Als je van een slechte nacht spreekt, dan kan deze wel tellen. Nadat ik nog op het zonnedek even naar de sterren ben gaan kijken, ben ik mijn bed ingekropen. Er is behoorlijk lawaai en ook de boot gaat danig te keer. Je wordt in je bed van links naar rechts gerold en dan weer van boven naar beneden. Hoe verder de nacht vordert, hoe erger het wordt. De stoel valt ook een paar keer om. De eerste keer zet je hem recht, maar de 2de keer kom je je bed er niet meer voor uit. De gordijnen flappen ook heen en weer, alsook de kast die rammelt. Er gaat geen uur van de nacht voorbij, zonder dat ik het zie. Rond 4 uur gooien ze het anker en keert de rust terug. Maar veel tijd om te slapen rest er niet meer. Om 7uur zitten we alweer aan het ontbijt. Zij het met kleine oogjes, maar we zijn zeker niet alleen. Iedereen heeft een slechte nacht achter de rug.
Om 8uur worden we met de dingy naar het eiland Isabella gebracht. De eerste activiteit van de dag is een wandeling naar een caldera van de Sierra Negra vulkaan. Wil gaat niet mee met de wandeling. Zij wordt afgezet aan het Giant Turtle Breading Centre. Nu dat we er toch zijn, neemt iedereen een kijkje. Je hebt de schildpadden in allerlei formaten en leeftijden. De ene is nog maar een jaar of 5-6, de andere een jaar of 100. 🙂 Heel mooi om te zien. En het is zeker een noodzaak dat er zo’n centra zijn. Zo wordt de populatie en de soort in stand gehouden. Veel tijd hebben we echter niet en we moeten terug het busje in. Nu ja, busje. Een kleine truck eigenlijk, met 3 bankjes achter elkaar. Maar met te weinig plaats voor iets grotere mensen. Je knieën moet je bijna in je nek leggen. Na ongeveer een rit van een uurtje over onverharde weg, komen we aan bij de begin van de wandeling. Op Isabella zijn er nog 5 vulkanen, allemaal actief. De Sierra Negra heeft de 2de grootste caldera van de wereld. We zijn aan de zee vertrokken met mooi weer, maar boven is
het bewolkt en modderig. Nooit regen op de eilanden???? Volgens mij kan je niet spreken over ‘nooit’ 
Het gaat behoorlijk omhoog en het tekort aan slaap weegt door. Ook is het precies of ik de dag ervoor zwaar op de boemel ben geweest en nog steeds niet nuchter ben. De grond onder mij gaat behoorlijk zijn gang, van links naar rechts. Heb duidelijk last van zeebenen.
Onderweg en boven is er eigenlijk niet veel te zien. Alé, dat is mijn mening natuurlijk. Boven aan de caldera hangt er redelijk wat mist. Dus veel is er niet te zien van de caldera. Nu en dan komt er een ander stukje zichtbaar, maar heel spectaculair kan ik het niet noemen. Tegen half 12 pikken we Wil weer op en keren we terug naar de boot voor de lunch. Aan de kaai is het toch genieten van het zonnetje en de blauw blauwe zee. Ze is echt blauw hier.
Na de lunch vertrekken we voor (wat later bleek) de laatste snorkel. We gaan naar Isabella terug. Het water zou daar kouder zijn dan wat we tot nu toe hebben gehad. Ik vraag een wetsuit, maar in mijn maat is er geen meer. Dus ik doe dan maar een short en een t-shirt aan. De snorkel gebeurt in groep. Dat vind ik niet zo handig. Je krijgt meer dan eens een flipper in uw gezicht, of je deelt zelf iets uit. En iedereen verdringt zich op de plek waar iets te zien is. We gaan naar een soort spelonk achtig iets. Daar zouden witpuntrif haaien moeten zitten. Inderdaad als je de smalle spleet in gaat, zie je deze redelijk grote haaien. Ik vind het toch iets te smal (ook als je daar met 2 moet in manoevreren) en ik zwem door. Ik zie de haaien dus niet onder me zwemmen. De snorkel zit er vrij snel op voor mij. Een beetje een tegenvaller.
We keren terug naar de boot voor een klein beetje platte rust. Om 16uur vertrekken we alweer naar het eiland voor een wandeling. Het is een dry landing. Het eiland stikt van de zeeleguanen. Ze liggen echt in hoopjes bij elkaar. Na 3 dagen hebben we ze nu eigenlijk wel gezien. Maar onbewust blijf je toch foto’s maken. We staan nu ook boven de spelonk, dus je kan nu heel mooi de witpuntrif haaien bewonderen. Ik heb ze dus toch nog gezien. Ze zijn behoorlijk groot toch. We lopen een heel stuk langs de zee. Spijtig genoeg is er geen tijd geneog om gewoon te zitten en te genieten. Ook de perfecte foto lukt niet bij gebrek aan licht.
Het eiland ligt ook voor een stuk bedekt met lava: de a-a lava. Dat kan Rian bevestigen. Als je er met je tenen tegenloopt, dan kan dat behoorlijk gaan bloeden. Vandaar de a-a We lopen het kleine stukje eiland rond en keren terug naar de boot. Het is immers alweer tijd voor de briefing en avondeten. Het schema blijft strak
Het eiland ligt ook voor een stuk bedekt met lava: de a-a lava. Dat kan Rian bevestigen. Als je er met je tenen tegenloopt, dan kan dat behoorlijk gaan bloeden. Vandaar de a-a
We lopen het kleine stukje eiland rond en keren terug naar de boot. Het is immers alweer tijd voor de briefing en avondeten. Het schema blijft strak Net na het eten beginnen we alweer te varen. Deze keer tegen de stroming en tegen de wind in. Dat belooft!! Ik neem voor alle zekerheid een touristil. Je weet maar nooit!!
Mijke's reizen 