuur interesseert hem niet. Ben heeft het beetje gehad denk ik. En het komt tot een discussie tussen de twee. Ben is verantwoordelijk voor de groep en kan dus niet dat iemand er alleen van doorgaat, maar Jan kan dat niet snappen. Hij kan je echt het bloed onder de nagels uitkrijgen denk ik. Tijdens de wandeling krijgen we uitleg van hoe Prosper, die ook schilder is, aan zijn natuurlijke kleuren verf komt. Kan van boomschors, kan van bladeren… Ook vangt hij een aantal vlinders.

Uiteindelijk komen we uit bij het kasteel(tje). Het is zelfs helemaal niet oud, maar wel volledig beklad met namen van toeristen. We komen terug op de gewone weg en zo bij het atelier van Prosper. Hier kan je nog iets kopen als je wil. Daarna moeten we terug naar het hotel, want er zou iets mis zijn met de rekening. Nadat dat opgeklaard is, kunnen we eindelijk richting Lomé rijden.

We doen hetzelfde als gisteren en zoeken een plaats waar we de sandwichen kunnen opeten en iets drinken. Vermits het maandag is, gaat dat al iets makkelijker dan gisteren. De sandwich steekt me al tegen van bij de eerste beet. Ik eet niet verder, want ga er ziek van zijn. Na de lunch gaan we weer op pad.

Onderweg stoppen we gewoon langs de weg, waar er een marktje bezig is. Hier kunnen we wat rondlopen en foto’s maken.

Binnenkort zijn het hier verkiezingen en die verwachten dat niet zo vlot gaan verlopen. Op het stuk richting Lomé moeten we 3 keer stoppen voor controle. Ben moet zich iedere keer kwaad maken. Één keer moeten wij er zelfs ook uit en ons paspoort laten controleren. Het is echt Ben zijn dag niet… 😰

Op zich komen we ruim op tijd aan in Lomé. Maar vermits dit de eerste echte stad is waar we zijn, sinds dat we in Togo zijn, moeten we eerst naar de bank. Een deel kan geld wisselen. De pinautomaat werkt alleen met visa kaart. Een aantal mensen wil die niet gebruiken en dus gaan we naar de volgende bank. Ook daar werken de gewone bankkaarten niet. Er wordt behoorlijk geklaagd en gezaagd. “Wanneer ik daar was, werkte het wel. “ en wanneer ik daar was…”

Alweer: het is Ben zijn dag niet. Uiteindelijk rijden we naar het hoofdkantoor van de bank. Ook daar geen geld, maar blijkbaar liggen er een paar systemen uit… Ondertussen is het veel te laat om nog naar de fetisj markt te gaan. Enkel en alleen omdat er 1 iemand geen kosten wil betalen om geld af te halen met zijn visa kaart. Ben ziet zijn vrije dag van morgen in het water vallen, want nu moeten we morgen naar de fetisj markt.

Tegen half vijf zijn we bij het hotel. Bijna iedereen blijft vanavond in het hotel eten. Je moet wel bij binnenkomst je eten bestellen en zeggen tegen welk uur. Daarna kan ik naar de kamer. Wanneer de airco het eindelijk doet, kan ik mijn bikini aandoen en eindelijk al dat zout van het zweet van mijn lijf krijgen in het zwembad . In het begin is het zelfs een beetje fris, maar na een paar minuten is het zalig!! 😅 Het is op zich denk ik, hier niet zo héél warm, maar wel heel vochtig. Beetje India vochtig…

Nog douchen en wat rommelen en dan effe naar beneden naar de beach bar. Tegen 19u kunnen we dan aan tafel. Er stond aardappel gratin op de kaart dus had gevraagd of ik dat kon krijgen, maar met gehakt onder. Het komt zo ongeveer op tafel. Zijn aardappelen en pasta door elkaar. Daarna lukt mijn dame blanche met koffie ijs ook niet helemaal. Heb enkel koffie ijs, die half gesmolten is. Ik heb mijn laatste beet nog niet gedaan en voel mijn darmen al rommelen. Niet te lang blijven hangen en snel naar de kamer. Net op tijd… 😅

Ca va nacht gehad. Gelukkig airco.

