RSS

Maandelijks archief: augustus 2010

Terug thuis

28 aug
Het vliegveld ligt maar net buiten de stad. Bob, Jonie en Frans die later vertrekken dan ons, gaan toch nog mee tot op het vliegveld om afscheid te nemen. Eerst checken we in. De bagage gaat rechtstreeks door naar Amsterdam. Onze tickets voor Amsterdam krijgen we maar in Kuala Lumpur. Totdat ook Felix en Eddy zijn ingecheckt. Zij krijgen wel boardingpassen voor de vlucht naar Amsterdam. Raar, want ook Ria en Henk krijgen geen boardingpass. Wanneer we navragen waarom de ene wel en de andere niet, blijkt dat de vlucht naar Amsterdam overboekt is. Dus we moeten in Kuala LUmpur maar kijken we of nog mee kunnen. Liesbet krijgt al buikpijn want zij wordt thuis verwacht 🙂
Voorlopig rustig blijven, veel is er niet aan te doen vanuit Siem Reap. Nog even de vertrekbelasting van 25 dollar betalen, ja hier moet je betalen om buiten te mogen. En dan is het tijd om afscheid te nemen van Bob, Jonie en Frans. Zij hebben nog wat vrije tijd voordat hun vlucht vanavond vertrekt. Wanneer we door de security zijn, komen Henk en Ria achter ons dat ze toch hun boardingpass hebben gekregen. Tja, we kunnen niet meer terug dus het zal in Kuala Lumpur moeten gebeuren. Niet lang nadat we door de security zijn, is het al tijd om te boarden. Het is een vlucht van net geen 2uur. Eens de wielen aan de grond drummen we ons uit het vliegtuig en spurten naar de infobalie. Die verwijzen ons door naar de desk waar we moeten aanschuiven voor onze boardingpass. De spanning stijgt, want we zijn blijkbaar niet alleen die nog geen plaatsje hebben. De rij voor ons is lang. Wanneer het eindelijk aan ons in, krijgen we toch onze stoelen en direct 2 stoelen naast elkaar. Dat gebeurt ook niet dikwijls dat we niet op het vliegtuig nog onze stoelen moeten zien te regelen. Dan kan het wachten beginnen. De vlucht naar Amsterdam is pas om 23.55u en het is nu vijf uur.
Waar we aangekomen zijn, is niks te doen en de vrees stijgt als we daar acht uur moeten doorbrengen. Maar al snel blijkt dat we via het nemen van een supersonische trein, in het juiste vertrekgedeelte geraken en daar is veel meer te doen. Dat is ook de plaats waar we in de heenreis hebben moeten wachten. Daar zijn dus restaurantjes en winkeltjes genoeg. De tijd kan beginnen lopen. We vullen die dan maar met iets te eten, wat winkeltjes te kijken en een spelletje Yahtzee. En dan weer iets eten. Rond half 9 nestelen we ons in een soort relax (harde relax) zetels bijna aan onze gate. Nu gaat de tijd echt traag. Wanneer ik nog eens voorbij het vertrektijdenbord loop, zie ik dat de vlucht ondertussen al vertraagd is naar 00.35u.Nog langer wachten dus. Gelukkig staan er ook pillaren met gratis internet. Dus met wat wachten, kan je uiteindeljk daar nog wat facebooken en mails nakijken. De vermoeidheid slaat ook toe, maar daar mag je niet aan toegeven want dan ben je zeker wakker op het vliegtuig. Rond half 12 mogen we dan eindelijk boarden. We zitten dan nog wel wat te wachten in de stoeltjes achter de security, maar dan kunnen we eindelijk aan boord voor een 11uur durende vlucht. Eens ik in mijn zetel zit, sluit ik mijn ogen. Ik heb echt nood aan slaap en ik weet zelfs het vliegtuig niet opstijgen. Liesbet vertelt me achteraf dat we zelfs maar om één uur opgestegen zijn, dus meer dan een uur te laat. Ik sla ook het eten over en kom maar weer bij als we nog een uur of 2 moeten vliegen.
Ondanks dat we te laat vertrokken zijn, komen we slechts een dikke 20 minuten te laat aan. We moeten in tegenstelling dan andere jaren geen 20 minuten meer rijden tot aan de parking, dus we staan redelijk snel aan de bagageband. Het duurt eventjes maar de rugzakken komen toch toe. De mijne mooi in flight bag, maar die van Liesbet om één of andere reden niet. De flight bag is gewoon rond één van de draagriemen gebonden. Het slot kapot. Raar, gelukkig is er niks uit.
Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen van de groep (of wat er nog van over blijft). Het was alweer een geslaagde vakantie, met een geslaagde groep. We hebben veel gezien en genoten van een heleboel zaken. De tijd zal uitwijzen wat er volgend jaar gebeurt. Maar wat we hebben gehad, hebben we gehad, ni waar!! 🙂
bye!!!
 
1 reactie

Geplaatst door op 28 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Cambodja (3)

