Maandelijks archief: december 2016

Slecht geslapen en weer meermaals op de wc gezeten. Om vijf uur gaat de wake up call (die ik niet gevraagd heb). Ik ben echt niet in staat om 9km te gaan wandelen. Om iets voor half zes kruip ik mijn bed uit om te gaan melden dat ik niet mee ga. Ik kom Joke tegen op de gang en geef haar de boodschap mee. Tien minuten later weer telefoon van de receptie om te vragen waar ik blijf. Die boodschap werd dus precies niet doorgegeven. Grrrr…. ik draai me weer om en probeer wat verder te slapen. Tegen 10u kom ik dan toch uit mijn bed. Ik zet me buiten in het zonnetje op het bankje. Zoveel lawaai er gisteren was, zo weinig is er vandaag. Enkel wat vogeltjes en nu een dan een tuc tuc. Om half één zijn de anderen al weer terug. Het was een mooie wandeling, maar ik heb niks levensbedreigend mooi gemist. Dat scheelt al. 
Tegen twee uur heb ik afgesproken met Tiny en Ronel om mee te gaan naar het dorp. Maar de wc is weer mijn dikke vriend, dus ik blijf maar mooi hier. Dus maar weer op mijn bankje voor zo lang de zon nog schijnt. Dan schrijf ik nog maar een beetje en kijk wat Netflix. Heb de laatste maanden zoveel Netflix niet gekeken als op deze vakantie. Ik heb een waterkoker dus ik maak me 2 minute soupjes. Vermits dat nog maar het enige is dat ik nog maar gegeten heb vandaag, bestel ik een spaghetti in het hotel. Mijn kerst maaltijd wordt een spaghetti op mijn kamer. In de hoop dat dit deze nacht geen problemen gaat geven.
Maria was vandaag jarig. Vermits we over 2 hotels gespreid zijn, wordt de taart van Sawadee opgediend om half negen bij ons in het hotel. Even wat drinken en dan bedje in. Er is weer behoorlijk wat lawaai, en ook de temperaturen zijn niet echt hoog vanavond.

Vandaag gaat de weg door de vele theeplantages. Helaas zien we heel weinig, bijna geen mensen die aan het plukken zijn. Tja, is voor iedereen kerstavond vanavond, en dat is hier een drukke bedoening. Alles wordt al dagen in gereedheid gebracht. 
We stoppen aan een thee fabriek. Hier worden we rondgeleid. Er is zoveel lawaai dat je eigenlijk bijna niet kan volgen wat er gezegd wordt. Na de rondleiding wordt er gratis thee aangeboden. Ja, die slaag ik over en ga me buiten bezighouden met wat foto’s van bloemekes te trekken. We gaan eerst lunchen voor we verder rijden naar ons hotel. Oh nee, niet weer een buffet. Ik wil iets lekkers en zelf kunnen kiezen. Wanneer we in het restaurant komen, staat er een mega buffet uitgestald. Pffff, mijn honger is al meteen over. Maar dan zie ik mensen toch met een menukaart. Yesss, kiezen. De chicken sandwish heeft me al een paar keer gesmaakt, dus laten we dan maar iets nemen dat we al kennen. Ja er zit kip tussen en een blad sla, maar voor de rest niets. Dus het is zo droog als wat. Maar de ketchup brengt redding…

Als iedereen foto’s heeft gemaakt van de waterval bij het restaurant, kunnen we doorrijden naar het hotel. Het is nog een stukje rijden. Ook hier weer gigantisch veel verkeer. Het is echt niet te snappen. Het is blijkbaar een hotel dat niet echt bekend is bij de chauffeur, dus we moeten effe de weg vragen. Is een serieus bergje bergop. Wanneer we rijden tot waar de bus niet verder kan, staat de manager ons op te wachten. Er wordt heel wat over en weer gepraat. Dan neemt Mahendra de microfoon en deelt mee dat de groep opgesplitst wordt, wegens een overboeking in ons hotel. Serieus???? 

Jawel, een deel in het oorspronkelijke hotel, de anderen in het hotel ernaast. Dat wordt een gezellige kerstavond…. iedereen is overdonderd en wordt gedropt. Er is dus helemaal niets afgesproken of geregeld. Ok, dan niet…

Samen met Tiny en Ernel ga ik de stad in. Ook hier weer een megadrukte. Iedereen wil de laatste aankopen doen precies. We lopen wat langs de winkeltjes. Ernel vindt nog sandalen, en ik een goedkope kipling tas. 

