Ik heb op het gejank van de honden na, goed geslapen. Alleen is het wat vroeg wanneer de wekker afloopt. We gaan vandaag walvissen spotten op zee. Ben benieuwd… Hebben het vorig jaar gedaan in Nieuw Zeeland en dat is toch moeilijk te overtreffen vrees ik.
De lucht is niet helemaal open en de zon is ook verre van te bespeuren. Dus wij om 6.15u richting de haven. Er ligt meer als een bootje te wachten op de toeristen. Onze boot die eigendom is van het hotel, is toch een behoorlijk andere categorie dan die van vorig jaar. Echt een speedboot is het niet, en je zit gewoon open en bloot. Bootje volgeladen, we kunnen de zee op. Gelukkig is die redelijk rustig vandaag. We hebben geluk. We moeten een dikke twee uur varen voordat het eerste signaal van een walvis wordt opgevangen. Je hebt een beetje een safari gevoel. Want we liggen met een stuk of 10-15 boten te wachten totdat hij bovenkomt. En dan hebben we blijkbaar ook nog geluk dat het 1 januari is, want normaal zijn er tussen de 40 en 50 boten die de zee op gaan. 

De eerste keer dat de staart komt, is het vrij dicht bij onze boot. Alleen je zit met al die boten op de achtergrond, en dus ook op al je foto’s. 😡 De tweede keer is hij veel te ver om hem op de foto te krijgen. Gelukkig is er nog een derde keer, en nu zijn er geen boten op de achtergrond. Yesss, toch nog een deftige foto. Daarna varen we terug naar de haven. Onderweg zien we niets meer, op de heenweg trouwens ook niet. Geen dolfijnen, geen schildpadden, niets…. Met de golven mee zijn we rond twaalf uur weer in het hotel. Ja, het is bewezen. Het kon de tocht van vorig jaar zeker niet overtreffen. De rest van de dag is er niets meer gepland. En is het je in stilte bezighouden.

We beginnen dan maar met te lunchen. Want het ontbijt van vanmorgen heb ik overgeslagen. Het duurt wel effe voordat het eten klaar is. Daarna is het wat tijd om te internetten. Uiteindelijk ga ik toch maar het strandje over en weer, in een poging om de perfecte foto te maken. Ook dat ziet er precies niet in. Dus dan maar op mijn balkon met zeezicht. Waar daar kan ik niet over klagen. Ik kan perfect de zee zien. Nog wat schrijven, nog wat naar de golven staren… rond half zes begint dan stilletjes aan de zon te zakken. Even had ik nog hoop dat het een beetje klaar zou zijn, maar de wolken belemmeren een mooie zonsondergang. Ik doe toch maar een aantal pogingen om wat mooie foto’s te maken.

Om zes uur gaan ze met de bus naar het dorp om te gaan eten. De opkomst is beperkt. Er zijn een heleboel mensen die zich niet meer willen verplaatsen, en zeker niet omdat het eten meer dan behoorlijk is in het hotel.

Rond acht uur houd ik het voor bekeken en ga nog wat schrijven in mijn bed. Beneden word ik toch maar overbeten door allerlei beestjes. En zo hebben de dag toch rond gekregen. Ik denk dat ik deze vakantie meer rust heb gehad dan alle andere vakanties van de afgelopen jaren samen. Ben dit helemaal niet gewoon. 😀🤔😝