28 aug
Vandaag de laatste volledige dag van de vakantie. Om 4.30u wake up call. Het doet pijn, maar het is voor het goede doel. Wanneer we beneden bij de receptie komen, blijkt dat het regent. Nochtans ik dacht dat de zonsopgang er bijna altijd is 🙂 Vermits de groep weer naar het hotel komt om te ontbijten, kruipen Jonie, Liesbet en ik opnieuw ons bed in. We zien de rest straks wel. In mijn bed heb ik niet veel gelegen. Ik heb de 2 extra uren op de wc gezeten. Ik zie het dan ook niet zitten om mee te gaan op excursie. Heb geen zin om met buikkrampen boven een franse wc te hangen of in het slechtste geval in de weide natuur te zitten. Het is niet hoe ik mijn laatste dag had voorgesteld, maar het kan niet anders. Ik vraag aan Bob hoe laat ze ongeveer aan het landmijnenmuseum gaan zijn. Dat zou ik eigenlijk toch graag zien. Hij kan dat niet zeggen, maar normaal tegen 12uur zouden ze er wel moeten zijn. Ik laat weten dat ik, indien ik beter ben, misschien wel met de tuc tuc tot daar kom.
Ik zie de anderen vertrekken en ga maar weer naar de kamer. De darmen zijn precies gekalmeerd, dus ik maak dan maar van de gelegenheid gebruik om mijn blog te gaan bijwerken in het internetcafe. Ondertussen is ook de kamer gedaan en kan ik verder van de ‘rust" genieten. Ik probeer nog wat te slapen en rond half één ben ik op. De rest kan nu ieder moment terug zijn, en liesbet kan niet binnen als ik de sleutel heb. Om de tijd te overbruggen, begin ik al mijn rugzak in te pakken. Eén uur voorbij, nog geen gr toch oep te zien. Dus dan nog maar mijn dagboek bijwerken. Ik ben nog niet echt buitengeweest, dus ik ga maar schrijven aan het zwembad. Vermits liesbet me niet zou zien zitten als ze binnenkomt, laat ik de sleutel achter bij de receptie met een briefje "ik zit aan het zwembad".
Kwart voor drie zijn ze eindelijk in het hotel. Een geluk dat ik dus niet aan het landmijnenmuseum had gestaan om twaalf uur, want ze waren er maar tegen twee uur. De wandeling naar het meer van de 1000 linga’s had ik ook nooit op mijn slippers kunnen doen. Een geluk bij een ongeluk dus! Vermits mijn darmen rustig zijn, het weer goed is en we een 2dagenpas hebben, gaan we deze namiddag toch nog op pad. Felix en Eddy wisten ons te zeggen dat de trap in Angkor Wat toch open was gisteren, besluiten we terug te gaan naar Angkor Wat. Eerst snel iets eten en dan de tuc tuc in. Ondertussen is het helemaal opgeklaard, dus de kans op een mooi zonsondergang is ook groot. We beginnen bij Angkor. Onze tuc tuc wilt ons ook naar Phnom Bakheng brengen voor de zonsondergang.Dus moeten we om 17.10u terug bij de tuc tuc zijn. Het wordt dus een race tegen de tijd. We snellen naar de centrale tempel en zoeken de ingang van de trap. Alleen vandaag is hij alweer gesloten wegens "cleaning". No, not today!!!!!!!!!!!!!! We zullen de foto’s van boven dan maar bestellen bij Felix en Eddy. Terug naar de tuc tuc die ons een kilometer verder afzet bij Phnom Bakheng. Dit is de tempel op de berg waar je perfect zit om de zonsondergang te zien. Je moet wel eerst de berg omhoog. Na half 6 mag je niet meer naar boven. Gelukkig zijn we op tijd en vatten de wandeling aan. Boven aangekomen zijn we zeker niet alleen die het plan hadden om daar de zonsondergang te zien. We zijn nog niet helemaal boven, want we moeten de tempel nog op. En dat kan nog tellen. De trappen zijn behoorlijk smal en daarbij nog eens behoorlijk steil. Bijna loodrecht naar omhoog. Eens boven zoeken we dan maar een goed plaatsje, want er komt nog zeer veel volk achter ons. Dan kan het wachten beginnen. Het duurt toch nog een dik uur voordat de zon enige beweging maakt. Maar dan gaat het snel. En het was zeker de moeite om de klim te maken en te wachten. Al de afwezigen hebben ongelijk. Eens dat de zon zo goed als onder is, wordt iedereen van de tempel gejaagd. Eens je aan de afdaling van de trappen begint, dan snap je wel waarom ze iedereen beneden willen vóórdat het volledig donker is. Er ontstaat een kleine file op de trappen. Om zeven uur moeten we klaar staan voor het laatste avondmaal. Dus dat wordt nog een kleine race tegen de tijd. Maar uiteindelijk komen we toch, beide gedoucht, op tijd aan de receptie; Het laatste avondmaal gaat door in The Red Piano, blijkbaar een restaurant met Belgische eigenaar. Het is gezellig met lekker eten. Tim houdt ook nog een afscheidsspeech, maar rond 21uur begint de vermoeidheid toch een beetje op te komen. Al 2 dagen achter elkaar om 4.30u op. Kan tellen!!
Liesbet haar broer Steven zit ondertussen ook in Siem Reap. We hebben op internet nagekeken in welk hotel ze logeren, en blijkt dat het het hoekje om is bij ons hotel. Na het avondeten lopen we dus nog even langs het hotel om te kijken of ze toevallig daar zijn. Toeval wil dat ze daar inderdaad net zijn toegekomen. We bellen eerst een verkeerde kamer wakker als daarna blijkt dat ze op het terras zitten. Blijkbaar hebben ze net als ons zitten rond kijken bij het restaurant en hebben we elkaar op een haar gemist. Ze zaten een 100 meter verder dan ons te eten. We drinken nog iets op het terras en de ervaringen worden uitgewisseld. Ondertussen is het twaalf uur voorbij als we terugkeren naar ons hotel. Het is open hemel en de kans op een goeie zonsopgang morgenvroeg is natuurlijk groot zo. De twijfel is er vermits we dan maar 4 uurtjes kunnen slapen, maar het is once in a lifetime dat je hier bent natuurlijk. Dus ook op onze laatste vakantiedag gaat de wekker om 4.30u. Om vijf uur zitten we in de tuc tuc (met dvd over Angkor Wat). De zonsopgang komt er weer niet helemaal door, maar we hebben zeker geen spijt dat we opgestaan zijn. Hij was veel beter al dan de voorbije dagen. Rond zeven uur zijn we voldaan terug in het hotel. We kunnen dan nog een 2tal uurtjes rusten en dan is het tijd voor ontbijt en de rugzak verder inpakken. Het einde is nu wel heel dichtbij.
Om 11uur verzamelen we aan de receptie voor de korte rit naar de luchthaven.
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 28 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Cambodja (2)