Het is nog wat vroeg om te gaan eten, dus we gaan nog iets drinken op het terras van het Windsor hotel. Rond zessen wordt het echt wel koud. We besluiten dan te gaan eten bij Milano. Mmmmm, Italiaans… 😀😋😋 Er zitten er al een aantal van de groep. Blijkbaar staat er alles op de kaart, maar geen Italiaans. Dju,… we hebben ons ondertussen ingesteld op pizza, dus we leggen de kaart weer neer en gaan op zoek naar iets anders. Achter den hoe is er nog een restaurant met buiten al reclame voor pizza. Daar moeten we zijn. We zitten eerst in het café en worden dan naar boven geleid, want daar is het restaurant. Ook hier zitten er van de groep, de Belgen.

Zij hebben ook al een pizza besteld. Ik bestel de pizza Margerita: volgens de kaart pizza met gemalen kaas en tomaten. Ik kijk er al naar uit. En daar is hij dan. Een pizza met alleen maar gemalen kaas, en 3 minuscule stukjes tomaat. Geen tomatensaus, niets… Daar gaat mijn goesting weer. Dat wordt hier een goeie reis voor de lijn. Ik eet toch een paar stukken op, want ja, je kan moeilijk een hele pizza laten staan. Niet dat het stukken van mensen kost, maar toch. Er zijn genoeg mensen in de wereld die veel zouden doen voor den stuk pizza. We vragen dan maar de rekening en gaan op zoek naar een tuc tuc om ons terug naar het hotel te brengen. Anders dan rijden ze je bijna van de weg, bij wijze van spreken. Nu moeten we echt zoeken naar een tuc tuc waar ook een chauffeur in zit. Gelukkig zijn er toch nog die op kerstavond werken. 

Wanneer we terug in het hotel zijn, wil ik naar mijn kamer. Ik krijg alleen de deur niet open. Ed en Sacha komen ook net thuis en ook zij krijgen de deur niet open. Dus naar de receptie. Dat ventje terug mee naar boven. Ook hij krijgt de deur niet open. Er zal dus iemand moeten komen. M.a.w. er zal dus ergens iemand van de kersttafel geroepen worden. Gelukkig gaat dit vrij snel. Ook hij krijgt het niet open. Blijkbaar is er een deel van het slot afgebroken. Het dunste ventje van het hotel wordt gezocht en die wordt door het badkamer venster naar binnen geduwd. Gelukkig lukt dat en kan ik op zijn minst toch aan mijn spullen. Blijkbaar is er geen andere kamer en moet er dus onmiddellijk een nieuw slot gestoken worden. Per chance hebben ze een slot in reserve en kan ik uiteindelijk toch mijn kamer in met een deur die op slot kan. En terug open.

Dit hotel is echt krot en campanie. Ik moet een hele constructie bouwen om mijn adapter te kunnen gebruiken. De badkamer klink heb ik bijna in mijn hand als ik de deur wil toe doen… en het feit dat er zomaar zonder weinig problemen door het badkamervenster kan kruipen, geeft me toch niet een heel veilig gevoel om mijn spullen achter te laten.

Buiten is al een heel feest uitgebroken met behoorlijk wat lawaai. Oordoppen in en hopen van te slapen.

Morgen om half zes weg om te gaan wandelen

Vandaag ga ik met Maria, Tiny en Ronel terug naar de tempel. Zij zijn er nog niet geweest gisteren. Het is voor mij de tweede keer, maar nu gaan we op tijd om de ceremonie te zien. Er is nog meer volk dan gisteren. Alle mensen in het wit en overladen met offers (lotusbloemen, eten,…) We zijn nog een beetje te vroeg voor de ceremonie dus we lopen nog wat rond. We weten eigenlijk niet wat we van de ceremonie moeten verwachten of waar deze juist gaat doorgaan. We gokken dan maar op beneden. Hier staat ook nog een koppel met hun privé gids. Die vertelt ons dat we daar goed staan, want ze brengen eerst de sleutel en het eten. Dit gaat gepaard met wat getrommel en gefluit. Wanneer alles binnen is, wordt Maria opnieuw op haar schouder getikt door diezelfde gids. Hij wijst ons dat we naar boven moeten. Blijkbaar gaat het daar verder. En aan het volk te zien dat naar boven wil,is dat wel duidelijk. Het is echt drummen op de trap. 

