RSS

Maandelijks archief: augustus 2009

Je moet van vanonder beginnen lezen he :-)

De afdaling begint ook in de wolken en op een heel stuk ongeasfalteerd wegdek. In het begin is iedereen wat onwennig, maar al snel zie je de eerste mensen aan een behoorlijke snelheid wegrijden. Na een aantal meter moet je altijd even stoppen want het uitzicht veranerd elke keer weer. Elke keer ander licht. nderweg komen we ook vicuñas tegen en lama´s. Eens aan het tichetoffice is de weg geasfalteerd en kunnen de snelheden opgedreven worden. Thuis durf ik echt niet snel, maar hier leg ik me als een volleerd afdaller over mijn stuur. Is er is natuurlijk zo goed als geen verkeer. Na 43km geweldig kickken, kpmen we terug aan de bus. De bus is en weer richting hotel. Nog snel douchen en dn is het alweer tijd om te gaan eten. Deze keer bij de italiaan. Lekker, maar niet speciaal.
De volgende dag kan je kiezen tussen een excursie of een vrije dag in Riobamba. We kiezen voor de uitstap naar een hacienda vqn een ecuadoriaanse familie. We worden opgehaald in de veewagen. Dus rechtstaan in de achterbak. Onderweg begint het te regenen en dat zal het bijna een ganse dag doen.
We krijgen een lekker ontbijt en dan vertrekken we voor de wandeling naar een of ander gebergte. Zo goed als heel de wandeling regent het en zitten we in de mist. Veel is er niet te zin dus. ´s Middags een veel te uitgebreide menu. En dan is er alweer een wandeling gepland naar de orchideeen en de kolibries. Ik heb het niet echt warm en blijf samen met enkelen anderen in de hacienda, lekker warm bj het houtvuur. Achteraf gezien een goed plan wan veel hebben ze niet gezien. Nog even koeien melken en dan chase de berg af naar de warmwatrbron. We zijn de enie buitenlanders, dus wij hebben nu bekijk ipv omgekeerd. Het doet in ieder geval deugd. Vervolgens naar het huis in de stad van de familie, waar we nog pizza krijgen. Hans is al heel de dag niet goed en wat hij gegeten heeft komt er uit. Het teken om terug naar Riobamba te gaa. Ik heb nog een beetje honger dus we gaan nog ies kleins eten. Snel even internetten en dan weer snel het bed in . Om 6uur vertrekken we om zeker plaats te hebben op de trein naar de duivelsneus.
We komen goed op tijd aan en dan begnt het wachten. Komt hij of komt hij niet? Kunnen we er op(ondanks de reservatie) of niet? Alles komt goe den de 2de trein die in het station stopt is die van ons. Langs een diepe afgrond rijden we naar de plaats van de duivelsneus. Een redelijk spectaculaire rit, maar de duivelsneus is niet veel speciaals.
Dan waar naar het station en vandaar verder naar Cuenca. De 3e grootste stad van Ecuador. Even relaxn op de veeeeeeel te kleine kamers, eten en weer slapen. Morgen = vandaag dus een vrije dag. Nu komen de eilanden wel heel dichtbij. Het aftellen kan beginnen.
Waarschijnlijk tot eind volgende week zal het hier stil zijn
Hou jullie warm en tot de volgende.
 
 