26 aug
Vandaag het hoogtepunt van de vakantie: de tempels van Angkor.
Om 4.30u loopt de wekker af. Pijnlijke zaak want ik heb elk uur van de nacht gezien. Maar het is voor het goede doel! Om vijf uur stipt staat onze tuc tuc voor de deur. Vond het toch effe spannend, want voor hetzelfde geld komt er niemand opdagen en dan staan we daar. Maar paniek voor niks. Hij is op tijd en zeer vriendelijk en spreekt vooral goed engels. Onze dag kan beginnen. De eerste stop van de dag is het ticket office. We nemen ineens een 2dagen ticket. De derde dag krijgen we er gratis bij 🙂 Voor 40 dollar kan je niet sukkelen. Veel volk staat er nog niet aan te schuiven om vijf uur, dus we hebben vrij snel onze pas in handen. Dan kunnen we verder naar onze eerste tempel van vandaag en dat is Angkor Wat. Hier gaan we voor de zonsopgang, alleen het is vandaag bewolkt. We zijn in ieder geval niet alleen die het plan voor de zonsopgang hadden. Samen met de troep lopen we de brug over naar de ingang van het complex. Het is nog vrij donker en dus veel is er nog niet te zien. DE plaats voor de zonsopgang is de linkse vijver voor de hoofdtempel. Bij de zonsopgang weerspiegelt het complex in de vijver en dat levert de traditionele foto’s op. Dus wij wachten!! Door het vroege uur is een statief geen overbodige luxe voor het fototoestel. Alleen wanneer ik het op mijn toestel schroef, breekt het gewoon af. Lap, dat worden dus foto’s uit de losse hand. Dat komt niet goed. Langzaam aan wordt het licht en kunnen we ook beter de hoofdtempel zien. Nog ne keer lap, om niet te zeggen: Miljaar!! Ze zijn de tempel aan het restaureren en voor de ingang hangen grote groene doeken. Nu zijn we hier en nu is hij niet zichtbaar zoals het zou moeten. Het is mooi om te zien maar de doeken verbrodden toch een beetje de morgen. Ook de zon laat op zich wachten en komt er nooit helemaal door. De lucht kleurt eventjes wat oranje en roze maar daar moeten we het dan mee doen. We besluiten dan maar verder het complex te verkennen, want er staan nog een tempels op het programma.
Met onze 2 reisgidsen in de aanslag lopen we erdoor. Vantha (onze tuc tuc driver dus) heeft geen licentie om te gidsen, en mag dus ook niet mee het complex binnen. Een licentie behalen kost blijkbaar over de 1.000 dollar en dat geld heeft hij niet. Hij weet het allemaal wel, maar hij vertelt het ons aan de ingang.
Vooral de central is tempel is mooi om te zien. De hoofdtempel is niet toegankelijk. We kunnen dus niet naar boven om nog een mooi overzicht te zien van het complex. Vanuit het centrale gedeelte lopen we terug via de gallerijen met de bas-reliefs. Ongelooflijk hoe gedetailleerd deze zijn uitgehouwen en hoe goed ze ook bewaard gebleven zijn door de eeuwen heen. Rond half 8 komen we weer bij onze driver. We zijn ondertussen 3 uur wakker en het is ontbijttijd. Langs de rivier zoeken we een mooi plekje om onze ontbijtbox te nuttigen. Vantha doet alle moeite om ons een proper plekje te bezorgen. Geen vuiligheid op de stenen en dan nog een doek om op te zitten. We komen niks te kort vandaag. We zitten nog geen 2 minuten neer als er 2 kleine kindjes aangelopen komen. Ze blijven zo een beetje rond ons draaien. Er zitten 2 bananen in mijn box, dus die geef ik weg. Ze zijn behoorlijk gretig om aan te nemen. Maar zeer beleefd krijg ik een dank u. Er komt ook nog een 3de bij en de overschot van onze 3 boxen worden ook gretig aangenomen. Er wordt niet voor gevochten, maar alles wordt mooi gedeeld. Het zou bij ons anders zijn denk ik.
Na het ontbijt is het tijd om verder te rijden naar Angkor Thom.
We worden afgezet bij de Zuidelijke poort. Voor de poort ligt een gracht met een brug over. Aan weerskanten worden goden en demonen afgebeeld. Een heel aantal beelden zijn in de loop der tijd vernield of gestolen. Ze proberen deze nu te hermaken en terug te plaatsen. Maar dat heeft toch niet dezelfde charme als de orginelen. Ze zien er veel te nieuw uit. De Zuidelijke poort is heel mooi om te zien. Langs weerzijde een 3 hoofdie olifant die het geheel ondersteund. En boven op de poort 4 lachende gezichten van Bodhisatva. De foto’s lopen er goed door 🙂 Langs de andere kant van de poort staat Vantha al te zwaaien en te wachten om ons naar Bayon te brengen. Bayon is de tempel met de glimlachende gezichten. van op een afstand lijkt de tempel een stapel rotsblokken zonder structuur in, maar eens je dichter komt en hoger gaat in de tempel, herken je de glimlachende gezichten. Op 54 toerens zijn er meer dan 200 gezichten te vinden. Ook hier valt het nog allemaal mee in het aantal toeristen en het is nog makkelijk om de foto’s te nemen die je wilt nemen, zonder dat er veel toeristen op staan. ook hier weer de nog in zeer goeie staat verkerende bas-reliefs van de apsara’s. Hemelse godinnen met exotische haardracht en extravagante juwelen. Wanneer we weer op weg zijn naar onze tuc tuc komen we de anderen van de groep tegen. Angkor Thom is hun eerste tempel van de dag. Benieuwd vraagt iedereen naar de zonsopgang. Wanneer we toegeven dat hij er eigenlijk niet was, krijgen we de opmerking dat hij nochtans bijna altijd er is. Pfff, vandaag dus net niet. Jammer!
Via het Terras van de Olifanten rijden we naar onze volgende tempel: de Preah Khan. Ook hier kan Vantha ons wat uitleg meegeven. De Preah Khan is één van de grootste monumenten van Angkor. Maar het lijkt allemaal een beetje op elkaar en we lopen er dus vrij snel door. Aan het einde van de tempel staat nog de Bibiliotheek. Een 2verdieping tellende paviljioen met ronde zuilen, met alweer de apsara’s.
De volgende tempel op het lijstje is de Ta Som. Deze gaat door het leven als de kleinere variant van Ta Prohm. Het grootste deel van het complex is vervallen. Enkel de toegangspoort is eigenlijk nog het bekijken waard. De gezichtspoort wordt volledig overwoekerd door een kapokboom. Vandaar de variant voor Ta Prohm. Hier wel een gezin ambetante fransen. Deze komen we hier zeer dikwijls tegen en je kan ze er zo uithalen. Het is toch duidelijk denk ik als iemand klaar staat met zijn fototoestel, dan ga je toch een beetje opzij. Nee, we blijven nog iets harder in de weg staan.
De volgende 2 tempels zijn in dezelfde periode gebouwd en hebben dus heel wat gelijkenissen. We bezoeken de Oostelijke Mebon en de Pre Rup achter elkaar. We zijn ondertussen bijna 11uur en de vermoeidheid begint ondertussen toch een beetje toe te slaan. Bij elke tempel zijn het ook weer een heel aantal trappen op en een heel aantal trappen weer af. Ook de voetjes beginnen dus een beetje pijn te doen.
Bij Pre Rup klimmen we toch helemaal tot boven.Vanop het hoogste niveau kan je de 3 torens van Angkor Wat zien. Het lijkt een beetje op Tikal, want je moet heel goed zoeken om de torens te vinden tussen al het groen door. Het is intussen ook behoorlijk donker geworden en het begint zowaar wat te druppen. Het is dan maar tijd om te gaan lunchen. Vantha zet ons af bij een restaurantje onderweg. Hier kunnen we effe rusten. Het blijft donker, maar de verwachte regenbui komt er niet uit. Na de lunch staat er nog één tempel op het programma en dat is toch één van de uitschieters. Namelijk de Ta Prohm. Hier werden scenes voor Tomb Raider opgenomen en staat bekend als de overwoekerde tempel.
Het is een bijzonder groot complex en we dwalen door de verschillende gangen. Achter elke hoek schuilt er wel een nieuwe ontdekking of ondergeworteld stuk. We lopen hier wel een tijdje rond, maar dit toch één van de top 3 die we gedaan hebben. Onze voeten zijn afgesleten en we houden de tempels voor bekeken. We hebben al de belangrijkste en mooiste bezocht. We laten ons in het dorp afzetten bij de verste markt. Daar lopen we nog een beetje rond. En er wordt natuurlijk ook geshopt. 🙂 En dan strompelen we terug naar het hotel. Het is bijna vier uur en we liggen moe maar voldaan op ons bed. We hebben bijna 8 uur gelopen vandaag. Vermits we ook al een tijdje op zijn, gaan we niet mee eten met de groep maar spreken we met Jonie af om om zes uur al te gaan eten. We lopen naar een gezellig restaurantje voor een pizza. Wanneer we daarstraks door de stad reden met de tuc tuc hebben we dezelfde ijsjes bar opgemerkt als in Pnom Penh en die gaan we zoeken voor een lekker dessert. We weten alleen niet goed waar ze was. We vragen het aan een aantal mensen maar het zegt hun niks. Ze willen ons wel overal naartoe brengen maar dat kennen ze niet. Na een beetje heen en weer geloop vinden we de ijsjes toch. We hebben ons ijsje er al afgelopen voordat we het op hebben 🙂 Maar het smaakt alweer na een fantastische dag. We rijden met de tuc tuc terug naar het hotel. Daar vinden we antwoord op ons briefje dat we achtergelaten hadden. Excursie begint morgen om vijf uur met de zonsopgang. Wake up call om 4.30u. Gelukkig liggen we op tijd in ons bed. Als laatste dagen van de vakantie kunnen deze dagen nog wel tellen.
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 26 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Cambodja (1)

