Vandaag gaat de weg door de vele theeplantages. Helaas zien we heel weinig, bijna geen mensen die aan het plukken zijn. Tja, is voor iedereen kerstavond vanavond, en dat is hier een drukke bedoening. Alles wordt al dagen in gereedheid gebracht. 
We stoppen aan een thee fabriek. Hier worden we rondgeleid. Er is zoveel lawaai dat je eigenlijk bijna niet kan volgen wat er gezegd wordt. Na de rondleiding wordt er gratis thee aangeboden. Ja, die slaag ik over en ga me buiten bezighouden met wat foto’s van bloemekes te trekken. We gaan eerst lunchen voor we verder rijden naar ons hotel. Oh nee, niet weer een buffet. Ik wil iets lekkers en zelf kunnen kiezen. Wanneer we in het restaurant komen, staat er een mega buffet uitgestald. Pffff, mijn honger is al meteen over. Maar dan zie ik mensen toch met een menukaart. Yesss, kiezen. De chicken sandwish heeft me al een paar keer gesmaakt, dus laten we dan maar iets nemen dat we al kennen. Ja er zit kip tussen en een blad sla, maar voor de rest niets. Dus het is zo droog als wat. Maar de ketchup brengt redding…

Als iedereen foto’s heeft gemaakt van de waterval bij het restaurant, kunnen we doorrijden naar het hotel. Het is nog een stukje rijden. Ook hier weer gigantisch veel verkeer. Het is echt niet te snappen. Het is blijkbaar een hotel dat niet echt bekend is bij de chauffeur, dus we moeten effe de weg vragen. Is een serieus bergje bergop. Wanneer we rijden tot waar de bus niet verder kan, staat de manager ons op te wachten. Er wordt heel wat over en weer gepraat. Dan neemt Mahendra de microfoon en deelt mee dat de groep opgesplitst wordt, wegens een overboeking in ons hotel. Serieus???? 

Jawel, een deel in het oorspronkelijke hotel, de anderen in het hotel ernaast. Dat wordt een gezellige kerstavond…. iedereen is overdonderd en wordt gedropt. Er is dus helemaal niets afgesproken of geregeld. Ok, dan niet…

Samen met Tiny en Ernel ga ik de stad in. Ook hier weer een megadrukte. Iedereen wil de laatste aankopen doen precies. We lopen wat langs de winkeltjes. Ernel vindt nog sandalen, en ik een goedkope kipling tas. 

Het is nog wat vroeg om te gaan eten, dus we gaan nog iets drinken op het terras van het Windsor hotel. Rond zessen wordt het echt wel koud. We besluiten dan te gaan eten bij Milano. Mmmmm, Italiaans… 😀😋😋 Er zitten er al een aantal van de groep. Blijkbaar staat er alles op de kaart, maar geen Italiaans. Dju,… we hebben ons ondertussen ingesteld op pizza, dus we leggen de kaart weer neer en gaan op zoek naar iets anders. Achter den hoe is er nog een restaurant met buiten al reclame voor pizza. Daar moeten we zijn. We zitten eerst in het café en worden dan naar boven geleid, want daar is het restaurant. Ook hier zitten er van de groep, de Belgen.

Zij hebben ook al een pizza besteld. Ik bestel de pizza Margerita: volgens de kaart pizza met gemalen kaas en tomaten. Ik kijk er al naar uit. En daar is hij dan. Een pizza met alleen maar gemalen kaas, en 3 minuscule stukjes tomaat. Geen tomatensaus, niets… Daar gaat mijn goesting weer. Dat wordt hier een goeie reis voor de lijn. Ik eet toch een paar stukken op, want ja, je kan moeilijk een hele pizza laten staan. Niet dat het stukken van mensen kost, maar toch. Er zijn genoeg mensen in de wereld die veel zouden doen voor den stuk pizza. We vragen dan maar de rekening en gaan op zoek naar een tuc tuc om ons terug naar het hotel te brengen. Anders dan rijden ze je bijna van de weg, bij wijze van spreken. Nu moeten we echt zoeken naar een tuc tuc waar ook een chauffeur in zit. Gelukkig zijn er toch nog die op kerstavond werken. 

Wanneer we terug in het hotel zijn, wil ik naar mijn kamer. Ik krijg alleen de deur niet open. Ed en Sacha komen ook net thuis en ook zij krijgen de deur niet open. Dus naar de receptie. Dat ventje terug mee naar boven. Ook hij krijgt de deur niet open. Er zal dus iemand moeten komen. M.a.w. er zal dus ergens iemand van de kersttafel geroepen worden. Gelukkig gaat dit vrij snel. Ook hij krijgt het niet open. Blijkbaar is er een deel van het slot afgebroken. Het dunste ventje van het hotel wordt gezocht en die wordt door het badkamer venster naar binnen geduwd. Gelukkig lukt dat en kan ik op zijn minst toch aan mijn spullen. Blijkbaar is er geen andere kamer en moet er dus onmiddellijk een nieuw slot gestoken worden. Per chance hebben ze een slot in reserve en kan ik uiteindelijk toch mijn kamer in met een deur die op slot kan. En terug open.

Dit hotel is echt krot en campanie. Ik moet een hele constructie bouwen om mijn adapter te kunnen gebruiken. De badkamer klink heb ik bijna in mijn hand als ik de deur wil toe doen… en het feit dat er zomaar zonder weinig problemen door het badkamervenster kan kruipen, geeft me toch niet een heel veilig gevoel om mijn spullen achter te laten.

Buiten is al een heel feest uitgebroken met behoorlijk wat lawaai. Oordoppen in en hopen van te slapen.

Morgen om half zes weg om te gaan wandelen