Eens boven wordt er een rij gevormd. We weten eigenlijk niet waarom, dus voor we aanschuiven gaan we toch maar eens kijken. Het deurtje van waar de tand staat, is geopend. En de lange rij was om hun offers te brengen tot aan het deurtje. Gelukkig hebben we niet mee gewacht. We leggen onze gekochte lotusbloemen neer en gaan weer verder. Veel bewegen kan je niet. Daarna lopen we nog verder de tempel door. Maar die heb ik natuurlijk al gisteren gezien. We gaan onze schoenen weer ophalen en en lopen het complex uit. We lopen nog wat winkeltjes in en uit, en gaan nog iets drinken. Daarna scheiden onze wegen. De drie andere gaan met de tuc tuc naar de Botanische tuin, maar daar heb ik eigenlijk geen zin in. 
Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat ik ging teruglopen. Eigenlijk was het niet zo mega ver. Ik moet nog eten en ik ga lunchen bij Bamboo Garden. Als ik daar toe kom, is het helemaal leeg. Ik check toch maar even of het open is en ik iets kan eten. Dat is geen probleem, dus kies een tafeltje uit. Het restaurant voor mij helemaal alleen. Ik had gisteren niet meer geschreven, vermits ik wist dat ik vandaag tijd zat zou hebben. Na een tijdje komt ook Peter binnen. Hij was blijkbaar van hetzelfde gedacht. Tegen half drie loop ik dan weer naar het hotel, want mijn darmen zijn precies nog niet gekalmeerd. Nog wat Netflix kijken en om zes uur gaan we wederom naar Bamboo Garden. We hebben dus gereserveerd voor zes en nu ineens gaat Joke dus wel mee. Is wel een probleem. Het restaurant zit bomvol en we hadden maar een tafel van zes gereserveerd. Dus er wordt maar een zevende plaats geïmproviseerd. We zitten nu echt krap en er is mega veel lawaai. We doen eens zot en ik ga voor de sweet en sour chicken en die was best lekker. Het heeft gesmaakt. 

Terug naar het hotel en de rugzak inpakken. Morgen naar Nuwara Eliya. En morgenavond is het kerstavond.

Vandaag is de voormiddag gereserveerd voor de citytour door Kandy. Het verkeer is hier zo hectisch dat we eigenlijk meer stilstaan dan dat we rijden. We stoppen bij een mineraal museum. Daar krijgen we een filmpje te zien over hoe de edelstenen worden gezocht en opgehaald. Daarna geeft die mens nog een uitleg aan de hand van de steentjes zelf. Maar die heeft zo’n vreselijke stem dat ik het luisteren al snel opgeef. Nog even door het piepkleine atelier en dan uiteraard naar de winkel. Die is bijna groter dan wat we net gezien hebben. Vervolgens rijden we 500m om te stoppen bij de houtsnijwerkerij. Dit heb ik ook al meermaals gezien, dus ik begeef me direct naar de winkel. Er zijn een paar mooie dingen, maar ze blijven schandalig duur.Nadat we nog een beetje in de file gestaan hebben, is de city tour ten einde. We worden gedropt aan het ‘wereldberoemde’ Queens hotel. Samen met de 2 Joke’s en Frank ga ik een broodje eten in één van de vele bakkerijen. We lopen nog wat rond en besluiten dan de tempel te gaan bezoeken. Hier zou een tand (of een relikwie) van Boedha bewaard worden. Het is maar wat je gelooft. Zoals al die dingen zit die tand in een doosje, dat in een doosje zit, dat op zijn beurt weer in een doosje zit enz. En daarenboven staat het dan nog eens achter slot en grendel. Enkel tijdens de 3 ceremonies per dag wordt het deurtje geopend en kunnen de mensen offers brengen bij het deurtje. We lopen er wat rond. Is er behoorlijk druk. Net zoals in heel de stad. Onze eerste soldendag is niets tegen de drukte van hier. We passeren nog een supermarkt, en kan ik wat bruiswater kopen. Dat drinkt toch makkelijker dan dat plat water. En eindelijk chocola 😍😋 Samen met 1 van de Jokes neem ik een tuc tuc terug naar het hotel. We hebben nog effe wat tijd voordat we naar de dansshow gaan om half vijf. Nog effe wat schrijven en Netflix kijken. En dan is et verzamelen geblazen in de lobby. We gaan te voet naar het ‘theater’. Mahendra heeft plaatsen gereserveerd op het balkon. Is we goed. Hier kan je iets zien. Beneden zijn het gewoon allemaal dezelfde stoelen. Dus als er ne grote voor je zitten hebt, zie je bijna niets. We krijgen een papier met in het Nederlands de betekening en wat uitleg van elke dans. Ook hier kennen ze de Pauwendans. Wel beetje verschillende versie he Liesbet 😀😀 Deze keer moesten we ook niet meedoen, gelukkig.

De show duurt maar een uurtje. Daarna valt de groep uit elkaar om te gaan eten. Met een aantal gaan we in Bamboo Garden eten. Deze staat op nummer 1 in Tripadvisor. Dus kan niet slecht zijn en het ligt maar op een paar 100m van ons hotel. Hadden we dat gisteren geweten… Het eten is lekker en we reserveren direct een tafeltje voor morgen. We zijn met zes, Joke weet het nog niet. 

