Maandelijks archief: december 2014

We hebben wel gegegeten, nu ja sommigen, maar we hebben geen tijd om de rekening te betalen… Zal voor vanavond zijn.
Dan zijn we weg richting Meskal Square. Vermits onze bus het juiste pasje heeft kunnen we rijden tot op 200m van het plein. Heel veel volk op pad, en dus ook heel veel beveiliging. Zak open, alle drank afgeven,…
En dan nog eens door de scanner aan het plein zelf. We hebben zitplaatsen, maar we gaan toch een kijkje nemen aan de dranghekken vanvoor. Er zijn al priesters aan het zingen en dansen. We gaan dus niet meer van onze eerste rij weg. We zitten in het midden, alles gebeurt voor ons. Want de president en de patriarch zit op de tribune direct achter ons.

Het festival begint maar om vijf uur dus ben al redelijk geradbraakt tegen dat het tegoei begint, maar ok… We zitten op een unieke plaats.
Alle mensen passeren voor ons en doen hun dansje voor onze neus. Het is een komen en gaan van mensen. En dansen en gezangen. De foto’s gaan zeer hard… Leni is ondertussen uitgenodigd om in het midden van het plein een intervieuw te geven in haar beste engels. Eens dat ook de praalwagens zijn gepasseerd wordt de grote boom in de fik gestoken als afsluiting van het festival. Moe maar voldaan gaan we terug op zoek naar onze bus.
Het is nog even paniek als we leon niet meer vinden, maar die staat doodleuk aan de bus te wachten. Terug naar het hotel en hopelijk nu een beetje sneller eten. En dan moe maar voldaan bedje in.

De laatste dag in Addis ga ik op pad met Desiree en Peter. Loet moet afhaken. Zijn geld en reispas is vannacht gestolen.
We gaan vanalles in de stad bezoeken. Maar heel veel dingen zijn er gesloten door het Meskal festival. We zijn dus redelijk snel terug in het hotel. Ondertussen is het mysterie van loet eigenlijk opgelost, maar nog raarder eigenlijk dan ervoor. Hij geeft alles terug, maar de manier waarop is raar. Hij had zelf al zijn kamer 35keer binnenste buiten gedraaid, maar toch wordt alles op zijn kamer gevonden. Strange….

We gaan dan nog mazr iets drinken op een dakterras en de hele vakantie wordt nog eens overlopen. Dan nog even opfrissen, eten en dan zijn we weg naar de luchthaven. Het zit er nu echt wel op.

Op tien minuten zijn we op de luchthaven en kan het wachten beginnen. En wordt echt wachten want de vlucht heeft 2 uur vertraging. Het is bijna twee uur ‘snachts als we vertrekken. Mijn slaappilletje is ondertussen zijn werking voorbij…

Vermits we zo laat weg zijn in Addis is het echt lopen voor onze aansluiting in Istanbul te halen. We worden opgevangen als we uit het vliegtuig komen en worden dan in looptempo naar de gate gebracht. Onze boarding passes moeten nog geschreven worden en dan lopen naar de gate. Als we op het vliegtuig zitten zien we onze bagage op de karretjes liggen, maar dan zien we die karretjes weer weg rijden. Ja, dat wordt in Amsterdam zonder bagage…

We komen gelukkig op tijd aan in Amsterdam en nog extra geluk: want onze bagage is erbij. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Het was een superleuke maand.
Met mijn rugzak op de rug ga ik naar de NS lounge waar ik nog kan rustig wachten tot de tgv vertrekt. Ik rij net zoals vorig jaar naar Antwerpen en door naar Mechelen. Daar staat liesbeth met de jongens me oppikken.

De vakantie zit er nu echt op! Was alweer een super leuke ervaring, met een zeer leuke groep en een fantastisch land!! Een aanrader voor iedereen!

Hop naar de volgende vakantie!!