We zijn echte bikkels 2

Aan dit kratermeer kan een trekking gedaan worden van een uur of 5-6. Het is langs het kratermeer en soms op een smal padje met een afgrond naast. Ik twijfel of ik mee ga, maar het alternatief is wachten en koffie drinken. Dus ik riskeer het maar. We hebben de inca trail ook overleefd. Samen met een aantal dapperen vertrekken we in ijskoude en harde wind. Het eerste stuk gaat redelijk vlot. Het gaat wat omhoog, wat omlaag. Maar er wordt regelmatig gestopt om de adem terug te vinden. Het uitzicht is fantastisch, en naarmate je langer wandelt, wordt het ook warmer en warner. Of komt dat door de inspanning.  Na een dikke 2.5uur wandelen ko,men we in een klein dorje. Rianne voelt zoch niet goed en besluit een taxi te laten bellen. Ondertussen eten we ons luncpakket op. Het duurt een ganse tijd voor dat er een taxi kom. Daar kunnen wij niet op wachten dus met de naam van het hotel en de gsm nummer van Annette blijft Rianne achter en wij beginnen aan het laatste stuk vn de tocht.
Wat dan volgt is een waare hel Het is enkel maar afdalen in de kloof. Langs een belachelijk smal pad en een alles behalve deftig pad. Liesbet blijft bij nmij en zoals echte ecuadoriaantjes (hand in hand) komen we toe waar de greop wacht. En het is nog niet gedaan. Er volgt nog een stuk afdaling. Mijn knieen willen absoluut niet mee en ik sta dan ook echt te bibberen op mijn benen. Eindelijk aat het dan naar omhoog. Dat gaat al een stuk beter. Maar de tocht is lang en zwaar. Ma bijna 6 uur lopen worden we onthaald door de groep die achtergebleven is. Zij zijn al in het hotel. Na een warme douche kikker je helemaal op. Maar de vroegte van deze morgen zit toch in de benen. Ondertussen is ook Rianne en Annette en Wim teogekomen. De groep is weer herrenigd.
Nog wat eten en dan vallen de ogen echt dicht. In de morgen staat er nog een wandeling gepland, maar die laat ik aan me voorbij gaan. Ik heb het evn gehad en wil wat slaap inhalen. Dat lukt aardig, ook omdat ik opgesloten zit in de kaemr. Langs buiten is een grendel en als ze die van buiten toe doen, dan krijg je die van binnen niet open. Gelukkig komt er iemand langs en geraak ik er op tjd uit. Ik maak nog wat fotos, pak mijn rugzak in en tegen dan is de groep ook terug van de wandeling.
We vertrekken weer helemaal ingepakt voor de volgende tocht. Hop naar Lasso. Ligt in de middle of nowhere en je moet een behoorlijke slechte weg over om er te geraken. Onderweg stoppen we nog bij een oude hacienda waar we koffie drinken. Voor ons eigenlijk niet zoveel te zien. Verder naar Lasso om daar dan het dagboek wat bij te schrijven en te eten. Verder kan je hier niks doen. In de morgen vertrekken we weer behoorlijk vroeg richting Riobamba.
We komen rond een uur of 11 aan in het hotel. Snel de koffers op de kamer en dan 2 blokken verderop onze uitrusting passen voor de afdaling van de vulkaan. De fietsen worden getest. We krijgen handschoenen, een bivakmuts en een winddichte broek. We vertrekken trouzwens op 4800 m.
Het busje met de fietsen en de lunch is wat later, dus dat geeft ons te tijd om te avcclimatiseren en te zien hoe het lichaam reageer op die hoogte. Je kan nog verder door naar de 2de berghut op 5000m. Ik voel me redelijk dus ik ga het proberen. Ik ben de laatste van de enekelen die het aandurven. Annette blijft ook constant bij mij. Ik wil het even opgeven, maar je ziet de hut al liggen. Na 45 min naar ademhappen af en toe kom ik toch boven. Alweer een overwinning op mezelf. Echte bikkels zijn we: Hans, Huub, Marjo, liesbet en ik. Wanneer we aan de afdaling beginnen naar de eerste berghut begint het te hagelen/sneeuzen. Gelukkig gaat de afdaling vlotter dan die in de kloof. Ondertussen is ook de lunch geserveerd en doen we krachten op voor de afdaling met de fiets. Enkele mensen hebben enormae last van de hoogte en blijven lijkbleek in de bus. Eens onze uitrusting aan, zijn we klaar voor de afdaling.
 
