Om 7.15u moeten we klaar staan voor onze bus om ons op te pikken. Het was niet zo’n denderende nacht. Alles was klam van de regen gisterenavond, en om één of andere reden had ik ineens weer last van mijn hand. Dus heel veel heb ik niet geslapen.
De bus is te laat. Hij heeft wat vertraging vanuit het andere hotel. Gelukkig is de ingang van het nationaal park niet zo ver. Dit park is blijkbaar Unesco erfgoed. We doen een wandeling in de jungle en blijkbaar komen hier ook veel bloedzuigers voor. Zeker als het geregend heeft, en dat heeft het uiteraard gedaan. Ze hebben hier speciale kousen waar de bloedzuigers niet door kunnen. Het is geen zicht, die groene lange kousen, maar het is voor het goede doel. En dan kunnen we op pad. Het zou een ‘slowly, slowly’ wandeling zijn volgens Mahendra. Maar het eerste stuk is het behoorlijk klimmen. Gelukkig is het daarna inderdaad vlak, of relatief vlak. Op een bepaald moment gaan we dan toch van het pad af en recht de jungle in. En ook hier gaat het steil naar omhoog. Het hele doel van deze wandeling staat hier boven: een mega oude boom. Ik dacht dat het ging om een mega dikke boom, en die viel dan toch tegen. Maar gelukkig was ik verkeerd. Maar what goes up, must go down. Ook hier. Gelukkig is de tocht naar beneden makkelijker dan omhoog. Als we weer op het gewone pad zijn, hebben we de keuze: of nog 1,5km verder naar een of ander research center, of terugkeren. Samen met Ed, Sacha en Ronel loop ik terug. Het zou een wandeling moeten geweest zijn van 10km ongeveer. Maar ik geloof nooit dat we die afstand hebben afgelegd. En volgens mijn fitbit ook niet. Maar ok, we zullen ze dan maar geloven. 

Terug bij de bus, kruipt er nog een grote varaan. We hebben er eigenlijk niet zoveel gezien deze vakantie. We worden weer gedropt bij ons hotel en de anderen rijden door. We gaan hier eerst nog lunchen voordat we naar onze volgende plaats rijden. Het is eten wat de pot schaft, en die is helemaal mijn ding niet vanmiddag. Mijn maag draait al van de geur. Ik ga dan maar wat verder mijn rugzak inpakken. Tegen 13u zou onze bus ons weer moeten oppikken. We zijn gepakt en gezakt, maar geen bus te zien. Tegen dat we kunnen instappen, regent het weer. 😬😖

We moeten weer een heel stuk terug van waar we gekomen zijn. Dus het is weer een geslinger door de bergen. Overal getoeter, bussen die je op een millimeter passeren,… Rond een uur of vier komen we dan eindelijk, voor de eerste keer deze vakantie, op de autosnelweg. Wat een zaligheid is dat!! 😀 Geen getoeter, geen geslinger, gewoon recht door op een goeie weg. Raar dat je dat toch zo gemist kan hebben. 🤔 Nog een voordeel aan de snelweg is dat er grotere tankstations zijn. We stoppen bij het eerste dag we tegenkomen. Een behoorlijk groot tankstation, met een supermarkt en allerlei standjes voor eten. Ennnnnnnn, er is een Pizza Hut!! 😋😋😀😀 De kaart komt niet helemaal overeen zoals bij ons, maar ze hebben wel lookbrood en chicken wings. Ja, dat laat ik me niet ontzeggen, het is ten slotte oudjaar. Is het eerste wat me echt smaakt deze vakantie, op die ene spaghetti na. 😀😀 Helemaal voldaan kunnen we dan verder naar ons hotel. Tegen half zeven komen we daar eindelijk aan en blijkt dat we weer niet in het hotel zitten waar we ziuden moeten zitten. Het is van dezelfde eigenaar maar het strand en uitzicht komt wel niet echt overeen met waar we zouden moeten zitten. Er stijgt weer een hoop gemor op. Het restaurant ziet er niet uit als restaurant, geen gedekte tafels, je kan aan de mensen niet zien of het gasten zijn, of mensen die bij het hotel horen. Het zwembad is er wel, maar is nog in aanbouw en het water staat nog maar een boordje gevuld. En helemaal vriendelijk zijn ze in het begin ook niet. We kunnen nog zoveel zagen en klagen als we willen, er is toch niets aan te doen. We zullen het ermee moeten doen.

Voor oudjaar mogen we wel in het andere hotel gaan eten. Daar hebben ze een seafood buffet voor 40 dollar. Ja, dat had je helemaal niet moeten zeggen…. Het wordt dus gewoon eten in ons hotel. Op de kamers is trouwens niets op aan te merken. 

Uiteindelijk zitten we dus met een groep van 20 aan tafel, die niet gedekt is, waar je niet het gevoel hebt dat het oudjaar is. De eigenaar komt ook vragen voor het eten. Hij kan een rice & curry buffet maken, of dat ok is. Iedereen direct akkoord. Helaas ben ik daar heel weinig mee. En ik kan uiteindelijk toch nog van de kaart bestellen. Ook over het eten kunnen we niet klagen. Is allemaal verzorgd en lekker. 

Morgenvroeg moeten we om zes uur op om naar de walvissen te gaan. Veel nieuwjaar wordt er niet gevierd, en om half tien lig ik in mijn bed. Uiteindelijk is oudjaar toch maar een dag zoals een anderen…

Ik hoor dat het twaalf uur is aan de paar vuurpijlen die afgestoken worden en het concert van de honden die niet tegen het vuurwerk kunnen.

Happy 2017!! 😀💋