18 aug
De meesten hebben hun visum al geregeld thuis. De anderen zijn ook redelijk snel gediend aan de grens. Langs de andere kant van de grens staat de gids ons op te wachten. Wanneer we nog maar 5 minuten weg zijn met de bus, begint deze te sputteren. We staan een tijdje langs de kant. Gelukkig duurt het niet zo lang want we moeten de ferry halen. De laatste gaat om 18uur en als we die missen moeten we wachten tot morgen. Alles geraakt geregeld en we komen op tijd aan bij de overzet. Dan kunnen we aan het laatste stuk naar het hotel beginnnen. De baan is opmerkelijk minder druk en na 13 uur komen we eindelijk aan in Phom Penh. We zijn doodop en eten niet mee met de groep. Snel een hamburger 2 huizen verder en dan bedje in.De nacht is toch een beetje kort precies wanneer de wekker afloopt. Vandaag hebben we een ganse dag excursie.
We beginnen met het Koninklijk Paleis. Een stuk van het complex wordt nog gebruikt als residentie van de Koning. Hij is ook thuis vandaag want de vlag hangt buiten. Net zoals bij ons dus. Het zijn allemaal indrukwekkende gebouwen. En allemaal zeer mooi binnen, alleen mag je geen fotos maken. Overal schoenen uit en deftig gekleed zijn. Via de noordelijke toegangspoort komen we bij de Zilveren Pagode. Langs buiten bezet met goud, maar de naam verwijsd naar de 5329 zilveren tegels die in de pagode op de grond liggen. We lopen verder het complex rond voorbij de stoepa’s voor de overleden koningen en een maquete van ankor wat.
Van het paleis en de pagode rijden we door naar het Tuol Sleng Genocide Museum. Deze school werd in april 75 onmiddellijk door het Pol Pot regime in gebruik genomen als gevangenis. Dit was bekend als S21, het grootste detentiecentrum van het land. Het lijkt effectief op een schoolgebouw, maar wanneer je door het eerste gebouw loopt, komt de werkelijkheid wel op je af. In gebouw A werden de gevangen een per een opgesloten in een cel. Er stond enkel een bed (als je dat al een bed kan noemen) een veredelde pisbak en eetbakje. Je kreeg net genoeg eten om niet dood te gaan. Ze mochten niks doen heel de dag, tenzij je iets gevraagd werd, Het middenplein deed dienst als folterplaats. Daar werden de gruwelijkste technieken gebruikt. Waterboarding, vingernagels uittrekken en met schorpioenen je tepels aftrekken. Niet te schatten. Eens je alles bekend had door de foltering, werd je naar de Killing Fields gestuurd om af gemaakt te worden. Van iedere gevangene werd een foto genomen en veel van die foto’s hangen nu tentoongesteld. Het zijn allemaal jonge mensen bijna, ook moeders met hun baby.Allemaal zeer raar gevoel. Zeker omdat je weet dat het geen 200 of 300jaar geleden is, maar slechts 30 jaar. Dat iemand zijn eigen volk kan uitmoorden. Hitler moordde een ander ras uit, maar Pol Pot zijn eigen mensen. Van een aantal miljoen inwoners in Phom Phen ging het aantal naar 25000 in een paar maanden tijd. Ze werden allemaal de stad uitgejaagd met de reden dat de Amerikanen de stad gingen bombarderen. Wie er intelligent uitzag( een bril dragen was al genoeg) werd afgemaakt. Van de 17000 gevangenen in S21 hebben er slechts 7 het overleefd. Deze werden persoonlijk gespaard door pol Pot om tekeningen en schilderijen voor hem te maken. Deze mensen hebben ook later voor de regering de schilderijen gemaakt van de gruwel die nu in het museum hangen. Alle opzichters en personeel van S21 is later ook afgevoerd naar de Killing Fields.Het museum laat een diepe indruk na.
Van hieruit rijden we door naar de KIlling Fields van Choeung Ek. Het ligt effe buiten de stad. Het eerste dat we zien is de stoepa waar alle schedels opgeborgen liggen van de opgegraven lichamen. 7 Verdiepingen aan schedels opgesteld via ouderdom. Ja, behoorlijk indrukwekkend. Vervolgens lopen we voorbij de verschillende massagraven. Veel graven zijn nog niet opgegraven en dat zal waarschijnlijk ook niet meer gebeuren. Een van de massagraven ligt naast een boom. Het is een graf voor moeders en baby’s. De babys werden eerst aan hun voeten vastgepakt en met hun hoofd tegen de boom doodgeslagen. Dan werden ze bij in het graf gegooid. Gruwelijk. Ook de palmboom die zoveel nuttige functies heeft, werd gebruikt als moordwapen. De bast is vlijmscherp en werd gebruikt om langzaam de nek over te snijden. Niet te snappen dat een mens zoiets kan doen. In het nuseun lezen we nog wat informatie aan de hand van fotos. De grote leiders staan nog steeds terecht, maar ze weigeren iets toe te geven. Wier habben het nigt gewust. Ongelooflijk!!!
Na de lunch lopen we nog naar het Nationaal Museum. We zijn snel uitgekeken en maken nog een praatje met onze gids. Via hem regelen we een tuc tuc van zijn beste vriend om ons een dag rond te brengen in Angkor. Het komt ons veel goedkoper uit dan via Aap en we kunnen het allemaal op ons eigen tempo doen. Jonie gaat ook mee. Na de citytour lopen we nog even naar de markt en het shoppingcentrum. s avonds gaan we eten met Felix en Eddy bij. Het wordt een hilarische avond. Ze verstaan zo goed als geen engels en we proberen dus duidelijk te maken wat we willen eten. Iedere keer wordt er gevraagd *one?* Ja, tuurlijk one. Zo’n grote honger hebben we ook niet. UIteindelijk krijgen we dus van elk gerecht 1. Dit wil zeggen dat liesbet en felix eten krijgen, maar wij met 3 niet. We doen dan nog eens een poging om de rest bij te bestellen en weer krijgen we de vraag *one?*. Nee, 3. Uiteindelijk krijgen Jonie en Eddy hun eten, maar het 3de wordt weer niet opgediend. Na nog een keer vragen krijg ik ook mijn eten. Een geweldig leuke avond is het geworden!!!
Maandag ondertussen: we gaan de laatste week in. Weer een reisdag naar Siem Reap. Om 7uur vertrekken we voor 350km. De eerste stop is de Spider Village. Hier kan je gefrituurde vogelspinnen eten. Enkel Jonie is moedig genoeg om eentje te proeven. Ze doet dit onder grote fotobelangstelling. Het is blijkbaar niet echt slecht, maar ik waag me er niet aan. Dan maken we een omweg naar een klein dorpje met wat tempels van voor de Angkor tijd. De groep heeft eigenlijk nog weinig zin en luistert niet meer met volle overgave. We worden ook weer constant gevolgd door kleine kindjes die hun sjaaltjes willen verkopen. Nee kennen ze blijkbaar niet. Na een uur lopen is het tijd voor de lunch en dan kunnen we een uur terug rijden naar de grote weg. Eindelijk goeie weg en naar Siem Reap. Dit dorpje was enkel tijdverlies in mijn ogen. Rond zes uur komen we dan eindelijk aan in het hotel. Als avondeten gaan we de beroemde pumkin soup eten. Ik proef even maar vind ze nu toch niet zoooo speciaal. Dan nog even onze gids bellen voor morgen en dan snel naar bed. Om 4.30u loopt de wekker af, want het is Angkor Wat tijd!!!!!!!!!!!