Ik ben net op tijd in het hotel, want mijn darmen beginnen toch een beetje moeilijk te doen. Hopelijk is het maar een eenmalig iets. 😩 

Morgen een volledig vrije dag. Tja, wat gaan we dan doen?

Vandaag is het woensdag. Tijd gaat snel. Vertrek is gepland om 7.30u. Vermits het ontbijt pas vanaf zeven uur kon, werd er gezegd dat het vijf-tien minuten later ook goed is. Om half acht sta ik dus bij de bus en blijkbaar ben ik de laatste en is iedereen op mijn aan het wachten. Ik gooi het dan maar dat ik me overslapen heb. 😇
We rijden vandaag naar Kandy, met een tussenstop in Sigiriya en Dambulla.

We zijn nog niet zo heel lang op weg als het begint te regenen. En niet een beetje, maar echt goed doorregenen. Als we in dit weer de rots moeten beklimmen… Ook wanneer we zo goed als aan het complex zijn, blijft het druppelen. Je kan kiezen museum of klimmen. Vermits museum niet echt een optie is, zal het klimmen worden. Alhoewel de regen moet toch even doet twijfelen. Maar hoe dichter we bij de ingang komen om ons ticket te kopen, hoe klaarder het wordt. We vatten de klim aan met een stevig zonnetje. Dit maakt ook dat het zweet alweer begint te lopen. Het zijn ‘slechts’ 430 trappen. We hebben van heel de vakantie nog bijna geen toerist gezien, maar ik denk dat ze allemaal hier zitten. Het is gewoon file lopen om tot boven te geraken.

Voor de muurschilderingen moet je een ijzeren draaitrap naar boven. Naar boven is geen probleem, maar naar beneden is het een zelfde soort draaitrap, en voor mensen met hoogtevrees is dat niet echt ideaal. Gelukkig is het niet zo’n heel hoge trap. Via nog een hoop trappen komen we uiteindelijk bij een pleintje uit. Hier staan de leeuwenpoten. Om helemaal de rots te beklimmen, moet je nog eens een trap naar omhoog. En deze heeft wel een leuning, maar staat gewoon tegen de rots gebouwd. Ook hier is het niet voor mensen met hoogtevrees. Ik heb vanboven waarschijnlijk hetzelfde zicht als hier beneden, dus ik ga niet nog naar omhoog. 

Marcel blijft echter ‘zagen’. Als hij kan zorgen dat ik terug beneden geraak, wil ik wel mee naar boven. Want naar boven is geen probleem. Je moet niet naar beneden kijken. Ook hier is het file op de trap, maar we geraken wel boven. Ok, ik moet toegeven dat het zicht van hierboven beter is dan van beneden. Weet niet wat de spinning lessen me opleveren, maar ieder geval geen conditie om trappen te beklimmen. Na wat foto’s is het weer tijd om naar beneden te gaan. Nu ko’t de moeilijkheid. Maar Marcel doet wat hij beloofd heeft, en krijgt me heelhuids beneden. Oef! Nu nog de afdaling naar de parking. Deze is niet zo steil of met afgrond naast. Maar het blijven toch een hoop trappen dat je nog naar beneden moet. Het zweet blijft lopen. Van aan mijn oren tot aan mijn tenen… 😅 Wat zou een frit met een goei klots mayonaise nu toch smaken… 😋🙃 We pikken de mensen op die naar het museum zijn geweest, en rijden door naar de volgende beklimming, Dambulla. 

Het zijn weer eerst wat trappen en dan een serieus steile helling naar boven. Ik twijfel toch wel even of ik nog verder loop. Het is ondertussen al middag voorbij en ik heb nog niet meer gegeten dan een paar nic nacjes. Maar ik zet door en uiteindelijk toch blij dat ik het gedaan heb. We moeten uiteraard weer onze schoenen uitdoen, maar het is niet door het zand dat we nu moeten, het zijn gewoon gloeihete stenen. Er zijn vijf verschillende grotten met allemaal Boedha beelden. De ene al wat groter dan de andere. De ene is een andere houding dan de anderen. Het is een mooi iets om te bezoeken. Als iedereen terug beneden is geraakt, kunnen we verder rijden naar de lunch plek. Mmmmm, zou het eindelijk iets lekkers zijn? 🤔 Helaas het is weer buffet… Gelukkig liggen er deze keer ook wat patatten tussen, dus dan eet ik die maar. En, als dessert is er ijs. Daar schep ik me dan meer dan genoeg van op. Heb ik wel verdiend na al die trappen en steile beklimmingen. 