Ik sta toch maar op tijd op. Alle zakken moeten op het dak dus alles moet wel klaar staan. Nadien ga ik ontbijten. Ik dacht wel choco te scoren hier, maar helaas nog geen supermarkt van dichtbij gezien. Dus geen choco en dus sober ontbijt…

Om 8u vertrekken we vanop de stijger met het bootje op weg naar de Dam. Het groots door de mens aangelegd meer ter wereld. Samenwerking met de omringende landen. Leuk om beetje wind in de haren te hebben.

Op een uurtje zijn we naar de Dam en weer terug aan land. Tegen negen uur zijn we klaar voor een lange reisdag. Had mijn rugzak al ergens gezet vanmorgen, maar dat heeft blijkbaar geen betekenis. Mijn plaats is ingenomen. Ik zit de hele dag naast Ed. Op zich niet zo erg, maar je kan bijna niet bewegen en het is ontzettend warm.

Het is zondag, en we passeren een hele hoop kerkjes. Ben vraagt om bepaald moment of we een stukje wilden bijwonen. Uiteraard willen we dat! Moesten ze bij ons zo in de kerk zingen en dansen, zouden de kerken ook voller zitten. Het is een luide bedoening, maar wel gezellig. Hier wordt gepassioneerd gepreekt. Na een half uurtje rijden we verder.

We hebben sandwichen mee van het restaurant van vanmorgen. De bedoeling is van ergens een plek te vinden waar we iets kunnen drinken en tegelijkertijd onze sandwich opeten. Zoals gezegd, het is zondag… Het is dus een helse karwij om zo’n plaats open te vinden. Uiteindelijk lukt ons dat, maar ze hebben wel geen gekoelde dranken…!Echt?? Met deze warmte… Maar goed, blame it in TiA ( This is Afrika) 😃 Ook de sandwich is niet mijn ding, dus wordt niet veel gegeten.

Daarna kunnen we doorrijden naar de Togolese grens. Eerst uitchecken uit Ghana. Alweer hetzelfde papiertje invullen, maar alles gaat behoorlijk vlot. Daarna moeten we bijna een kwartier rijden om aan de Togolese kant van de grens te geraken. En hier heeft Ben ons gewaarschuwd. Hier wordt alles met de hand overgeschreven en dan nog eens overgeschreven, gestempeld… Gemiddeld is hij hier goed voor minstens een uur of twee. Als hij aan de administratie begint, lopen wij een rondje. Maar we hebben dat al allemaal snel gezien, aangezien je nog steeds in the middle of nowhere zit. En dan begint het wachten.

Na een dik uur en half zijn we erdoor. Een uur vroeger dan gepland kunnen we instappen en doorrijden naar ons hotel. Het wordt een simpele accommodatie vannacht. Ondanks de slechte wegen zijn we rond half vijf in ons hotel. Eten pas om zeven uur. Tja, dat is dus meer dan tijd zat. En dan geen bereik of geen WiFi. Wordt dan maar dagboek bijschrijven. Ik krijg toch stilletjes aan honger en Harry heeft een dompelaar bij, dus kan een tas soep maken. Heb ik toch iets binnen, want het is eten wat de pot schaft vandaag.

Ik informeer al even bij Ben wat de pot schaft en het ziet er naar uit dat het vanavond ook weer geen uitgebreide maaltijd zal worden voor mij. Gelukkig zit ik op de kop van de tafel, dus het aantal mensen die in mijn bord kijken is beperkt. 😰

Na een beperkte maaltijd zit de dag er weer op. Heb het gevoel dat we al 2 weken weg zijn, maar we zijn nog maar een paar dagen weg. Het hotel is heel eenvoudig, dus geen airco. Wel een ventilator. Maar als je die op een stand zet waardoor je wat lucht creëert, vliegt hij bijna van het plafond. Neem daarbij nog een steenhard bed ( en het is echt steenhard, zelfs het kussen) dan wordt het ook een sobere nacht.

Het is echt een te hard bed en het is te warm. Buiten daarentegen is er wat wind. We zitten ook wat hoger, dus meer lucht. Ik ga dus maar tot een uur of half een buiten zitten. Maar dan moet ik echt wel gaan slapen, want is morgen weer vroeg dag. En we gaan wandelen. Moet dus iets of wat kracht hebben. 😓

Het was een redelijke nacht. Ondanks dat ik wat geslapen had op het vliegtuig, heb ik vannacht toch ook nog geslapen. De wekker loopt wel veel te vroeg af.

