We vertrekken rond 9 uur naar de luchthaven. Annette helpt nog even met inchecken. Voor Umberto zit het werk erop. Eerst inchecken met de bagage dan de transit card aanvragen en invullen. Dat is het plan. En dat werkt ook voor 12 van de 16 mensen. Dan ineens is er een probleem. Dan moet de bagage eerst door een scanner zodat het een bagagelabel heeft. En dan kan er maar ingecheckt worden. Waarom het voor het eerste deel van de groep wel gaat en voor de laatsten niet meer is een raadsel. Na wat heen en weer gediscuteer zijn toch alle rugzakken en tassen ingecheckt en nemen we tijdelijk afscheid van Annette. Zij mag, spijtig genoeg, niet mee naar de eilanden. Zij vertrekt met de bus naar Baños voor enkele dagen.
Dan door de douane. Zelfs mijn schoenen moeten uit. En dit voor een kleine luchthaven, toch een grote veiligheid. Nog even wat drinken, nog een laatste pipistop en dan kunnen we boarden. Het ventje dat daarnet moeilijk deed, staat nu de instapkaarten na te kijken. Over de tarmac lopen we naar het vliegtuig. Het was ons al opgevallen dat we rij 1 zaten, maar ja, kan even goed nr.1 van de economy zijn natuurlijk. Het is dan ook een grote verrassing als we in het vliegtuig kom. We zitten daadwerkelijk op rij 1, maar dan effectief rij 1 van het vliegtuig. En dit wil zeggen: BUSINESS CLASS!!! 
We zijn compleet verrast, samen met nog een aantal anderen. De 2 mensen die waarschijnlijk effectief voor Business Class hebben betaald, kijken maar zuur. Spijtig genoeg duurt de vlucht niet zo lang. Zo mogen ze ons nog eens zetten voor de vlucht naar Amsterdam. Dit is echt luxe. Je kan gewoon je benen strekken. Het tafeltje is 2 keer zo breed als normaal en je moet je buik niet intrekken als de lunch geserveerd wordt.
Na een uur en half zakken we door de wolken en komen de eerste eilanden in zicht.Nu komt het wel echt heel dichtbij. Als eersten stappen we op de tarmac van de luchthaven op Baltra. Het is aangenaam warm. We komen bij het luchthaven gebouw. Daar betalen we de 100 dollar voor het National Park. Als eersten maken we ook kennis met de gids voor de volgende dagen: Walter. We zijn te snel buiten, we moeten nog onze bagage gaan claimen. Alle bagage wordt in een kleine ruimte gezet en daar moet je je bagage gaan halen. Op basis van het ticket word je gecontroleerd of je uw eigen bagage meeneemt. Veel slecht weer verwachten ze hier niet, want het gebouw heeft zo goed als geen ramen. Alles is gewoon open.
We gaan nog even in het winkeltje een stempel halen voor ons paspoort. Dat kunnen we niet laten schieten natuurlijk. Met de bus worden we dan naar het haventje van Baltra gebracht.
Er liggen een heleboel boten in het kleine haventje. Dus het blijft gissen welke de onze is. Je hebt wel foto’s gezien, maar je kan hem toch niet zo makkelijk herkennen. Een rubberbootje voor 8 mensen ligt al op ons te wachten. Iedereen moet een zwemvest aan en dan het bootje in. Daar gaan we dan!! Onze ogen rollen bijna uit onze oogkassen als we de boot zien. Dit is echt luxe en moeilijk onder woorden te brengen. Ik heb natuurlijk al de cruise op de Nijl gedaan, maar deze boot is precies toch een klasse hoger. We krijgen een hut toegewezen. Man, man, man, dit is echt decadent. Alle andere boten zijn uitgerust met stapelbedden. Onze hut heeft gewoon de 2 bedden naast elkaar staan. Er is gewoon genoeg plaats om onze rugzak te zetten en dan nog een danske te placeren. Er zijn kamers deze vakantie geweest dat we zoveel plaats niet hadden. Ook de badkamer mag er zijn. We krijgen wat tijd om de bagage uit te pakken en de boot te verkennen. Het is echt moeilijk geloven dat dit allemaal voor echt is. Nu weten we weer waar we een heel jaar voor gewerkt en gespaard hebben. Om half 14 gaan we dan lunchen en wat staat er klaar?? Gewoonweg spagetti bolognaise. Wat moet ne mens nog meer hebben?? 