Het restaurant heeft ook een kruiden tuin. Dus hier worden we ook nog in rondgeleid. Ik heb al zo’n tuin gezien in Zanzibar, dus dit hoeft eigenlijk niet. Diegene die uitlegt geeft, is ook niet de meest fijne mens. Hij doet alsof hij alles beter weet, en onderbreekt iedereen. Uiteindelijk worden alle zalfjes en creme’kes nog eens uitgelegd, en worden er massages gedaan van nek en gezicht. Ik sla de eerste keer af, want wat als het daarna slechter is dan ervoor. De tweede keer neem ik toch maar het risico. Is niet slecht, maar het brengt ook niets bij. En zoals was te denken dien je nadien nog iets te geven aan die dat de massage deed. Daarna worden we naar de shop geleid. Maar niemand die iets koopt, het wordt je bijna opgedrongen. We rijden dan door naar ons hotel in Kandy. We liggen zogezegd een steenworp van het centrum van de stad, maar wie die steen heeft gegooid, kan zo het wereldrecord verbreken…

Als we op de kamer zijn, komt er een ventje langs met het buffet. Ik vraag of ik a la carte kan eten en dat is geen probleem. Tot als je beneden komt en iets wil bestellen. Ja, dat gaat niet of je moet heel lang wachten. Ze zijn nog met het buffet bezig. Dat zou klaar zijn tegen half 8. Het wordt half acht, het wordt kwart voor acht… uiteindelijk is het half negen voordat er iets op het buffet verschijnt en alles wzt er op ligt, staat me echt niet aan. Toen valt mijn frank: ik heb nog choco bij. Ik vraag dus achter een paar sneden brood. Daar kijken ze ook al bedenkelijk voor, maar ik krijg ze uiteindelijk wel. Wordt dus boterhammen met choco. Het noodrantsoen levert dan toch iets op. 

Daar kookt mijn bloed dus van he. Je weet dat er nieuwe gasten komen, en toch kan je niet zorgen dat dat buffet bij tijd klaar is. Kan nu toch niet zo heel moeilijk zijn. Maar heb de indruk dat de manager het met zo min mogelijk kosten wil doen. Op alles wordt beknibbeld. Morgenvroeg gaan we voor de city tour in Kandy.

Vandaag vertrekken om half 9 voor onze fietstocht door de omgeving. Langs de rijstvelden en de lokale huisjes. Het weer is beter dan gisteren, maar het is nog steeds geen mooi blauwe hemel. Gelukkig zit er niet direct regen in de lucht.
Onderweg stoppen we nog voor de thee en ėėn of andere lokale specialiteit. Niet voor mij, dank u. Ik geloof het wel dat het lekker is. We stoppen ook bij de plaatselijke kapper/barbier. Ed laat hier zijn baard afdoen op de ouderwetse manier.

De fietstocht eindigt onder een grote boom. Hier wordt de lunch geserveerd. Deze keer heb ik niet zoveel geluk als gisteren. Het is eten wat de pot schaft. Gelukkig is het om te beginnen een groenten bouillon. Het volgende is wel weer een soort geïmproviseerd buffet. Ik check nog even of de kip spicy is, maar volgens hun helemaal niet. Dus ik schep toch maar wat op. Ja, man 😤😝 De stoom komt uit mijn oren. Is waarschijnlijk voor hun niet spicy, en voor de gemiddelde mens misschien ook niet, maar voor mij veeeeeeeeeel te veel. Wordt een beperkte lunch vandaag.

Nadat alles opgeruimd is, rijden we terug naar het hotel en is het tijd voor rust. Er is een zwembad, dus binnen de kortste tijd ligt iedereen daar. In tegenstelling tot de afgelopen zwembaden is dit toch redelijk koud. Ik zwem een paar lengtes en kruip dan weer in de zetel. Maar het is zo warm, dat je het bijna niet kan uithouden in de zon. Ik verplaats me dan maar naar de schaduw. Na een tijdje geef ik het daar ook op. De kerstliedjes komen nu wel mijn strot uit. Ik ga dus maar douchen en kijk nog wat Netflix. Toch gemakkelijk dat je series kan downloaden en dan kijken als je offline bent. Ik kijk zo naar The Crown. 