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 18 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Vietnam (5)

18 aug
Vrije dag staat gelijk aan uitslapen. Vermits het toch een goed ontbijt is in het hotel, staan we wel rond 9 uur op. De laatste zijn we nog niet want Tim en Frans komen nog na ons. Na het ontbijt kunnen we op de pc van Bob naar de documentaire van Halong Bay kijken. Die hadden we nog niet gezien. Ik maak ook gebruik van de gelegenheid om mijn blog verder aan te passen. Net voor de middag steken we dan toch ons hoofd buiten. De eerste stop is onze lunch: een heerlijk ijsje bij Fanny’s. Super veel keuze en super lekker. We kunnen er weer even tegen. Nadien lopen we rond op de markt. Een doolhof van gangetjes, de ene lopen we 3 op en af en er zullen er zijn die we gemist hebben. De laatste souveniers worden gekocht. Rond 3 uur staan we weer op straat. Nog een aantal uur voordat we kunnen gaan avondeten. We besluiten dan nog maar iets te gaan drinken met zicht over de stad en het superdrukke rondpunt. Geweldig om van boven de wezzel te zien. De rest van de namiddag vullen we met spelletjes spelen. Vermits er geen briefje aan de lift hangt, spreken we zelf iets af voor vanavond. Tim en frans wisten een leuk plekje om te gaan eten: het New World Hotel. Een 5* hotel en de prijzen zijn dus ook in verhouding. De pizza is 2 keer zo duur dan die dat we gisteren hadden. En bijna 4 dollar voor een cola is er ook wel over. Maar we amuseren ons voor de laatste avond in Vietnam. We zijn nu helemaal blut van dongen en kunnen dus doorrijden naar Cambodja.
Op zaterdag vertrekken we richting Cambodja. We rijden niet direct door naar Phom Penh maar maken nog wat tussenstops. Om half 7 zijn we weg voor wat een zeer lange reisdag wordt. Na 2 uur rijden komen we aan de Cu Chi tunnels. Deze werden gebruikt door de Vietcong in de oorlog tegen de Amerikanen. Er waren zo’n 250km aan tunnels die in 3 niveau’s waren opgebouwd. Op het eerste niveua lagen de gebouwen zoals een hospitaal, een werkplaats voor de wapens en een shop. Het 2de en 3de niveau waren de verbindingswegen. Sommige doorgangen waren zo smal dat de amerikanen dachten dat het geen doorgang was. Ook waren er een heleboel boobytraps in de tunnels verwerkt. De amerikanen rekruteerden vietnamezen als tunnelratten om zo in de tunnels te vechten. We lopen naar een open plek waaar we de ingang van de tunnel moeten zoeken. Die ligt helemaal verstopt onder een hoop bladeren. Wanneer je het gat ziet zou je niet denken dat er een europeaan in kan. Maar Felix, Liesbet en Tim beweren het tegendeel. Straf dat er iemand groter dan een Vietnamees in kan. Daarna is het tijd om zelf de tunnel in te gaan.Ik wist al op voorhand dat ik er niet in ging gaan en bij de eerste aanblik werd dit al bevestigd. Ik kruip er toch een meter in voor de foto en dan kom ik er weer uit. Het is blijkbaar wel een hele belevenis om een stukje af te leggen via de tunnel. Ik geloof iedereen graag op zijn woord. Een beetje verder heb je de mogelijkheid om met oude wapens een aantal kogels af te vuren. Tim en Frans wagen zich er aan. Ik loop even mee om foto’s te nemen maar kom al heel snel daar op terug. Ondanks dat ik een koptelefoon had opgezet, barsten mijn trommelvliezen bijna uit mijn oren. Als je de oorlog overleefde, was je volgens mij wel potdoof! We komen ook nog een soldaat tegen (Cu Chi tunnels zijn in handen van het leger) die de sandalen maakt zoals vroeger. De Vietcong had een ingenieus systeem. De sandalen waren zo ontworpen dat ze voetsporen in de omgekeerde richting maakten. Gingen ze naar links, dan dachten de amerikanen dat ze naar rechts waren gegaan. Dit complex was echt een bezoek waard.
De volgende stop is de grote tempel van de Cau Dai in Tay Ninh. We komen net te laat om iedereen te zien aankomen maar we kunnen nog wel de dienst volgen. De Cao Dai is een mengeling van Boedhisme, Taoisme, Confucianisme en het Christendom. Die mengeling zie je ook terugkomen in het gebouw en binnen het gebouw. Het is echt een kakkefonie van de verschillende religies. Het gebouw is ook een mengeling van een kathedraal en een moskee. In de tempel zitten links de vrouwen en rechts de mannen allemaal in volgorde van stand. De priesters dragen gele, blauwe en rode gewaden als symbool van Boedhisme, Taoisme en confucianisme. Ze dragen ook een hoge mijter met het alziend oog op.
Tijdens de dienst mag je niet voor het gebouw langslopen of je wordt teruggefloten. Sommigen onder ons lappen dit aan hun laars en gaan gewoon een foto nemen voor het gebouw. Ondanks dat er 4 ventjes zitten te fluiten dat hij daar niet mag komen. Nadien rijden we door naar de lunchplaats. Vandaar bel ik ook naar bompa om hem een gelukkige 90ste verjaardag te wensen. Daarna rijden we eindelijk door naar de grens. Cambodja: here we come!!
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 18 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Vietnam (4)