Na de innerlijke mens gesterkt te hebben, is het tijd om ons klaar te maken voor de eerste wet landing. We gaan van boord voor onze eerste wandeling en de eerste snorkel van de 4daagse. Een wet landing wil zeggen dat er geen platform is waar je aanlegt, maar dat je dus gewoon uit de boot moet, de zee in. 🙂 Wanneer we op het strand komen, is het eerste fotomoment al aangebroken. De eerste zeeleguaan zit te wachten op de papparazi. En het zal zeker niet de laatste zijn. Ook de krabben liggen op ons te wachten. Ze hebben een mooie rode bovenkant en hun gezicht is blauw. Een mooi gezicht en hopelijk ook mooie foto’s. De eerste wandeling kan beginnen. We zijn nog niet lang weg of we zien de eerste blauwvoetige Jan-Van-Gent’en. Of de blue footed boobies zoals ze zeggen.Straf dat die toch zo rustig blijven zitten met al de gekwetter en geklik rond hun. Een beetje verder beleven we iets unieks volgens Walter. Honderden blue footed boobies vergezeld van wat pelikanen vliegen ons voorbij. Het is net The Birds van Hitchcock. Echt onnoemelijk veel. Geweldig spektakel!!!
Een eindje verderop komen we aan een klein meertje. Daar zitten de flamingo’s van het eiland. Er zijn er nu maar een klein aantal, maar soms zit het er vol. Heel leuk om te zien is de samba flamingo. Het is nog een jonkie want hij is nog niet helemaal roze. Die staat echt te dansen op zijn poten om zo het zand op de bodem in beweging te krijgen en dan te zien wat er aan eten zit. Alleen de muziek ontbreekt nog 🙂 Langs het strand zien we ook een aantal putten in het zand. Dit zijn nesten van de schildpadden. Enkel het vrouwtje komt aan land. Zij maakt een put, legt haar eieren en vertrekt dan weer de zee in. De zon zal de rest doen. Het geslacht van de schildpadden wordt bepaald door de warmte. De bovenste hebben meer invloed van de zon en zullen de vrouwtjes worden. De onderste eieren, de laagste temperatuur dus, worden de mannetjes. Spijtig genoeg is het heel moeilijk voor de pas geboren beestjes om te overleven.
Na de wandeling is het tijd om de snorkelspullen aan te doen en het water in te duiken. Het is alweer een heel aantal jaren geleden dat ik het nog gedaan heb,n maar het is zo’n beetje als fietsen. Je verleert het niet. Het water is wel behoorlijk zout als je wat slokken binnen krijgt of een lek hebt aan je bril. Maar de eerste ‘oooohhh’ en ‘woooooow’ worden uitgesproken en de eerste onderwaterfoto’s worden genomen. Alweer een unieke ervaring. Dat zijn er al veel voor nog maar een halve dag op de eilanden te vertoeven 🙂 Wanneer iedereen uitgesparteld is, keren we terug naar de boot. We hebben even vrije tijd en om 18.30u worden we alweer in de zeteltjes verwacht voor de briefing. Eerst een welkomstdrink met de crew. Daarna meer informatie over de eilanden, de komende dagen en wat we nog mogen verwachten. Na een half uurtje is het dan tijd voor het avondeten. Iedereen is behoorlijk onder de indruk van de afgelopen uren en er wordt danig nagekaart. Ook het eten valt zeker in de smaak. Er is voor ieder wat wils. ’s Avonds worden we nog vergezeld door een pelikaan. Die zit rustig in het licht van de boot wat te dobberen en nu en dan een visje mee te pikken. Ondertussen is het pikkedonker buiten en zit de eerste dag erop. Moe maar voldaan gaan we de nacht in. Benieuwd wat het zal geven, want we varen ’s nachts naar de volgende bestemming.
Mijke's reizen 