Er is hier een waterkoker, en ik heb instant soep mee. 1 en 1 is 2. Nu alleen nog een stopcontact vinden waar de waterkoker in kan. Heeft dus niet de drietand. Ik krijg het niet in het stopcontact. Als ik het dan beetje schuin probeer, springt ineens alles af. Geen airco, geen licht, niets. Vermits het al een paar keer aan en uit is gesprongen vandaag denk ik dat het weer een algemeen probleem is. Als ik het buiten ga nakijken, blijkt dat daar de airco wel werkt. En als ik het iemand het vraag, kijkt die me ook heel verbaasd aan. Het ventje komt dan mee kijken. Blijkbaar had ik de zekering laten springen met mijn poging met de waterkoker. Oeps 🙃Uiteindelijk lukt het me dan toch om een juist stopcontact te vinden en kan ik een lekker soepje eten en naar Netflix kijken. 😀😋

We eten vandaag allemaal weer in het hotel. En daarmee zitten onze 3 dagen in Polonnaruwa erop. Morgen rijden we naar Kandy. (Nee, niet het nieuwe liedje van Stan Van Samang 😂)

Om 8u staan de fietsen klaar. Iedereen kiest zijn fiets uit en dan kunnen we vertrekken. Mijn poep is ondertussen wel wat gewoon, maar deze zadels zijn pokkehard. Daar is zelfs geen fietsbroek tegen bestand denk ik.
Vandaag staan de archeologische sites van Polonnaruwa op het programma, vroeger één van de belangrijkste steden van Sri Lanka. Heel ver fietsen is het niet naar de ingang van het park. 

We doen een hele tour langs de verschillende sites. We beginnen bij de Royal Palace en het koningsbad. Het is vandaag geen mega goed weer. De lucht ziet grijs en je ziet dat er een bui inhangt. En we zijn nog maar bij de eerste site als er al wat druppels vallen. Voor alle zekerheid doe ik al maar mijn regenhoes over mijn rugzak. Je weet maar nooit. 

Voorlopig blijft het droog. We rijden door naar Quadrangle. Hier staan een aantal gebouwen bij elkaar. Is het dat ik al zoveel gezien heb, of dat het weer niet mee zit, maar het kan me niet verwonderen. Ik heb dan ook meer aandacht voor de spelende apen dan voor de gebouwen. Je moet ook overal je schoenen uitdoen, want het zijn heilige plaatsen. Maar overal ligt zo van dat fijn zand met kleine steentjes tussen. Dus een mens is niet echt geneigd om overal zijn schoenen voor uit te doen. Vanbuiten zie je ook al veel. Een van de gebouwen is het ronde beeldenhuis Vatadage. Hier staan 4 Boedha beelden opgesteld. Frank gaat op een van de trapjes zitten met achter hem een beeld. Ineens veel lawaai en geroep. Een mannetje in het kaki en nog een andere komen aangevlogen. Je mag geen foto’s maken met Boedha in je rug. Wisten we wel, maar je vergeet het af en toe wel een keer. We moeten direct ons fototoestel afgeven en de foto’s die we gemaakt hebben, wissen. Ze moeten het ook effectief zien dat ze weg zijn. Iedereen weet weer dat we er zijn 😀

En het begint weer te druppen. En nu blijft het niet bij druppelen, maar het begint gewoon echt te gieten. Gelukkig zitten we (min of meer) droog onder een van de vele dranktentjes. Het ziet er niet naar ut dat het direct gaat stoppen. En uiteindelijk besluit Mahendra dan maar van de buschauffeur te bellen om ons te komen ophalen. Dat telefoontje is nog niet afgelopen als het begint te stoppen met regenen. Ok, de buschauffeur weer afgebeld, en wij weer de fiets op. Als je weet dat niet alle wegen geasfalteerd zijn, kan je al voorstellen wat een modder het oplevert. Wanneer we naar het Lotusbad rijden, zien we allemaal bruin van de modder. Ook daar hebben we de fiets nog niet neergezet als het weer begint te regenen. We zijn ondertussen ook doornat (wie neemt nu zijn kway mee in Sri Lanka 🤔). Gelukkig is het hier warm, en was dit het laatste van de tour. We kunnen dus doorrijden naar de lunchplaats.

Gelukkig is het deze keer geen buffet en kan ik kiezen wat ik eet. Vermits er de optie is, ga ik voor de pasta 😍 In totaal zitten we daar bijna1,5 uur voordat de eerste schotels op tafel komen. Buiten blijft het regenen. Als iedereen uiteindelijk ook de rekening heeft gekregen, kunnen we terug richting hotel. Een deel van de groep gaat nog naar het museum, maar dat sla ik gebruikelijk over. 