De bedoeling was om lang te slapen, maar wordt veel vroeger dan verwacht uit mijn bed gezet. Tot zo ver rustig wakker worden.
We rijden terug naar Arba Minsch. Terug naar gekend terrein. Onderweg stoppen we nog op een marktje en lunchen in de Kanta Lodge. Lekker!!
Terug in arba minsch gaan Nell en ik nog even langs het dorp voor water en sigaretten. En dan is het rust tot aan het avondeten. Het is het laatste avondmaal met de chauffeurs en we geven ook het cadeautje aan henk. In Addis is iedereen vrij, dus was laatste avond dat iedereen aan dezelfde tafel zit.

En dan is het op tijd naar bed. Morgen vertrekken om half vijf richting Addis. We moeten daar op tijd zijn voor ons festival: het Meskal!
Het was een slecht nacht. Om 1u heb ik nog op de klok gekeken. Dus het is een zeer korte nacht. In de pikkedonker zijn we weg. Naar onze laatste hotel… Onderweg stoppen we nog een paar keer, maar we zijn op tijd terug om ons nog op te frissen in ons hotel en iets te eten. En dan is het tijd voor het laatste hoogtepunt van de vakantie: het Meskal festival.

Na een slechte nacht, is de schade redelijk duidelijk. De vermoeidheid begint toch beetje door te wegen en ook de rug heeft wat slagen gehad de laatste dagen. Maar niet getreuzeld, vandaag gaan we naar de Mursi, de schotellip vrouwen.

Om daar te komen, hebben we ook weer een eindje rijden voor de boeg. Ze wonen in een National Park. Wanneer we een eindje weg zijn, stoppen alle jeeps langs de kant. Henk heeft van de lokale gids te horen gekregen dat de ingang tot het dorp verdubbeld is nar 200 birr. En hij vond toch dat we eerst even moesten overleggen. Hebben net 2uur of zo gereden, dus wat gaan we dan vallen over 4 euro per persoon? Ok, het is het principe en het feit dat we toch toegeven. Maar we zien hier nu…

Terwijl we daar staan te overleggen, zien we ook de eerste vrouwen met de schotel in de lip. En zonder schotel…. Brrrrrr, wat een vies gezicht… En dan maar verder naar het dorp…
Wanneer we daar toekomen, maakt henk toch nog even duidelijk dat dat niet geapprecieerd wordt, heel hun houding en het feit dat ze de prijs zo maar verdubbelen. Maar ok, veel indruk maakt het niet en dus gaan we allemaal maar gewoon het dorp in.

We worden allemaal aangeklampt en lastiggevallen voor foto’s. De afspraak is dat we eerst het dorp verkennen met het stamhoofd en dan pas de fotos worden genomen. Zo gezegd, zo gedaan… Het stamhoofd heeft zijn laatste letter nog niet tegoei uitgesproken of ze hangen alweer aan je arm of tshirt. Henk had het geweldige plan van altijd te onderhandelen voor een foto en de schotel in de vrouw haar lip. En dat doe ik ook. De paar fotos (want heb er voor mijn doen héééééél weinig) die ik heb, zijn ook met de schotel die ik heb gekocht. Kleine disillusie: ze haalt haar schotel uit haar lip voor mij, en pakt gewoon een nieuwe uit haar mandje en loopt naar de volgende toerist…
Het geeft je toch een klein beetje een dégoutant gevoel. Langs de andere kant: ook hier houden we de traditie weer in stand door toch te komen, ondanks hun opdringerigheid, ondanks hun onbeschoftheid….

Wanneer iedereen het echt moe is 🙂 gaan we terug de jeeps in, terug naar het dorp. Wanneer we bijna het National Park uit zijn, worden de jeeps tegengehouden door de politie. Ze kijken allemaal maar bedrukt. We verstaan er natuurlijk niets van, en echt veel lossen de chauffeurs niet. Achteraf blijkt dat een paar uur voor ons een vrachtwagenchauffeur gelincht was door de Mursi. Door de onrusten over de grote baan die ze door het park aan het aanleggen zijn. Oef, dat heeft niet veel gescheeld blijkbaar. De andere toeristen in ons hotel die morgen naar de Mursi zouden gaan, zien hun bezoek door hun neus geboord. Alle bezoeken zijn geannuleerd.