13 aug
Rond 8 uur komen we aan in Hue. We hebben slechts 5 minuten om van de trein te geraken want dan rijdt hij weer verder. Het hotel ligt niet zover van het station en dus zijn we redelijk zijn daar. De kamers zijn ook al klaar dus we kunnen direct inchecken. Snel alles afgooien in de kamer en dan ontbijten. Een zeer uitgebreide keuze. De rest van de dag is vrij in te vullen. Maar iedereen wil naar het Keizerlijk paleis, dus we spreken af om samen te gaan. We lopen via een omweg tot aan het paleis en op basis van de capitool gids bezoeken we de site. Het is een grote site en eentje die je moet gezien hebben. Veel kleine gebouwtjes, allemaal weeer anders dan de vorige. Er zijn echter nog veel restauratiewerken bezig, want de site was helemaal plat gebombardeerd tijden sde vietnam oorlog. We gaan nog iets eten aan het water en lopen dan richting de markt. Morgen is Jonie jarig en we gaan een cadeautje zoeken op de markt. Veel speciaal is er niet op de markt buiten rommel. Dus moeten we een nieuw plan bedenken. We laten een foto afdrukken en gaan dan op zoek naar een kadertje. Een fotoframe kennen ze blijkbaar niet en zo komen we terecht in een winkeltje waar ze ingelijste dingen verkopen. We ragen of ze ons kan helpen en met veel plezier kadert zij onze foto in. We zijn trots op onze cadeau. Nog even douchen, eten en bed in. De volgende dag is het jonie haar verjaardag. Met de fotokader met daarop kaarsjes en vuurwerk verrassen we haar aan de receptie. Ze is zeer blij met haar foto. Dan lopen we naar het water voor onze excursie op de parfumrivier. De rit over het water is zeer kort en dan bezoeken we 3 pagodes. Ze zijn allemaal weer anders dan de vorige en de laatste doet zelfs een beetje denken aan Mexico. De lunch is alweer inbegrepen in de excursie wat dus gelijk staat aan local food, wat dan weer gelijk staat aan niet veel eten. De rest van de namiddag is vrij en we slagen erin om te gaan zwemmen in het tweede hotel. Zo komen we de namiddag toch door.
De volgende dag is het de reisdag naar Hoi An. Onderweg komen we voorbij Danang. Daar gaan de meeste naar het Cham museum. Dat slaan wij over en gaan aan de overkant iets drinken op een boot. Wanneer we daar Yahtzee aan het spelen zijn, gaat de aandacht volledig naar de ratten die in de keuken over het fornuis lopen. Hopelijk komen we hier niet eten straks. Maar de lunch gaat door aan het strand. Niet lekker, veel te pikant, maar het strand maakt het goed. We gaan toch even tot aan de zee. Het water is aangenaam. Dus dat belooft voor in Hoi An.
Eens in Hoi An is het tijd voor rust. We hebben de 2 dagen vrij. Er staat niks gepland. De eerste job is een telefooncel of zoiets vinden zodat liesbet naar huis kan bellen. Dat vinden we ook makkelijk dus dat is goed. Nog even internetten en dan terug naar het hotel. We gaan niet met de groep eten maar eten gewoon een sandwich in he thotel. Dan op tijd naar bed, want was weer een lange dag.
We worden gewekt om half 5 door een haan. Hij kan niet kraaien maar blijft wel doorgaan tot na 7uur.
Om 8uur komen ze ons oppikken voor de excursie naar MySon. Die zat niet in het pakket maar nu we er zijn mag je die niet missen. De ruines worden vergeleken met angkor wat in cambodja. We rijden 2uur tot aan de site. Het is mooi om te zien, maar het is weer ontzettend warm. Van de 70tempels staan er ook maar een kleine 20 min of meer recht. Al de anderen werden alweer verwoest door bombardementen van de amerikanen. We lopen daar een uurtje en half rond en dan is het weer tijd om terug te rijden. Eens terug in Hoi An gaan we iets eten en dan lopen we over de markt. Het wordt bijzonder zwart en voor we het goed weten krijgen we een serieuze plens bui over onze kop. Gelukkig duen deze hier niet lang en zijn we aleer bijna droog tegen dat we aan het hotel zijn. Onderweg heb ik nog een broek besteld en is er een ring die gemaakt zal worden tegen morgen. Nog even bijschrijven, douchen en eten.
De volgende dag huren we een fiets. De anderen doen een kookcursus maar die slaan we over. We gaan wel een kijkje nemen vermits we toch een fiets hebben. Eerst rijden we uit het dorp naar de anderen, dan weer naar het dorp om iets te gaan eten. Dan rijden we weer het dorp uit richting het strand. Eens op het strand zoeken we frans en tim. Zij zien ons wel en zwaaien enthousiast vanuit de zee. Snel kleren uit en water in. Ondertussen is het zeer donker geworden boven het dorp. Lang duurt het niet voordat het begint te regenen. We wachten dan maar op het overdekt terras totdat het beter is en rijden dan samen met frans en tim terug naar het dorp. Toch nog even over de markt en dan alweer naar het hotel. De 2dagen zijn voorbij gevlogen en zeggen dat we niet wisten wat we gingen doen 2 dagen.
De volgende dag vliegen we naar Ho Chi Min stad. We hoeven geen wake up call maar krijgen hem toch. Niet te snappen. Om 10uur stijgen we op om een uurtje later te landen in Saigon. Naar het hotel en daar is het even wachten op de kamers. We gaan niet mee lunchen met de groep en gaan met jonie naast de deur pizza eten. We hebben nog een uurtje voordat de cyclotour begint. Ik heb ondertussen barstende hoofdpijn en sla de cyclotour en het avondeten over. Een snel verslag van de dag dus :-).
Donderdag 12 augustus al. De tijd gaat snel. Vandaag een excursie op de Mekong delta. We rijden alweer 2.5uur tot aan de vertrek plaats. Daar stappen we over op onze boot. Die brengt ons langs een drijvende markt. We zijn denk ik te laat voor de grote massa aan boten te zien. Maar is wel leuk om te zien. Aan een stok is vastgebonden welke handelswaar ze verkopen. Vervolgens varen we verder naar een handycraft village waar we zien hoe ze rijstpapier maken en coconut sweeties. Dan weer verder naar een eilandje in de Mekong. Daar zouden we een fietstoer maken. Nu toer zou ik het niet willen noemen want we zitten denk ik nog geen kwartier op de fiets. Veel is er ook niet te zien naar mijn mening, Dan tijd voor de lunch, inclusief dus dan weten we al hoe laat het is. De maag wordt niet echt gevuld. We keren niet terug over het water maar steken enkel de rivier over om de markt op het vaste land te bekijken. De geur is hier niet wat het moet zijn en we zijn al snel klaar. Dan weer naar de drukte van Saigon. Om vijf uur zijn we terug in he thotel. Geen verplichtingen meer de rest van de avond. We eten in het restaurant waar de anderen gisteren aten en lopen dan nog even over de avondmarkt. Morgen ook geen verplichtingen. Gewoon relax want zaterdag is het een lange dag met de reis naar cambodja met onderweg nog een aantal stops.
Angkor Wat komt nu heel dichtbij 🙂
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 13 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Vietnam (3)

13 aug
Het poppentheater was leuk om te zien, maar veel hebben we er niet van verstaan. Het zijn ook allemaal korte sketskes, maar niet altijd even duidelijk wat de clou van het verhaal is. De volgende morgen om 6.30u wake up call. We hebben hem niet nodig maar bob blijft vasthouden aan het principe da iedereen een wake up call krijgt op de dag dat we ergens vertrekken. Dan vertrekken we voor een 3.5 uur durende busrit naar HalongBay. Onderweg is het alles behalve goed weer, Het zal toch niet waar zijn. Net nu we aan een van de hoogtepunten beginnen dat het slecht weer gaat zijn, We stappen ook nog met bewolking op de boot, maar eens we een tijdje aan het verder zijn klaart het helemaal op. De boot is niet wat we gewoon zijn, De deur kunnen we van binnen niet opendoen, want dan hebben we de klink in ons hand, Dus via het raam dan maar naar buiten en dan je schouder tegen de deur te zetten en zo de deur open te krijgen. Het raam krijg je ook gewoon van buiten open, dus het heeft niet veel zin om je deur vast te maken. Ons hutje is ook te klein, De douche staat bijna boven de wc en de 2 bedden is ook het enige wat in de kamer kan staan. De airco is helemaal afgebroken maar werkt het ’s avonds gelukkig wel. Ook het dek is allebehalve schoon. De planken op de vloer liggen ook voor een stuk los of zijn kapot. Maar we zitten in Halong Bay en het uitzicht doet alle ellende wel vergeten. Na de lunch varen we tot aan een grot die we gaan bezoeken. Voorat je aan de grot bent, natuurlijk eerst weer trappen naar omhoog. Maar het zeker de moeite. Het is een grote grot en zeker de moeite waard om te bezoeken. Het water loopt wel van aan je oren tot aan je tenen. Nadat we daar rondgelopen hebben, keren we terug naar de boot en varen we een stukje verder. Daar  leggen we de boot voor anker en kunnen we zwemmen. Het water is zalig, zit wel wat stroming in. Nadat we terug aan boort geklommen zijn, er is nog een mogelijkheid om te gaan kayakken. Dat doen we dan ook. Er is mog een doorgang naar een meertje tussen de bergen. WQanneer we daar willen invaren, moeten we blijkbaar betalen. We zijn in bikini: hoe kan je dan geld bijhebben?? uiteindelijk betalen 2 vriendelijke meneren onze ingang. Even later komen ook frans en edwin binnen en zij hadden geld voor ons meegebracht. Maar dat was dus niet meer nodig. Tegen het avondeten varen we terug, nog een lekkere douche en dan eten. Na het avondeten is het tijd voor karaoke. Klopt niet eigemlijk al dat lawaai in die rust, maar we amuseren ons wel. Gelukkig kan dan ook de airco beginnen draaien en komen we de nacht nog redelijk door. In de morgen stoppen we nog bij een uitkijkpunt. alweer trappen omhoog, maar het zicht is fenomenaal. Gelukkig dat we hier tegen de de regels in toch gestopt zijn. Daarna varen we verder naar de haven terug. Volgens mij is er ondertussen geld gestolen uit mijn portemonne, maar veel kan ik niet zeggen vermits hij op mijn bed lag en de deur niet vast was. Dat is dan een goeie fooi geweest voor weinig service. Nog even lunchen in de haven en dan rijden we terug naar Hanoi waar we op de nachttrein zullen stappen naar Hue. Onderweg krijgt bob een telefoontje van het hoofddkantoor dat er iemand naar nederland moet bellen. Blijkbaar gaat het slecht met de mama van Margot. Eens we aan het busstation zijn in hanoi besluiten zij ook naar huis terug te keren, nu dat er nog een goeie mogelijkheid is. Eens in hue zitten we een stuk verder van een grote luchthaven. Dit is toch een domper voor de groep. Noodgedwongen nemen we afscheid en stappen in de trein voor ons 14 uur durende rit naar Hue.
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 13 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Vietnam (2)

