Verschrikkelijke nacht

Het is een lange en verschrikkelijke nacht geworden in de nachtbus. Ik heb eerst wat geschreven, en voelde dan de slaap opkomen. Toch maar een Sedinal pilletje gepakt in de hoop de ganse nacht buiten westen te zijn. Maar helaas. Niets was minder waar. Ik heb eerst een uurtje geslapen of zo,maar dan begonnen mijn benen op te spelen. Ik had heel onrustige benen en kon moeilijk blijven zitten. En zeker al niet slapen. Bij één van de stops vraag ik aan Stijn om te wisselen, want hij zat aan het gangpad. De rest van de nacht heb ik meer rechtgestaan dan gezeten. Of op het trapje gezeten. Daar ben ik paar keer bijna in slaap gevallen, en ik sliep net als we om half zeven aankwamen in het busstation van Esquel. Lap zeg… Is wel een aaneenschakeling van slechte nachten de laatste paar dagen… 😴

Er staat ons een nog kleiner busje op te wachten, om aan de excursie te beginnen. Er zijn net genoeg plekken en ze moeten ook met vier op de achterbank zitten. Alles behalve comfortabel… 😳🤪 En dan kunnen we aan het vervolg van de dag beginnen. We rijden niet rechtstreeks naar ons hotel, maar we rijden via het National Park Los Alerces. Het is hoer heel anders dan vaan waar we komen. Daar was alles plat en kaal. Hier zitten we tussen de bergen in. Na een uurtje rijden is het tijd voor het ontbijt. Muffins aan de rand van een mooi meer. Je want je in een combinatie van Zwitserland, Oostenrijk en Noorwegen. Maar dan zonder alle huizen, flatgebouwen en hotels. Het is hier gewoon rust…

Even verderop is het tijd om een wandeling te maken. Geen te moeilijke 😊 We hebben weer een paar uitzichtpunten over de Rio Ménendez en Lake Ménendez. Het water heeft hier een appelblauwzeegroene kleur. Mooi om te zien. Na net geen twee uurtjes wandelen zijn we weer aan de bus. Nu nog rwee uur naar de lunchplek. Het wordt weer een late lunch vandaag. Ook de weg naar de lunchplaats is een ramp. Mijn benen blijven onrustig en heb ook last van dikke voeten. Schoenen knellen een beetje, en ik ben blij als we er eindelijk zijn. Geen fancy restaurant, maar gewoon een tankstation met een kleine cafétaria aan. Ik eet een toasti ham kas. Deze smaakt me, dus ik neem er nog maar eentje. Je weet nooit hoe lang het nog duurt voordat we aan het hotel zijn. En dat is nog eens 2 uur rijden. Tegen vijf uur en na lange reistijd, komen we dan aan in Bariloche. Hier blijven we 2 nachten en is bekend om zijn chocola en kaasfondue. Je kan dan ook denken dat je in Zwitserland bent, want het is allemaal beetje in die trend gebouw.

Er kan bier gewassen worden en dus doen we samen met Montse onze was naar de wasserette. Deze is morgen klaar. Een deel van de groep gaat op zoek naar een terrasje. Ik loop met Montse langs de apotheek. Als je gaat fietsen, moet je dus ook je handen insmeren. Anders geraak je dus zeer verbrand. Op net geen brandwonden af denk ik. Ik had alles meerdere keren gesmeerd (want de ozonlaag is hier zeer dun, en je verbrandt levend) behalve dus mijn handen. Ik krijg een tube Aloë Vera mee. Een kleintje hadden ze niet… 😳😬

Daarna terug naar het hotel. Er wordt zoals elke avond afgesproken om acht uur bij de receptie om te gaan eten. Het wordt kaasfondue, dus ik besluit wijselijk om niet mee te gaan. Ik loop even tot aan het meer en eet dan als avondeten een goeie créme 🍨🍦🍨 Laat de anderen maar doen. 😀. Daarna terug naar het hotel, en op mijn gemak naar het hotel. Effe rust aan mijn kop… Morgen weer een vrije dag.