De ontbijten in Ghana zijn inbegrepen in de prijs. Dus zal maar gaan eten. Gelukkig is er iets dat op choco pops lijkt en er zou koude melk zijn. Helaas is de koude melk niet koud. Maar bon, alles is ingegoten. Dus opeten die handel. Tegen half acht is het tijd voor de briefing. Die hebben we gisterenavond niet meer gehad.

Voor de briefing gaan we naar het terras op de eerste verdieping. Daar krijgen we wat meer uitleg over de reis en hoe alles in zijn werk zal gaan. Net geen uur later kunnen we naar de bus. De zakken die zo vroeg moesten beneden staan, zijn nog niet opgeladen op de bus. Dus waarom die haast?

We duiken het drukke verkeer van Accra in. Onze eerste stop van de vakantie is Jamestown. Een drukke bedoening en heel kleurrijk. We lopen daar effe rond en gaan dan weer naar de bus. We rijden naar het monument – mausoleum voor een of andere president van Ghana. Het is effe moeilijk om binnen te komen, maar uiteindelijk is er toch een gids die wat uitleg geeft in het museum(pje) Daarna buiten nog wat foto’s nemen en we kunnen weer verder. Als we stoppen bij een marktje koop ik enkel een fles koud water. Veel meer heb ik eigenlijk niet nodig en is ook nog maar de eerste dag van de vakantie. Als je nu al souvenirs koopt, moet je ze nog 20 dagen meesleuren. Gaan we dus niet doen.

Nog even een stop op het onafhankelijkheidsplein en hop, naar de doodkisten maker. Had ik al gezien in Last Days van Lieve Blanquaert. Ze geloven hier dat er een leven is na de dood. Je kan dus kiezen voor een fantasie kist. Je kan begraven worden in een dollarbiltjet, sprite blikje, banaan,… wat je wil, kan je krijgen. Ondertussen is het iedere keer aangenaam om weer in de airco van de bus te komen. Het is warm en behoorlijk vochtig. Was denk ik een goed plan om snel drogende shirts mee te brengen.

Ondertussen is het middag en lunchtijd. We eten ergens a la carte. Zal niet veel meer gebeuren denk ik, deze reis. Ik kies uiteraard voor spaghetti. Direct mijn naam maken hè 🙈 Maar zoals ik ergens de laatste dagen had gelezen, is het eten hier spicy. En dat blijkt… Het is eetbaar, maar niet echt aangenaam. Ik heb ook niet veel honger door de warmte denk ik.

Het gaat vlot ondanks dat we met 16 zijn. Op een uur staan we buiten en kunnen we verder rijden naar de kralen fabriek. De omgeving is daarvoor gekend blijkbaar. Een fabriek kan je het niet noemen. Of het koude water, of de spaghetti zorgt voor buikpijn en pik niets op van de uitleg. Er loopt daar een jongetje rond waar ik al snel een foto van mag maken en laat zien. En voor ik het goed en al besef heeft hij mijn toestel vast. (Ik ook nog voor alles zekerheid) Het kijken door de zoeker snapt hij niet, maar goed. Was fijn.

Als alle aankopen gedaan zijn in de kleine shop, kunnen we doorrijden naar het hotel. Tegen half zes komen we daar aan. Mooi gelegen aan het water. De kamer valt ook wel mee. Redelijk grote badkamer en airco. Helaas wel een pokke hard bed. Ik ga eerst op zoek naar iets koud om te drinken en de WiFi code.

Tegen zeven uur is het buffet open. We zitten allemaal aan 1 grote tafel. Het is een beperkt buffet. Rijst, kip, vis en iets dat op fritten moet lijken. Tegen dat ik aan het buffet kom, is alles bijna op. Er komt gelukkig wel nieuw. De soep is ook redelijk spicy dus wordt beetje kip en rijst. Aan dit tempo van eten, wordt het geen dikmaak vakantie.