Eens in het hotel, snel de douche onder en de kleren proberen uit te wassen. Is behoorlijk hardnekkige modder. De anderen gaan vandaag uit eten in een familie restaurant. Dat wil zeggen: local food. Dat wil zeggen: niets voor marijke😝 Als de anderen vertrekken zet ik mij aaneen tafeltje met mijn ipad en boekje, en schrijf wat bij. Beetje eten en dan weer naar de kamer. Ook wel fijn zo eens rust aan je kop en niemand die in je bord kijkt en denkt “wat eet die toch weinig”.

Morgen tweede fietsdag in hopelijk wat beter weer.

Om 8u zijn we weer op pad. Is geen uitslaap vakantie.
Op weg naar de eerste stop, is het het gebied voor de buffelmelk. We stoppen dus bij een stalletje langs de weg om te proeven. Ik laat de kelk aan mij voorbij gaan, maar blijkbaar zou het wel lekker zijn…

We rijden verder richting Habarana. Hier maken we een tochtje met de buffelkar en een boottocht naar een lokaal dorpje. Het is geen blauwe lucht, wel warm. Ik heb het eigenlijk een beetje gehad vandaag. Dat ritje met de buffelkar is alles behalve comfortabel en al helemaal niet echt gunstig voor rugpatienten. Op het meer is er eigenlijk niets te zien. Ook in het lokale dorpje (ik zie maar 1 huis eigenlijk) krijgen we dan wat uitleg over wat lokale dingetjes. Niet echt interessant allemaal. Dan met het bootje weer terug. Terug aan wal is het tijd voor de lunch, een lokale lunch… is allemaal dingen die ik niet lust of allemaal veel te spicy. Ik eet dus enkel wat droge witte rijst. Het wordt echt een goeie vakantie voor de lijn… 
Deze namiddag is er niets gepland buiten verder rijden naar het hotel. Er is wel een optionele olifanten safari. Vermits er nog eentje verderop gepland staat in de reis, die we al van thuis betaald hebben, dacht ik van deze over te slaan. Maar ik ben toe aan een beetje actie, dus we gaan toch maar op safari 🐘.

Het is nog effe rijden naar de ingang van het park. Maar het is direct duidelijk waar we moeten zijn. Hier staan zeker 30 jeeps te wachten om het park te kunnen inrijden. Ons groepje ( want niet iedereen gaat mee) is verdeeld over 2 jeeps. We staan zeker nog eens 45 minuten te wachten voordat we het park kunnen inrijden. Het is echt een dicht bebost gebied. Als we hiertussen de olifanten gaan moeten zoeken, zijn we dik gejost… Gelukkig komen we na een half uurtje op een groot stuk open land met wat water en daar staan ze dan: de olifanten…. en de vele jeeps…
Het is een behoorlijk grote kudde, en een heleboel kleintjes. Het is echt slecht licht (alweer). Gelukkig voor ons maken ze wat vooruitgang en komen ze beter in het licht te staan. Ze zijn toch wat kleiner en donkerder als de Afrikaanse olifanten. De foto’s gaan toch hard. Na een tijdje rijden we verder naar de volgende kudde. In het totaal zien we een 150 olifanten. Dus het is wel een geslaagde safari. Tegen dat het bijna donker wordt, rijden we met de jeeps richting het hotel. Is zes uur voorbij als we daar toekomen. Is snel effe douchen en dan aan tafel.

Ook hier zitten we niet echt in het centrum van de stad. Dus heel veel opties voor restaurantjes zijn er niet. Wat eten en dan slaaptijd.

De volgende 2 dagen gaan we fietsen in de voormiddag!

Vannacht was er behoorlijk wat lawaai. Ik weet niet wat het was, of hoe je het kunt omschrijven, maar het kwam door mijn oordoppen door. Was niet de airco, was niet de ventilator, geen idee. Ben uiteindelijk zelfs opgestaan en buiten gaan kijken. Het enige wat ik kon bedenken: ik lag naast de keuken denk ik.