03 aug
Om 7.30u loopt de wekker af. Effe douchen, ontbijten en dan zijn we weg voor het eerste marktje van het weekend. In Can Cau komen we een nieuwe minderheid tegen namelijk de Bloemen Hmong. Het marktje is niks waar wij iets zouden kopen, maar de foto’s lopen hier wel op. Het zijn allemaal fotogenieke mensen en ze vinden het (meestal) niet erg. Geld doen we dus niet op. Dat is gemakkelijk. De temperatuur loopt daarentegen wel op en het water loopt alweer van boven naar beneden. Nadat het busje is volgeladen, rijden we terug naar Bac Ha waar we rust hebben tot 15uur. We gebruiken die tijd om ons even op te frissen en iets te eten. Nadien nog een spelletje Yahtzee en dan even de oogjes toe doen. Dat doet zo’n deugd dat ik niet meega op wandeling maar gewoon in mijn bed blijf liggen en mijn oogjes toe doe. Rond half 6 is liesbet terug en dan is het tijd om te gaan eten. Hopeljik iets lekker nu. Ik probeer de kip zoet zuur en die is echt lekker. Dus dat valt goed mee. OOk het eten met stokjes gaat beter en beter. Na het avond eten terug naar het hotel want daar is een optreden van de minderheden bevolking. Na 2 nummertjes lopen we subtiel weg, Op de kamer een aftersunneke leggen, dagboek bijschrijven en dan terug oogjes toe. Morgen markt in Bac Ha (ja Bob, dat is de reden dat we hier zijn) De markt zou maar op 10uur beginnen en dus kunnen we uitslapen.
Een markt die om 10uur maar begint is bullshit. Dat hebben we dus gezien, Gelukkig zijn we toch iets vroeger opgestaan. Ook hier zeer veel fotogenieke mensen. Maar we kopen deze keer ook iets. Nadat we alles hadden gezien, gaan we terug naar het hotel. Samen met de anderen van de groep gaan we eten in een lokaal tentje wat verderop. Een megarestaurant blijkt, kzeet niet hoe druk. Ik doe nog eens een poging voor kip zoet zuur, maar dit is geen voltreffer. Ik eet weer niet meer dan een paar hapjes. Is goed voor de lijn natuurlijk, maar ik heb wel binnen de 2 uur weer honger.
Rond 14uur vertrekken we terug naar Lau Cai voor de nachttrein. We komen daar goed op tijd aan en hebben nog tijd om rond te kijken. Veel is er niet te zien en we gaan op zoek naar een ijsje. Dat vinden we uiteindelijk m aar is geen lekker. Dan naar de afspraak voor het avond eten. Ik neem voor alle zekerheid een chicken sandwich. Deze is wel lekker en bestel dan nog maar een 2de. Mijn maag stopt dan iets of wat met knorren. Om 19.30u naar de trein en om 20uur zijn we weer op weg naar Hanoi. We delen opnieuw de coupe met Henk en Ria en spelen een potje Yahtzee. Heel de trein weet nu dat er een aantal Yahtzee’s zijn gegooid 🙂
Rond 5uur komen we aan in Hanoi. Is een uurtje later dan voorzien, maar dat betekende wel een uurtje meer slaap. Van aan het station rijden we door naar de Parfumpagode. Onderweg stoppen we nog bij een soort wegrestaurant voor het ontbiijt. Het is zwaar bewolkt en het regent zelfs. Ondanks dat is de temperatuur rond 6.30u al 26 graden, met een luchtvochtigheid van 94.6%. De gevoeltemperatuur zal vandaag oplopen tot 39 graden. Is TE warm!!!
Aangekomen aan de Yen-Vi rivier stappen we van de bus over in een bootje. Dit zal geroeid worden door 2 vrouwen tot aan het begin van onze beklimming van de 1050 trappen naar de Parfumpagode. Dat stuk had ik precies gemist bij de uitleg. De temperatuur stijgt en stijgt. We bekijken eerst even het complex beneden en dan is het tijd om aan de beklimming van 3 kilometer te beginnen. Too stuurt ons eerst de verkeerde weg op, met als gevolg dat we al 200 trappen voor niks hebben gedaan. Een keer omhoog en dan weer omlaag om aan de juiste weg te beginnen. Het water looppt, mijn thsirt en short zijn zeiknat. Maar we geraken (iets later dan de rest) boven. Eens boven, moet je nog eens trappen op en af om aan de pagode te geraken, maar het is wel de moeite waard. De pagode bevindt zich in een druipsteengrot. Is wel mooi om te zien.
Om naar beneden te gaan zijn er 2 opties, ofwel terug via de trap, ofwel via het kabelbaantje. Ik ben op geen van beide happig, dus ik neem samen met de rest de kabelbaan naar beneden. Als je achteruit rijdt, dan valt het nog wel mee. Eens beneden terug het bootje in terug naar de bus. Onderweg stoppen we nog bij een zijdeweverij, maar de aandacht van iedereen is een beetje verslapt. Iedereen snakt naar een lekker douche. Dat is alweer van gisteren geleden met de nachttrein ertussen. Rond 17uur zijn we eindelijk terug in het hotel en is er de lekker douche. Dan nog even genieten van het gratis internet en kan Liesbet met nico chatten. Ik profiteer dan maar om mijn blog verder te schrijven. Daarna nog iets eten (eindelijk gewoon eten), een ijsje eten en dan terug naar het hotel. Om half 10 liggen we moe maar voldaan in ons bed.
Na een nacht van 10 uur slaap loopt vandaag om 7.30u de wekker af. Vandaag is het city trip tijd. Om 8.30uur staat Too voor het hotel en worden we opgepikt door ons busje. Die brengt ons naar het Ho-Chi Ming mausoleum. Hier mogen geen tassen mee binnen, noch een gsm of een fototoestel. Alles wordt afgegeven. Dan worden we opgesteld in rijtjes van 2 en schuiven we aan bij de meute die er al staat. Gelukkig staan er afdakjes dat we niet heel de tijd in de zon moeten staan. In stilte gaan we het mausoleum binnen. Alles is sterk gecontroleerd: je mag je hadden niet in je zakken, mag niet lachen,… we komen de vrieskamer binnen en daar ligt Ho-Chi Ming opgebaard. Hij is gebalsemd en wordt in het halve donker bewaakt door 4 soldaten. Alles verloopt vlot, niemand blijft staan en op 2 minuten zijn we alweer buiten. Hier krijgen we dan ons fototoestel terug en kunnen we van vooraan een foto maken van het mausoleum. Als we een foto hebben, lopen we verder naar het kasteel van Ho-Chi Ming, zijn huis waar hij heeft gewoond en gewerkt en komen voorbij zijn auto’s. Alles alweer onder een blakende zon in een geweldige temperatuur. Vandaar uit lopen we verder naar de 1 pillaar pagode. Hier komen de vietnamezen bidden om een jongen als baby. Veel is er niet te zien en we lopen door naar het Ho-Chi Ming museum. Normaal doen we geen musea op vakantie, maar we worden mee binnen gestuurd. We houden het welgeteld 20 minuten vol en dan gaan we nog snel kaartjes kopen terwijl de anderen verder kijken.
De volgende stop voor de lunch is de Tempel van de Literatuur. Ook hier wat foto’s maar niks spectaculair. Rechtover gaan we lunchen. De lunch zit bij in de excursie : dit wil zeggen: local food. En dit staat gelijk aan niet veel eten en dat blijkt ook. Net genoeg om de maag te doen stoppen met knorren. De bus zet ons opnieuw af aan het meer, waar we overstappen in de fietsriksja’s. Niet met 2 in een bakje maar alleen. Gelukkig want het zijn hier frele ventjes. De riksja brengt ons in een uur door de oude wijk terug naar het hotel. Is wel leuk om al die themastraatjes te zien. Je kan je niet orienteren dus een winkeltje terug vinden wordt moeilijk.
Terug aan het hotel: kaartjes schrijven, blog bijwerken en dan straks eten en het waterpoppentheater. Dat is blijkbaar een must als je in Hanoi bent. Morgen vertrekken we dan met de bus naar de haven en stappen we op onze boot die ons naar HalongBay brengt. Dit zou een van de hoogtepunten van de reis moeten worden. Wordt dus vervolgd.
Bye!
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 3 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Vietnam (1)

