Hola amigo’s

Hier weer een kort verslagje.

Vanuit Uyni vertrekken we naar Potosi, de zilverstad en ooit de rijkste stad van zuid amerika. Dirk heeft ons een prive busje geregeld, maar dat staat blijkbaar defect in de garage. Na veel over en weer gescheld, krijgen we dan toch een ander busje. Hoe dat dit nog mag rijden, dat is ongelooflijk, Bij ons bij de keuring krijgt dat 20 rode kaarten. Onderweg moeten we dan ook een paar keer stoppen om reparaties aan het wiel te doen. Bouten afgebroken, velgen doorgescheurd… Avontuurlijk riezen he  

Na een uur of 6-7 komen we dan aan in Potosi. Ooit de rijksten, nu een van de armste denk ik. We krijgen onze kamer toegewezen en dit is nog erger dan we al meegemaakt hebben. 2 bedden en een badkamer, dat is het. Zelfs geen plaats voor de rugzakken. De badkamer stinkt naar een beerput. En hier moeten we dan 2 nachten blijven. Verschrikkelijk, en dan heb ik nog niks gezegd over de bedden. Rond 19u gaan we eten met de groep, en gelukkig valt dit wel mee.

De volgende morgen is het de excursie aan de zilvermijnen. Eerst gaan we naar de mijnwekersmarkt, waar we bijna 100% zuivere alcohol kopen en dynamiet. Vervolgens krijgen we onze pakken aan, en rijden we naar boven. De mijn ligt op 4.150m. Aangekomen aan de ingang van de mijn, is mijn besluit al snel gemaakt. Voor alle zekerheid probeer ik toch nog mee binnen te gaan, maar verder dan een meter of 2 kom ik niet. Eens heb ik het gedurfd, maar nu niet meer. Samen met Trees wacht ik buiten in het zonnetje totdat de anderen terug tevoorschijn komen. In de namiddag bezoeken we de markt en lopen ook nog eens verloren. ’s Avonds wederom koud eten, maar ja dat zijn we al wel gewoon.

Het is vandaag zaterdag, ebn rijden we door naar Sucre, de officiele hoofdstad van Bolivia. In de voormiddag hebben we nog even vrij, dus slapen we uit, bel ik even naar bompa om hem een gelukkige verjaardag te wensen en gaan we ontbijten. Vermits het morgen markt is  en dus veel geld nodig is, ga ik een poging doen om traveller cheques te laten wisselen. Dat nooit meer. Het verhaal bespaar ik jullie, heb al grijs haar genoeg. Een uur later dan voorzien vertrekken we dan met een lokale bus naar Sucre, waar we een klein 3uur later aankomen. Een groot verschil met Potosi. Ook het hotel en de kamers zijn veel beter. Eten en dan wederom vroeg naar bed.

Vandaag zondag, gaan we naar de zondagsmarkt in Tarabuco. Dit stadje staat bekent om zijn prachtige stoffen. Ik heb mijn lijstje al opgemaakt. Na een uur en half komen we toe, en begint de koopjestocht. Het lukt aardig alleen het afdingen niet zo. Maar we hebben ongeveer wat we moeten hebben voor nog geen 15 euro. Zijn goedkoop gediend. Eens terug in Sucre, bezoeken we het nerdelandse cafe, waar we bitterballen en vleeskroketten eten. Niet zoals thuis natuurlijk, wel eetbaar. Vervolgens lopen we nog een beetje rond, schrijven ons dagboek bij en vullen dit verslag aan. De rest van de dag zal waarschijnlijk verlopen zoals de andere dagen: douchen, eten en op tijd naar bed. Morgen nog een ganse dag Sucre en om 17.30 vertrekken we dan voor een 12uur durende tocht naar la Paz met de nachtbus.  Valt dik tegen volgens Dirk, maar we zullen zien. Jullie horen het nog wel.

Adios in de sjacos