Yep, we zijn alweer een tijdje offline geweest. Maar het is juli dus dat wil zeggen: tijd voor een nieuwe vakantie. Probleem: de blog van vorig jaar is nog niet afgewerkt. Dus eerst effe deze afwerken voordat we aan een nieuwe vakantie blog kunnen beginnen. 🙂

De laatste volledige dag van de vakantie dus. Na alweer een slechte nacht gaan we om half tien op pad om te gaan snorkelen. We moeten helemaal naar het noorden van het eiland dus moeten een stukje met een busje. Eens aangekomen aan het strand zou je je in Halong bay wanen. Overal in zee liggen van die kleine eilandjes. Als je niet naar het strand kijkt, is het moeilijk te onderscheiden van Vietnam. Met een hoge snelheid varen we de zee op.

We meren niet aan bij een mooi eilandje, maar we moeten vertrekken van op de boot. Owkee…. Van de boot geraak je uiteindelijk wel. Niet altijd elegant, maar bon. Maar er terug op geraken. Volgens de mensen van de boot is er geen probleem. Gewoon met je voet op de schroef en dan ben je in de boot voor dat je het weet. Jep, Daan probeert dat, maar glijdt uit en de schroef snijdt tussen zijn tenen. Aaaauchjjj!!! Ik sta dus al niet meer te springen om nog in de boot te,kruipen. Dus ik blijf nog wat dobberen en kijken naar de vele (dezelfde) visjes. Denk dat ik op de punt al beetje teveel verwend ben 🙂

dDe tijd vliegt en we moeten alweer terug naar het strand. Tijd om te lunchen en de Cactus is open. Blijkbaar wordt het smiddags open gedaan door andere mensen en dus is de kaart niet hetzelfde. We eten en de rest van de namiddag brengen we door aan het zwembad. Nooit gedacht dat ik het zou kunnen, maar ik geniet er toch van 🙂

Na een tijdje komt ook Daan terug van het ziekenhuis. Een paar hechtingen en antibiotica zou moeten volstaan. ‘S avonds is het dan het laatste avondmaal, met de gebruikelijke speeches. Leslie wordt bedankt voor de ‘bewezen’diensten en we maken er nog een gezellige avond van. Mijn stem begint het te begeven dus wordt het tijd om mijn bedje op te zoeken. 

De laatste dag: niets moet alles kan. We spreken af aan het zwembad en genieten nog tot de laatste moment van het zwembad. Om twaalf uur moeten we de kamer uit, dus tot half 12 zwemmen en dan nog snel even douchen. Dan snel de bagage op een andere kamer en iets eten. Samen met Karianne, anne en steven springen we nog de taxi in en brengen nog een bezoek aan Underwaterworld. Een mega aquarium eigenlijk. Niet super speciaal maar wel leuk om de laatste momenten van de vakantie door te brengen. Vijf uur is het weer vergaderen geblazen. De Cactus is al open dus kunnen we nog een laatste keer lekker gaan eten.

daarna stappen we allemaal de bus op en gaan we Roelof afzetten bij zijn nieuw hotel. Hij heeft zijn vakantie verlengt met een weekje strand. Vandaaruit rijden we naar het vliegveld. Iedereen vliegt mee tot in Kuala lumpur. En daar zullen onze wegen scheiden. Of toch al met sommigen. Midden op de luchthaven van kuala lumpur en sneller dan gedacht neem ik afscheid van de groep die rechtstreeks naar amsterdam vliegt. Ons groepje zit niet samen dus ik neem mijn slaappilletje en hop we zijn op weg naar Londen. Ook in Londen wordt ons groepje alweer gesplit. Wieke en Matthijs kunnen hun vlucht niet vervroegen en dus vertrek ik nog met de familie Schilder. De vlucht gaat snel en we staan alweer op nederlandse bodem. Mijn reis zit er echter niet op want moet nog met de trein naar antwerpen en dan door naar mechelen waar ingrid me komt oppikken. Ik moet nog een tijdje wachten maar dat mag ik in,de lounge doen. GRATIS! 🙂

Na meer dan 24uur steek ik dan eindelijk de sleutel in mijn deur. Het was een superleuke vakantie, met superleuke mensen en een mooie bestemming! We kunnen er weer effe tegen tot aan de volgende zomervakantie.