02 aug
Het bed is veel te hard, dus veel slapen is er niet bijgeweest deze nacht. Om 9uur gaat de wekker en maken we ons klaar om de stad in te gaan. De eerste stap van de dag is de brillenwinkel. Ik heb precies toch te weining lenzenproduct bij. En ik vind hier gewoon mijn eigen product dus dat is mooi meegenomen. Dan beginnen we aan ons toertje rond het meer. We bezoeken de Ngoc-Son Pagode. Deze pagode ligt in het meer. We komen een ticket controle voorbij, maar hebben nergens de ticket office gespot. Dus dat bespaart ons dan 10000 dong. Nadat we hier wat rondgekeken hebben, lopen we verder het meer rond. Er zijn veel trouwkoppeltjes die hier hun trouw fotos laten nemen. Onderweg lopen we een deel van de groep tegen het lijf en er wordt afgesproken om naar het waterpoppentheater te gaan. We geven geld mee voor kaartjes en lopen verder het meer rond. Om 12uur is het tijd om uit te checken. We zijn wisselkamer dus we kunnen alles laten staan. We gaan nog wat eten en lopen ondertussen tim tegen het lijf. Het theater is uitverkocht dus we moeten ons iets langer bezig houden. Er is gratis internet in het hotel dus houden we ons nuttig bezig met het checken van de email en het bijwerken van de blog. Nadien gaan we nog een ijsje eten aan het water en doen een poging om een short te kopen. Ok het zijn misschien mannenshorten maar toch wil het vrouwtje niks aan ons verkopen. Dus dan maar terug naar het hotel en wachten op de anderen en Too.
We gaan nog iets eten en dan is het tijd om naar het station te vertrekken. Bob regelt de kaartjes voor de Orient Express en om iets na 20uur mogen we op de trein op. De bagage moeten we nog over een aantal sporen sleuren en dan kunnen we instappen. Het is echt een luxe coupe die we delen met Henk en Ria. Om 21uur zijn we weg voor een rit van 8.5 uur richting Lau Cai. Wanneer we een uurtje onderweg zijn begint het hevig te regenen en te onweren. De bliksemschichten verlichten de trein. Niet veel later valt dan ook het licht en de airco uit. Ja, dan gaan we maar slapen zeker?
Net zoals in India heb ik vrij goed geslapen, alleen moeten we er al om iets voor 5 uit. Dat is nu toch net effe te weinig slaap. Om 6uur zitten we gepakt en gezakt in de bus richting Sapa. Dit was niet voorzien in het schema, maar we kunnen het ommetje maken. Er is tijd zat. We komen aan bij het hotelletje van Too waar we ontbijten. Vandaar lopen we naar het dorpje toe en het marktje. We worden de ganse weg aangeklamt door vrouwtjes die ons vanalles willen verkopen. Ze zijn niet echt opdringerig en zeer vriendelijk. Maar het aantal groeit aanzienlijk als we het kerkje naderen. Gelukkig duurt het niet zo heel lang voordat de bus ons weer oppikt. We rijden richting Bac Ha, maar onderweg maken we nog een wandeling. Ik ben niet echt voorzien op die wandeling met mijn slippers, maar we kunnen het tot een goed einde brengen. Onderweg zijn er weer zoveel mooie mensen dat het een fotoboek wordt met enkel mensen denk ik. Na dat we ook nog lokaal gegeten hebben (met stokjes, jaja) rijden we verder naar Bac Ha. We stoppen onderweg nog bij de chinese grens en dan komen we eindelijk toe in het hotel. Het is een zeer lange dag geweest dus we nemen een uitgebreid bad en kunnen nog 2 uur rusten. Dan gaan we eten in het hotel, maar dat is geen voltreffer. De noodles proeven niet zoals ik ze al gegeten heb. Morgen het eerste marktje van het weekend. Ben benieuwd.
Voila, nmijn tijd zit er weer op. Wordt zo snel mogelijk vervolgd.
 
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 2 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam

 

Laos – Vietnam

02 aug
Een vrije dag staat gelijk aan uitslapen en dat doen we dan ook. In tegenstelling tot andere jaren lukt het ook en om 10uur zijn we eindelijk uit ons bed. We pakken de rugzak in en gaan nog even het dorpje in om iets te eten. Om half een gaan we naar het vliegveld voor de vlucht naar Hanoi. Gelukkig hebben we al gegeten want het restaurant op de luchthaven heeft nog slechts 3 broodjes. Om in te checken is het niet geheel duidelijk in welke rij we moeten gaan staan, en het halve vliegveld is al ingecheckt tegen dat het aan onze beurt is. Er is nog een probleem met jonie haar paspoort, maar dat geraakt opgelost en zo kunnen we de grens oversteken naar Vietnam.
Na een vlucht van 50 minuten komen we aan in onze nieuwe land. Op de luchthaven staat Too ons al op te wachten. Nog even langs de bancontact en we zijn weer miljonair voor een paar weken. Zo rustig en zo gemoedelijk het in Laos was, zo druk en lawaaierig is het hier. Toerteren al volonte, chaos alom op de weg. Rond half 5 komen we eindelijk aan in ons hotel. Proper en zker zijn 3 sterren waard. We lopen nog even het straatje uit om iets te gaan drinken en dan is het tijd om te gaan avondeten. De gids kent een restaurant waar we buffet kunnen eten, dus gaan we daar maar naartoe. Het blijkt niet echt een cosy restaurantje te zijn, maar eerder een mega restaurant ala de makro, maar dan nog 10 keer groter. Zeer veel lawaai en  niks terug te vinden van wat je wilt eten. Moe maar voldaan gaan we terug naar het hotel. Dagboek bijwerken en dan bed in. Morgen een vrije dag en dan de nachttrein op.
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 2 augustus 2010 in 2010 - Laos - Cambodja - Vietnam