 

we zijn echte bikkels

Banos dus. ´s avonds gaan we lekker eten. De volgende dag worden we om 9u opgepikt om te gaan raften. We riskeren het toch na het teleurstellende avontuur van in Nepal. Wim, Bert, Nico, Helen en Ewout vergezellen ons. Na een dik uur rijden komen we aan aan de rivier. Eerst de safety instructions en dan worden we losgelaten op de rivier. Er is behoorlijk wat stroming en al snel zijn we het er over eens dat dit veel beter is dan vorig jaar. Een geweldige omgeving maakt alles goed. Veel rapids zijn er niet, maar die er wzijn, zijn toch redelijk heavy. Na ongeveer een 1.5uur komen we terug naan de taxi die ons terug naar een dorpje brengt. Daar krijgen we een eenvoudige lunch. En daarna terug naar Banos. Ook ´s avonds eten we alweer lekker.
De volgende dag is het een vrije voormiddag. Dus uitslapen. Liesbet slaapt iets langer dan ik, dus ik ga maar wat fotos maken van het hotel. Nog snel wat inkopen doen, want de volgende dagen is er niet veel meer te kopen onderweg. Rond 11.30u lopen we ng snel naar het internetcafe vanwaar ik bel naar bompa voor zijn 89ste verjaardag. Ik weet niet of hij er veel van verstaan heeft, maar achteraf blijkt dat hij toch gehoord heeft dat ik het was.
Vervolgens krijgen we de laatste update van de gezondheid van Wim. Hij heeft ook nog salmonella opgelopen en moet dus in het ziekenhuis blijven. Oook Annette besluit in Banos te blijven en wij gaan verder met Umberto de chauffeur. Er volgt een lange rit door een prachtig landschap naar Zumbahau.
Hier is eigenlijk niets te doen buiten de zaterdagmarkt van morgen. Het is een eenvaoudig hostal, met slaapzalen of gedeeld sanitair. Erg veel te doen is er niet, dus na alweer een simpele maaltijd liggen we om 21uur in ons bed. Om 5uur loopt de wekker af.
Het is buiten pikkendonker en op het hoofdplein nog niet veel te zien. Ik vraag lisbet of we wel naar buiten gaan, maar we doen het toch.
Om iets voor 6uur staan we op de beestenmarkt. De mensen komen van heinde en verre om hier hun waren en beesten teverkopen. Een mooi schouzwspel. Nadien lopen we terug naar het hoofdplein waar de gewone markt aan de gang is. Ook een waar schouwspel en een ideale plaats om wat mensen te fotograferen. Om 8uur zitten we al weer in de bus voor de korte toch naar Quilotoa, het kratermeer.
 
 