De rest van de namiddag wordt gewoon rustig in het hotel hangen. Wat schrijven, wat lezen,… vooral rust. De groep gaat vanavond lokaal eten, dus laat ik ook aan mij voorbij gaan; Een bordje lekker fritjes met de laatste mayonaise en dan slaappilletje en bedje in. Kan morgen tot half 9 slapen…

Vandaag gaan we vroeg weg. We gaan naar de Caro. Een stam die oorspronkelijk niet op de planning stond, maar nu we er toch zo dichtbij zijn…
Het is maar 60 km rijden, maar wat voor een 60km. Het is volledig onverharde weg, en we doen er meer dan 2 uur over. En wanneer we dan daar toekomen, is het weer hetzelfde gedoe als bij de andere stammen. Je bent de jeep nog niet uit, of je wordt al aan je arm getrokken en hoor je ‘birr, birr, photo, photo’ langs alle kanten.Van de kleinste tot de grootste van het dorp. Volgens mij zijn de eerste woordjes hier ipv mama en papa, enkel birr en photo. Het is echt niet te snappen. Maar we doen er aan mee zeker, door hier te blijven komen??

We krijgen een rondleiding door het dorp, maar heel veel stelt dat niet voor. Dus ik loop maar terug naar het begin en begin te betalen voor mijn foto’s. Anders heb ik er helemaal geen en dat zou ook zonde zijn natuurlijk. Je bent hier maar één keer.
Maar zelfs dan wordt er nog gemord. De vuile briefjes willen ze niet. Ze willen alleen maar de mooie birr’s. Ja zeg, het is dat of niets. Wat een groot contrast met de stammen van vorig jaar. Toen betaalde je één bedrag en je mocht zoveel fotos nemen als je maar wou. Is een pak relaxter dan dit….

We zijn dus snel uit gefotografeerd, en rijden weer naar de camping. We hebben daar nog lunch en rijden dan door naar Jinka. Nog een heel stuk onverharde weg voor we uiteindelijk weer op het asfalt komen. Je voelt je zo vuil met als dat zand en stof. Nu maar hopen op een goeie warme douche in Jinka. Het is een hotel van maar een paar jaar oud, dus je zou denken dat dat geen probleem mag geven. Vermits het hele dorp op een generator werkt, is er nu nog geen warm water. Linda en ik gaan dan maar op zoek naar een plaats met wifi. In geen enkel restaurant of café hebben ze hier wifi. Grrrr, maar uiteindelijk toch raak. Al is het op de dorpel van een klein kioskje met wifi. Het heeft wel iets speciaals, zo op de dorpel buiten zitten wifi-en!!
Na een half uurtje gaan we volle moed weer naar het hotel. Volgende excuus: het 2de verdiep heeft pas na 19u warm water. Vermits heel het dorp op de generator zit, moet er in shiften gedoucht worden en na 19u is het aan het 2de verdiep. Uiteindelijk wordt het 19uur, half acht, acht uur…. Ooh sorry, we hebben ons vergist. Eigenlijk zijn de boilers kapot op de 2de verdieping, en zal er dus nooit warm water zijn. ECHT????? Je wacht dat al zolang en eigenlijk voor piet snot!! Gelukkig kunnen we wel douche bij Henk, eindelijk al dat stof en vuiligheid van mijn lijf!!
Alsof het nog niet genoeg is dat we zolang op warm water hebben we gewacht, duurt het ook nog eens 2 uur voordat het eten (gewoon wat pasta met tomatensaus) er is. Amai, als dit een redelijk nieuw hotel is….
Dan maar bed in, want morgen gaan we naar de Mursi (lees schotellippen volk) en die zijn nog onvriendelijker en brutaler als al de stammen die we al gezien hebben. Dat belooft!!!

Vandaag 1 van de hoogtepunten van de vakantie…