Maandelijks archief: januari 2014

De laatste nacht in een hotel is gepasseerd. Beetje uitgeslapen vandaag, maar de darmen willen niet helemaal mee werken.
Ik vertrek met Joeri en Vanessa voor de laatste boodschappen, maar al snel keer ik terug naar het hotel om toch maar even op een deftige wc te zitten. Vervolgens zet ik de boodschappentocht verder met Chantal. Tegen twee uur zijn we terug in het hotel en kan het inpakken beginnen. Benieuwd wat de kilo’s in het teruggaan gaat geven.

Om vier uur zijn we klaar voor een vroeg avondmaal. Ook Sandy komt nog mee eten, want is ons laatste avondeten met de ganse groep. Tegen zes uur zitten we weer op de bus voor onze weg naar Aman. Om één of andere reden kunnen we niet terug vliegen van in Aqaba en dus vier uur in de bus naar Aman. Naarmate we dichterbij het noorden komen, wordt het ook opmerkelijk kouder. Het is te vroeg om te slapen, dus speel ik maar wat op mijn ipad en kijk ik foto’s. Mooi op tijd zijn we aan de luchthaven en nemen we afscheid van de chauffeur. We staan redelijk lang te wachten voordat de check in opengaat, maar dan zijn we allemaal redelijk snel ingecheckt. Het wachten kan beginnen. Nog sigaretten kopen en wat water. En dan kunnen we op weg naar de gate.
De eerste vlucht verloopt redelijk vlot en om 2uur ‘snachts zijn we in Istanbul. En kan het wachten hier beginnen.

Ongeacht hoe laat je op die luchthaven komt, daar is altijd veel volk. Het wordt nu tijd doden met kaarten. De vermoeidheid valt mee. Het wordt al bijna klaar als we op de vlucht richting brussel stappen. Ik ben nu toch wel moe en slaap toch een beetje die paar uur. Vroeger dan voorzien landen we in Brussel. Terwijl we staan te wachten op onze bagage, komt ook de vlucht over Rome toe en zien we Nick toch nog terug na Aman; Het duurt eventjes voordat de rugzakken er zijn en dan is het tijd om afscheid te nemen. Liesbeth staat me al op te wachten en redelijk snel staan we terug thuis… 😦

Het was een leuke reis, met leuk gezelschap en weer redelijk veel gezien.
Ik kan ook weer een wereldwonder afstrepen en een landje krabben op mijn wereldkaart. 🙂
Als de fotoboeken afgewerkt zijn, kunnen we weer beginnen dromen van een nieuwe vakantie. Na een Islamitsch land is de drang naar een echt Afrikaans land toch redelijk groot.

Maar wordt binnenkort ongetwijfeld vervolgd…
sluuuuutttjeeessss

Dagje strand:

Het is geen boottochtje geworden vandaag. Samen met de hele groep, op Sandy na, gaan we met een busje naar de beach club een eindje verderop.
De zon schijnt, en het is bikiniweer. We schuiven wat stoelen bij elkaar op het strand en het genieten kan beginnen.

Er is ook de mogelijkheid om te snorkelen. Je kan daar gerief huren, dus dat is het plan. Ik krijg een bril aangereikt en we gaan via de houten pier naar de trap o’ het water in te gaan. Een wetsuit vonden we niet nodig, maar het water is verdekke toch steenkoud zenne. Mijn bril pakt ook water, dus ben al snel uit het water. Ik loop achter een nieuwe bril, en doe een tweede poging. Het gaat net iets beter, maar er blijft water binnen sijpelen. Dat en het koude water, doen me het snorkelen redelijk snel opgeven. Het wordt gewoon rust op een bedje. Wat schrijven,en de pizza opeten. Tegen half vier nemen we het busje terug naar het hotel.

We lopen nog een beetje door de stad. Terwijl de anderen nog eens humus gaan eten, loop ik met Karel, Martine en Ellen nog een beetje verder rond en we drinken nog iets. We proeven ook een of andere specialiteit. Een soort pannenkoek met kip en groenten in. Lekker en zeer vulllend. We zijn weer voldaan en kunnen ons bedje in.

Morgen de laatste dag in Aqabba en de lange reisweg naar huis…

Het was een redelijke nacht. Het heeft lang geduurd voordat ik sliep, maar heb absoluut geen koude gehad. Al dat is al heel iets.
Van het moment dat de zon op komt, komt het licht ook door de tent door. Zo dik zijn de tentjes niet… Tanden poetsen, eten en dan kunnen we ons klaarmaken voor de kamelentocht.

Ze staan een eindje verder op al op ons te wachten. Nu ja, het noemt kamelentocht, maar er zijn hier geen kamelen, enkel dromedarissen 🙂 iedereen wordt zijn dromedaris toegewezen en we kunnen vertrekken. Het is maar een raar gegeven om met dat beest recht te staan. Eerst gigantisch naar voor en dan helemaal naar achter. Na vijf minuten heb ik al spijt dat ik eraan begonnen ben. Echt op mijn gemak zit ik niet op dat beest. Maar ja, het is iets dat je moet gedaan hebben zeker in je leven. Na een uur en half zit de pijniging erop. We zijn terug bij het restaurantje waar we gisteren zijn vertrokken. Ons kamp lag eigenlijk gewoon maar achter den hoek. Zo leek het niet gisteren avond 🙂

Nog snel een pipi stop en dan rijden we door naar onze laatste stop van de vakantie: Aqabba. Tegen de middag zijn we aan het hotel. Nog effe rondlopen voordat onze kamers klaar zijn. Dan rugzak afzetten en terug rondlopen. Eigenlijk is er niet veel meer te doen in Aqabba. ‘S avonds lekker eten en dan bedje in. Laatste dagen worden echt relax.