eerste keer internet 2

De eerste nacht is niet zo best. Ik zie elk uur van de nacht.
Vandaag vertrekken we naar de jungle. We vertrekken met mooi weer in Quito, maar hoe verder we rijden hoe bewolkter het wordt. We gaan over de pas van 4100m in de regen en de mist. Even verder in de afdaling maken we een kleine wandeling naar een meertje. Een eerste test hoe het lichaam omgaat met de hoogte. Het is een beetje stijgen en dalen, ind e modder. Het gaat redelijk goed, maar het meertje is niet te zien door de wolken. Redelijk nat gaan we weer naar de bus en rijden we door naar de warmwater bronnen van Pappallacta. Nog steeds ind e regen en de zwolken. Het is vandaag 200 jaar egelende dat de ecuadorianen de spanjaarden hebben verslagen, dus het wamwaterbad zit vol met ecuadorianen. Heel aparte sfeer. Het doet deugd de warmte. En het decor is ook geweldig. Na een uurtje rijden we door naar onze lodge. Onderweg pikken we nog de rubberen laarzen op devoor de wandelingen.
De lodge heeft een prachtig uitzicht over de jungle. Alleen spijtig dat het nog steeds wat bewolkt is. De excurisies voor morgen worden besproken en dan is he ttijd om te eten. Voor iedereen hetzelfde. Maar we hebben vrij laat geluncht dus veel honger heb ik niet. Nog even wat kletsen en dan bedje in. De geluiden zijn luid en aangenaam. s Nachts begint het te regenen en dus wordt het een drassige wandfeling. Wanneer we vertrekken valt het weer nog redelijk mee. We dalen de 100 trappen af en worden de rivier overgezet met een kano. Dan trekken we de junle in. We zijn nog niet zo heel lang weg als het opnieuw begint te regenen. We lopen redelijk beschermt dus ca va niog wel. Er kunnen nog fotos worden genomen. We krijgen ook een hoop uitleg over de krqchten vqnd e bomebn en waarvoor ze kunnen gebruikt worden. Na 2.5uur komen we aan in het dorpje van de quicha indianen. Niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld, maar wel leuk om te zien.
Wanneer we willen vertrekken valt de regen echt met bakken uit de lucht. We wachten even, maar het klaart niet op. Dus regenjas aan en gaan. Op een uurtje staan we terug aan de kano en dan is het tijd voor de 100 trappen naar omhoog. Het valt redelijk mee. De 4 erdiepen trappen lopen thui sheeft toch iets uitgehaald De rest van de excursies wordt geschrapt en het wordt een ontspannend namiddagje in de lodge. sAvonds doet liesbet nog een nachtwandeling. Even inpakken en slapen. Vandaag op weg naar Banos en daar zijn we nu.
Vervolg volt later. tijd is op
Adios!!
 
 

eerste keer internet

Jp, hier zijn we dan!! De eerste keer dat we internet hebben kunnen vinden.
We zijn vorige zaterdga vrtrokken. We kwamen ruim op tijd aan in schiphol. De stoelen konden we niet meer regelen. Blijkbaar kan je 24 uur van tevoren inchecken via internet: Is dus goed om weten. Rond half elf konden we aan boord en gingen we op weg nnaar Bonaire: 9.5uur vliegen. Rond 3.30u plaatselijk tijd komen we daar aan. Nog steedz hetzelfde gebouwtje, maar wel al airco. Na een uur vertrekken we weer. Maar niet naar Quito, maar we doen nog een tussen stop in Guyaquil. DFaar wer een uur wzchten op het vliegtuig deze keer: Vandaar vliegen we verder naar Quito: 8 uur plaatselijke tijd komen we daar aan. Voor onze biologische klok is dat us 15u.
Annette staat ons op te wachten en we maken kennis met de groep. Rond 9u zijn we aan het hotel. We krijgen tot 12.45u d tijd om wat te rusten en te douchen. We gaan er echter direct op uit, maar er is gewoon niks opn op zondag. Dus wordt toch even op het bed liggen.
Rond een uur vertrekken we dan naar de evenaar. Ni ja, ze hebben er hier 2  De eerste is de toeristische. Daar zijn ook folklorische dansen en daar nemen we dan ook lunch. We nemen de verplichte fotos aan de bordjes van de evenaar en lopen nog wat rond. Vandaar gaan we naar het echte punt waar de evenaar passeer. We krijgen een hele uitleg, maar krijg er niet veel van mee. De hoogte en de eerste warmte speelt awat parten denk ik, want heb barstende hoofdpijn. We doen allerlei proefjes op en naast de evenaar, zoals bijvoorbeeld een ei op een nagel laten staan.
We rijden daarna terug naar het hotel en om 19u gaan we eten. Het uurvrschil begint nu echt door te wegen de oogleden ook . om 21u liggen we doodop in sons bed. Voor ons is het echter al 4uur in d morgen.
 
 
 

.

 
1 reactie

Geplaatst door op 4 augustus 2009 in 2009 - Ecuador - Galagaposeilanden