Om 6.30u wordt iedereen op het zonnedek verwacht om te kijken naar de fregatvogels. Ik kom daar nu precies niet direct mijn bed voor uit. Gelukkig maar, want veel is er niet te zien. We zijn te laat. En de fregatvogels met de opgeblazen rode nek kunnen we hier toch niet zien. Die zitten aan een ander eiland. 
Om 7 uur gaan we dan maar ontbijten. Tijdens het ontbijt varen we al langs de Kicker Rock. Als iedereen klaar is met het ontbijt, vaart de kapitein nog speciaal een rondje rond de rots voor de foto’s. Nu is het ook niet al te denderend weer. De rots wordt ook wel Sleeping Lion genoemd, maar daar moet je echt super veel fantasie voor hebben om dat erin te zien. Vervolgens is het nog 2 uur varen naar Porto Ayaro.
Om 7 uur gaan we dan maar ontbijten. Tijdens het ontbijt varen we al langs de Kicker Rock. Als iedereen klaar is met het ontbijt, vaart de kapitein nog speciaal een rondje rond de rots voor de foto’s. Nu is het ook niet al te denderend weer. De rots wordt ook wel Sleeping Lion genoemd, maar daar moet je echt super veel fantasie voor hebben om dat erin te zien. Vervolgens is het nog 2 uur varen naar Porto Ayaro.Voordat we naar het vliegveld worden gebracht, bezoeken we nog het Centre De Interpretacion. Daar wordt de gschiedenis en het ontstaan van de eilanden uitgelegd. Nu ja, het is zelfstudie. Blijkbaar was de fooi toch te weinig om nog uitleg te krijgen. Eigenlijk is het ook een plaats die je zou moeten bezoeken aan het begin van de eilanden. Nu is eigenlijk een beetje laat vind ik. Marjo en ik vinden er niks aan en lopen naar het nabij gelegen strandje. Dat hadden we al gezien als we naar het centre reden. Hier liggen een heel aantal zeeleeuwen te zonnen. De beesten trekken zich niks aan van onze aanwezigheid en je kan dus rustig de foto’s maken die je wil. Een half uurtje later volgt ook de rest van de groep. Heel leuk om daar even te vertoeven. We lopen gewoon tussen de zeeleeuwen en je kan een kleintje horen en zien drinken bij de mama.
De bus wacht ons op in het dorpje, dus we lopen langzaam terug. We hebben nog tijd om iets te drinken en de laatste winkeltjes te bezoeken. Vervolgens rijden we door naar het vliegveld. De bagage werd al afgeleverd en ingecheckt. We krijgen nog ons ticket en dan is het tijd om afscheid te nemen van Walter en van de eilanden. Ook op het vliegveld zijn er nog winkeltjes en wat kan je dan beter doen dan shoppen om de tijd te doden. Ik vind dan toch de tas die ik wou. Er prijkt een mooie blue footed boobie op. Na de nodige securitychecks, is het alweer wachten. Ineens uit eht niets een immens lawaai. Daar is het vliegtuig 
De hele luchthaven (lees veredelde barakken) rammelt. We vertrekken met vertraging naar Guyaquil. Geen business class deze keer. Het is ook meer een rammelbak dan een vliegtuig. Mijn ogen blijven niet lang open. Bij de tussenlanding in Gyaquil moeten we alweer in het vliegtuig blijven en wachten. Ook hier lopen we vertraging op. Ongeveer 3 kwartier later dan voorzien landen we in Quito waar Annette ons weer staat op te wachten. Het karretje met de valiezen heeft de muur geraakt en de koffer van Hans en Wil is beschadigd. Annette kan direct aan eht werk. We hebben nu ook een nieuwe bus en ook een nieuwe chauffeur : Vladimir. Hij brengt ons terug naar het hotel van de eerste nacht. Nu hebben we wel een betere kamer dan toen. We zitten niet meer in de kelder
De hele luchthaven (lees veredelde barakken) rammelt. We vertrekken met vertraging naar Guyaquil. Geen business class deze keer. Het is ook meer een rammelbak dan een vliegtuig. Mijn ogen blijven niet lang open. Bij de tussenlanding in Gyaquil moeten we alweer in het vliegtuig blijven en wachten. Ook hier lopen we vertraging op. Ongeveer 3 kwartier later dan voorzien landen we in Quito waar Annette ons weer staat op te wachten. Het karretje met de valiezen heeft de muur geraakt en de koffer van Hans en Wil is beschadigd. Annette kan direct aan eht werk. We hebben nu ook een nieuwe bus en ook een nieuwe chauffeur : Vladimir. Hij brengt ons terug naar het hotel van de eerste nacht. Nu hebben we wel een betere kamer dan toen. We zitten niet meer in de kelder We lopen al door naar het restaurant als Annette, Wim en Huub naar de tandarts gaan. Wim heeft alweer pech, nu met zijn tanden. Huub is tandarts dus die gaat graag mee om te zien hoe het hier aan toe gaat. Wij hebben al gegeten tegen dat zij binnenkomen van de tandarts. Wim is weer helemaal opgelapt voor de laatste dagen. Liesbet en ik rekenen al af en lopen nog achter water. Morgen ontbijt om 7.45u en dan weer een ganse dag op pad. Onze voorlaatste dag 
Mijke's reizen 