Na een slechte nacht, is de schade redelijk duidelijk. De vermoeidheid begint toch beetje door te wegen en ook de rug heeft wat slagen gehad de laatste dagen. Maar niet getreuzeld, vandaag gaan we naar de Mursi, de schotellip vrouwen.

Om daar te komen, hebben we ook weer een eindje rijden voor de boeg. Ze wonen in een National Park. Wanneer we een eindje weg zijn, stoppen alle jeeps langs de kant. Henk heeft van de lokale gids te horen gekregen dat de ingang tot het dorp verdubbeld is nar 200 birr. En hij vond toch dat we eerst even moesten overleggen. Hebben net 2uur of zo gereden, dus wat gaan we dan vallen over 4 euro per persoon? Ok, het is het principe en het feit dat we toch toegeven. Maar we zien hier nu…

Terwijl we daar staan te overleggen, zien we ook de eerste vrouwen met de schotel in de lip. En zonder schotel…. Brrrrrr, wat een vies gezicht… En dan maar verder naar het dorp…
Wanneer we daar toekomen, maakt henk toch nog even duidelijk dat dat niet geapprecieerd wordt, heel hun houding en het feit dat ze de prijs zo maar verdubbelen. Maar ok, veel indruk maakt het niet en dus gaan we allemaal maar gewoon het dorp in.

We worden allemaal aangeklampt en lastiggevallen voor foto’s. De afspraak is dat we eerst het dorp verkennen met het stamhoofd en dan pas de fotos worden genomen. Zo gezegd, zo gedaan… Het stamhoofd heeft zijn laatste letter nog niet tegoei uitgesproken of ze hangen alweer aan je arm of tshirt. Henk had het geweldige plan van altijd te onderhandelen voor een foto en de schotel in de vrouw haar lip. En dat doe ik ook. De paar fotos (want heb er voor mijn doen héééééél weinig) die ik heb, zijn ook met de schotel die ik heb gekocht. Kleine disillusie: ze haalt haar schotel uit haar lip voor mij, en pakt gewoon een nieuwe uit haar mandje en loopt naar de volgende toerist…
Het geeft je toch een klein beetje een dégoutant gevoel. Langs de andere kant: ook hier houden we de traditie weer in stand door toch te komen, ondanks hun opdringerigheid, ondanks hun onbeschoftheid….

Wanneer iedereen het echt moe is 🙂 gaan we terug de jeeps in, terug naar het dorp. Wanneer we bijna het National Park uit zijn, worden de jeeps tegengehouden door de politie. Ze kijken allemaal maar bedrukt. We verstaan er natuurlijk niets van, en echt veel lossen de chauffeurs niet. Achteraf blijkt dat een paar uur voor ons een vrachtwagenchauffeur gelincht was door de Mursi. Door de onrusten over de grote baan die ze door het park aan het aanleggen zijn. Oef, dat heeft niet veel gescheeld blijkbaar. De andere toeristen in ons hotel die morgen naar de Mursi zouden gaan, zien hun bezoek door hun neus geboord. Alle bezoeken zijn geannuleerd.

De rest van de namiddag wordt gewoon rustig in het hotel hangen. Wat schrijven, wat lezen,… vooral rust. De groep gaat vanavond lokaal eten, dus laat ik ook aan mij voorbij gaan; Een bordje lekker fritjes met de laatste mayonaise en dan slaappilletje en bedje in. Kan morgen tot half 9 slapen…