Tegen half negen ga ik naar mijn kamer. Morgen weer om zeven uur ontbijt en de zakken beneden. Ja, dat weten we nu dat dat niet zo nauw steekt. 😅

Het heeft dit jaar wat langer geduurd om een vakantie te vinden, maar het is dan toch gelukt. Bestemming dit jaar : Ghana, Benin en Togo. De roep van Afrika was te groot. Het was nog niet zo veel reizen geleden, maar het werd toch stilaan tijd om terug te gaan. En dan heb je het luxe probleem dat je al zoveel,landen gehad hebt. Dus deze drie landen kan ik nu ook weer van mijn lijstje gaan afvinken binnenkort. 😎

Woensdag was mijn laatste dag werken op kantoor. Op donderdag thuiswerkdag, dus dat viel wel mee. De jaarlijkse stress is dinsdagavond begonnen. De nacht die volgde zo goed als niet geslapen en de darmen voelden de stress ook al opkomen. Op zich die dag nog wel redelijk doorgekomen, alhoewel het tegen de avond wel.weer opkwam. Nog een uurtje gaan spinnen en dan bedje in met een goeie pilletje en hopen van te slapen. Dat is eventjes gelukt, maar tegen een uur of vier was het alweer over. Nog wel wat gezwijmeld tussen wakker en slapen, maar niet echt echt genoeg om de vorige nacht goed te maken. Voordat ik uit mijn bed kom, heb ik alweer een zwak moment 😢

Maar goed, er zit niets anders op dan me te vermannen en te beginnen inpakken. Door de week al de grootste dingen klaar gelegd. Alleen nog mijn kleren uitzoeken. Is daar minimum 24 graden dus veel warme dingen moet ik niet meenemen. Ben vrij snel ingepakt. Zal waarschijnlijk wel te veel,meehebben, maar in die warmte kan ik beter een t-shirt te veel mee hebben, dan eentje te weinig. 😅😅

Nog even mijn pakje terugsturen naar As Adventure en dan rijd ik aan naar Nederland. Ik lag vanavond slapen bij Peggy en familie. En dan morgen vroeg vanuit Den Bosch met trein naar Amsterdam. Dit is dan de eerste keer in 15 jaar dat niemand me afzet op Schiphol zelf. De eerste stap naar zelfstandig naar Amsterdam te reizen de komende keren.

Het wordt een gezellige avond, maar de stress is nooit echt. Het blijft sluimeren in mijn hoofd. Tegen 22 uur ga ik toch maar mijn bed in. In de hoop toch een beetje te slapen.

Het slapen lukt me tot een uur of vier – vijf, en dan neemt de stress weer over. Als ik nu kon, nam ik niet de trein naar Schiphol, maar gewoon terug naar Leuven. Ik weet dat dat geen oplossing is, en dat het allemaal belachelijk is. Zelfs na al die jaren…. Ik check nog effe bij Tom hoeveel pilletjes ik mag nemen, en dat mag nog eentje extra. Doet toch zijn werk, gelukkig.

Nog een keer alles in mijn rugzak checken en dan kunnen we richting station. Om 8.45u word ik aan het station afgezet. Nog snel een koffie halen bij de Starbucks. Het is koud en kan wel iets warm en opkikker gebruiken. In tegenstelling tot bij ons zijn de treinen hier wel op tijd en om 9.08u zit ik op de trein. In een uurtje ben ik op Schiphol.

Ik ben gisteren al ingecheckt dus moet enkel mijn bagage droppen. Nu het moment suprême. Het plan was om rond de 12 kg te zitten. Helaas toch paar shirts te veel mee en ik kom uit op 14kg. Ook nog geen ramp natuurlijk. De douane en controles gaan super vlot en om iets voor 11 sta ik bij de winkeltjes. Word me nog even bezig houden want vlieg maar om half drie.

Wat rondlopen, een Mc Donalds als ontbijt en nog wat rondlopen. Op zich gaat de tijd wel vooruit. Tegen half twee ben ik bij de gate (was maar 3 minuten lopen, is ooit anders geweest 😓) En nu is het wachten tot we mogen boarden. Alles loopt volgens plan en om half drie stijgen we op richting Accra, een vlucht van 6 uur en een kwartier. Valt super mee. Is de kortste afstand van de laatste jaren. Hopelijk kan ik nog wat slapen.