Maar goed, vandaag is het een vrije dag. Vermits ik niet ben gaan eten gisteren, weet ik dus ook niet of er plannen zijn om iets te doen vandaag. Dus besluit ik maar uit te slapen en dan wel te zien wat er is of niet is. Het lukt me dan toch om tot 9u te slapen en dan nog wat te snoezen, wat te lezen. Dat is het voordeel als je WiFi tot op de kamer hebt. Wanneer ik Nederlands hoor, ga ik toch maar effe kijken. Om 10u gaan ze met een aantal wandelen. Vermits het al 10 u is, laat ik ze maar gaan. Bikini aan en zwembad in. Ben helemaal alleen, dus is rustig. Wat op en neer zwemmen, wat hangen,…
Tiny is al vrij snel terug van het wandelen en komt ook zwemmen. Beetje getetterd en beetje bij beetje druppelen er andere van de groep binnen van het wandelen. Allemaal zwembroek aan en zwembad in. Blijkbaar zitten we toch niet echt in het centrum zoals in de reisbeschrijving staat. Even na de middag ga in samen met Tiny en Maria het dorpje in om te lunchen. Tiny had 2 restaurantjes gevonden via TripAdvisor. Het is een klein restaurantje. De menukaart is opgeschreven in een schriftje. Het zijn allemaal vis gerechten en gelukkig 1 kip gerecht. Dus ja, dan heb ik weinig opties. Gelukkig is het niet te spicy, dus het is te eten…
Nadien lopen we terug naar het hotel. Mahendra heeft voor vanmiddag een uitstapje geregeld. Normaal konden we gaan snorkelen, maar de zee is te ruw. In de plaats daar van gaan ze wandelen. Ik heb even gedacht van mee te gaan, maar eens je weer in het zwembad ligt, is het moeilijk om er nog uit te komen. Dus ik laat de wandeling aan me voorbij gaan. Rond half zes gaan we met een aantal richting de beach bar een eindje verderop. Ook hier druppelen een nog wat mensen binnen. Het is al donker als de terugkeren. 2 blijven er nog even zitten. We lopen terug richting hotel als het begint te regenen. We schuilen op 50m van het vis restaurant. Blijkbaar hebben ze daar ook andere dingen dan vis, dus ik blijf dan ook maar eten. Nadien weer naar het hotel en de rugzak inpakken. Morgen rijden we richting Polonnaruwa.

Vandaag rijden we naar de volgende slaapplaats, Trincomalee. Vertrek alweer om 8u, terwijl het toch maar een dikke 110 km rijden is.
Onderweg stoppen we voor een Boeddha beeld in de teaching position. Deze staat rechtover de universiteit. Daar achter staat er ook nog een stoepa. Iedereen denkt dat die mega oud is, maar blijkbaar is die stoepa maar 25 jaar oud en is het een replica van eentje die in India staat. Dus helemaal niets met Sri Lanka te maken.

We rijden verder naar Mihintale. Dit is een belangrijk pelgrimsoord. De bus zet ons beneden af en dan is via de trap naar boven. Vlak voordat je het plein opgaat, moet je je schoenen uitdoen (uiteraard). M.a.w. je moet de beklimming van de verdere trappen op blote voeten doen. Het is ondertussen behoorlijk heet en de stenen zijn dus niet zo aangenaam om over te lopen. Je kan naar een rots klimmen. Maar de trap is niet echt een trap meer en er is niet zoveel om je aan vast te houden. Er komen ook constant mensen op en af. Dus niet ideaal voor mensen met hoogtevrees. Ik twijfel nog of ik er zou aan beginnen, maar haak dan toch af. Wilma heeft ook hoogtevrees en geraakt niet verder dan de eerste 5 trappen. Dus de rots slaan we over.

We beklimmen de trappen dan maar naar een stoepa en eentje naar een Boeddha beeld. Van hieruit hebben we ook een mooi zicht op Anuradhapura.

Na deze inspanning is het tijd om het vochtpeil wordt normaal te brengen met een tea break.
In de namiddag bezoeken we nog het Dutch Fort. Heel veel fort is er niet te zien, en waar ik dacht dat het fort zou zijn, staat een hindoe tempel… Dus schoenen weer uit en over de hete stenen en zand met steentjes in tot aan de tempel. Je mag hier alleen maar foto’s langs de buitenkant nemen. Dus er is niet zo heel veel aan. De ceremonie die aan de gang is, is ook enkel maar wat gezang en een klok luiden…

We rijden daarna door naar het hotel. Het is ondertussen half vijf gepasseerd…

Aangekomen in het hotel worden de kamers uitgedeeld en ik zit op de begane grond, met uitzicht op het zwembad. Ik kan bijna vanuit mijn bed het zwembad inspringen. Dus het is rugzak in de kamer, bikini aan en zwembad: here i come!!
Voor het avond eten gaat iedereen naar het seafood restaurant. Uiteraard, want we zitten op 50m van de zee. Dus als je hier geen goeie vis kan scoren, dan nergens. Vermits ik liever de vis aan mijn neus laat voorbij gaan, ga ik eten in het hotel. Wanneer ik de kaart ga vragen, zit Leny van onze groep daar helemaal alleen. Voor haar is het goed dat ik bij haar aanschuif. Dus het wordt een etentje met twee in een voor de rest leeg restaurant. Daarna nog wat schrijven en de dag zit er weer op. Morgen een vrije dag, zo,der excursies. De snorkeltoer kan niet doorgaan vermits de zee te ruw is.

Wordt dus dagje zwembad!! 😎